Χριστός Ανέστη

ΕΡΤ-πιτάφειος θρήνος ή που πάνε τα λεφτά μας

Φέτος δεν κατόρθωσα να πάω εκκλησία. Ίωση γαρ, επίμονη και άκρως επιθετική. Τι να κάνω; Εμπύρετη παρακολούθηση της περιφοράς του Επιταφίου εν Αθήναις. Και τι να δω; Ένα μονοπλάνο της πυρκαγιάς από μια καταραμένη και χρυσοπληρωμένη ΕΡΤ που δεν αξιώθηκε αυτό το χρόνο να κάνει μια μετάδοση της προκοπής ούτε προέβλεψε (μάλλον) το κατάλληλο δυναμικό για τούτη την εξαιρετικά σημαντική ημέρα της Ορθοδοξίας. Για το κάθε τσόκαρο, τον κάθε κρετίνο σαπιοκοιλιά πολιτικάντη, για το κάθε βούρλο και τα λαμόγια και κάμερες τους περισσεύουν και χρήματα και ανθρώπινο δυναμικό. Για να ντύσουν με αξιοπρεπή εικόνα την περιφορά του Επιταφίου τίποτα!
Η εικόνα ήταν κάκιστη. Μακρινό πλάνο όπου δεν μπορούσες να διακρίνεις τίποτα. Ούτε τον επιτάφιο ούτε τους παπάδες, απλά ένα θολό πλήθος μέσα στην σκοτεινιά. Αν αποφάσιζε το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης (νυν υφυπουργείο) να καλύψει την περιφορά του Επιταφίου από τις κάμερες της Τροχαίας, αισθητικά το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο. Ακόμα και το Τηλεφώς θα έκανε καλύτερη δουλειά.
Αλλά τι να περιμένεις από τους συγκεκριμένους; Τέτοιοι είναι, τέτοια μάθανε, ούτως πράττουν και θα πράττουν μέχρι το τέλος των καιρών. Άγιες ημέρες με κάνουνε φουρνέλο οι κρατικοί χρυσοκάνθαροι - έχω και πυρετό.
Μπράβο στην ΔΕΗ που κάνει τον εισπράκτορα της ΕΡΤ. Πάντα τέτοια.

ΥΓ: Πρόσφατα έμαθα ότι κατήργησαν τη μετάδοση του Εθνικού Ύμνου στο Τρίτο Πρόγραμμα της κρατικής ραδιοφωνίας. Εύκολα εξηγήσιμη εξέλιξη, αναμενόμενη. Αφού δεν το νιώθουν γιατί να το κάνουν; Τα κορόιδα που πληρώνουν ας πρόσεχαν... Έλληνες δεν είναι; Καλά να πάθουν.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ! ΤΑ ΠΟΣΑ ΠΟΥ ΔΟΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΠΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΤΗ 2004-2005

Κοντεύει πεντάμηνο που μας ζαλίζουν με την άθλια υπόθεση Ζαχόπουλου χωρίς να μπαίνουν στο ψητό. Ψητό στην περίπτωσή μας είναι τα χρήματα του ελληνικού λαού που έγιναν φέιγ βολάν και κατέληξαν στις χρηματοδεξαμενές ιδρυμάτων, φορέων, συλλόγων, ΜΚΟ και άλλων καταστάσεων που παράγουν "πολιτισμό". Με τόσα χρήματα που έχει διαθέσει το ανέκδοτο που ονομάζεται "ελληνικό" κράτος θα έπρεπε να έχουμε κάνει δεύτερη και τρίτη Ακρόπολη, εφεδρική Βεργίνα, δεύτερες και τρίτες Μυκήνες και ούτω καθεξής. Όμως αυτό που κάναμε ήταν μια τρύπα στο νερό. Τίποτε περισσότερο.

Η κατεστημένη ενημέρωση είναι βέβαιο ότι παραπληροφορεί τον ελληνικό λαό. Αντί να προσπαθήσει να εντοπίσει που πήγε ο πακτωλός των εκατομμυρίων, σε ποιους φορείς, αν έχουν νόμιμη σύσταση και καταστατικό, αν διέθεσαν τα δικά μας χρήματα εκεί που είχαν υποσχεθεί, ασχολούνται με την ανθυποτριτεύουσα πτυχή της υπόθεσης.

Αντί να ασκηθεί σοβαρός δημόσιος έλεγχος ασχολούμεθα με ένα κωμειδύλλιο και προσωπικότητες που ΄ταιριάζουν γάντι σε βιντεοκωμωδίες τύπου Ταμτάκου.

Ποιος εκβίασε τον χοντρό; Που πήγε το DVD; Ποια ανταλλάγματα πήρε ο κομιστής; Ο ρόλος των δικηγόρων ποιος ήταν; Η 35χρονη ήθελε διορισμό ή και διακοσιαχίλιαρα;

Sorry guys αλλά στ' αρχίδια μας!

Το αληθινό ζήτημα είναι τι απέγινε το υστέρημα του εργαζόμενου, του συνταξιούχου, του οικογενειάρχη. Πήγε εκεί όπου είχαν υποσχεθεί οι παραγωγοί ή οι λιανέμποροι του... πολιτισμού ή κατέληξε σε μαύρη καταβόθρα λοβιτούρας; Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει αν τον εκβίαζαν, αν δεν τον εκβίαζαν, αν τον πιλάτευαν ή αν το άφηναν ήσυχο τον κυριούλη με το μουστάκι και την μπάκα. Δεν με απασχολούν οι δικηγόροι ούτε η κυριούλα με την κάμερα. Τα λεφτά που πήγαν; Αυτό είναι το κρίσιμο και ουδείς ασχολείται.

Ανεξέλεγκτες δαπάνες διά νόμου!

Στις 14 Μαρτίου 2008 ο βουλευτής του ΛΑΟΣ κ. Μάκης Βορίδης υπέβαλε σχετική ερώτηση στον υπουργό Πολιτισμού κ. Λιάπη. Ερωτούσε ο βουλευτής:

1. Για ποια συγκεκριμένη δραστηριότητα δόθηκαν οι επιχορηγήσεις για κάθε φορέα ή σύλλογο; Σε ποιους λογαριασμούς κατατέθηκαν τα εκταμιευθέντα ποσά; Ήταν λογαριασμοί νομικών ή φυσικών προσώπων;

2. Μετά την εκταμίευση, έγινε έλεγχος και τι είδους για το αν πραγματοποιήθηκε το έργο και τι είδους; Υπάρχει οικονομική λογοδοσία των χορηγηθέντων φορέων; Εάν ναι, να μας χορηγηθούν αντίγραφα της λογοδοσίας.

Η απάντηση του υπουργού τεκμαίρει το νόμιμο σκάνδαλο

Μέσα στα πολλά μπλα μπλα, ο Λιάπης δεν μπορεί να αποφύγει να πει την μεγάλη αλήθεια: Ουδείς έλεγχος γίνεται για το τι απογίνονται τα χρήματα του λαού. Φάτε πιείτε πληρώνουν τα κορόιδα! Η απάντηση στην ερώτηση του Βορίδη δόθηκε στις 4 Απριλίου 2008. Παραθέτουμε 2 σημεία κλειδιά:

α) Τα ποσά των επιχορηγήσεων κατατίθενται στους λογαριασμούς των δικαιούχων.

(εδώ, με ιδιαίτερα κουτοπόνηρο τρόπο, αποφεύγεται να δοθεί η απάντηση στην συγκεκριμένη ερώτηση του βουλευτή του ΛΑΟΣ, η οποία ήταν "Σε ποιους λογαριασμούς κατατέθηκαν τα εκταμιευθέντα ποσά; Ήταν λογαριασμοί νομικών ή φυσικών προσώπων;". Ο Λιάπης νομίζει ότι με την λέξη "δικαιούχων", καθάρισε. Όχι κύριε υπουργέ. Με την απάντησή σας μπορούμε κάλλιστα να υποθέσουμε ότι ενώ γύρευε χρήματα από το ΥΠΠΟ ένας σύλλογος, εσείς καταθέσατε χρήματα σε λογαριασμό ιδιώτη. Η λέξη "δικαιούχων" είναι ύποπτη. Κανονικά, όταν ζητάει χρήματα ένας σύλλογος πρέπει να διαθέτει λογαριασμό στο όνομα του συλλόγου κι έναν κατά νόμο διαχειριστή. Μπορείτε να μας εγγυηθείτε ότι δεν καταθέσατε χρήματα που προορίζονταν π.χ. για τον εξωραϊστικό σύλλογο Κάτω Τραχανοπλαγιάς στον λογαριασμό ταμιευτηρίου του προέδρου της Κάτω Τραχανοπλαγιάς;

β) Από την ισχύουσα νομοθεσία δεν προκύπτει αρμοδιότητα ελέγχου από το ΥΠΠΟ στην διαχείριση των χρημάτων από τους επιχορηγηθέντες φορείς.

Ιδού η ομολογία της κατασπατάλησης του ιδρώτα του λαού με την κάλυψη του νόμου! ΔΕΝ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΕΛΕΓΧΟΥ!!!!! Πάρε τα φράγκα και τρέχα παραγωγέ πολιτισμού. Και μόνο τούτη η φράση θα έπρεπε να έχει κινητοποιήσει τα ΜΜΕ να γυρέψουν τα ρέστα από την κάθε κυβέρνηση. Και μόνο τούτη η φράση δικαιολογεί λαϊκή εξέγερση, βίαιο ξέπσπασμα λαϊκής οργής, πέτρες, οδοφράγματα και βρωμόξυλο στους φορομπήχτες που μας τα παίρνουν και λογαριασμό δεν δίνουν.

Όμως, τα ΜΜΕ τον χαβά τους. Η βιντεοκάμερα, ο εργατολόγος, η 35χρονη, ο κοσμιστής, τα ίδια και τα ίδια. Τα λεφτά μας ρεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!

Η λίστα της σπατάλης με τα έτη 2004-2005

Για να διευκολύνουμε το έργο συναδέλφων που ίσως θέλουν να το ψάξουν λιγουλάκι περισσότερο το θέμα, τους χαρίζουμε ένα ωραίον excel με την λίστα των επιχορηγήσεων. Όποιος έχει νοημοσύνη ολίγον μεγαλύτερη της τυροκαυτερής α) θα βγάλει φλύκταινες διαβάζοντάς την και β) θα βγάλει λαγούς μεγέθους φάλαινας.

Κάντε κλικ εδώ και καλή έρευνα...

YΓ: Αφού δεν μπορεί να μας τα εξηγήσει καλά ο κ. Λιάπης, ο οποίος προς τιμήν του δεσμεύτηκε να προχωρήσει σε κατάργηση του ειδικού λογαριασμού, ας μας δώσει τουλάχιστον πειστικές εξηγήσεις ο επαναστάτης κ. Τατούλης. Θα μας ήταν χρήσιμη μια εξήγηση για τα ποσά που δόθηκαν σε συλλόγους του νομού Αρκαδίας, όπου βρίσκεται και η εκλογική του περιφέρεια. Πώς του πήγαινε η καρδιά να δίνει χρήματα όταν γνώριζε ότι ο νόμος δεν προέβλεπε έλεγχο για το που θα κατέληγαν τα φράγκα;

Για γέλια ρε παιδιά...

Όλοι ανυπομονούμε να έρθει το Σ/Κ, το Πάσχα, η θερινή άδεια, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα η άδεια, οι απεργίες, η 25η Μαρτίου, η 28η Οκτωβρίου, ό,τι νάναι αρκεί να ξεφύγουμε λίγο από την καθημερινή μίρλα. Μέχρι τότε ας απολαύσουμε τα ανέκδοτα που έστειλε στο blog μας ο καλός φίλος της εκπομπής (και δημοσιογραφάρα από την Κοζάνη) Μιχάλης Αγραφιώτης. Thanx Μιχαλάκη...

Δυο εργαζόμενοι σε μια μεγάλη εταιρία συναντιούνται στον δρόμο:
- Τα μαθες τα νέα; ρωτάει ο ένας.
- Ποια νέα;
- Σήμερα το πρωί πέθανε ο αντιπρόεδρος της εταιρίας!
- Σοβαρά; Μα καλά, πως;
- Έπαθε καρδιακή προσβολή. Κοντά του ήταν μονάχα η γραμματέας του, ξέρεις, εκείνη η ξανθιά...
- Πως δεν την ξέρω...
- Δυστυχώς όμως τον έκαψε τον άνθρωπο...
- Τι εννοείς;
- Να, εκείνος της έλεγε να τηλεφωνήσει στο 166 κι εκείνη περίμενε να της πει και τα υπόλοιπα τέσσερα νούμερα...

Γιατί σε βλέπω στενοχωρημένο;
- Ασε, παραλίγο να πατήσω την πεθερά μου
- Τι έγινε, δεν έπιασαν τα φρένα;
- Οχι, το γκάζι.

Ο σύζυγος γυρίζει στο σπίτι το βράδι και καθώς μπαίνει μέσα η γυναίκα του τον χτυπάει στο κεφάλι με ένα τηγάνι. Ζαλισμένος και σαστισμένος ο σύζυγος τη ρωτάει: Γιατί αγαπούλα μου με χτύπησες στο κεφάλι; τι σου έκανα;

- Βρήκα στην τσέπη σου ένα χαρτάκι με ένα γυναικείο όνομα, Ρεγγίνα του απαντάει αυτή.
- Μα αγάπη μου, της εξηγεί αυτός, άδικα με χτύπησες, πρόκειται για ένα άλογο που έπαιξα στις ιπποδρομίες.
- Α, συγγνώμη αγάπη μου του απαντά αυτή. Δεν ήξερα... δεν θα το ξανακάνω... συγγνώμη απολογείται μετανιωμένη.
Το επόμενο βράδι ξαναγυρίζει ο σύζυγος και με το που μπαίνει στο σπίτι δέχεται ξανά από τη γυναίκα του μιά τηγανιά στο κεφάλι.
- Τι έγινε πάλι; την ρωτάει απορημένος.
- Τηλεφώνησε το άλογό σου το απόγευμα, του απαντάει!

Τίγκα στην πατάτα και στα γυφτάκια φορτωμένη η καρότσα του DATSUN και ο γύφτος γκαζωμένος στην εθνική.
Μπλόκο της τροχαίας, του κάνει νόημα ο τροχονόμος να σταματήσει. Τίποτα ο γύφτος, συνεχίζει ακάθεκτος.
Καβαλάει τη μοτοσυκλέτα ο τροχονόμος, τον προλαβαίνει, του κλείνει το δρόμο και τον αναγκάζει να σταματήσει.
-Δεν με είδες που σου έκανα σήμα;
-Σε είδα ρε φίλε, αλλά που να σε βάλω; Της κακομοίρας γίνεται πίσω!

Ξανθιά:- Δεν μπορώ να μπω στο internet.
Τεχνικός:- Το password είναι σίγουρα σωστό;
Ξανθιά:- Ναι, είδα τον συνάδελφό μου που το έγραφε.
Τεχνικός:- Και ποιο είναι το password;
Ξανθιά:- Πέντε αστεράκια.

Ξανθιά:- Γεια σας, γράφω το πρώτο μου e-mail.
Τεχνικός:- Και ποιο είναι το πρόβλημά σας;
Ξανθιά:- Έγραψα το 'a' στην διεύθυνση, αλλά πώς θα βάλω το κυκλάκι γύρω του;

Τηλ: Πείτε μου παρακαλώ το όνομά σας.
Συνδρ: Nικολάου.
Τηλ: Tο μικρό;
Συνδρ:...Kοιμάται...

-Πότε γιορτάζει ο Rocky?
-Του Αη Οφδετάιγκερ!

Καταμεσής στην έρημο περπατάει ένας άνδρας με πλήρη εξοπλισμό δύτη (στολή, βατραχοπέδιλα, μπουκάλες κτλ). Ξαφνικά βλέπει ένα καραβάνι, ρωτάει λοιπόν τον οδηγό του καραβανιού:
- Δεν μου λες ρε παλικάρι, που είναι η θάλασσα;;;
- Ο οδηγός τον κοιτά μέσα στην απορία (σκέφτεται τι μου λέει ο παλαβός στην μέση της ερήμου...) και του απαντάει: - Σε 20 χιλιάδες χιλιόμετρα...
Οπότε γυρνάει ο δύτης και του λέει:
- Πω- πω γουστάρω παραλία...!!!

Εύπορη αλλά μοναχική κυρία δημοσιεύει αγγελία ζητώντας σύντροφο:
'Κυρία σεβαστής ηλικίας με αμύθητα πλούτη (κινητά, ακίνητα, καταθέσεις κλπ) ζητά κύριο να τη συντροφέψει στο υπόλοιπο της ζωής της ο οποίος θα τηρεί τις ακόλουθες 3 προϋποθέσεις:
1. Δε θα την εγκαταλείψει ποτέ,
2. Δε θα την χτυπήσει ποτέ,
3. Στο κρεβάτι θα είναι...ταύρος.
Η αγγελία δημοσιεύεται, η κυρία περιμένει 1 εβδομάδα, 1 μήνα, 1εξάμηνο, 1 χρόνο....
Έχει πια απελπιστεί: 'Τι να τα κάνω τα πλούτη όταν δεν έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου! Θα με φάει η μαύρη μοναξιά!'.
Κι ενώ η κυρία μοιρολογεί χτυπάει το κουδούνι της πόρτας.
Η κυρία ακούει το κουδούνι και τρέχει να ανοίξει.
Έκπληκτη αντικρίζει έναν κύριο σε αναπηρικό καρότσι χωρίς χέρια και πόδια.
- 'Γεια σας', λέει ο κύριος. 'Ήρθα για την αγγελία!!'.
Η κυρία μένει έκπληκτη αλλά προσπαθεί να φανεί ψύχραιμη.
- 'Δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά υπήρχαν και κάποιες προϋποθέσεις'.
-'Το γνωρίζω'
-'Ναι, αλλά χωρίς να θέλω να σας προσβάλω, εσείς δεν έχετε πόδια'
-'Aρα δεν πρόκειται να φύγω ποτέ μακρυά σας'
-'Ε, ναι....Ίσως έχετε δίκιο αλλά και πάλι χωρίς να θέλω να σας στενοχωρήσω εσείς δεν έχετε και χέρια...'
-'Aρα δεν πρόκειται ποτέ να σας χτυπήσω!'
-'Ίσώς έχετε και πάλι δίκιο αλλά δεν ξέρω αν προσέξατε ότι υπήρχε και τρίτη προϋπόθεση!'
-'Και πως νομίζεις ότι χτύπησα το κουδούνι κυρά μου???'

Ήταν μια φορά μια ξανθιά και καθώς προχωρούσε βλέπει ένα μηχάνημα που έβγαζε ...cola, sprite... Βγάζει ένα κέρμα το ρίχνει, πέφτει μια ...κόλα. Μετά βγάζει άλλο ένα κέρμα...το ρίχνει και ξανά ...κόλα. Το έκανε συνέχεια μέχρι που είχε μαζευτεί κόσμος από πίσω για να πάρουν ένα αναψυκτικό. Οπότε ακούγεται μια φωνή:
- Αντε μωρή ηλίθια, τελείωνε πια!!
Και η ξανθιά όλο χαρά απαντάει:
- Ασε με τώρα που έχω ρέντα!!!!

Είναι δυο φίλοι και κάνουν εκδρομή με το αυτοκίνητο κάπου στην επαρχία. Σε λίγο βλέπουν ένα κοπάδι από πρόβατα.
-Πόσα να είναι άραγε, λέει ο συνοδηγός.
-διακοσιατριανταέξι, απαντά ο οδηγός.
Κατεβαίνει ο συνοδηγός να πάει να ρωτήσει το βοσκό και πράγματι τα πρόβατα είναι τόσα. Λίγο πιο κάτω βλέπουν ένα άλλο κοπάδι.
-Πόσα είναι αυτά, λέει ο συνοδηγός.
-Τριακόσιαδωδεκα, απαντά αμέσως ο οδηγός.
Κατεβαίνει ο συνοδηγός και πάει και ρωτάει το βοσκό και όντως τα πρόβατα είναι τόσα. Γυρίζει στο αυτοκίνητο και όλο περιέργεια ρωτά τον οδηγό.
-Πως ξέρεις πόσα είναι κάθε φορά, μετράς τα κεφάλια;
-Υπάρχει και ποιο εύκολος τρόπος, απλά μετράω τα πόδια και διαιρώ δια τέσσερα.


Είναι αποκριές και στο σχολείο όλα τα παιδιά έχουν ντυθεί από κάτι και η δασκάλα ρωτά ένα-ένα τα παιδάκια τι έχουν ντυθεί. Σηκώνει το χέρι της η Αννούλα και λέει:
-Εγώ κυρία έχω ντυθεί γατούλα, μιάου, μιάου.
-Μπράβο Αννούλα, της απαντά η δασκάλα.
Σηκώνει το χέρι του ο Γιωργάκης και λέει:
-Εγώ κυρία έχω ντυθεί σκυλάκι, γαβ,γαβ.
-Μπράβο Γιωργάκη, του απαντά η δασκάλα.
Ο Τοτός που κάθεται στο τελευταίο θρανίο, σηκώνει και αυτός το χέρι του. Το βλέπει η δασκάλα και του λέει:
-Σήκω Τοτέ να δούμε τι έχεις ντυθεί εσύ.
Σηκώνεται ο Τοτός και προς έκπληξη όλων είναι ολόγυμνος και έχει μια οδοντογλυφίδα στο στόμα του, αλλά σαν να μη συμβαίνει τίποτα λέει:
-Εγώ κυρία έχω ντυθεί μεζεδάκι...

Ένας μεθυσμένος σε ένα μπαρ, ρωτά ένα σερβιτόρο:
-Ρε φιλάρα, εκείνο εκεί το μαύρο τι είναι;
-Ηχείο, του απαντά ο σερβιτόρος.
-Σιγά ρε φίλε μην είναι και η Μυτιλήνη.

YUGO STORIES

-Πως διπλασιαζεις την τιμη ενος YUGO;
-Φουλάρεις το ρεζερβουάρ.

-Γιατι το Yugo εχει θερμαινομενο πισω τζαμι;
-Για να μη κρυωνουν τα χερια σου οταν σπρωχνεις.

-Πώς μπορείς να εξαφανίσεις ένα YUGO;
-Το ψεκάζεις με αντισκωριακό.

-Γιατί τα YUGO έχουν τέσσερα πεντάλ;
-Με το τέταρτο ανοίγει ο αερόσακος.

-Γιατί το βιβλιαράκι που έχουν τα YUGO έχει τόσες πολλές σελίδες;
-Γιατί περιέχει τα δρομολόγια των λεωφορείων και των τρένων.

-Ποιό είναι ο όνειρο όλων των κατόχων YUGO;
-Να τους σταματήσουν για υπερβολική ταχύτητα.

-Σε τι διαφερει το απλο YUGO από το YUGO GT;
-Το GT εχει αναπτηρα.

Πάει ο κάτοχος ενός Zastava YUGO 45 στο συνεργείο και λέει στο μάστορα:
-Θέλω να βάλεις πάνω μηχανή 5.000 κυβικά, με 2 turbo ώστε να έχω τελική 350 Km/h. Θέλω ακόμα να το κάνεις 4x4, λάστιχα 355 με 19άρες ζάντες, ABS, δερμάτινο σαλόνι και αυτόματο πιλότο.
Πότε να περάσω να το πάρω;
-Πέρνα σε ένα τεταρτάκι, απαντάει ο μάστορας.
-Ρε φίλε, δεν κόβεις τις μ@λ@κίες;
-Εγώ τις άρχισα;

Μπαίνει ένας τύπος σε μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων και λέει στον πωλητή:
«Φιλε, θέλω δυο πατάκια για ένα YUGO».
Ο πωλητής το σκέφτεται λίγο και απαντάει:
«OK, είναι καλή ανταλλαγή».

Γιατί δεν ξεκινάει ένα YUGO μόλις άναψε πράσινο;
Πάτησε τσίχλα...

AΠΟΡΙΕΣ

Πως θα λεγόταν ο Μπομπ ο Σφουγγαράκης αν τον πατούσε αυτοκίνητο;
-Vettex

Γιατί οι Πόντιοι γιορτάζουν μόνο τα γενέθλια του γιου τους παρά της κόρης τους;
-Γιατί το τραγούδι λέει:'Happy birthday του γιου'!!!!

Ο Χριστός σώζει και η εφημερίδα όζει, αναγνώστη καραγκιόζη

Αχρείος εκδότης πουλάει απομίμηση Χριστού σε καταγέλαστο κοινό αντί του ευτελούς αντιτίμου των 4,5€...

Φίλε αγοραστή. Μην είσαι γελοίος. Τουλάχιστον κόψε την συνήθεια έστω και για λίγο. Η χαμέρπειά σου ρακοσυλλέκτη των τυπωμένων χαρτιών θα σου βγάλει τρίχες στις παλάμες. Μπορεί να αναγουλιάσεις κι εσύ ο ίδιος από την γλίτσα που τρέχει από τα μάτια, τ’ αυτιά, την κοιλιά και τ’ αποκατινά σου, καράβλαχε.

Διαβάζω φίλε αγοραστή τυπωμένων χαρτιών (αν γίνεις άνθρωπος θα γίνεις κι αναγνώστης, υποθέτω) ότι η μια εφημερίδα ανταγωνίζεται την άλλη για το ποιος ντεμέκ χολιγουντιανός «Ιησούς» θα σηκώσει στην πλάτη του τα έγχρωμα χάρτινα συμφέροντα που λέγονται εφημερίδες. Δηλαδή, ποια ταινία με πρωταγωνιστή τον «Χριστό» θα πουλήσει περισσότερο, για να καμαρώνει στην συνέχεια ο κάθε μωροφιλόδοξος μαλάκας ότι «επηρεάζει».
Ποιο DVD θα προσελκύσει τον αφασικό τηλεχριστιανό για να σκάσει τα περιπόθητα 4.50€; Ποιος μπετατζής καραβοκύρης θα σαγηνεύσει τον τηλεχριστιανό, ο οποίος πιθανότατα, αφού τηλεμετανοήσει, στη συνέχεια θα βάλει τσόντα για τον παίξει λιγουλάκι ώστε να μην χάσει επαφή με την ειδικότητά του. Η μαλακία είναι η τελευταία έμπρακτη απόδειξη αυτοταπείνωσης που του απέμεινε.

Φίλε αγοραστή. Μην ξευτελίζεσαι με DVD. Ο ψιλικατζής κατά βάθος σε κοροϊδεύει για την κατάντια σου. Ο εκδότης θα σε λυπόταν, αν ήταν άνθρωπος. Ο δημοσιογράφος σε σιχαίνεται από τα ακροδάχτυλα μέχρι τις ψείρες της κεφαλής σου.

Φίλε αγοραστή:

Αν σε συγκινεί ο Χριστός να πας στην εκκλησία. Κανείς δεν σε υποχρεώνει να ρίξεις λεφτά στο παγκάρι. Να νηστέψεις. Να μετανοήσεις. Να πάρεις βούρδουλα και να μετρήσεις μ’ αυτό τα παΐδια των εμπόρων του ναού. Να κατανοήσεις και πάνω απ’ όλα ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ!

Αυτά να κάνεις και να μην αφήνεις να σε διασύρουν εκείνοι που γελάνε εις βάρος σου.

Ημιδιαμονή = φουλ φυστίκι = τρελές εισπράξεις

Η φωτό ελήφθη εχθές στην Βασιλίσσης Σοφίας, μέσα από ταξί, με κινητό (2 μεγκαπίξελ, μην φανταστείτε πολυτέλειες). Ροζ οχηματάκι με κοτσαδόρο κουβαλούσε την ιδιοκατασκευή προώθησης ενός διαχρονικού, πανανθρώπινου μηνύματος. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε!
Φαντάσου κασαδούρα που πέφτει στις απανταχού γαμιστρώνες. 20 ευρώ η ώρα, την γκόμενα την φέρνεις εσύ. "Προσιτή πολυτέλεια, ημιδιαμονή, εχεμύθεια". Και στα δικά σας...

Κουίζ τσαντηριώτικο κι εξωτερικοπολίτικο...

Σήμερα θα κάνουμε ένα κουίζ. Για την ακρίβεια πρόκειται για κάτι ανάμεσα σε rebus και listening comprehension. Έχοντας παρακολουθήσει εχθές (μάλλον) την καλύτερη παράσταση που έχει ανεβάσει μέχρι σήμερα ο Λάκης Λαζόπουλος στο αλ Τσαντήρι θα σας υποβάλλουμε σε μια μικρή βάσανο. Να συνδυάσετε ένα από τα τραγούδια που ερμήνευσε ο κ. Λαζόπουλος στην εκπομπή του (προσοχή στους… στίχοι) με ένα πρωτοσέλιδο του Βήματος της 29ης Ιουνίου του 2009, όταν η Ελλάς τα είχε «βρει» με τους Ρώσσους για τον αγωγό πετρελαίου την ίδια στιγμή που καιγόταν η Πάρνηθα. Επειδή είμαστε ελεήμονες δέον έστι όπως από το Βήμα προσέξετε το «καπέλο» σε συνδυασμό με το κύριο θέμα και το εκδοτικό σημείωμα.

Το πρωτοσέλιδο του Βήματος σε μορφή pdf θα το βρείτε αν κάνετε κλικ εδώ.

Το τραγουδάκι βρίσκεται ακριβώς από κάτω. Μπορείτε και τούτο να το κατεβάσετε για να το ακούσετε με την ησυχία σας. Κλικάρετε εκεί που αναγράφεται "divShare" και καλή ακρόαση...

Πουλημένος δημοσιογράφος προς εξωνημένο αναγνώστη, ενταύθα

Ο Καστανιώτης, τελικά, έχει προσφέρει στην Ελλάδα όσα δεν κατόρθωσαν να προσφέρουν όλοι οι εκδότες μαζί! Η αναφορά γίνεται για το βιβλίο «Εγώ, ο εγγονός ενός Έλληνα» που έχει να κάνει με τις ελληνικές ρίζες του προέδρου της γαλλικής δημοκρατίας, κ. Νικολά Σαρκοζί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Να τα βιβλία, να οι παρουσιάσεις, δώστου τα καλοπιάσματα, ήταν και σένια η έκδοση, πολύ σου θέλει να σε στηρίξει στο ΝΑΤΟ ο σύζυγος της Κάρλα Μπρούνι; Βέβαια μάλλον βοήθησε τα μάλα και το ενδεχόμενο να ψωνίσουμε μαχητικά 4ης γενιάς από τους Φρανσουάδες αλλά δεν πρέπει να ξεφεύγουμε από το θέμα μας.

Ένα βιβλίο (το κατάλληλο για την περίσταση) έκανε σκόνη με χαρακτηριστική ευκολία σεντονιάδες επί σεντονιάδων που γράφονται στις εφημερίδες των τρισεκατομμυριούχων εκδοτών. Ένα βιβλίο έδειξε πόσο αμελητέα είναι η ισχύς των εφημερίδων που μόνες τους έχουν υποτιμήσει τις δυνάμεις τους υποκύπτοντας στη λαίλαπα των DVD, των VCD, των αμέτρητων ενθέτων και των λοιπών μπιχλιμπιδιών που δελεάζουν το εξωνημένο αγοραστικό κοινό.

Να λέμε αλήθειες εδώ φιλαράκο.

Να μην κάνουμε δημόσιες σχέσεις με την κορυφαία ιδιωτική υπόθεση που είναι το ίδιο μας το μυαλό, η συνείδηση, το υπερεγώ. 

Γιατί εξαγοράζεσαι ρε καραγκιόζη αναγνώστη;

Για τον ίδιο λόγο που εξαγοράζομαι εγώ ο άθλιος που πάω στα τυφλά να ψωνίσω Αλέν Ντελόν, Πατσίνο και Πιρς Μπρόσναν που εξαϋλώνουν με τη συσκευασία τους την εγκυρότητα των κειμένων και τον κόπο των δημοσιογράφων που δεν ανακάλυψαν ακόμη την τέχνη του εκβιασμού.

Γιατί ξεπουλιέσαι ανθρωπάκο και αγοράζεις εφημερίδα από το εγγύς ψιλικατζίδικο ρωτώντας τον υπάλληλο «τι ταινίες έχει σήμερα;»

Αν είσαι κομμουνιστής ρε μεγάλε να διαβάζεις τον Ριζοσπάστη. Αν είσαι εθνικιστής, υπάρχει «Ο Στόχος».

Γιατί τα σκας σε ανθρώπους που θέλεις να τους δεις ανάσκελους για πάντα; Για μια χούφτα χολιγουντιανά πλάνα; 

«Δώσμου το Ράμπο και τον Μαμαλάκη».

Όχι, δεν είναι παραγγελιά ψυχασθενή σε νοσοκόμο του Αιγινήτειου. Είναι η βούληση-εντολή εξωνημένου «αναγνώστη» στον περιπτερά της γειτονιάς του. Ο άνθρωπος αυτός που κάποτε ίσως να έτρωγε φάπες από την αστυνομία επειδή αγόραζε τη «λάθος» εφημερίδα σήμερα έχει βγάλει σε δημοπρασία τον σκληρό πυρήνα του εαυτού του, το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον του.

Κάποτε πάλευε για έναν καλύτερο κόσμο κι ήταν άτι ατίθασο που χλιμίντριζε στις λεωφόρους που κούρσευε στις λεωφόρους της οργής του. Τώρα κουρασμένο ψωράλογο που γελάει με τον κάθε Ψινάκη και γλύφει από τα ξερ-άσματα της Θώδη. Πεταμένος στον καναπέ – πεθαμένος. Παραιτημένος άνθρωπος, ληγμένη επιταγή, ποικιλοτρόπως οπισθογραφημένη. Ληγμένο πολιτικό γραμμάτιο. Ληγμένο και ουχί διαμαρτυρημένο ή διαμαρτυρόμενο.

Ο ίδιος άνθρωπος που πυρπολούσε εν εξάλλω ευρισκόμενος έντυπα που στήριζαν πολιτικές πράξεις (αποστασίες κ.λπ.) διάφορες από εκείνες που παραδοσιακά υποστήριζαν μετακινείται από φύλλο σε φύλλο σαν τη μέλισσα που ψάχνει για νέκταρ. Αντί για νέκταρ ο ανθρωπάκος ψάχνει για ταινίες, ντοκιμαντέρ, βιντεοσυνταγές και τσόντες που κατά πάσα πιθανότητα ουδέποτε πρόκειται να παρακολουθήσει.

Συνήθως τιμούμε, διαβάζουμε, βλέπουμε, υπηρετούμε όλα εκείνα που νιώθουμε πως πληρώσαμε.

Το τζάμπα προτιμάται αλλά δεν τιμάται. Να το ξέρετε αυτό.

Έχει συμβεί σε πολλούς, έχει συμβεί και σε μένα: αναζήτηση σε κούτες παπουτσιών, σε θήκες και βιβλιοθήκες. Επιδίωξη ανεύρεσης μιας «καλής ταινίας» προς παρακολούθηση. Διαπίστωση πρώτη: δεν υπάρχουν «καλές ταινίες» που φέρουν λογότυπο εφημερίδας ή περιοδικού. Αν είναι από το βίντεο κλαμπ είναι αλλιώς. Φαίνονται πιο πολύτιμες. Οι εφημεριδάτες στο χάρτινο φακελλάκι φαντάζουν ευτελείς. Και ξέρετε ποια είναι η ειρωνεία; Είναι στ’ αλήθεια ευτελείς! Όχι μόνο επειδή δεν έχουνε τα extras αλλά ανατυπώθηκαν κατά χιλιάδες επειδή η πρόθεση όλων είναι ευτελής.

Ο εκδότης, ο δημοσιογράφος, ο διανομέας, ο ψιλικατζής, όλοι κρίκοι μιας σάπιας αλυσίδας…

Εσύ λες ότι είσαι κάτι. Το παίζεις εφημερίδα. Δεν είσαι. Η εφημερίδα είναι βιτρίνα. Πίσω από την προθήκη βρίσκεται η αλήθεια γραμμένη στα διπλά βιβλία των συμφερόντων σου. Εγώ κάνω ότι το πιστεύω και προσποιούμαι τον αναγνώστη. Εσύ που φέρεις τον βαρύ κι ασήκωτο προσδιορισμό του μέσου ενημέρωσης ξέρεις πολύ καλά ότι δεν είμαι αναγνώστης.

Είμαι αγοραστής. Ένας ζουλού που αυτοπροσδιορίζεται ως Έλλην αλλά καρφώνεται με χαρακτηριστική ευκολία όταν παρασύρεται από τις χαντρούλες και τα αχρείαστα μπιχλιμπιδάκια που αραδιάζονται μπροστά του.

Καλή μου εφημερίδα δεν κακιώνεις μαζί μου που’μαι απλός αγοραστής και σε σουβρουντίζω στα σκουπίδια μόλις καβατζώσω τα «δώρα». Θα σου άρεσε να ελέγχεις την ψυχή και το μυαλό μου αλλά οι καιροί περάσανε κι εσύ προσγειώθηκες, αφού γειώθηκες με το σύστημα. Αγαπημένη μου εφημερίδα τώρα δεν κυνηγάς ιδέες, ψυχές και μυαλά. Τα λεφτά μου σου αρκούν. Δανείζεσαι τη δύναμη του Ματ Ντέιμον, της Τζένιφερ Άνιστον, της Αντζελίνας Τζολί και του Μπραντ Πιτ.

Το Χόλιγουντ και το BBC είναι τα αναβολικά σου για την κούρσα της ισχύος στο πάλαι ποτέ ελληνικό τερέν. Τα μπράτσα σου αγαπημένη εφημερίδα είναι οι μπουλντόζες και οι ισοπεδωτές που ανοίγουν «δημόσιες» λεωφόρους, τα τσιπάκια που αγοράζει το κράτος, τα βιολιά των μεγάρων σου.

Αγαπημένη μου εφημερίδα είσαι ντοπέ. Η ντόπα σου είναι ο Γκουσγκούνης κι ο Μπράντο. Τους χρειάζεσαι για να σε φοβηθεί ο εκάστοτε κυβερνήτης. Δίκιο έχεις, σε φοβάται ο ανόητος! Δεν ξέρει ότι δεν υπάρχει μέσο ενημέρωσης σήμερα που μπορεί να προκαλέσει διαδήλωση. Δεν υπάρχει μικρόφωνο, πένα ή πληκτρολόγιο υπολογιστή που μπορεί να πλημμυρίσει τους δρόμους με εξοργισμένα πλήθη.

Τηλεθεατές υπάρχουν. Αγοραστές υπάρχουν. Neoset επαναστάτες του καναπέ και ταχυφάγοι αντιρρησίες. Νομίζει ο μικρόνους υπουργός ότι «σε διαβάζουν» και ξεχνάει ότι απλά σε αγοράζουν επειδή, ω καλό μου έντυπο, τους έχεις πρώτα αγοράσει εσύ.

Clicks for kicks

Ουδείς ανθελληνικότερος των Ελλήνων

Ιδού μία εκ Σκοπίων αθλιότητα. Δεν χρειάζεται να σας περιγράψουμε τι απεικονίζει. Εδώ που τα λέμε αν γινόταν στην Ελλάδα θα μιλούσαν οι συνήθεις υφέλληνες για «ελευθερία στην Τέχνη». Γιατί δεν το λένε για τους Σκοπιανούς;

Ώστε μας πρόσβαλαν οι Σκοπιανοί παραποιώντας τη σημαία μας με τη σβάστικα; Σοβαρά μιλάτε; Ας δούμε πρώτα τι έχουν πράξει ορισμένοι Έλληνες.
5 Φεβρουαρίου 2008. «Μπάτσοι και ναζί το ίδιο μαγαζί», έγραφε το πανό. Παραδίπλα μια ελληνική σημαία στο κέντρο της οποίας είχαν ζωγραφίσει μια σβάστικα.
Στο πέρας της εκδήλωσης αυτή η σημαία κάηκε.
Το γεγονός δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την ΠουΓουΔουΜού. Δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τα Σκόπια.
Η συγκέντρωση έγινε στο Λονδίνο (έξω από τα γραφεία της Ολυμπιακής) από Έλληνες. Τη σβάστικα στη σημαία τη ζωγράφισαν Έλληνες. Τη σημαία έκαψαν Έλληνες.
Ο λόγος είναι η συνέργεια των χρυσαυγιτών με τους αστυνομικούς στα επεισόδια που έλαβαν χώρα στην Αθήνα.
Λονδίνο, 5 Φεβρουαρίου 2008: Της Ελλάδος τα παιδιά διαφημίζουν την χώρας στας Λόνδρας. Πυρπολούν την ελληική σημαία αφού πρώτα την βεβήλωσαν ζωγραφίζοντας πάνω της μια σβάστικα...

Οκτώβριος του 2000. Οι αγουροξυπνημένοι Αθηναίοι αντικρίζουν σε πολλά σημεία του οδικού δικτύου της πόλης, με ανάμεικτα τα αισθήματα της αηδίας και της βουβής αγανάκτησης, μια κάθετη ελληνική σημαία με σφυροδρέπανο(!) στη θέση του σταυρού.

Και πάλι το θέμα δεν ήταν εθνικό. Οι Σκοπιανοί δεν είχαν αναμειχθεί στην υπόθεση. Το θέμα ήταν οικονομικό.
Ο Τζίμης Πανούσης έπρεπε να βγάλει λεφτά.
Πώς; Λανσάροντας διαφημιστικά την παράσταση που ανέβαζε τότε με τίτλο «Της Πατρίδας μου η σημαία».
Η ελληνική σημαία βεβηλωμένη με το σφυροδρέπανο για τις ανάγκες της διαφημιστικής καμπάνιας του σκατολόγου μαλάκα Τζίμη Πανούση. Τα λεφτά να βγαίνουν κι ο Λαζόπουλος θα καταθέσει μάρτυρας υπεράσπισης για τις αγαθοεργίες του Πανούση.

Όποτε λοιπόν ο Τζίμης Πανούσης θέλει να βγάλει λεφτά η συνταγή είναι απλή: θα βρίσει ή τον Χριστό ή την Παναγία ή την Ελλάδα ή όλους μαζί.
Όσο γερνάει και η έμπνευση στερεύει, οι ύβρεις αποτελούν το εφορμόν «ιππικό» του επικοινωνιακού του μηχανισμού.
Το δικαστήριο τον αθώωσε. Θα μπορούσε να κάνει αλλιώς μια και κατέθεσε υπέρ του ο κ. Λαζόπουλος;
Το κοινό τον αποθέωσε. Η εταιρεία του κοπρολόγου Πανούση «Αφιλοκερδώς ΑΕ» εισέπραξε.
Στα τηλεπαράθυρα η «αφρόκρεμα» του πικρού καφέ που πίνει η κοινωνία μας τον υπερασπίστηκε.
Κατά τα λοιπά μάς επιβουλεύονται οι Σκοπιανοί…


Ο πρωθυπουργός της χώρας υβρίζεται εικαστικά από τους Σκοπιανούς. Τον γερμανοντύσανε οι αχρείοι...