Σελίδες
▼
Τετάρτη, Αυγούστου 31, 2011
Ο Απόστολος Κακλαμάνης ειρωνεύεται τον Γιώργο Παπανδρέου
Υπάρχουν εξωγήινοι; Αμφίβολο. Μασάει η κατσίκα ταραμά; Ίσως, την Καθαρή Δευτέρα. Συγκινεί κάποιον η πράσινη ανάπτυξη; Όχι.
Σ' αυτο το ηχητικό ο Απόστολος Κακλαμάνης μιλάει για την εγκατάλειψη του έθνους και της έννοιας "λαός" από το κόμμα του και την υποκατάστασή τους με τις ΜΚΟ!
Εδώ, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής διασύρει τον αρχηγο του ειρωνευόμενος τα "πράσινα άλογα" της πράσινης... ενέργειας που ευαγγελίζεται ο ΓΑΠ.
Όσο είναι ο Πάπας καθολικός άλλο τόσο ανήκει ο Απόστολος Κακλαμάνης στο ΠΑΣΟΚ. Αυτονόητο, αλλά χρήζει υπενθυμίσεως διότι μερικές αποστροφές του λόγου του στη Βουλή για το περί Παιδείας νομοσχέδιο σου έδιναν την εντύπωση ότι ανήκει στην αντιπολίτευση. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον χαρακτηρισμό «πράσινα άλογα» που έκανε για την ευγενέστερη των ιδεών του Γιώργου Παπανδρέου: την περιβόητη «πράσινη» ανάπτυξη. Είπεν ο πρώην πρόεδρος της Βουλής την Τετάρτη, 24 Αυγούστου: «Στο Τμήμα Πληροφορικής του ΤΕΙ της Αθήνας ο τελευταίος που μπήκε πέρσι -δείτε το στα στοιχεία σας- είχε μεγαλύτερο βαθμό από εκείνον που μπήκε πρώτος στο Τμήμα Ηλεκτρονικών Υπολογιστών της Κρήτης. Η Πάτρα έχει από το ’85 -όταν ούτε για πράσινες ενέργειες ούτε για πράσινα άλογα μιλούσαν στην Ελλάδα- τμήμα για τα φωτοβολταϊκά και Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας». Καθώς φαίνεται ο βετεράνος πολιτικός δεν ανατριχιάζει όταν του'ρχονται βροχηδόν οι θύμησες με την Μπιρμπίλη που προστάτευε το περιβάλλον μέχρι να υποστεί μια υπερλούξ εξορία στα Παρίσια. Ο κ. Κακλαμάνης δεν συγκλονίζεται όταν ακούει τον αρχηγό του να βγάζει ολόκληρες λαχανοσαλάτες από το στόμα του όταν αναλύει όλες τις εκδοχές της «πράσινη» πολιτικής (από πράσινη επιχειρηματικότητα μέχρι πράσινη κάμπια κ.ά).
Καρέτα-καρέτα
Σαν να μην έφτανε ο κεραυνός του παραλληλισμού της κορωνίδας της Παπανδρεϊκής πολιτικής με τον Αστραχάν, ο κ. Κακλαμάνης τα έβαλε και με τη δεύτερη μεγάλη αγάπη του πρωθυπουργού: τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Το ιδρυτικό στέλεχος του Κινήματος είπε ότι εκείνος και οι σύντροφοί του εγκατέλειψαν το έθνος και την έννοια λαός και καταγίνονται με τις καρέτες-καρέτες, τις ΜΚΟ και το κουνούπι του Νείλου: Για την ακρίβεια, τόνισε τα εξής: «Είναι κατακριτέα όλα αυτά τα μείζονα που αποσυνέθεσαν πράγματι και το εργατικό κίνημα και το φοιτητικό κίνημα, κάθε κίνημα! Μα, βέβαια, αφού εγκαταλείψαμε το έθνος, την έννοια 'λαός'! Πήγαμε στους όρους 'κοινωνία', 'κοινωνία των πολιτών', 'πολίτες εν δράσει', τάδε 'Μη Κυβερνητική Οργάνωση'! Η δημοκρατία ως έννοια έπαψε να είναι ενιαία! Έγινε δημοκρατία της 'καρέτα-καρέτα'! Δεν νοιάζομαι για τίποτα άλλο, παρά για το μικρόβιο του κουνουπιού του Νείλου!». Καλά όλα αυτά, αλλά η απορία παραμένει. Αφού ο κ. Κακλαμάνης διαφωνεί με τις κεντρικές επιλογές του κόμματός του γιατί παραμένει;
Σ' αυτο το ηχητικό ο Απόστολος Κακλαμάνης μιλάει για την εγκατάλειψη του έθνους και της έννοιας "λαός" από το κόμμα του και την υποκατάστασή τους με τις ΜΚΟ!
Εδώ, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής διασύρει τον αρχηγο του ειρωνευόμενος τα "πράσινα άλογα" της πράσινης... ενέργειας που ευαγγελίζεται ο ΓΑΠ.
Όσο είναι ο Πάπας καθολικός άλλο τόσο ανήκει ο Απόστολος Κακλαμάνης στο ΠΑΣΟΚ. Αυτονόητο, αλλά χρήζει υπενθυμίσεως διότι μερικές αποστροφές του λόγου του στη Βουλή για το περί Παιδείας νομοσχέδιο σου έδιναν την εντύπωση ότι ανήκει στην αντιπολίτευση. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον χαρακτηρισμό «πράσινα άλογα» που έκανε για την ευγενέστερη των ιδεών του Γιώργου Παπανδρέου: την περιβόητη «πράσινη» ανάπτυξη. Είπεν ο πρώην πρόεδρος της Βουλής την Τετάρτη, 24 Αυγούστου: «Στο Τμήμα Πληροφορικής του ΤΕΙ της Αθήνας ο τελευταίος που μπήκε πέρσι -δείτε το στα στοιχεία σας- είχε μεγαλύτερο βαθμό από εκείνον που μπήκε πρώτος στο Τμήμα Ηλεκτρονικών Υπολογιστών της Κρήτης. Η Πάτρα έχει από το ’85 -όταν ούτε για πράσινες ενέργειες ούτε για πράσινα άλογα μιλούσαν στην Ελλάδα- τμήμα για τα φωτοβολταϊκά και Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας». Καθώς φαίνεται ο βετεράνος πολιτικός δεν ανατριχιάζει όταν του'ρχονται βροχηδόν οι θύμησες με την Μπιρμπίλη που προστάτευε το περιβάλλον μέχρι να υποστεί μια υπερλούξ εξορία στα Παρίσια. Ο κ. Κακλαμάνης δεν συγκλονίζεται όταν ακούει τον αρχηγό του να βγάζει ολόκληρες λαχανοσαλάτες από το στόμα του όταν αναλύει όλες τις εκδοχές της «πράσινη» πολιτικής (από πράσινη επιχειρηματικότητα μέχρι πράσινη κάμπια κ.ά).
Καρέτα-καρέτα
Σαν να μην έφτανε ο κεραυνός του παραλληλισμού της κορωνίδας της Παπανδρεϊκής πολιτικής με τον Αστραχάν, ο κ. Κακλαμάνης τα έβαλε και με τη δεύτερη μεγάλη αγάπη του πρωθυπουργού: τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Το ιδρυτικό στέλεχος του Κινήματος είπε ότι εκείνος και οι σύντροφοί του εγκατέλειψαν το έθνος και την έννοια λαός και καταγίνονται με τις καρέτες-καρέτες, τις ΜΚΟ και το κουνούπι του Νείλου: Για την ακρίβεια, τόνισε τα εξής: «Είναι κατακριτέα όλα αυτά τα μείζονα που αποσυνέθεσαν πράγματι και το εργατικό κίνημα και το φοιτητικό κίνημα, κάθε κίνημα! Μα, βέβαια, αφού εγκαταλείψαμε το έθνος, την έννοια 'λαός'! Πήγαμε στους όρους 'κοινωνία', 'κοινωνία των πολιτών', 'πολίτες εν δράσει', τάδε 'Μη Κυβερνητική Οργάνωση'! Η δημοκρατία ως έννοια έπαψε να είναι ενιαία! Έγινε δημοκρατία της 'καρέτα-καρέτα'! Δεν νοιάζομαι για τίποτα άλλο, παρά για το μικρόβιο του κουνουπιού του Νείλου!». Καλά όλα αυτά, αλλά η απορία παραμένει. Αφού ο κ. Κακλαμάνης διαφωνεί με τις κεντρικές επιλογές του κόμματός του γιατί παραμένει;
Κυριακή, Αυγούστου 28, 2011
«Ελάτε καλέ κυρίαι...»
«...να πάρετε καλέ πατάται». Στα στιβαρά χέρια της Άννας Διαμαντοπούλου το μέλλον της νέας γενιάς. Να ανησυχήσουμε;
Τις καλές ειδήσεις για το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε προψές στη Βουλή τις διαβάσατε, τις ακούσατε, κοντεύετε να τις αποστηθίσετε. Η ατμόσφαιρα είναι χαρωπή. Ο ενθουσιασμός πάνδημος. Αποκλείεται να μείνατε αδιάφοροι. Ακόμα και οι οπαδοί της Μακάμπι που ήρθαν για να παρακολουθήσουν την αναμέτρηση της ομάδας τους με την Πανάθα πήραν τέτοια χαρά με το γεγονός, που έμαθαν τη γλώσσα μας σ' ένα εικοσιτετράωρο! Ένα γκρουπ απ' αυτούς, το οποίο εμφανίστηκε μεσημεριάτικα στην Ερμού φώναζε συνθήματα (εναντίον του ΠΑΟ) σε άψογα ελληνικά, αποσπώντας χειροκροτήματα και επιδοκιμασίες από γάβρους και αεκτζήδες διαβάτες. Μια εξαιρετική πτυχή του νομοσχεδίου, που ενδεχομένως δεν τονίστηκε όπως έπρεπε από τα ΜΜΕ, είναι ότι πλέον αποτελεί πιθανότητα, ο Γιώργος Νταλάρας να συμμετέχει και στα πανεπιστήμια. Είπε η υπουργός Παιδείας στη Βουλή: «Εμείς θα εμπιστευτούμε τους Έλληνες πανεπιστημιακούς που θα συμμετέχουν στο Συμβούλιο ότι για εξωτερικά μέλη θα επιλέξουν σημαντικές προσωπικότητες που θα έχουν να προσθέσουν εμπειρία και κύρος στα ελληνικά πανεπιστήμια. Θα μπορούν να επιλέξουν διανοούμενους, καλλιτέχνες, σημαντικούς επιχειρηματίες. Γιατί ένας εφοπλιστής να μην είναι μέλος στο Συμβούλιο του Πανεπιστημίου Πειραιώς που είναι ναυτικό πανεπιστήμιο;» Έλα μου ντε. Γιατί ένας πεπειραμένος σουβλατζής να μην εισφέρει στο τμήμα Τεχνολογίας Τροφίμων στα ΤΕΙ Αθηνών;
Συγκλητικός Αγούδημος
Ιδού λοιπόν! Τα συμβούλια των πανεπιστημίων, με την προσθήκη καλλιτεχνών και διανοουμένων θα μπορούν πλέον να ομοιάζουν με τις πολυπρόσωπες συναυλίες για τη Νικαράγουα και την Κούβα και υπάρχει μικρή μερίς ατόμων που αντιδρούν στη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση. Γιατί να ξεμείνουν ολόκληροι Νταλάρες, Σαββόπουλοι, Μαρκόπουλοι και λοιποί αμανάτι στα κοντσέρτα για τον «έτσι που χάραξε ο δείνα» και να μην ανοίξουν δρόμους στη διοίκηση των ΑΕΙ; Γιατί να μην δώσει ο εφοπλιστής Αγούδημος τα φώτα του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Γιατί να μην συναποφασίζει ο Σταμάτης Φασουλής, ο Μιχάλης Μόσιος και ο Μάρκος Σεφερλής για το μενού των φοιτητικών εστιατορίων και για το χρώμα που θα χρησιμοποιηθεί για να ξαναβαφτούν οι φοιτητικές εστίες; Αμ το άλλο που το πάτε; Η πανελίστρια της λέσχης Μπίλντερμπεργκ κ. Διαμαντοπούλου μας ξαλάφρωσε από μπόλικο διάβασμα, διότι, όπως καυχήθηκε στην αγόρευσή της: «Περνάμε από εννιακόσιες ογδόντα σελίδες νομικής ευθύνης που είχε ο προηγούμενος νόμος σε ένα νόμο εκατόν πενήντα σελίδων». Συγχαρητήρια!
Δημοσιεύτηκε στην «Δημοκρατία» στις 26/8/2011
Τις καλές ειδήσεις για το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε προψές στη Βουλή τις διαβάσατε, τις ακούσατε, κοντεύετε να τις αποστηθίσετε. Η ατμόσφαιρα είναι χαρωπή. Ο ενθουσιασμός πάνδημος. Αποκλείεται να μείνατε αδιάφοροι. Ακόμα και οι οπαδοί της Μακάμπι που ήρθαν για να παρακολουθήσουν την αναμέτρηση της ομάδας τους με την Πανάθα πήραν τέτοια χαρά με το γεγονός, που έμαθαν τη γλώσσα μας σ' ένα εικοσιτετράωρο! Ένα γκρουπ απ' αυτούς, το οποίο εμφανίστηκε μεσημεριάτικα στην Ερμού φώναζε συνθήματα (εναντίον του ΠΑΟ) σε άψογα ελληνικά, αποσπώντας χειροκροτήματα και επιδοκιμασίες από γάβρους και αεκτζήδες διαβάτες. Μια εξαιρετική πτυχή του νομοσχεδίου, που ενδεχομένως δεν τονίστηκε όπως έπρεπε από τα ΜΜΕ, είναι ότι πλέον αποτελεί πιθανότητα, ο Γιώργος Νταλάρας να συμμετέχει και στα πανεπιστήμια. Είπε η υπουργός Παιδείας στη Βουλή: «Εμείς θα εμπιστευτούμε τους Έλληνες πανεπιστημιακούς που θα συμμετέχουν στο Συμβούλιο ότι για εξωτερικά μέλη θα επιλέξουν σημαντικές προσωπικότητες που θα έχουν να προσθέσουν εμπειρία και κύρος στα ελληνικά πανεπιστήμια. Θα μπορούν να επιλέξουν διανοούμενους, καλλιτέχνες, σημαντικούς επιχειρηματίες. Γιατί ένας εφοπλιστής να μην είναι μέλος στο Συμβούλιο του Πανεπιστημίου Πειραιώς που είναι ναυτικό πανεπιστήμιο;» Έλα μου ντε. Γιατί ένας πεπειραμένος σουβλατζής να μην εισφέρει στο τμήμα Τεχνολογίας Τροφίμων στα ΤΕΙ Αθηνών;
Συγκλητικός Αγούδημος
Ιδού λοιπόν! Τα συμβούλια των πανεπιστημίων, με την προσθήκη καλλιτεχνών και διανοουμένων θα μπορούν πλέον να ομοιάζουν με τις πολυπρόσωπες συναυλίες για τη Νικαράγουα και την Κούβα και υπάρχει μικρή μερίς ατόμων που αντιδρούν στη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση. Γιατί να ξεμείνουν ολόκληροι Νταλάρες, Σαββόπουλοι, Μαρκόπουλοι και λοιποί αμανάτι στα κοντσέρτα για τον «έτσι που χάραξε ο δείνα» και να μην ανοίξουν δρόμους στη διοίκηση των ΑΕΙ; Γιατί να μην δώσει ο εφοπλιστής Αγούδημος τα φώτα του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Γιατί να μην συναποφασίζει ο Σταμάτης Φασουλής, ο Μιχάλης Μόσιος και ο Μάρκος Σεφερλής για το μενού των φοιτητικών εστιατορίων και για το χρώμα που θα χρησιμοποιηθεί για να ξαναβαφτούν οι φοιτητικές εστίες; Αμ το άλλο που το πάτε; Η πανελίστρια της λέσχης Μπίλντερμπεργκ κ. Διαμαντοπούλου μας ξαλάφρωσε από μπόλικο διάβασμα, διότι, όπως καυχήθηκε στην αγόρευσή της: «Περνάμε από εννιακόσιες ογδόντα σελίδες νομικής ευθύνης που είχε ο προηγούμενος νόμος σε ένα νόμο εκατόν πενήντα σελίδων». Συγχαρητήρια!
Δημοσιεύτηκε στην «Δημοκρατία» στις 26/8/2011
Τρίτη, Αυγούστου 23, 2011
Παρασκευή, Αυγούστου 12, 2011
Παρασκευή, Αυγούστου 05, 2011
Midnight summer dream of George A. Papandreou
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ενδιαφέρεται για τη χώρα αλλά για τον χώρο. Η χώρα, ως έννοια, περιλαμβάνει το ιστορικό παρελθόν του τόπου, το προϊόν της συλλογικής πολιτισμικής παραγωγής, τα ήθη, τα έθιμα, τη θρησκεία και -φυσικά- τον λαό.
Η πορεία του πρωθυπουργού έχει μέχρι τώρα δείξει ότι δίνει μεγάλη βάση στο «ακίνητο Ελλάς», αλλά όχι στους νόμιμους κληρονόμους του. Ο άνθρωπος που μιλάει για προσωπικές καλλιέργειες κάνναβης σε γλάστρες και ο «Ελληνας της διασποράς» με τις πολωνικές, αμερικανικές, σκοτσέζικες και σουηδικές ρίζες δεν χάνει ευκαιρία να υποσχεθεί (με τη φωνή του χρωματισμένη από ένα ανεξήγητο πείσμα) ότι θα τα «αλλάξει όλα».
Το πρώτο που άλλαξε είχε μέγιστη συμβολική σημασία. Αφαίρεσε τη λέξη «Εθνικής» από υπουργεία, στέλνοντας το μήνυμα ότι ξεκίνησε η εκρίζωση του ελληνισμού.
Δεν είναι τυχαίο ότι το πρώτο του νομοσχέδιο (Φεβρουάριος 2010) αφορούσε την απονομή ελληνικής ιθαγένειας σχεδόν σε όποιον του έλαχε να περάσει από την Ελλάδα.
Δεν είναι συμπτωματικό ότι ενώ προωθεί την ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα με τα χρήματα των φορολογουμένων, από την Εκκλησία της Ελλάδος ζητάει χρήματα και «πάγωμα» προσλήψεων νέων ιερέων.
Δεν είναι άσχετη η πρόθεση του υπουργείου Παιδείας να κλείσει 799 τμήματα ελληνικής γλώσσας στο εξωτερικό.
Το κυβερνητικό καρτέλ θέλει τα τετραγωνικά χιλιόμετρα της Ελλάδας αλλά χωρίς τους παλιούς ιδιοκτήτες να την απασχολούν, επειδή οι τελευταίοι είναι… ακριβοί ως εργάτες και έχουν ιδεοληψίες περί της ένδοξης καταγωγής τους.
Το ιδανικό σενάριο για το συνδικάτο της «πράσινης ανάπτυξης» θα είναι οι παλιοί ένοικοι του χώρου, οι Ελληνες, να φύγουν μετανάστες και εδώ να γεμίσει ο τόπος με μια πολυεθνική, ασύνδετη και εύπλαστη μάζα.
Αλλαγή λαού!
Από την εφημερίδα "δημοκρατία"