Όσοι ζωντανοί σαν τον Ίωνα Δραγούμη!

Σαν σήμερα το 1920 οι ξενόδουλοι Βενιζελικοί δολοφόνησαν το μέλλον της χώρας. Δόξα και τιμή στον εθνικιστή Ίωνα Δραγούμη. Τα κείμενά του ακόμα τρομάζουν τους λατρευτές του όφεως.
Στη Βασιλίσσης Σοφίας, απέναντι από το Χίλτον βρίσκεται το μνημείο του, μια λιτή στήλη, στον τόπο της δολοφονίας του. Εκεί είναι ο τόπος της συγκέντρωσης για απότιση φόρου τιμής και μνήμης στον ωραίο Έλληνα - τελετή που εγκαθίδρυσε στον πατριωτικό χώρο το Ελληνικό Μέτωπο του Βορίδη. Καθ' όλη τη διάρκεια του έτους οι διαβάτες βλέπουν αφημένα στην αναθηματική στήλη του Ίωνος λουλούδια, σημειώματα, επιστολές, βιβλία. Όσο υπάρχουν ακόμα γνήσιες πνευματικές σπορές του Ελληνισμού, δεν ξεχνιέται ο μπροστάρης μας. Όσοι ζωντανοί...

SAY NO TO TOURISM - ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ

Αξίζει να γραφτεί ένα κείμενο για την χαμέρπεια που κρύβουν τα χαμόγελα της φιλάργυρης "φιλοξενίας" στο απέραντο... γαλάζιο. Η τουριστικοποίηση της Ελλάδας είναι κατάντια χειρότερη από το Μνημόνιο. Οι Θεοί δεν όρισαν τις αρμονικές γραμμές της Ελληνικής ακτογραμμής για να εξέρχονται ως μπουρμπουλήθρες οι πορδές των αιματοφάγων Γερμανών και των παιδεραστών της Εσπερίας. Κανονικά, οι επισκέπτες της χώρας θα έπρεπε να περνούν ενδελεχές... κάστινγκ πριν εγκριθεί η βραχεία παραμονή τους εδώ.

Ο δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου "κάρφωσε" την Βούλα Παπαχρήστου στον χορηγό της!

Οικτρό, αηδιαστικό και θυμίζει σκηνές από ελληνικές ταινίες με θέμα την Κατοχή. Ο αριστερός δημιοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου (δημιουργός του ντοκιμαντέρ Catastroika) "κάρφωσε" την Παπαχρήστου στον χορηγό της Procter & Gamble με την κατηγορία του νεοναζισμού! Ο δημοσιογράφος προσπάθησε δηλαδή να της κόψει -διχως πολλά πολλά- και το ψωμί. Δείτε τον διάλογο στο tweeter.

Την αποκάλυψη έκανε πρώτο το Hellas-Orthodoxy, το οποίο βρήκε και την φωτό του αγωνιστή δημοσιογράφου από μαρξιστικό συνέδριο. 

Ιερά Οδός - Άγγελος Σικελιανός

Η υποκρισία της Αριστεράς βαλσαμώνει ελέφαντα

Σάλος, λέει, από το τάχα «ρατσιστικό» σχόλιο της ελληνίδας πρωταθλήτριας του τριπλούν Βούλας Παπαχρήστου που έγραψε στο twitter: «Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό»! Με αφορμή το σχόλιο, διάφοροι επαγγελματίες ευαίσθητοι (που ουδόλως ενοχλούνται από τον υπαρκτό κεμαλοναζισμό) αποπειράθηκαν να φάνε την ίδια!
Η σταλινική και η ροζ Αριστερά, αρέσκονται να δημιουργούν αισθήματα ενοχής στους Έλληνες ακόμα και για τη σάτιρα, που ισχυρίζονται ότι δεν έχει όρια (μόνο όταν βολεύει τους νοσταλγούς του Στάλιν και του Μάο). Οι διαδικτυακοί τοποτηρητές της Άκρας Αριστεράς ξιφούλκησαν εναντίον της Παπαχρήστου για το ανέκδοτό της με τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου αλλά όταν ακούγονται ανέκδοτα για τους Ποντίους δεν ενοχλούνται, αλλά τα αναπαράγουν! Ο Λαζόπουλος όταν σατιρίζει απλούς πολίτες με διάφορα προβλήματα (από εμφάνιση μέχρι νοητική στέρηση) δεν είναι "ρατσιστής". Κακός σύμβουλος η εμπάθεια...

Εμπρηστικό κουίζ στο tweeter από τον Φαήλο

Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης στο tweeter: "Τεμπέλης, βαψομαλλιάς, μουστακάκι, "φυζίκ" συνταξιούχου Αργεντίνου ζιγκολό ή παλιού γκαρσονιού στο "Διόνυσο". Θα μας "σώσει"...Έρμη Πατρίδα".

Ποιον εννοεί άραγε;

Των οικιών ημών εμπιπραμένων

Πανηγύρι της Αγίας Μαρίνας (περιοχή Σέλλα στην Αχαϊα). Οι διονυσιασμένοι κάτοικοι γλεντούν. Πίσω καλπάζει το πύρινο μέτωπο. Και η Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου του Πόε ταιριάζει εδώ...

Σωκράτης Γκιόλιας. Δύο χρόνια μετά

Τό τραγούδι αὐτό, γιά τόν λυκόσχημο ἀμνό!
Ὁ κόσμος, σίγουρο πώς δέν τόν βλέπει, κι ὅμως, δόξα καί τιμή τοῦ πρέπει!
Λυκόσχημος ἀμνός, πράκτωρ τοῦ φωτός, ἐντός τοῦ κόσμου καί συγχρόνως ἐκτός, στήν περιοχή τῆς βοώσας σιωπῆς, ὁ ἀφανής, ἐργάτης τῆς ἀρετῆς.
Ἡ πνευματική ἀναφορά, μές στή φθορά, ἡ εὐωδία τοῦ μύρου, στή δυσώδη ἀποφορά.
Φορᾶ τοῦ λύκου τή δορά· αὐτή εἰν’ ἡ στολή του! προσηλωμένος σταθερά στήν ἀποστολή του!
Σέ στάσιμη κίνηση κι ἀεικίνητη στάση. Πίσ’ ἀπ’ τίς ἐχθρικές γραμμές καλεῖται νά δράσει.
Ἐθελοντής στόν πόλεμο κατά τοῦ matrix, ἀπ’ ὅταν πρωτοσήμανε χρυσόφωνη σάλπιγξ!
Φρουρός, ἐξ ὄρθρου ἄχρι νυκτός, ὁ ἀληθινός, ὁ ὄντως πολεμιστής τοῦ φωτός, σαμποτέρ πνευματικός, μέ σοφίαν ἐξ ὕψους, γκρεμιστῆς τῶν τεχνασμάτων τοῦ κήτους!
Χάος ὁλόγυρα, βαβελική ἀτμόσφαιρα, κι αὐτός κρατᾶ τῆς ἱερῆς παράδοσης τά ζώπυρα.
Ἀπαστράπτων σάπφειρος στόν βόρβορο, ἱστάμενος μέσα στόν γενικότερο ὄλεθρο.
Τή βιοτή του καί τό ἦθος, δέν ὑποψιάζεται τό πλῆθος, ἀφοῦ κρίνει ἐξ ὄψεως συνήθως.
Ὅλοι ξεγελιοῦνται ἀπ’ τό ἐξωτερικό του σχῆμα κι ὅμως αὐτός ἔχει τό ἀντίδοτο στοῦ ὄφεως τό δῆγμα.
Κάθε πράξη κάθε βῆμα, γίνεται ἱεροκρυφίως, στούς πολλούς ἄγνωστος τελείως, παρότι πρόκειται γιά τ’ ἀόρατου πόλεμου τόν γνώστη, τόν λυκόσχημο ἀμνό, τόν πυρφόρο στρατιώτη!

 Από το olympia.gr, προσυπογράφεται.

Η ψευδαίσθηση της εργασιακής ελευθερίας

Το μαρκάρισμα των σκλάβων ήταν πάγια πρακτική στις ΗΠΑ την εποχή της δουλοκτησίας.

«Οι τοκογλύφοι είχαν ανακαλύψει ότι το σύστημα της δουλοκτησίας απέφερε λιγότερα κέρδη σε σχέση με το σύστημα της 'ελεύθερης' εργασίας. Όποιος ήταν ιδιοκτήτης δούλου έπρεπε να τον συντηρεί στη ζωή και σε καλή κατάσταση, ώστε να είναι σε θέση να εργαστεί. Το σύστημα της δουλείας παρουσίαζε μεγαλύτερο κόστος απ' ό,τι η 'ελεύθερη' εργασία βάσει της οποίας στο καπιταλιστικό σύστημα ο εργοδότης δεν έφερε οποιαδήποτε ευθύνη. Η ήττα των δουλοκτητών είχε ήδη καθοριστεί, είχε προαποφασιστεί». Έζρα Πάουντ, «Η Αμερική και οι αιτίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου», σελ. 51, Εκδόσεις Περίπλους

Ο Έζρα Πάουντ είναι ένας από τους πιο σημαντικούς «καταραμένους» Αμερικανούς ποιητές και δοκιμιογράφους του 20ού αιώνα. Είχε την «τύχη» να γευτεί την καθημερινότητα ενός φυλακισμένου αγριμιού όταν στις 2 Μαΐου 1945 οι Ιταλοί παρτιζάνοι, που τον είχαν συλλάβει ως υποστηρικτή του Μουσολίνι, τον παρέδωσαν στον Αμερικανικό στρατό σε μια τοποθεσία έξω από την Πίζα. Αμέσως μόλις τον συνέλαβαν οι συμπατριώτες του έκαναν κάτι που δεν συνηθιζόταν ιδιαίτερα: τον έβαλαν σε ένα ανοιχτό κλουβί! Επί 25 ημέρες, όσο διήρκεσε αυτό το μαρτύριο, η μοίρα δοκίμαζε την αντοχή του ψυχικού κόσμου του ποιητή – μέχρι την κατάρρευσή του. Ωστόσο, αυτό το ανυπότακτο και περίεργο πνεύμα, ακόμα και σε συνθήκες ταπεινωτικού εγκλεισμού βρήκε τη δύναμη και τα αποθέματα οίστρου για να γράψει τα περίφημα «Κάντος της Πίζας».

Αυτός, λοιπόν ο σημαντικός δημιουργός, παρά τις όποιες ιδεολογικές ταυτίσεις και προσανατολισμούς του, μπόρεσε και «διάβασε» ένα κομβικό σημείο της Αμερικανικής ιστορίας δίχως προκαταλήψεις και διάθεση διδακτισμού. Στο απόσπασμα που αναφέρθηκε προηγουμένως, αποδίδει την κατάργηση του θεσμού της δουλείας στη βούληση των τοκογλύφων να διευρύνουν τα κέρδη τους και να... απορρυθμίσουν τα όποια δικαιώματα είχαν «περισσέψει» στους ταλαίπωρους δούλους της υπερδύναμης.

Ευφημισμοί της βίας

Ένα αντικλείδι που ανοίγει το ντουλάπι με τα μυστικά της τρέχουσας συγκυρίας είναι ότι η υποδούλωση, η εκμετάλλευση και η υποτίμηση του καρπού του ανθρώπινου μόχθου πάντοτε έρχονται καμουφλαρισμένα με το ένδυμα της «απελευθέρωσης». Όλοι οι επινοητές συμφορών βρίσκουν θετικά φορτισμένες έννοιες για να μεταμφιέσουν τις προθέσεις τους. Κλασικό παράδειγμα το κόλπο των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Αν και ο τίτλος τους παραπέμπει σε... ρομαντισμό και εθελοντισμό, μερικές εξ αυτών είναι τόσο «Μη» κυβερνητικές που λαμβάνουν αφειδώς κρατικές επιχορηγήσεις και σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούν σε βάρος του κράτους στο οποίο εδρεύουν. Διοργανώνουν από «ακτιβισμούς» σε βάρος κυβερνήσεων μη αρεστών στους χειριστές τους έως «πορτοκαλί επαναστάσεις». Τώρα, η υπαγωγή του εργατικού δυναμικού στην κατηγορία του υποζυγίου έχει βαφτιστεί «μεταρρύθμιση». Η διασπορά ανασφάλειας έχει οριστεί ως «σύμβαση έργου» και η ασιατοποίηση των απολαβών και του τρόπου ζωής μας είναι η περιβόητη «ανταγωνιστικότητα». Η δουλεία αλλάζει τονισμό και ταμπέλα. Γίνεται «δουλειά» και μάλιστα «ελεύθερη». Το κλωτσοσκούφι χαρακτηρίζεται «κινητικότητα». Πόσες εύηχες λέξεις και πόσα πολλά δράματα συνεπάγονται... Οι τοκογλύφοι, που αναφέρει ο Πάουντ, απόλυτα δικτυωμένοι και δαιμονικά προσηλωμένοι στο έργο τους, γνωρίζουν το παιχνίδι των ορίων της ελευθερίας και της... αποδοτικότητάς της στη συσσώρευση κεφαλαίων. Έτσι το κατάστημα της εκμετάλλευσης συνεχίζει απρόσκοπτα το έργο του, αρκεί να καταφέρνει να πείθει τα θύματα του συστήματος για το πόσο δίκαιο και αναπόφευκτο είναι να το ανέχονται και να το... στηρίζουν! Κανονική σφαγή με τη σύμφωνη γνώμη του αμνού.

Ποιότητα ζωής

Είναι απόλυτα ψευδής η θεωρία πως ο εργοδότης απομυζά μόνο τον κόπο των εργαζομένων. Πάνω απ' όλα και πριν απ' όλα, εκείνος που προσφέρει θέσεις εργασίας λαμβάνει ως αντίτιμο τη μοναδική περιουσία που διαθέτει ο άνθρωπος: τον χρόνο του! Οι ζωές μας συμβαίνουν άπαξ (μέχρι της αποδείξεως του αντιθέτου) και ένα σεβαστό τμήμα από αυτές αναλίσκεται στην προσφορά έργου με την προσδοκία της αμοιβής. Αυτό που προσφέρουμε, στ' αλήθεια, δεν μπορεί να αποζημιωθεί με οποιοδήποτε ποσόν. Συνεπώς, οποιαδήποτε παραχώρηση σ' αυτόν τον τομέα συνιστά υποβιβασμό της εκτίμησής μας προς την ίδια μας την ζωή. Οι μειώσεις μισθών και η υποτίμηση της αξίας της εργασίας δεν είναι τίποτα λιγότερο από «βελούδινη» γενοκτονία (σε δόσεις). Στο απύθμενο πηγάδι της απληστίας των τοκογλύφων έχουν πνιγεί τα όνειρα και οι ελπίδες και έχουν ναυαγήσει οι ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Ούτε μία απ' αυτές δεν έπρεπε να είχε χαθεί για να ικανοποιηθούν οι αρρωστημένες έξεις αυτών των υποκειμένων. 

Δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη δημοκρατία, 15-07-2012