Χριστός Ανέστη!

Τά αἰώνια ἑλληνικά ἡρωικά πρότυπα

«Νομίζω ὅτι γιά ἕναν γενναῖο δέν πρέπει νά ὑπάρχει τέλος τῶν κόπων. Οἱ ἴδιοι οἱ κόποι τόν δικαιώνουν, ὅταν ὁδηγοῦν σέ καλά ἔργα». Μέγας Ἀλέξανδρος

Αὐτή ἡ φράση τοῦ μεγίστοῦ τῶν Ἑλλήνων σώζεται στό 26ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου Ε΄ του ἔργου τοῦ Ἀρριανοῦ «Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις» (Αθήνα: 1992, ἐκδόσεις Κάκτος, σελ.95). Ὁ Ἀλέξανδρος κρίνει σκόπιμο νά ἐκφωνήσει λόγο στό στράτευμά του γιά νά προλάβει νά καταστείλει τόν σπινθήρα τῆς δυσαρέσκειας, τῆς κόπωσης, τῆς ἀποκαρδίωσης καί τῆς... γκρίνιας προτοῦ ἐξελιχθεῖ σέ ἀνεξέλεγκτη πυρκαγιά, στάση καί διάλυση τοῦ ἐκστρατευτικοῦ σώματος. Αὐτό συμβαίνει κατά τή διάρκεια τῆς ἐκστρατείας στήν Ἰνδική.

Οἱ Ἕλληνες εἶχαν πολιορκήσει καί ἁλώσει τήν πόλη Σάγγαλα καί ἐπιθυμοῦσε ἡ πολεμική περιπέτεια νά συνεχιστεῖ καί πέρα ἀπό τόν ποταμό Ὕφαση (παραπόταμος τοῦ Ἰνδοῦ στή βόρεια Ἰνδία) ἐπειδή εἶχε ἐνημερωθεῖ πώς ἡ περιοχή ἐκεῖ ἦταν πλούσια, τό κράτος εὐνομούμενο, ἡ μάζα διοικεῖτο ἀπό τούς ἀρίστους καί ὑπῆρχαν πολλοί ἐλέφαντες, μεγαλύτεροι καί καλύτερα ἐκπαιδευμένοι ἀπό τῶν ἄλλων Ἰνδῶν.

Ὁ Ἀρριανός (στο κεφ. 25 τοῦ βιβλίουΕ΄) ἀναφέρει ὅτι τό ἠθικό τῶν στρατιωτῶν εἶχε καμφθεῖ «καθώς ἔβλεπαν τόν βασιλιά τους νά προχωρᾶ ἀπό κόπο σέ κόπο κι ἀπό κίνδυνο σέ κίνδυνο. Γίνονταν συσκέψεις στό στρατόπεδο, στίς ὁποῖες ἄλλοι, οἱ πιό μετριοπαθεῖς, ἔκλαιγαν τή μοίρα τους καί ἄλλοι ἔλεγαν ὅτι θά ἀρνοῦνταν νά

Οδύσσεια και Ιλιάδα στη νεοελληνική, με λέξεις του Όμηρου

Ένα μνημειώδες έργο, που αποδεικνύει πόσο ζωντανή είναι η ομηρική γλώσσα, παρουσιάζεται τη Μεγάλη Δευτέρα, 22/4/2019 στις 19:00   στο Polis Art Café

Σε δύο τόμους ο Κώστας Δούκας, ο σημαντικότερος ομηριστής της εποχής μας, προσφέρει το απόσταγμα των γνώσεων και της αγάπης του για τον Όμηρο, πραγματοποιώντας μια ακριβέστατη, πρωτοποριακή και εμπνευσμένη μετάφραση της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, στίχο προς στίχο, με τη μέγιστη προσέγγιση της ομηρικής διαλέκτου!

Στο έργο, χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο οι λέξεις της ομηρικής εποχής για να αποδώσουν στα νεοελληνικά τα κείμενα των επών που γέννησαν τον δυτικό πολιτισμό! M’ αυτό τον τρόπο αποδεικνύεται η άρρηκτη σχέση των νέων Ελλήνων με τους αρχαίους προγόνους μας και η ζωντάνια της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας που μερικοί άφρονες χαρακτηρίζουν «νεκρή».

Ο κ. Δούκας είναι ηρωική μορφή των ελληνικών γραμμάτων. Η σχέση του με την καταστατική πράξη του ελληνικού πολιτισμού, τα έπη του Ομήρου, κρατάει περίπου μισό αιώνα. Ο συγγραφέας εκτός από ομηριστής είναι

Το βάρος της απόστασης από τον Θεό

Η μαύρη τρύπα, αυτός ο κύκλος γνόφου στεφανωμένου από φως αποκαλύπτει πολλά για τις ζωές μας.

«Mαύρη τρύπα (ή μελανή οπή, αγγλικά: black hole) ονομάζεται το σημείο του χωροχρόνου στο οποίο οι βαρυτικές δυνάμεις είναι τόσο μεγάλες ώστε τίποτε -ούτε καν τα σωματίδια και η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, όπως το φως- να μην μπορεί να ξεφεύγει από αυτό. Ο όρος “μαύρη τρύπα” είναι ευρύτατα διαδεδομένος και επινοήθηκε το 1967 από τον Αμερικανό αστρονόμο και θεωρητικό φυσικό Τζον Γουίλερ. Δεν αναφέρεται σε τρύπα με τη συνήθη έννοια (οπή), αλλά σε μια περιοχή του χώρου από την οποία τίποτα δεν μπορεί να επιστρέψει».

(Ορισμός των μαύρων τρυπών από τη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia)

Η φωτογραφία της μαύρης τρύπας που ελήφθη από τη NASA και δημοσιεύτηκε στον παγκόσμιο Τύπο φαντάζει ανησυχητικά γνώριμη σε πολλούς. Κάτι απροσδιόριστο και άσχημο θυμίζει. Μία από τις ερμηνείες για τούτο το παράδοξο φαινόμενο είναι κι αυτή που

ΣΥΜΜΑΧΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΕΞΑΠΟΔΩ

Τον «κύριο» στη φωτό, που πρωταγωνίστησε στην ταινία «Η νύχτα με τις μάσκες», μπορεί να τον δείτε και υποψήφιο…

Eγράφη χθες, ισχύει και σήμερα: «Εχομεν πλέον την φρικτή υποψία ότι η σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδος είναι πιστότατη εκτέλεσις σεναρίου ταινίας χαμηλού προϋπολογισμού και χαμηλών αισθητικών προδιαγραφών, το οποίο γράφει ωρομίσθιος βοηθός σεναριογράφου - ίσως φοιτητής, κατά τη διάρκεια των θερινών διακοπών του».

Τα παραπάνω μπορεί να τα επιβεβαιώσει η ενασχόληση, έστω για δέκα λεπτά καθ’ εκάστην, με την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα. Οι Αμερικανοί και οι λοιποί επικυρίαρχοι μάλλον ασχολούνται με τα καθ’ ημάς (τα πολιτικά, κυρίως) και στο πλαίσιο του χαβαλέ. Θέλουν να δουν αν θα πιάσει και το επόμενο ακραίο κόλπο, περιμένουν ελάχιστα και στο φινάλε διαπιστώνουν έκπληκτοι ότι πιάνει ακόμα και αυτό! Τούτο το τυπικό έχει ακολουθηθεί τόσο πολλές φορές, ώστε πλέον γίνεται από μόνο του˙ δεν χρειάζεται να το

ΟΙ «ΜΥΗΜΕΝΟΙ» ΤΗΣ ΧΑΣΟΥΡΑΣ

Οι πολύ προχωρημένοι συνωμοσιολόγοι θέλουν να σου αποδείξουν ότι όλα είναι σικέ και δεν αξίζει να προσπαθήσεις για τίποτα

Σε κάθε εορτασμό της 25ης Μαρτίου, αλλά και σε όλες τις εθνικές εορτές και επετείους βλέπουμε να τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια το ακόλουθο τυπικό: «Ψαγμένοι» τιποτόφρονες της Αριστεράς, «μυημένοι» καφενόβιοι, συστηματικοί αγοραστές αυθεντικών επιστολών του Χριστού αλλά και πανακειών από τηλεμπόρους με βρόμικο βλέμμα, οπαδοί «εξωτικών» περσόνων που ντελαλίζουν σε κάκιστα ελληνικά ακόμα πιο... εξωτικές θεωρίες προσπαθούν λυσσωδώς να «αποδείξουν» ότι το 1821 ήταν μια τρύπα στο νερό και πως ίσως να ήταν καλύτερα να φοράμε τα φέσια τα οσμανικά.

Σε κάθε ηρωική πράξη που αναφέρεσαι, σε κάθε πρότυπο, σε κάθε καλό του -έστω προβληματικού- ελεύθερου βίου μας αντιτείνουν αφιονισμένοι: «Οι Φαναριώτες ήταν τουρκόφιλα λαμόγια, ο Καποδίστριας τύραννος, ο Κολοκοτρώνης είχε ερωμένη, ο Καραϊσκάκης βωμολοχούσε, τα δάνεια του Αγώνα είχαν