Διακοπές. Η λέξη είναι στον πληθυντικό διότι είναι πολλά αυτά που οφείλουμε να σταματήσουμε, ευεργετώντας τον εαυτό μας.
Οι διακοπές ορίζουν ότι είτε βρισκόμαστε “αλλού”, όπου κι αν βρίσκεται αυτό το “αλλού” είτε “εδώ”, σε όποιο σημείο κι αν ορίζεται το “εδώ”, πρέπει να σταματήσουμε. Να πατήσουμε ένα μεγάλο φρένο στο ράλι της καθημερινότητας, αυτής που μας γέμισε με εντυπώσεις, εμπειρίες, υποχρεώσεις και μέριμνες -ειδικά οι τελευταίες θυμίζουν τον αετό που γευμάτιζε με το ήπαρ του αλυσοδεμένου Προμηθέα. Οι υποχρεώσεις και οι μέριμνες σιγοτρώνε το ανθρώπινο είδος και η παρουσία τους δεν γίνεται αντιληπτή παρά μόνο όταν έρχεται το μεγάλο φινάλε και δεν έχει απομείνει πλέον κάτι για να φαγωθεί. Σαν την Άτη είναι οι μέριμνες. Αβροπατούν πάνω στα κεφάλια των ανθρώπων, προκαλούν σύγχυση φρενών και ετοιμάζουν το σκηνικό για τη μεγάλη τιμωρία. Γι' αυτό σταματάμε. Για να ξυπνήσουμε. Για να μην αποσπά ο εκκωφαντικός θόρυβος των πολλών και ασήμαντων πραγμάτων και καταστάσεων τον