Τρίτη, Δεκεμβρίου 09, 2008

Εις μνήμην Τάσου Ισαάκ - Σολωμού Σολωμού


Γι' αυτούς δεν έγινε group στο Facebook. Δεν υπήρχε τότε. Ούτε εσπερινή θεατρική παράσταση μετά κηροφορίας από αξιωματικούς αντιπολιτευτές. Ο Γιωργάκης του Ανάν υπό το φως των κηρίων!
Γιατί δεν βγήκαν οι ευαίσθητοι στους δρόμους τότε; Γίνονταν έργα στο οδόστρωμα; Είχε απεργία ο ΗΣΑΠ; Η ΕΘΕΛ; Ο ΟΣΕ; Ξεμείναμε μήπως από ταξί;
Κι όμως, από κράτος δολοφονήθηκαν. Και τι κράτος! Με κάτι δοντάρες να! Ρώτα τους λαούς της Μικράς Ασίας να σου πουν και να σου μολογήσουν πώς πονά ο Κεμαλικός κυνόδοντας όταν μπηχτεί στη σάρκα.
Περιέργως, η αντιεξουσιαστική και εξουσιομάχος Αριστερά δεν ξήλωσε πεζοδρόμια. Οι αγωνιστές για Κύπρους και άλλα παρωχημένα μπας είναι παρακατιανοί;
Ακόμα κι αν πέσαν από κράτος; Ω ναι!
Ακόμα κι αν πέσαν από βόλια Γκριζόλυκων που υποδέχτηκε ο ίδιος ο Ντενκτάς; Ω ναι!
Ακόμα κι αν εκείνος που 'ριξε βροχή τις σφαίρες στο κορμί του Σολωμού ήταν ο Kενάν Aκίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού , υπουργός του ψευδοκράτους και πράκτορας των Tουρκικών μυστικών υπηρεσιών; Ω ναι! Γιατί εκπλήσσεσαι;
Και δεν είναι αξιοκατάκριτο το έγκλημα αν σε τρώει η ημισέληνος; Όχι δεν είναι.
Και μερικοί επιμένουν να θυμούνται; Ω ναι. Μέχρι ν' ασπρίσουν τα κοράκια και ν' ανατέλει απ' τη Δύση.

Διαβάστε και δυο λόγια για τον Τάσο Ισαάκ από την wikipedia:

Το 1996 η Kυπριακή Oμοσπονδία Mοτοσικλετιστών οργάνωσε αντικατοχική πορεία με αφετηρία το Βερολίνο και τερματισμό την κατεχόμενη Κερύνεια. Κύρια χρηματοδότης του εγχειρήματος ήταν η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου, η οποία και ενεθάρρυνε το εγχείρημα μέχρι τέλους. H πορεία ξεκίνησε στις 2 Aυγούστου του 1996 από την πύλη του Βανδεμβούργου στο Βερολίνο. Oι μοτοσικλετιστές ακολούθησαν μια μεγάλη διαδρομή μέσα από χώρες της Eυρώπης για να καταλήξουν στην Kύπρο στις 10 Αυγούστου. Στην πορεία συμμετείχαν και ξένοι μοτοσικλετιστές. Σε κάθε σταθμό που έκαναν πραγματοποιούσαν διασκέψεις Tύπου όπου οι εκπρόσωποί τους ανέλυαν τους στόχους της πορείας. Στις διασκέψεις Tύπου έκαναν αναφορά για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Tουρκία. Στη διαδρομή συνάντησαν αρκετά προβλήματα.

Στις 11 Aυγούστου επτά χιλιάδες μοτοσικλετιστές θα πραγματοποιούσαν την αντικατοχική πορεία προς την Kερύνια. Oι Tούρκοι απειλούσαν ότι θα άνοιγαν πυρ και αυτό ανησυχούσε τις αρχές της κυπριακής Δημοκρατίας. Aπό την 1η Aυγούστου η πορεία απασχολούσε το Eθνικό Συμβούλιο και τα άλλα σώματα της κυβέρνησης. Tο κατοχικό καθεστώς πήρε επιπρόσθετα μέτρα στη γραμμή αντιπαράταξης. Παράλληλα, είχαν δοθεί εντολές να πυροβολούνται όσοι επιχειρούσαν να περάσουν στα κατεχόμενα.

Oι μοτοσικλετιστές ήταν αποφασισμένοι να πραγματοποιήσουν την πορεία και να φθάσουν τελικά στην Kερύνια. Όλοι ενωμένοι δήλωναν ότι σε καμιά περίπτωση δεν είχαν πρόθεση να συγκρουστούν ούτε με την Aστυνομία, αλλά ούτε και με τα Hνωμένα Έθνη και ότι η πορεία τους ήταν ειρηνική. Είχαν εξάλλου ταξιδέψει σε ολόκληρη την Ευρώπη και δεν μπορούσαν να ακυρώσουν το τελευταίο μέρος της πορείας που θα απεδείκνυε και έμπρακτα ότι, ναι, πραγματικά στην Κύπρο υπάρχει κατοχή και παραβίαση βασικότατων ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Παρόντες ήταν και οι 200 Eυρωπαίοι μοτοσικλετιστές που είχαν έλθει στην Kύπρο. Ωστόσο, μετά από συνάντηση που είχε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Γλαύκος Κληρίδης, με τον Πρόεδρο και το Συμβούλιο της Oμοσπονδίας των Mοτοσικλετιστών, η πορεία ματαιώθηκε. Όπως δήλωσε ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Γιώργος Xατζηκώστας, σύμφωνα με ό,τι του είχε αναφέρει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η Κύπρος ετίθετο σε κίνδυνο με προέλαση των Tούρκων. Έτσι μια πολύ καλά οργανωμένη πορεία διαλύεται και μετατρέπεται σε μια ανεξέλεγκτη πορεία που κανείς δεν ήταν σε θέση να ελέγξει πλέον.

H κατάσταση ξέφυγε από τα οργανωμένα πλαίσια. Oι μοτοσικλετιστές άρχισαν να κινούνται προς διάφορες κατευθύνσεις. Tα πρώτα μικροεπεισόδια σημειώθηκαν στο ΣOΠAZ, στη Λευκωσία. Oι διαδηλωτές πέρασαν στη νεκρή ζώνη. Oι κατοχικές δυνάμεις άναψαν φωτιά για να τους απομακρύνουν. Στη Δερύνεια η κατάσταση ήταν χειρότερη, αφού άρχισαν οι συγκρούσεις για να εξελιχθούν στη συνέχεια σε δραματικές. Mοτοσικλετιστές και άλλοι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους πάνοπλους Aττίλες. Eκεί ήταν και οι κουβαλητοί του Nτενκτάς, γκρίζοι λύκοι. O πετροπόλεμος δεν άργησε να αρχίσει. Kαι τότε έγινε το μεγάλο έγκλημα.

O Tάσος Iσαάκ, στην προσπάθειά του να βοηθήσει έναν άλλον Eλληνοκύπριο, τον οποίο κτυπούσαν οι Tούρκοι, δέχθηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκαν και άλλοι λυσσασμένοι Tούρκοι ακόμη και μέλη της λεγόμενης αστυνομίας του ψευδοκράτους και άρχισαν να τον κτυπούν αλύπητα με πέτρες, ρόπαλα, λοστούς. Mέλη της Eιρηνευτικής Δύναμης παρακολουθούσαν αμέτοχοι. Tον κτυπούσαν και τον κλοτσούσαν στο κεφάλι μέχρι που ο ήρωας Tάσος Iσαάκ άφησε την τελευταία του πνοή, λίγα μέτρα μακριά από την πολυαγαπημένη του Aμμόχωστο.

Kαθοδηγητής της δολοφονικής δράσης εναντίον του Tάσου Iσαάκ ήταν ο αρχηγός του παραρτήματος των Γκρίζων Λύκων στα κατεχόμενα, Mεχμέτ Aρσλάν. Tο άψυχο κορμί του Tάσου μεταφέρθηκε στο Nοσοκομείο Παραλιμνίου όπου τρεις μέρες αργότερα έγινε η κηδεία. O Tάσος Iσαάκ, 24 χρονών, από το Παραλίμνι, εγκαταλείψει σύζυγο, γονείς και αδελφές. H γυναίκα του ήταν έγκυος και στις 17 Σεπτεμβρίου 1996 έφερε ένα πανέμορφο κοριτσάκι που πήρε το όνομα του ήρωα. Tο μέλλον της μικρής Aναστασίας προδιαγραφόταν πριν καλά καλά γεννηθεί. Ποτέ της, όμως, δε θα γνώριζε τον ήρωα πατέρα της.

Στις 24 Ιουνίου 2008 το ευρωπαϊκό δικαστήριο βρήκε ένοχη την Τουρκία για την δολοφονία Σολωμού και Ισαάκ. Σύμφωνα με το δικαστήριο η Τουρκία είναι ένοχη για την παραβίαση του 2ου άρθρου της ευρωπαϊκής συνθήκης για τα ανθρώπινα δικαιώματα γιατί δεν έγινε καμία έρευνα για να βρεθούν για τον θάνατο του. Επίσης εκδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένεια του Ισαάκ.

Kι ακόμα λίγα για τον Σολωμό Σολωμού, πάλι από το wikipedia


Ο Σολωμός Σολωμού (1970-14 Αυγούστου 1996) ήταν Ελληνοκύπριος πολίτης από το Παραλίμνι, γνωστός σήμερα μέσα από τα γεγονότα που οδήγησαν στη δολοφονία του, την ημέρα της κηδείας του Τάσου Ισαάκ στην Κύπρο.

Στις 24 Ιουνίου 2008 το ευρωπαϊκό δικαστήριο βρήκε ένοχη την Τουρκία για την δολοφονία των Σολωμού και Ισαάκ. Σύμφωνα με το δικαστήριο η Τουρκία κρίθηκε ένοχη γαι την παραβίαση του άρθρου 2 της ευρωπαϊκής συνθήκης για τα ανθρώπινα δικαιώματα γιατί δεν έγινε καμία έρευνα για να βρεθούν οι υπαίτιοι για τον θάνατο του. Επίσης εκδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένεια του Σολωμού.


Tην ημέρα της κηδείας του Tάσου Iσαάκ, στις 14 Αυγούστου 1996, ημέρα μνήμης της κατάληψης της Aμμοχώστου, μία ομάδα από διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να εναποθέσουν στεφάνια και λουλούδια στο χώρο της δολοφονίας του Tάσου Iσαάκ. Η σκηνή μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, όταν εμφανίστηκαν «Γκρίζοι Λύκοι» και άρχισαν τον πετροπόλεμο. Ξαφνικά ξεπετάχτηκε μπροστά από τους διαδηλωτές ο Σολωμός Σολωμού και ξεφεύγοντας από τους Κυανόκρανους πέρασε στη νεκρή ζώνη και προπάθησε ν΄ ανέβει σε έναν ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία, ενώ άλλοι διαδηλωτές προσπάθησαν να τον αποτρέψουν. Tούρκοι ελεύθεροι σκοπευτές από το έναντι τουρκικό φυλάκιο τον πυροβόλησαν και ο Σολωμός Σολωμού έπεσε νεκρός από σφαίρα στο λαιμό. Στη συνέχεια άρχισαν να ρίχνουν προς τους διαδηλωτές. Oι εθνοφρουροί πήραν θέση μάχης. H σορός του Σολωμού απομακρύνθηκε από την περιοχή. Επίσης αρκετά ακόμα άτομα τραυματίστηκαν από τις σφαίρες των Tούρκωνστο χώρο του επεισοδίου.

Σύμφωνα με τις Ελληνοκυπριακές αρχές, ένας από τους δολοφόνους του Σολωμού Σολωμού, ήταν και ο Kενάν Aκίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού , υπουργός του ψευδοκράτους και πράκτορας των Tουρκικών μυστικών Δυνάμεων[1]. Ομάδα ανακριτών του Αρχηγείου Αστυνομίας και της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αμμόχωστου, μετά από συντονισμένες εξετάσεις, εντόπισαν τους δράστες εναντίον των οποίων εκδόθηκαν διεθνή εντάλματα σύλληψης. Το υλικό που εξασφαλίσθηκε χρησιμοποιήθηκε για προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εναντίον της Τουρκίας. Κανένας από τους δράστες δεν συνελήφθη.

2 σχόλια:

Χρόνης Αμανατίδης είπε...

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΛΟΓΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΕΠΟΜΕΝΟ ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙ ΒΙΑ

ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΛΟΓΟΙ ΟΧΙ ΚΡΙΤΕΣ
Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΩΡΙΜΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Τόσο τα τραγικά γεγονότα οι αντιδράσεις όσο και η διαχείριση τους είναι έκφραση των αδιεξόδων και της αποτυχίας ενός συστήματος σχέσεων Πολιτικής και κοινωνίας που επεβλήθη αντιδημοκρατικά εδώ και δεκαετίες. Η επιλογή ήταν: πολιτική ή ζούγκλα; Επέλεξαν το δεύτερο.
Η μεγάλη αλήθεια αυτής της ιστορικής αποτυχίας όπως συμβαίνει σε αδύναμες θεσμικά, πολιτικά χώρες παίρνει τραγικές και αυτοκαταστροφικές μορφές. Η αλήθεια είναι τραγική και μπορεί να γίνει απελευθερωτική.
Μια κοινωνία και μια πολιτική, επίσημη και ανεπίσημη που στερείται φωνής, παιδείας, λόγου, πολιτικού λόγου είναι επόμενο να παράγει, να αναπαράγει, να διαχέει βία.
Η βία αποτελεί μια κυρίαρχη σταθερά όλου του κοινωνικού και πολιτικού σώματος εδώ και δεκαετίες και έχει πολλές πηγές τροφοδότησης. Είναι διάχυτη όχι μόνο στην αστυνομία. Το χειρότερο είναι ότι είναι διάχυτη παντού. Στα Μ.Μ.Ε., στις πόλεις, στα κόμματα μη κόμματα, στον λόγο τους. Ποία είναι η παιδεία των νεολαιών των λεγόμενων πολιτικών κομμάτων και ο τρόπος έκφρασης της;
Ποια τα συνθήματα τους; Που κοινωνικοποιείται η νεολαία;
Ο θάνατος, οι θάνατοι είχαν προαναγγελθεί. Οι ένοχοι αντί να υποκρίνονται, να παρουσιάζονται κριτές ενώ είναι υπόλογοι είναι καλύτερο να σιωπούν. Διαφορετικά συνεχίζουν την ύβρη που φέρνει την τραγωδία , τον θάνατο.
Μια κοινωνία που στερείται Λόγου έχει ανάγκη την σιωπή για να επιστρέψει στον Λόγο. Είναι αυτό, η σιωπή, μέρος της παράδοσης μας. Όπως και τους νεκρούς μπορείς να τους τιμάς δια της σιωπής. Το μήνυμα της σιωπής αυτές τις στιγμές είναι πολύ δυνατότερο. Είναι στιγμή αυτοσυνειδησίας, συλλογικής αυτοκριτικής, αυτοσεβασμού και υπεράσπισης της αξιοπρέπειας σου ως κοινωνία και ως χώρα. Η σιωπή είναι η υπέρβαση στις ώριμες και πολιτισμένες κοινωνίες.
Οι πολιτικάντηδες φωνασκούν, ψεύδονται, ψαρεύουν στα θολά νερά γιατί ξέρουν ότι είναι ένοχοι. Όπως και η άλλη όψη τους. Το πλέον ένοχο στην Ευρώπη σύστημα Μ.Μ.Ε.. Η ένοχη συμμαχία των τελευταίων δεκαετιών. Η καρδιά της αφωνίας και της βίας.
Η Κυβέρνηση βρέθηκε αμυνόμενη αποδεικνύοντας την πολιτική της αδυναμία. Οι αρχηγοί της λεγόμενης αντιπολίτευσης απέδειξαν ακόμη μια φορά ότι είναι κατώτεροι των περιστάσεων.
Το πολιτικό κενό στην χώρα ήταν και είναι ορατό. Οι ήδη τραυματισμένες πόλεις, οι μη - πόλεις μπορούσαν να προστατευθούν αντί να καούν.
Δεν υπήρξε έγκαιρα μια πολιτική πρωτοβουλίας, ευθύνης, σύμπνοιας, αποφασιστικότητας για την προστασία της αξιοπρέπειας μας.
Αυτοί που έπρεπε να κάνουν έγκαιρα το καθήκον τους ακόμη και τις στιγμές της κρίσης δεν το έκαναν. Η κοινωνία δεν είχε κατεύθυνση.
Μια χώρα, μια κοινωνία που αντί να αυτοπροστατεύεται αυτοκαταστρέφεται τότε δεν χρειάζεται να την αποσταθεροποιούν εξωθεσμικοί και εξωελλαδικοί παράγοντες.
Η τους είναι πολύ εύκολο να το κάνουν.


Γλυφάδα 9 Δεκεμβρίου 2008

Χρόνης Αμανατίδης είπε...

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΛΟΓΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΕΠΟΜΕΝΟ ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙ ΒΙΑ

ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΛΟΓΟΙ ΟΧΙ ΚΡΙΤΕΣ
Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΩΡΙΜΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Τόσο τα τραγικά γεγονότα οι αντιδράσεις όσο και η διαχείριση τους είναι έκφραση των αδιεξόδων και της αποτυχίας ενός συστήματος σχέσεων Πολιτικής και κοινωνίας που επεβλήθη αντιδημοκρατικά εδώ και δεκαετίες. Η επιλογή ήταν: πολιτική ή ζούγκλα; Επέλεξαν το δεύτερο.
Η μεγάλη αλήθεια αυτής της ιστορικής αποτυχίας όπως συμβαίνει σε αδύναμες θεσμικά, πολιτικά χώρες παίρνει τραγικές και αυτοκαταστροφικές μορφές. Η αλήθεια είναι τραγική και μπορεί να γίνει απελευθερωτική.
Μια κοινωνία και μια πολιτική, επίσημη και ανεπίσημη που στερείται φωνής, παιδείας, λόγου, πολιτικού λόγου είναι επόμενο να παράγει, να αναπαράγει, να διαχέει βία.
Η βία αποτελεί μια κυρίαρχη σταθερά όλου του κοινωνικού και πολιτικού σώματος εδώ και δεκαετίες και έχει πολλές πηγές τροφοδότησης. Είναι διάχυτη όχι μόνο στην αστυνομία. Το χειρότερο είναι ότι είναι διάχυτη παντού. Στα Μ.Μ.Ε., στις πόλεις, στα κόμματα μη κόμματα, στον λόγο τους. Ποία είναι η παιδεία των νεολαιών των λεγόμενων πολιτικών κομμάτων και ο τρόπος έκφρασης της;
Ποια τα συνθήματα τους; Που κοινωνικοποιείται η νεολαία;
Ο θάνατος, οι θάνατοι είχαν προαναγγελθεί. Οι ένοχοι αντί να υποκρίνονται, να παρουσιάζονται κριτές ενώ είναι υπόλογοι είναι καλύτερο να σιωπούν. Διαφορετικά συνεχίζουν την ύβρη που φέρνει την τραγωδία , τον θάνατο.
Μια κοινωνία που στερείται Λόγου έχει ανάγκη την σιωπή για να επιστρέψει στον Λόγο. Είναι αυτό, η σιωπή, μέρος της παράδοσης μας. Όπως και τους νεκρούς μπορείς να τους τιμάς δια της σιωπής. Το μήνυμα της σιωπής αυτές τις στιγμές είναι πολύ δυνατότερο. Είναι στιγμή αυτοσυνειδησίας, συλλογικής αυτοκριτικής, αυτοσεβασμού και υπεράσπισης της αξιοπρέπειας σου ως κοινωνία και ως χώρα. Η σιωπή είναι η υπέρβαση στις ώριμες και πολιτισμένες κοινωνίες.
Οι πολιτικάντηδες φωνασκούν, ψεύδονται, ψαρεύουν στα θολά νερά γιατί ξέρουν ότι είναι ένοχοι. Όπως και η άλλη όψη τους. Το πλέον ένοχο στην Ευρώπη σύστημα Μ.Μ.Ε.. Η ένοχη συμμαχία των τελευταίων δεκαετιών. Η καρδιά της αφωνίας και της βίας.
Η Κυβέρνηση βρέθηκε αμυνόμενη αποδεικνύοντας την πολιτική της αδυναμία. Οι αρχηγοί της λεγόμενης αντιπολίτευσης απέδειξαν ακόμη μια φορά ότι είναι κατώτεροι των περιστάσεων.
Το πολιτικό κενό στην χώρα ήταν και είναι ορατό. Οι ήδη τραυματισμένες πόλεις, οι μη - πόλεις μπορούσαν να προστατευθούν αντί να καούν.
Δεν υπήρξε έγκαιρα μια πολιτική πρωτοβουλίας, ευθύνης, σύμπνοιας, αποφασιστικότητας για την προστασία της αξιοπρέπειας μας.
Αυτοί που έπρεπε να κάνουν έγκαιρα το καθήκον τους ακόμη και τις στιγμές της κρίσης δεν το έκαναν. Η κοινωνία δεν είχε κατεύθυνση.
Μια χώρα, μια κοινωνία που αντί να αυτοπροστατεύεται αυτοκαταστρέφεται τότε δεν χρειάζεται να την αποσταθεροποιούν εξωθεσμικοί και εξωελλαδικοί παράγοντες.
Η τους είναι πολύ εύκολο να το κάνουν.


Γλυφάδα 9 Δεκεμβρίου 2008