Το τουρκοευρωπαϊκό τρένο και οι ελληνόφωνοι θερμαστές

Ο Καραμανλής ακόμα να συνέλθει από την ταραχή του μ’ εκείνη την αχαρακτήριστη κρίση «θάρρους» που τον έπιασε στα καλά καθούμενα.
Σκέφθηκε προς στιγμήν (ευτυχώς από μέσα του) να αμφισβητήσει την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας.
Ευτυχώς όμως βρήκε αμέσως τον παλιό καλό εαυτό του.
Ξέρετε ποιον εαυτό, εκείνον που μπορεί να επιλέξει για κουμπάρο οποιοσδήποτε τούρκος πρωθυπουργός σέβεται τον εαυτό του.
Τούτος ο εαυτός λοιπόν, ακολουθώντας τις λαμπρές οικογενειακές παρακαταθήκες αλησμόνητων εθνικών επιτυχιών (Ζυρίχη, Λονδίνο, αδράνεια στα Σεπτεμβριανά) έταξε θέση ευρωτιμονιέρη στην Άγκυρα:
«Οι ευρωπαϊκές γραμμές είναι οι μόνες που εξασφαλίζουν στη γείτονα σταθερή ευρωπαϊκή πορεία. Μηχανοδηγός, όμως, στη δική της πορεία είναι η ίδια η Αγκυρα», δήλωσε ο… σταθμάρχης κ. Καραμανλής, και συνέχισε:
«Η Ελλάδα θέλει να προχωρήσει χωρίς καμία εκτροπή η διαδικασία που ξεκίνησε».
Από ψυχαναλυτική άποψη είναι εντυπωσιακό που ο πρωθυπουργός ταυτίζει το φόβο του για την Τουρκία με την ίδια την Ελλάδα!
Πότε την ρώτησε τη χώρα μας αν θέλει την Τουρκία στην Ευρώπη ο κουμπάρος του Ερντογάν;
Μήπως έγινε ολόκληρο δημοψήφισμα κάτω από τη μύτη μας;
Η αλήθεια είναι ότι ο Καραμανλής είναι ακούσια καλός διπλωμάτης.
Τους έχει μπερδέψει όλους χωρίς να κουνήσει βλέφαρο!
Το ίδιο δεινός διπλωμάτης έχει αποδειχθεί κι ο Γιώργος Παπανδρέου.
Οι τούρκοι επιτελείς, παραείναι λογικοί και σοβαροί άνθρωποι για να πιστέψουν πώς έχουν πετύχει τόσο καλή συγκυρία για τη χώρα τους όσον αφορά στην ελληνική ηγεσία.
Αρνούνται να συνειδητοποιήσουν ότι στην Ελλάδα υπάρχει (για εκείνους) τόσο πολύ τυρί χωρίς φάκα.
Δεν μπορούν να διανοηθούν ότι μπορούν (για παράδειγμα) να απαιτήσουν με την απειλή casus belli να ζητάμε την άδειά τους για τα ταξίδια μας στη Σαλαμίνα.
Δεν θέλουν πιστέψουν ότι η ηγεσία μας θ’ αρχίσει να το συζητάει...
Η μοναδική που διαφέρει είναι η Ντόρα:
δεν πράττει ό,τι πράττει ούτε από φόβο ούτε από αβλεψία, αλλά από πεποίθηση.