(Β)ειρωνεία της τύχης και άσυλο για όλους!

Θα ξεκινήσουμε με μια ριζοσπαστική πρόταση: Να μην καταργηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο.
Αντιθέτως, να επεκταθεί σε πάρα πολλούς τομείς και κατ’ αρχήν να καταστεί και φορολογικό.
Βλέποντας τα επεισόδια προψές φαντάστηκα τον εαυτό μου πίσω από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου να λούζει με υγρό πυρ τους φοροεισπράκτορες και ενθουσιάστηκα.
Να γίνει και ψυχολογικό άσυλο:
Να μπαίνεις στο Πολυτεχνείο και να μην σε αγγίζει το άγχος, ο κακός μπελάς της καθημερινότητας.
Να το βαφτίσουμε και βιολογικό άσυλο.
Μπουκάρεις στο κτήριο στην Πατησίων και δεν σε πιάνει ίωση, χλαπάτσα και υπερκόπωση.
Να μην σας πω να γίνει και ερωτικό άσυλο.
Στην Στουρνάρη να ‘σαι καψούρης και πίσω από την πύλη του Πολυτεχνείου να μεταμορφώνεσαι σε αδιάφορο και cool.
Τόσοι και τόσοι μπαίνουν και καταλαμβάνουν χώρους στο εν λόγω Ίδρυμα. Δεν υπάρχει μέρος να σταθεί εκεί ο μέσος απελπισμένος;
Πάντως φίλοι μου υπάρχει μεγάλη αχαριστία στην άδικη κενωνία που ζούμε κι όλοι μέσα θε να μπούμε.
Τώρα στα δύσκολα όλοι τον πετροβολούν τον Βύρωνα Πολύδωρα και δεν βρίσκεται ούτε ένας από τους ευνοημένους για να τον στηρίξει.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τους εκδότες βιβλίων, τους γραφίστες, τους διορθωτές και τους τυπογράφους.
Υπάρχει ένας πολυγραφότατος υπουργός που τα βλέπει σκούρα και δεν ακούει μια καλή κουβέντα από τον Καστανιώτη, τον Πατάκη, τον Ελευθερουδάκη – ή έστω τον Δημοσθένη Λιακόπουλο.
Όταν η ίδια του η πολιτική μέχρι τώρα φανερώνει πως όχι μόνο γράφει βιβλία αλλά γράφει και την ίδια την πραγματικότητα στα παλιά του τα υποδήματα, οι εκδότες δεν το αναγνωρίζουν.
Για να μην αναφερθούμε και στις πολυθενικές που φτιάχνουν μπύρα.
Η κατανάλωση μπουκαλιών για τις μολότοφ κοντεύει να ξεπεράσει την κατανάλωση στη Γερμανία ή την ίδια την Ιρλανδία!
Άσε που βοηθάει και τους στατιστικολόγους να ακονίσουν τις πένες τους, θέτοντας ένα σχεδόν άλυτο πρόβλημα:
Πώς μπορούν 200 άτομα να ρημάζουν το Κέντρο και να μην συλλαμβάνεται ουδείς;