Σύντομο ανέκδοτο: «Μηδενική ανοχή στη διαφθορά»

«Μηδενική ανοχή στη διαφθορά» έταξε ο κ. Καραμανλής κι επιτέλους, μόνο μια από τις τέσσερις λέξεις που χρησιμοποίησε ήταν ψεύτικη – η «μηδενική».
Αν διόρθωνε σε «μηδενικά που ανέχονται τη διαφθορά» θα ήταν επικίνδυνα ειλικρινής.
Του είπαν ότι μιλούσε σε νέους κι εκείνος νόμισε πως απευθυνόταν σε νήπια. Αλήθεια, η ΜΑΚΙ υπάρχει ακόμα; (άσχετο)
Να το κόψει πάντως αυτό το «μηδενική ανοχή στη διαφθορά» επειδή έχει ειπωθεί τόσες πολλές φορές από την κυβέρνησή του, που κατάντησε λεκτικό τικ.
Όπως τα αμήχανα ζευγαράκια (πριν γίνουν ζευγαράκια), στα πρώτα ραντεβού ξεμασελιάζονται να λένε ο ένας στην άλλη: «τι νέα; Πώς πάει;».
Ευτυχώς το «σεμνά και ταπεινά» τείνει να το ξεχάσει ο πρωθυπουργός μας και οι μόνοι που το θυμούνται είναι οι υλατζήδες των εφημερίδων που το εκτοξεύουν σε κάθε περίπτωση «κουμπάρων».
Άλλο εκνευριστικό κλισέ του δικομματισμού είναι τα λαμόγια – ορειβάτες που σκαρφαλώνουν στα Ιμαλάια των κλεμμένων.
Όλα τα λαμόγια στην Ελλάδα είναι ορειβάτες και μην απορείτε. Με το που ξεσπάει σκάνδαλο πολιτικο-οικονομικής φύσεως, η παράδοση επιβάλλει στον εκάστοτε πρωθυπουργό να υπόσχεται:
«Θα τιμωρηθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι – όσο ψηλά κι αν βρίσκονται».
Κι εδώ έχουν δίκιο οι εκάστοτε πρωθυπουργοί. Τα λαμόγια βρίσκονται τόσο ψηλά ώστε η τυφλή (πλην όχι αχρήματη) Δικαιοσύνη δεν τους βλέπει.
Αν πιστεύαμε τους εκάστοτε «καταλληλότερους» θα έπρεπε να κάνουμε έρανο για την ανέγερση δεκάδων φυλακών μια και οι «όσο ψηλά κι αν βρίσκονται» δεν θα χωράγανε στις υπάρχουσες.
Ευτυχώς, όμως, οι «καταλληλότεροι» δεν τηρούν την υπόσχεσή τους και μας γλιτώνουν από περιττά έξοδα.
Άλλο απεχθές κλισέ είναι το μαχαίρι που θα φτάσει «στο κόκαλο». Το ακούμε σε πτώσεις ελικοπτέρων, ναυάγια, χρηματιστήρια, φυγόστρατους, Βαρθολομαίους και γενικά όπου υπάρχει χρεία κοροϊδίας των πολλών.
Έφτασε κι αυτό αλλά στα κόκαλα των ψηφοφόρων, οι οποίοι τα πάντα μπορούν να συγχωρήσουν στους ηγέτες τους πλην ενός.
Της αλήθειας.