Κακοκαιρία εν Αθήναις και μποντιμπιλντεράδες στο Σαν Φρανσίσκο

Η κακοκαιρία στην Αθήνα θυμίζει κάτι μποντιμπιλντεράδες από το Σαν Φρανσίσκο που βλέπουμε σε ταινίες: Διαθέτουν μούσκουλα, μουστάκια κι αγριάδα αλλά τους αρέσουν τα αγόρια.
Το αντριλίκι τους είναι πιο πέτσινο κι από τα μπουφάν που τους αρέσει να φοράνε.
Ντιντήδες που θα ‘λεγε ο Παπατσάκαλος!
Θυμάστε τη φοβερή σκηνή από την ταινία «Η Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή», όπου έδειχνε ένα γκέι μπαρ με μουστακαλήδες που χόρευαν ταγκό;
Κάπως έτσι συμπεριφέρεται η αθηναϊκή «καταιγίδα» τον τελευταίο καιρό.
Βλέπεις να πλακώνουν συννεφάρες κατάμαυρες σαν σημαίες πειρατικού πλοίου.
Οι μετεωρολόγοι σε έχουν προϊδεάσει από πριν με τέτοιον αγωνιώδη τρόπο που ετοιμάζεσαι να τηλεφωνήσεις στο ΙΚΕΑ για να ρωτήσεις αν υπάρχει ετοιμοπαράδοτη κιβωτό.
Τα κανάλια σου δείχνουν τόσες πολλές φορές τον καιρό που νομίζεις πως σε θεωρούν κρετίνο και στον επαναλαμβάνουν στην πρώτη ευκαιρία.
Τα ραδιόφωνα είναι έτοιμα να μεταμορφώσουν τον κυρ Μήτσο και τον κυρ Βαγγέλη σε Καντερέ!
Εσύ με τη σειρά σου υποβάλεσαι και νιώθεις σαν πολεμιστής του ’40 στον ελληνοϊταλικό πόλεμο.
Βγάζεις κρυοπαγήματα στην ψυχή και ετοιμάζεσαι για το χειρότερο.
Και τότε, έρχεται η ώρα της «κρίσης». Όλα στην αρχή πάνε σύμφωνα με το σχέδιο.
Φυσάει, ξαναφυσάει και αγριεύει η όψη του καιρού. Όμως, η βροχή είναι κατά τι… φίφικη. Υψώνει ανάστημα για περίπου δέκα λεπτά κι ύστερα λουφάζει, παραπέμποντας ευθέως στην ελλαδική εξωτερική πολιτική.
Ρίχνει όσες ακριβώς σταγόνες χρειάζονται για να δημιουργηθεί μποτιλιάρισμα.
Ενώ, αν ο καιρός είχε τσίπα επάνω του θα μας κατάβρεχε επί 40 ημέρες τέτοιοι που είμαστε όλοι εμείς οι εν Αττική διαβιούντες.
Μας χρειάζεται ένα μπουγέλωμα για να βάλουμε μυαλό (και για να γεμίσει κι ο Μαραθώνας νεράκι).
Μέχρι τώρα δεν έχουμε δει τη βρόχα που κατά τον Ζαμπέτα «έπιπτε ράι θρου» να πίπτει στέιτ θρου.
Τα πυρόπληκτα χωριουδάκια την πλήρωσαν.