Είναι τρελοί αυτοί οι καταναλωτές ειδήσεων!

Νοοτροπία τηλεθεατή, ακροατή, αναγνώστη και εν γένει καταναλωτή ειδήσεων: Βαράτε με κι ας κλαίω! Το διαπιστώσαμε την επομένη της απεργίας των δημοσιογράφων και μείναμε για μια επιπλέον φορά άναυδοι.

Στέλνανε βροχή τα μηνύματα οι ακροατές, οι οποίοι μάλιστα δηλώνουν «φίλοι» του ραδιοφώνου και «οπαδοί» της εκπομπής μας: «Τι ωραία που ήταν εχθές χωρίς τη βαβούρα και το άγχος που μας μεταδίδουν οι δημοσιογράφοι. Πόσο καλά περάσαμε χωρίς τηλεόραση και χωρίς το μπλα μπλα στο ραδιόφωνο».

Άντε να βγάλεις άκρη.

Από τη μια ο ακροατής δηλώνει πως πίνει νερό στ’ όνομά σου κι από την άλλη να σε καλεί στο τηλέφωνο για να σου πει πόσο ωραία ήτο όταν το βούλωσες. Αν τους πιστέψεις θα νομίσεις ότι υπάρχει μια αόρατη ή ορατή δύναμη που τους υποχρεώνει να ακούνε ειδήσεις, να βλέπουν δελτία και να διαβάζουν εφημερίδες.

Αν πάρεις στα σοβαρά τις διατυπώσεις τους θα σχηματίσεις την εντύπωση ότι κάθε πρωί μπουκάρει στο σπίτι τους ο Παπαδάκης και τους απειλεί με όπλο για να παρακολουθήσουν το Καλημέρα Ελλάδα.

Θα φανταστείς τον Ευαγγελάτο μασκοφόρο αγκαζέ με την Τρέμη σε ρόλο νίντζα να τους έχουν κολλήσει το μαχαίρι στο λαιμό για να δουν το δελτίο των οκτώ. Πολλά τέτοια θα υποθέσεις και θα μπερδευτείς φίλε που αδυνατείς να κατανοήσεις τη συμπεριφορά του κοινού. Η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική.

Οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα, ίσως και σε άλλες χώρες του κόσμου, λειτουργούν σαν τα τοτέμ ή τα ξόανα πάνω στα οποία πίστευαν στο παρελθόν οι φυλές πως συγκεντρώνονται δυνάμεις.

Οι επαγγελματίες του Τύπου είναι φορείς και αγωγοί ισχύος που λειτουργούν σαν μαγνήτες που έλκουν και απωθούν. Το κοινό θέλει τα ΜΜΕ αλλά ταυτόχρονα επιδιώκει να τα γκρεμίσει από το βάθρο τους.Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτά αλλά νιώθει πως θα ζούσε καλύτερα δίχως αυτά.

Χάος κανονικό!