Οι πολυπληθείς απόγονοι του Χατζηαβάτη είναι φοβικοί

Ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος ουδέποτε ταλαιπωρήθηκε από εθνική αλλεργία ή φοβικό σύνδρομο.

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες – όσον αφορά στη θρησκευτική εορτή.
Όσον αφορά στην εθνική εορτή, χρόνια πολλά σε όλους όσοι το νιώθουν κι έχουν κάνει αποδοχή της πολεμικής μας κληρονομιάς.
Υπάρχουν φευ αρκετοί που την έχουν αποποιηθεί.
Όπως εκείνοι που δηλώνουν ότι δεν ανάρτησαν ελληνική σημαία στους ιστούς των μπαλκονιών τους επειδή… φοβούνται!
Ω ναι, υπάρχουν τέτοιοι και είναι αρκετοί.
Άλλοι ισχυρίζονται ότι μπορεί να τους πετάξουν πέτρες στα τζάμια των σπιτιών τους αλλοδαποί που θα ενοχληθούν με τη θέα της ελληνικής σημαίας.
Άλλοι λένε ότι στη γειτονιά τους μένουν «κουκουλοφόροι» και θα… στοχοποιηθούν.
Είναι προφανές πως δεν ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Απλώς οι φοβικοί έχουν επιλέξει να φοβούνται για οτιδήποτε και το μόνο που τους αρμόζει είναι να εορτάζουν τα γενέθλια του Χατζηαβάτη.
Είναι γνήσιοι απόγονοι των Νενέκων και δεν θα αναρτούσαν σημαία στα μπαλκόνια τους ακόμα κι αν έμεναν μονάχοι τους στην κορφή του Έβερεστ.
Θα φοβούνταν μην τυχόν σκαρφαλώσει ποτέ κάνας απόγονος του Δράμαλη και τους έσπαγε τα τζάμια.
Μιλάμε για το πλέον αξιοθρήνητο και δυστυχισμένο είδος ανθρώπων.
Ο φόβος που νιώθουν δεν είναι αποτέλεσμα του περιβάλλοντος στο οποίο διαβιούν αλλά στρατηγική επιλογή.
Θα βρίσκουν κάτι να φοβούνται μέχρι το τέλος του κόσμου.
Δεν πρέπει βέβαια να παραλείψουμε και τη συνομοταξία των συμπολιτών μας που δεν αναρτά σημαία επειδή όποτε την αντικρίζουν παθαίνουν κάποιο απροσδιόριστο αλλεργικό σύνδρομο.
Το άδικο της υπόθεσης είναι πως πάντοτε στην ανθρώπινη ιστορία οι πολλοί, οι φοβικοί, οι δειλοί, οι ανάξιοι και οι φοβιτσιάρηδες απολαμβάνουν… άφοβα τους καρπούς των αγώνων και του αίματος των λίγων, των ηρώων, των γενναίων.
Έτσι έγινε το 1821.
Ο Κολοκοτρώνης αφηγείτο πως ο κόσμος «έλεγε τρελλούς» τους επαναστατημένους Έλληνες.
Έτσι ήταν, έτσι είναι, έτσι θα παραμείνει.
Ζήτω οι ολίγοι!