Ο κ. Καραμανλής, αναφερόμενος στο δημοψήφισμα που ζητάει η αντιπολίτευση -με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ- για το ασφαλιστικό είπε ότι δεν μπορείς να απαντήσεις με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ σε κάτι τόσο περίπλοκο. Αυτό το διαψεύδει η ίδια η εκλογική διαδικασία όταν εκατομμύρια πολίτες λένε ένα απλό ΝΑΙ ή ΟΧΙ στα προγράμματα των κομμάτων που ρυθμίζουν το σύνολο της οικονομικής, κοινωνικής και εθνικής ζωής των Ελλήνων.
Επίσης είναι υποκριτικό. Αν οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το κοινό θα έλεγε ΝΑΙ θα προχωρούσε σε δημοψήφισμα η κυβέρνηση.
Επιπλέον είναι υποτιμητικό προς τον λαό.
Τέλος πάντων, απ' όλες τις τοποθετήσεις που διαβάσαμε η πιο εμπεριστατωμένη ήταν εκείνη του εκδότη της Ελευθεροτυπίας κ. Θανάση Τεγόπουλου. Δημοσιεύεται σήμερα στο κυριακάτικο φύλλο και την παραθέτουμε:
Το ΝΑΙ και το ΟΧΙ
Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΥ
Η ΠΡΟΤΑΣΗ της αντιπολίτευσης για δημοψήφισμα στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που θα συζητηθεί στη Βουλή μετά την ψήφισή του, στηρίζεται στο άρθρο 44 του Συντάγματος. Η πρόταση είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα. Η απόρριψή της, όμως, είναι προαναγγελθείσα και βέβαιη. Το δημοψήφισμα, όπως είναι θεσμοθετημένο, δεν είναι όπλο της αντιπολίτευσης. Ανήκει στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία και μάλιστα αυξημένη. Αποσκοπεί στο να επικυρωθεί με τη λαϊκή συναίνεση μια κυβερνητική απόφαση.
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ της πρότασης, ωστόσο, έχει ενδιαφέρον, που ξεπερνάει το ασφαλιστικό νομοσχέδιο και ανοίγει ένα δρόμο για το μέλλον. Η κυβέρνηση, στη Βουλή, δεν μπορεί να αρκεστεί στην πλειοψηφία της. Αυτή θα φανεί στο τέλος. Οπως έγινε με την πρόταση δυσπιστίας. Στη συζήτηση πρέπει να πει για ποιο λόγο αρνείται τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος πάνω σ' ένα αναμφισβήτητα σοβαρό κοινωνικό ζήτημα που προεκτείνεται, μάλιστα, στο μέλλον. «Σε βάθος χρόνου», όπως είπε ο κ. Καραμανλής.
ΔΥΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ θα χρησιμοποιηθούν, ασφαλώς, από την κυβέρνηση εναντίον του δημοψηφίσματος:
* Το πρώτο είναι ότι το ασφαλιστικό νομοσχέδιο ρυθμίζει δεκάδες θέματα και περιέχει εκατοντάδες επιμέρους διατάξεις. Πώς μπορεί ο λαός να απαντήσει με ένα «ναι» ή μ' ένα «όχι»;
* Το δεύτερο αφορά γενικά τα δημοψηφίσματα. Στηρίζεται στη θεωρία της ανάληψης του πολιτικού κόστους από τους υπεύθυνους άρχοντες και στην ανάγκη λήψης αντιλαϊκών μέτρων ώστε να γίνουν μεταρρυθμίσεις χάριν του γενικού συμφέροντος, όπως το αξιολογούν οι επαΐοντες, αλλά δεν γίνεται αντιληπτό από τους απλούς πολίτες. Η θεωρία υποστηρίζεται όχι μόνο από πολιτικούς αλλά και από έγκριτους συνταγματολόγους της αριστεράς, εδώ και αλλού.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο πρώτο επιχείρημα είναι εύκολη. Οποιοδήποτε νομοσχέδιο, οσοδήποτε περίπλοκο, μπορεί να απαντηθεί με ένα «ναι» ή μ' ένα «όχι» από τους αποδέκτες του. «Οχι» είπαν οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί στην ευρωπαϊκή συνταγματική συνθήκη, εξαιρετικά περίπλοκο κείμενο. «Ναι» είπαν άλλοι. Ο Serge Halimi, ο διευθυντής της «Le Monde diplomatique», που ήταν στην Αθήνα, μας θύμισε ότι οι γάλλοι πολίτες πήγαιναν στις λαϊκές συγκεντρώσεις για το δημοψήφισμα με το Ευρωσύνταγμα στα χέρια. Στην Ελβετία τα δημοψηφίσματα είναι συνεχή. Στη Γαλλία προβλέπεται δημοψήφισμα για ολόκληρα συνταγματικά κείμενα στη διαδικασία αναθεώρησης.
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ επιχείρημα διαπνέεται από τη δυσπιστία προς το λαό. Ενισχύει την εξουσία των αιρετών -που κάπως έπεισαν πάντως τους πολίτες να τους εκλέξουν- και την ισχύ των πνευματικών ηγετών που ξέρουν καλύτερα τι συμφέρει τελικά το κοινωνικό σύνολο «σε βάθος χρόνου». Τους απαλλάσσει από την υποχρέωση να προβλέψουν τη λαϊκή αντίδραση, να αιτιολογήσουν τις θέσεις τους, να εκθέσουν τα υπέρ και τα κατά, να πείσουν τους πολίτες για τις ρυθμίσεις που τους αφορούν, ώστε να πουν «ναι» ή «όχι».
ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ νομοσχέδιο, εσπευσμένο, πρόχειρο, αποσπασματικό, αμελέτητο, εξισωτικό προς τα κάτω, και τελικά κατά πάσα βεβαιότητα αναποτελεσματικό, δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει αποδεκτό σε δημοψήφισμα. Τα τρία «δεν», που ούτε τρία αποδείχθηκαν ούτε «δεν», δείχνουν την αβεβαιότητα, πέρα από την ασυνέπεια, της κυβέρνησης. Η αντιλαϊκή μεταρρύθμιση δεν είναι πάντα προοδευτική, ούτε προς το συμφέρον του συνόλου ή χάριν του μέλλοντος.
ΤΟ ΟΧΙ που λέει ο λαός με συντριπτική πλειοψηφία στις δημοσκοπήσεις, δεν θα του επιτραπεί να το πει σε δημοψήφισμα. Θα μπορούσε να πει και «ναι» αν ένα διαφορετικό ασφαλιστικό νομοσχέδιο είχε μελετηθεί και εξηγηθεί ενόψει προσφυγής στον λαό. Προϋπόθεση είναι η σωστή συνταγματική και νομοθετική θεσμοθέτηση του δημοψηφίσματος. Από μια νέα πλειοψηφία όπου θα συμμετέχουν αυτοί που είχαν την πρωτοβουλία της πρότασης η οποία θα απορριφθεί από την τωρινή...
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 30/03/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου