Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου

Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου πάλεψε και έχασε. Αυτά μπορούσε να κάνει αυτά έκανε.
Τώρα απομένει ο αγώνας με την Ισπανία όπου πρέπει να τιμηθούν τα όπλα και να σημειωθεί τουλάχιστον ένα γκολ για να μην φύγουμε με το απόλυτο μηδέν από τη διοργάνωση.
Από τον αθλητικό τύπο, από τους συνήθεις υπόπτους δηλαδή, θα γραφτούν οι συνηθισμένες ιερεμιάδες.
Δεν πειράζει. Για όποιον έχει ενήλικο νου η αξία των γραφομένων του αθλητικού τύπου αξίζει όσο μια πατημένη κατσαρίδα στο ρείθρο ενός πεζοδρομίου.
Η κωλοτούμπα, η εμπάθεια, τα κάκιστα ελληνικά και η δηλητηριώδης σκοπιμότητα είναι το οξυγόνο του συγκεκριμένου χώρου.
Ελάχιστοι πρόκειται να γράψουν πως η πρόκριση στα τελικά της διοργάνωσης ήταν επιτυχία από μόνη της.
Κανένας δεν πρόκειται να υπενθυμίσει ότι η Εθνική μας έχει σημειώσει τη μοναδική συλλογική προσπάθεια Ελλήνων που έφτασε μέχρι το ύπατο σκαλοπάτι της επιτυχίας.
Θα βγουν μαϊντανοί πολιτικοί να κατακρίνουν παίκτες και προπονητή, των οποίων τα ονόματα έχουν μαθευτεί σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, όταν η μοναδική συλλογική διάκριση του ελληνικού πολιτικού κόσμου είναι η υπόθεση της Ζίμενς.
Ω ναι. Ο ελληνικός πολιτικός κόσμος έχει παγκόσμιο ρεκόρ μόνο στη ρεμούλα και στην ανοχή του αριστερίστικου μεσαίωνα που κυβερνάει (με φωτιά και ατσάλι) τα πανεπιστήμια και τον πνευματικό μας βίο.
Θα εμφανιστούν από τη ναφθαλίνη χυδαίοι «αθλητικογράφοι» ή λοιποί δημοσιογράφοι να μιλήσουν εναντίον των διεθνών όταν οι ίδιοι δεν έχουν δει ποτέ κείμενο ή ρεπορτάζ τους δημοσιευμένο εκτός συνόρων.
Θα ξεθαρρέψουν παλιοί ομοσπονδιακοί προπονητές που κάνανε σαν παλαβοί όταν αποσπούσαμε ισοπαλία σε φιλικό και θα παρουσιάσουν τον Ρεχάγκελ σαν αποτυχημένο.
Τώρα θα βρουν την αφορμή να ξεχρεώσουν το λογαριασμό του 2004, όταν ο Ρεχάγκελ τους έτριψε στα μούτρα το κύπελλο ακυρώνοντας τους μέχρι τότε χαμερπείς βίους τους.
Περιμένω να τους δω στις τηλεοράσεις να «διδάσκουν» για να γελάσω και να ξεράσω.