Γλώσσα: το ανίκητο υπερόπλο

Ο Καύκασος δεν βγάζει πλανητικό πρωταθλητή. Ξεχάστε το.

Όσοι Σαακασβίλι κι αν προκύψουν οι Άγγλοι (έχοντας ως βιτρίνα τους αδαείς Αμερικανούς) θα νικούν τους Ρώσους και τους Κινέζους κατά κράτος.

Ούτε τα τανκς, οι έξυπνες βόμβες ή τα πυρηνικά μπορούν να «ντοπάρουν» μια υπερδύναμη για να κόψει πρώτη το νήμα του αγώνα για την παγκόσμια επικράτηση.

Τα όπλα και το χρήμα είναι οι εφεδρείες στον παγκόσμιο πόλεμο που ξεκίνησε από την πρώτη ημέρα που αντίκρισε τον ήλιο το ανθρώπινο είδος.

Επιβεβαιώνουν την ισχύ αλλά δεν μπορούν να τη δημιουργήσουν – ούτε καν να την αυξήσουν.

Μια υπερδύναμη που σέβεται τον εαυτό της και δεν θεωρεί συγκυριακή την τοποθέτησή της στο χάρτη των ισχυρών πρέπει να διαθέτει, να εξελίσσει και να προστατεύει τα δύο ζωτικότερα όργανά της.

Τον πληθυσμό και τη γλώσσα της.

Χωρίς ανθρώπινο δυναμικό δεν υπάρχει έθνος και χωρίς γλώσσα ακμαία, διαδεδομένη και ακατάλυτη δεν υπάρχει συνεκτική κοινωνία με συλλογικές επιδιώξεις και οραματισμούς.

Οι Εγγλέζοι επέβαλαν τη γλώσσα τους σε πλανητικό επίπεδο.

Τα πιο ευπώλητα τραγούδια έχουν αγγλικούς στίχους. Το σενάρια των χολιγουντιανών ταινιών που συγκεντρώνουν τα βλέμματα ολόκληρου του κόσμου είναι γραμμένα και εκφωνημένα στην αγγλική.

Διεθνής διπλωματική γλώσσα έχει καταστεί η αγγλική. Θεωρείται αυτονόητο πως ένας βιετναμέζος πρεσβευτής θα συνομιλήσει με κάποιον υπουργό της Ουγκάντα στα αγγλικά.

Η γλώσσα του εμπορίου, του... μάρκετινγκ και των υπολογιστών είναι η αγγλική.

Τα παιδιά των απανταχού κοτσαμπάσηδων και υποτακτικών της παγκόσμιας υπερδομής εκπαιδεύονται γενιτσαρικά σε πανεπιστήμια της υπερδύναμης.

Αυτοί που μας κυβερνούν σήμερα ή προτίθενται να μας κυβερνήσουν έχουν τόσο κακή σχέση με την ελληνική που δείχνουν να μην σκέφτονται ελληνικά αλλά αγγλικά. (Εξαίρεση αποτελούσε ο Σημίτης που σκεφτόταν γερμανικά).

Είναι αδύνατον να αναπτυχθούν άμυνες (και στη συνέχεια αντεπίθεση) απέναντι στη μονοκρατορία των Άγγλων αν δεν αναστήσουμε τα ελληνικά.

Οι δοσίλογοι Ράλληδες και ο ενταφιασμός της Ελληνικής

«Η καθαρεύουσα ως πρωτότοκος απεβίωσε και υπογράφομεν σήμερον την πράξιν του ενταφιασμού της». Γιώργος Ράλλης, υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Ο κατάλληλος άνθρωπος είχε βρεθεί στην κατάλληλη θέση.

Έκανε πασιχαρής την εν λόγω δήλωση στη Βουλή στις 30 Απριλίου του 1976, όταν πέρασε παμψηφεί ο νέος εκπαιδευτικός νόμος (ο γνωστός 309) με τον οποίο η δημοτική καθιερώθηκε σε όλες τις βαθμίδες των σχολείων της γενικής εκπαίδευσης.

Τότε, ο γιος του κατοχικού πρωθυπουργού, εφαρμόζοντας ρητή οδηγία του Καραμανλή του πρεσβύτερου χρίστηκε αρχιερέας της εξωδίου ακολουθίας της ελληνικής γλώσσας.

Είναι αξιοσημείωτη η φορτισμένη (έως εκδικητική έκφραση) που χρησιμοποίησε ο –κατά δήλωσίν του- νεκροθάφτης της καθαρεύουσας Ράλλης: «ενταφιασμός».

Δεν μπορούμε να τον αδικήσουμε.

Σ’ αυτή τη γλώσσα συνέτασσε τις κολακείες του προς τους Γερμανούς ο πατέρας του.

Σ’ αυτή τη γλώσσα συντάσσονταν τα φύλλα εφημερίδας της δοσίλογης κυβέρνησής του.

Αυτή τη γλώσσα χρησιμοποιούσε για να οδηγεί με φιρμάνια τους πατριώτες αντιστασιακούς στα εκτελεστικά αποσπάσματα των Ναζί κατακτητών.

Ο γιος του κατοχικού Ιωάννη Ράλλη, ο Γιώργος, πέρασε το νόμο «ενταφιασμού» της καθαρεύουσας στο ΦΕΚ που είχε το συμβολικό αριθμό 100.

Άξια λόγου είναι και η ημερομηνία που πέρασε ο νόμος. 30 Απριλίου.

Μια από τις ημέρες του χρόνου που σύμφωνα με την ευρωπαϊκή παράδοση τελούνται τα οργιαστικά «μαύρα Σάββατα» των μαγισσών.

Η νύχτα της 30ης Απριλίου που οδηγεί στο ξημέρωμα της πρωτομαγιάς είναι η λεγόμενη «Βαλπουργία Νύχτα».

30 Απριλίου έγραφε το ημερολόγιο την ημέρα που αυτοκτόνησε ο Αδόλφος Χίτλερ.

Τότε επέλεξε ο Ράλλης να μας αυτοκτονήσει γλωσσικά μια και από εκεί άρχισε ο κατήφορος.

Ενταφιάστηκε πρώτα η καθαρεύουσα. Στη συνέχεια ακολούθησε το πολυτονικό.

Το πρόγραμμα για το ξεθεμέλιωμα του λογισμικού που χρησιμοποιεί ο νους, η γλώσσα δηλαδή, ήταν γρήγορο.

Οι στόχοι του εν πολλοίς αδιαφανείς αν και γνωρίζοντας τους αυτουργούς κάλλιστα μπορούμε να το υποθέσουμε.

Καλώς ή κακώς ελάχιστοι επί της γης βαδίζοντες θυμούνται τους νεκρούς.

Στις εφημερίδες που διάβασα σήμερα δεν περιλαμβανόταν καμία είδηση για παρέμβαση νεκρού στο δημόσιο βίο.

Μόνο επετειακά θα τους θυμηθεί κάποιο μέσο ενημέρωσης για να μας πει πως συμπληρώθηκαν τόσα χρόνια από την απώλεια του τάδε.

Οι νεκροί λησμονιούνται. Τους θυμούνται μόνο οι πληγωμένοι. Εκείνοι που αιμορραγούν από την πληγή που τους άφησε η απώλεια του μεταστάντος ή όσοι πληγώθηκαν και υπέφεραν από εκείνους όσο ζούσαν και δεν είχαν περάσει στο βασίλειο της αιώνιας ανατολής.

Οι τάφοι χορταριάζουν και καταστρέφονται.

Οι βροχές, οι πλημμύρες και οι σεισμοί διαλύουν τα έσχατα ίχνη της ταυτότητας των αποδημησάντων.

Οι ζωντανοί κυβερνούν τα ύδατα, τους ουρανούς και τις θάλασσες του κόσμου.

Την ελληνική γλώσσα οι Ράλληδες και οι όμοιοί τους την σκότωσαν όταν μπορούσαν. Να προσπαθήσουμε να την αναστήσουμε, έστω και τώρα που είναι αργά.

(Όποτε βρεθεί κέφι και χρόνος θα ασχοληθούμε με την υπόθεση του πολυτονικού.