«Ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό»

«Ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», δήλωσε ο υπουργός κ. Βουλγαράκης.

Άραγε ισχύει η φράση του; Ας εξετάσουμε ορισμένες περιπτώσεις που έμειναν στην ιστορία.

Την πρώτη μας τη χάρισε ο τραγωδός Σοφοκλής με την «Αντιγόνη» του και μου την υπενθύμισε ο καλός συνάδελφος Παναγιώτης Φρούντζος.

Η Αντιγόνη αποφασίζει να θάψει το νεκρό αδελφό της Πολυνείκη, παρά την αντίθετη εντολή του Κρέοντα, βασιλιά της Θήβας.

Ο Κρέων ήταν βασιλιάς. Ήταν ο νόμος. Ήταν ηθικός;

Η Αντιγόνη κινείται στα πλαίσια του θεϊκού νόμου (σεβασμός στους νεκρούς – αγάπη στον αδελφό), παραβιάζοντας τον ανθρώπινο. Ήταν ανήθικη;

Ο Σωκράτης καταδικάστηκε νόμιμα σε θάνατο από τους Αθηναίους, οι οποίοι εκπροσωπούσαν τη λαϊκή βούληση και όριζαν τη νομιμότητα. Ήταν ηθικοί οι Αθηναίοι;

Ο Χριστός σταυρώθηκε έπειτα από νόμιμες διαδικασίες. Σύμφωνα με την υπουργική λογική η απόφαση ήταν «ηθική».

Η επανάσταση του 1821 ήταν εκτός των νόμων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που κατείχε την περιοχή των Βαλκανίων. Η ποινή για τους εξεγερμένους ήταν θάνατος.

Συνεπώς, ήταν ηθικό το σούβλισμα του Αθανασίου Διάκου.

Ηθική πράξη, συμφώνως τω νόμω, ήταν και η κατάδοση των επαναστατημένων Ελλήνων από τους Πηλιογούσηδες της εποχής.

Από τον Ιούνιο του 1941, όταν Βούλγαροι, Ιταλοί και Γερμανοί μοιράζονται τα κομμάτια της κατεχόμενης Ελλάδας έχουμε την περιβόητη «Ελληνική Πολιτεία» των δοσιλογικών κυβερνήσεων.

Τότε ο νόμος επέβαλε συνεργασία με τους ναζί, διώξεις, εκτελέσεις, καταδόσεις αντιστασιακών, αντιφρονούντων, Εβραίων.

Είναι νομίζω περιττό να αναφέρει κάποιος αν ήταν ηθική τούτη η επονείδιστη συμπεριφορά.

Είναι απόπειρα στρεψοδικίας και εμφανής σοφιστεία η ταύτιση της εφαρμογής του νόμου με την ηθική.

Ίσως να είναι χρήσιμη λογική στους χρήζοντες πάσης φύσεως παραθύρων, τηλεοπτικών και νομικών.

Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι ακόμα και οι πλέον κακόπιστοι θα περίμεναν καλύτερα επιχειρήματα από τους διαχειριστές της εξουσίας.

Ακόμα κι αν προσπαθείς να καλύψεις σφάλματα καλύτερα να το κάνεις με στιλ.

*Εικόνα:Νικηφόρος Λύτρας, Η Αντιγόνη εμπρός στο νεκρό Πολυνείκη (1865). Λάδι σε καμβά, 100 εκ. x 157 εκ. Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. Πηγή wikipedia