«Kάθε δημοσιογράφος είναι πουτ@#ας γιος»

Η είδηση του Σαββατοκύριακου βγήκε από το Ίντερνετ:

Γιος πρώην υπουργού έχει λογαριασμό στο Facebook.

Εκεί ανάρτησε σύνθημα σύμφωνα με το οποίο «κάθε δημοσιογράφος είναι πουτ@#ας γιος».

Μόλις γνωστοποιήθηκε η ανάρτηση του νεανία πάμπολλοι χίμηξαν για να κατασπαράξουν τον υιό του πατρός, επειδή έχει αρνητική άποψη για τους δημοσιογράφους.

Οι κατακρίνοντες δεν σκέφτηκαν ότι ο νέος ίσως να μην δημοσιοποίησε άποψη αλλά προϊόν ρεπορτάζ!

Δηλαδή το σύνθημά του ενδέχεται να αφορούσε μόνο στους δημοσιογράφους με τους οποίους συναναστρέφεται ο πατέρας του και απαρτίζουν τον στενό φιλικό του κύκλο.

Θεωρώ ότι αυτό είναι το πιθανότερο.

Συνήθως γράφουμε για ό,τι γνωρίζουμε, όχι για όσα και όσους αγνοούμε.

Τούτο το προνόμιο το διατηρούν στο ακέραιο οι παραθυρολογούντες της τηλεόρασης.

Οπότε, ο γιος του πρώην υπουργού, μια και δεν είναι τηλεσχολιαστής, μάλλον αξιολογούσε τους δημοσιογράφους που γνωρίζει και εκείνος και ο ανέμελος, σαγηνευτικός και πολιτισμένος πατήρ του.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων θα μας επιτρέψει να μην διαφωνήσουμε μαζί του – διότι κάπως καλύτερα θα τους ξέρει από εμάς.

Παράδοξο στην προαναφερθείσα είδηση δεν είναι ότι αναρτήθηκε κάπου στον παγκόσμιο ιστό μια αρνητική άποψη για τους δημοσιογράφους.

Παράδοξο είναι ότι μας εξέπληξε.

Σε τι δηλαδή διαφέρει το Ίντερνετ από τις κεντρικές λεωφόρους και τις πλατείες των πόλεων όπου κάθε τρεις και δονούνται από το σύνθημα «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι»;

Η μόνη διαφορά του διαδικτύου με τις πόλεις είναι ότι το μεν έχει δομηθεί από δυαδικό κώδικα, μια ατέρμονη αλληλουχία από 0 και 1, ενώ οι πόλεις από μπετόν σίδερα και τούβλα.

Όμως, σε όλα τα υπόλοιπα το Ίντερνετ και οι πόλεις ταυτίζονται μια και σχεδιάστηκαν από ανθρώπους και κατοικούνται-νοηματοδοτούνται από τους ανθρώπους.

Μέσα στο ανθρώπινο σύνολο, για λόγους που δεν έχουν εξηγηθεί πλήρως, περιλαμβάνονται τόσο οι υπουργοί όσο και τα τέκνα τους με τα ωραία συνθήματα στο Facebook.