«Νίκη της ακροδεξιάς στα Κατεχόμενα» και σοσιαλδημοκράτες Κουίσλιγκ

«Νίκη της ακροδεξιάς στα Κατεχόμενα». Πόσες φορές το ακούσατε και το διαβάσατε στα ελλαδίτικα μέσα ενημέρωσης;
Πολλές. Πόσες φορές αναρωτηθήκατε αν ισχύει αυτός ο ορισμός; Από καμία έως ελάχιστες.
Είθισται ό,τι μεταδίδεται από τα ΜΜΕ να το δεχόμαστε αβασάνιστα.
Κι όμως, δεν ισχύει. Δεν υπάρχει καμία «νίκη της ακροδεξιάς στα Κατεχόμενα».
Δεν υπάρχουν αποχρώσεις, χρώματα, παρατάξεις και ιδεολογίες στις εκλογές και στην πολιτική ζωή τόπου που βρίσκεται υπό κατοχή.
Η Κύπρος δεν αποτελεί εξαίρεση στον παγκόσμιο και διαχρονικό κανόνα.
Οι κατοχικές κυβερνήσεις είναι εργαλεία της χώρας που κατέχει το έδαφος.
Τίποτε λιγότερο τίποτα περισσότερο.
Το να ισχυριζόμαστε ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν εκλεγόταν ο γιος του Ντενκτάς με το «Δημοκρατικό» κόμμα του ή ο Σογιέρ με το «Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό» κόμμα είναι επιεικώς αστείο.
Συνιστά προσβολή στη νοημοσύνη - όσων διαθέτουν κάποια και δεν είναι απλά καταναλωτές ξένων σκέψεων.
Για να συνειδητοποιήσετε πόσο αφόρητος κρετινισμός είναι να μιλάμε για «κόμματα» στα Κατεχόμενα σας καλούμε να πιστέψετε ότι:
Στις κυβερνήσεις που διόριζε ο Χίτλερ στις κατεχόμενες χώρες, θα μπορούσε ένας δοτός πρωθυπουργός να βλάψει ενσυνείδητα τα συμφέροντα του Τρίτου Ράιχ.
Θα μπορούσε ένας υπουργός στην κατεχόμενη Δανία, την Ελλάδα, τη Νορβηγία ή τη Γαλλία να διαπραγματευτεί με τρίτες χώρες την απελευθέρωση της πατρίδας του εν γνώσει της χιτλερικής Γερμανίας.
Αν σας τα έλεγε κάποιος δεν θα τον γιαουρτώνατε;
Εμ τότε γιατί κάθεστε και ακούτε φληναφήματα για «εκλογές» και «ακροδεξιές» στην αυλή της Τουρκίας;
Απ’ όλες τις απόψεις που ακούστηκαν τις τελευταίες ημέρες η μοναδική ορθή ήταν εκείνη του Χρυσόστομου, του αρχιεπίσκοπου Κύπρου:
«Δεν θα πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες, αφού η Άγκυρα είναι εκείνη που δίδει εντολές, που χαράσσει γραμμή και όποιος και αν ηγείται του ψευδοκράτους, δεν μπορεί να χαράσσει γραμμή ερήμην της Άγκυρας».
Να αγιάσει το στόμα σου πάτερ.