Καλά Χριστούγεννα με τον Χριστό παρόντα!

Χριστούγεννα χωρίς Χριστό δεν υφίστανται.
Είναι σαν να κάνεις δώρο το περιτύλιγμα και να έχεις παραλείψει να βάλεις μέσα το περιεχόμενο.
Η έφεση των ΜΜΕ, των μηχανισμών αναπαραγωγής ιδεολογίας μαζικής κατανάλωσης καθώς και των εργαλείων διατήρησης της υφιστάμενης εξουσιαστικής δομής, αυτό ακριβώς προσπαθεί να επιτύχει.
Τη μετάλλαξη των Χριστουγέννων σε μια γιορτή κατανάλωσης.
Αποθεώνει την αγορά και εξοβελίζει την πνευματικότητα.
Καθιστά τα Χριστούγεννα μια ρηχή μουσικοχορευτική φιέστα πλήρως αποξενωμένη από τα κορυφαία χριστιανικά μηνύματα της αγάπης και της αλήθειας.
Δεν χωράει η εικόνα του Χριστού σ’ ένα πολύχρωμο τοπίο γεμάτο ρουλέτες, μάρκες, τράπουλες του μπλακ τζακ, μπουζουκάδικα, δικτυωτά καλσόν, σμόκιν, ακριβά κοσμήματα, καπνούς από πούρα.
Δεν μπορούν να ακουστούν λέξεις άμεσες κι ατόφιες στην χλαπαταγή των εκατοντάδων ντεσιμπέλ που βομβαρδίζουν την ακοή μας με κρεσέντο ετοιματζίδικης μουσικής.
Δεν μπορεί κάποιος να συγκεντρωθεί, να ενδοσκοπήσει, να επικοινωνήσει αν είναι αλαφιασμένος και αγχωμένος για τις επόμενες αγορές και τη μεθεπόμενη εθιμοτυπική επίσκεψη.
Από την άλλη ουδείς εμποδίζει κάποιον να ασχοληθεί με όσα αξίζουν και αρμόζουν στη γιορτή και να αφήσει κατά μέρος τις φανφάρες, τις επιδείξεις, τις εντυπώσεις και την υπερκατανάλωση.
Μέχρι στιγμής δεν έχει περάσει νομοθεσία στο κοινοβούλιο που να απαγορεύει την απόδοση τιμής στον Άνθρωπο μέσω της γιορτής της ενανθρώπισης του Θεού.
Έχουμε κάθε δικαίωμα στην ελευθερία που απεμπολούμε οικειοθελώς.
Αυτή είναι η πιο δυσάρεστη διαπίστωση όλων.
Ο άνθρωπος αγνοεί τα όρια της ελευθερίας του και υποτιμά τον εαυτό του.
Θεωρεί ότι η γνώμη του δεν αξίζει τόσο όσο εκείνη που θα εισπράξει από τους πολύφερνους «διαμορφωτές».
Νομίζει ότι αν δεν ακολουθήσει το ρεύμα των «ομοίων» που θυμίζουν τα ανθρωπάκια του Γαΐτη θα αποτελέσει παραφωνία, δακτυλοδεικτούμενη εξαίρεση, αποδιοπομπαίο τράγο.
Κι ο ένας όμοιος ακολουθεί τον άλλο και σχηματίζουν μια τεράστια κοινότητα που έχει εκχωρήσει το δικαίωμα κάθε επιλογής.
Καλά Χριστούγεννα!

Η μεγάλη είδηση από την συζήτηση για τον προϋπολογισμό

Η συζήτηση χθες για τον προϋπολογισμό έβγαλε είδηση: υπάρχει ηγέτης στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που διαθέτει συνολική και συνεκτική εικόνα για την πορεία της χώρας.

Δεν περιορίζεται σε μια λογιστική αποτίμηση των οικονομικών δεδομένων αλλά δείχνει έτοιμος να συνθέσει τα υλικά δεδομένα της οικονομίας με τα ψυχολογικά κίνητρα που οφείλει η ηγεσία να προσφέρει στον λαό για να γίνουν τα απαραίτητα βήματα προς τα μπρος.

Την διαχείριση των εθνικών θεμάτων δεν την υπολογίζει ως μία άτολμη αναδίπλωση στις "κόκκινες" γραμμές, τα γνωστά σε όλους λεκτικά Μαζινό που καταρρέουν στην πρώτη πίεση, αλλά την βλέπει δυναμικά θέτοντας και "γαλάζιες" γραμμές στόχων και επιδιώξεων.

Κόλαφος για την οικογένεια Μητσοτάκη και τον κ. Παπανδρέου ήταν η αναφορά του Αντώνη Σαμαρά για το σχέδιο Ανάν και κάθε παρόμοιο κατασκεύασμα που θα ακολουθήσει το πρώτο στον "κάλαθο των αχρήστων". Αυτό προκάλεσε και τα ειρωνικά σχόλια του Θόδωρου Πάγκαλου, που καλό θα ήταν να αποφεύγει να ομιλεί για τα εθνικά θέματα. Ειδικά εκείνος. Το όνειδος Οτσαλάν και τα Ίμια, με την γκρίζα ζώνη που τους φορέθηκε και τους τρεις νεκρούς αξιωματικούς, ακόμα θυμίζουν πολλά στους Έλληνες.

Ο Αντώνης Σαμαράς στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης έθεσε το πρόβλημα ορθά και διέλυσε με χαρακτηριστική ευκολία τα ιδεολογικά νέφη που ψυχαναγκάζουν την κυβέρνηση να απονείμει ελληνική ιθαγένεια σε όλους τους μετανάστες, νόμιμους και μη, αδιακρίτως.

Στην οικονομία ξεπέρασε γρήγορα τον σκόπελο των παταγωδών αποτυχιών της κυβέρνησης Καραμανλή (δεν μπορείς εύκολα να δικαιολογείς τα αδικαιολόγητα) και με τεχνοκρατικό και άρτιο λόγο υπέδειξε στους αιφνιδιασμένους και παραδοσιακά ασαφείς κυβερνητικούς, σαφείς, γρήγορους και εύκολα υλοποιήσιμους τρόπους να ξεπεράσουν την κρίση.

Η Νέα Δημοκρατία απέκτησε αρχηγό. Αυτή είναι η μεγάλη είδηση του προϋπολογισμού.

Η εικόνα από την πλευρά της κυβέρνησης; Ασάφεια, ιδεολογήματα χωρίς έρεισμα στην πραγματικότητα, φληναφήματα περί "πράσινης" ανάπτυξης, πρωθυπουργικές εμμονές που δεν έχουν καμία σχέση με την χώρα και τον λαό της.

Σημεία από την εισήγηση του Αντώνη Σαμαρά με ενδιαφέρον (ολόκληρη βρίσκεται στο www.nd.gr):


Υποδείξεις για την οικονομία


H Οικονομική Επιστήμη κατανοεί ότι οι δύο αυτοί τρόποι – αύξηση φόρων ή μείωση δαπανών - δεν είναι ισοδύναμοι. Γνωρίζει ότι τα δύο αυτά μεγέθη έχουν διαφορετική οικονομική συμπεριφορά και μάλιστα δυναμικά, σε βάθος χρόνου. Πώς όταν μειώνεις μια δαπάνη, η συνολική ζήτηση επηρεάζεται πολύ λιγότερο απ’ ότι αν μειώνεις μιαν άλλη δαπάνη. Κι όταν αυξάνεις κάποιους φορολογικούς συντελεστές, μπορεί να καταλήξεις με λιγότερα φορολογικά έσοδα. Γιατί θα μειωθεί η οικονομική δραστηριότητα, θα υπάρξει ίσως φυγή κεφαλαίων, θα ανέβουν τα επιτόκια, θα υπάρξουν λουκέτα στις αγορές και θα διογκωθεί η ανεργία.
Αυτά τα δευτερογενή ή παραπληρωματικά αποτελέσματα δεν τα βλέπει η λογιστική προσέγγιση. Αλλά τα κατανοεί η Οικονομική Ανάλυση.

"Στο πρώτο σκέλος της στρατηγικής μας, τη Σταθεροποίηση, δηλαδή τον περιορισμό του ελλείμματος:
Είμαστε υποχρεωμένοι να πάμε στις Βρυξέλλες και να δείξουμε ότι παίρνουμε μέτρα για δραστικό περιορισμό του ελλείμματος. Ποια μέτρα;
Στα έσοδα, πρέπει να μεγαλώσουμε τη φορολογική βάση κι όχι να προκαλέσουμε ασφυξία στην Οικονομία με νέους φόρους.
Αφήστε που αν αυξήσουμε τους φορολογικούς συντελεστές, πέραν των άλλων δεινών, μεγαλώνει και η «συναλλαγή» με τους εφοριακούς.
Εκείνα που μπορούμε να κάνουμε άμεσα για να διευρύνουμε τη φορολογική βάση και να μειώσουμε τη φοροδιαφυγή είναι τα εξής:
-> Να υιοθετήσουμε τεκμήρια κατανάλωσης. Λογικά ασφαλώς. Γιατί κι εδώ, αν κάνουμε υπερβολές θα έχουμε αντίθετα αποτελέσματα. Για παράδειγμα, είναι σφάλμα να θεωρούμε τεκμήρια τις πιστωτικές κάρτες. Οι πιστωτικές κάρτες επιτρέπουν την ηλεκτρονική καταγραφή των συναλλαγών και περιορίζουν την απώλεια εσόδων από το ΦΠΑ. Πρέπει να ενθαρρύνουμε τη χρήση καρτών, για τις συναλλαγές, ώστε να μειώσουμε τις απώλειες του ΦΠΑ.
-> Να υιοθετήσουμε, μετά, αντικειμενικά κριτήρια φορολόγησης μικρομεσαίων επιχειρήσεων κι ελεύθερων επαγγελματιών. Αυτό το θέλουν κι οι ίδιες οι παραγωγικές τάξεις, γιατί τις απαλλάσσει από το κόστος συναλλαγής με τους εφοριακούς, αλλά κι από το κόστος τήρησης βιβλίων.
-> Να πυκνώσουμε και να οργανώσουμε πολύ καλύτερα τις ηλεκτρονικές συγκρίσεις και επαληθεύσεις στοιχείων. Ώστε να γνωρίζουν οι συναλλασσόμενοι ότι μεγαλώνει η πιθανότητα να συλληφθεί η φορολογητέα ύλη που διαφεύγει. Όπως μεγαλώνει το κόστος και το ρίσκο της φοροδιαφυγής...
-> Τέλος, η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, απαιτεί αυστηρή τήρηση των νόμων. Κι όχι, για παράδειγμα, να ελέγχονται οι επίορκοι εφοριακοί από τους …συναδέλφους τους, όπως γίνεται σήμερα! Εδώ χρειάζεται δραστική παρέμβαση. Πείτε μας: απ’ όσους κατά καιρούς πιάστηκαν ως ύποπτοι συναλλαγής είτε από το ΠΑΣΟΚ είτε από τη ΝΔ – ποιόν στείλαμε στη φυλακή ή έστω σπίτι του;


Περιορισμός της Σπατάλης


-> Πρώτον, να τολμήσουμε τον Προϋπολογισμό μηδενικής βάσης. Ιδέα που είχα εισηγηθεί από αυτό το βήμα, ως ειδικός αγορητής του Προϋπολογισμού, επί υπουργίας του αείμνηστου Θανάση Κανελλόπουλου. Ήδη από το 1978…
-> Δεύτερον, να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο μη μισθολογικό κόστος του δημοσίου: Δηλαδή το λειτουργικό κόστος πέρα από τους μισθούς.
Εδώ υπάρχει τεράστια σπατάλη.
-> Τρίτον, να υποχρεωθούν πλέον όλοι οι δημόσιοι οργανισμοί να καταθέτουν από το 2010 προϋπολογισμούς. Το είπε ο κ. Παπανδρέου και συμφωνώ. Αλλά το έχει νομοθετήσει και η Νέα Δημοκρατία κι έμεινε ανεφάρμοστο. Να δούμε γιατί έμεινε ανεφάρμοστο, τι αντιστάσεις υπήρξαν και πώς μπορούν να καμφθούν.
-> Τέταρτον, να βάλουμε ορκωτούς λογιστές να ελέγχουν την εκτέλεση προϋπολογισμού των δημοσίων οργανισμών ανά 6μηνο τουλάχιστον, ώστε να παρακολουθείται η εξέλιξη των περικοπών. Και να γίνονται διορθωτικές κινήσεις όπου χρειαστεί. Κάποια αντίστοιχα μέτρα συζητήσουμε και στο πρόσφατο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών για θέματα Διαφθοράς.
-> Πέμπτον, μια πολύ σημαντική πηγή σπατάλης εντοπίζεται από τις εκθέσεις των Διεθνών Οργανισμών και της Τράπεζας Ελλάδος στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Είμαστε πρόθυμοι να στηρίξουμε δραστικά μέτρα ελέγχου της αλόγιστης σπατάλης. Εδώ αν εγγράψετε μείωση της τάξης του 10% νομίζουμε ότι θα την επιτύχετε. Κι εμείς θα είμαστε το πλευρό σας. Το οποίο σημαίνει ότι μπορείτε να εγγράψετε άλλο 1 με 2 δισεκατομμύρια ευρώ.


Έμμεσοι Φόροι, φόροι στα ακίνητα


• Στον τομέα των εσόδων πρέπει επίσης να δείξουμε ότι παίρνουμε μέτρα άμεσης και κοστολογημένης απόδοσης.
Τέτοια μέτρα μπορούν να είναι ειδικοί φόροι κατανάλωσης στα ποτά και τα τσιγάρα. Όχι, προς Θεού στα καύσιμα! Δεν αυξάνεις τη φορολογία της ενέργειας σε συνθήκες ύφεσης. Χώρια που ό,τι χρήματα δώσετε ως ενίσχυση στα ασθενέστερα εισοδήματα, θα τους τα πάρετε, έτσι, πίσω αμέσως.
Φορολογείστε τα ποτά και τα τσιγάρα. Κι από κει μπορείτε να έχετε 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Αλλά όχι από τα καύσιμα.
Επίσης ξεχάστε τα μέτρα αύξησης των φορολογίας ακίνητης περιουσίας, αύξησης του τέλους μεταβιβάσεων ακινήτων, αύξησης του κόστους των γονικών παροχών και αύξησης των αντικειμενικών αξιών. Για όνομα του Θεού, ξεχάστε τα…
Αν επιμείνετε, δεν θα επιτύχετε αύξηση εσόδων, αλλά δυσανάλογα μεγαλύτερη μείωση συναλλαγών. Άρα μείωση εσόδων. Και μείωση της κατασκευαστικής δραστηριότητας. Δηλαδή αποθάρρυνση της επένδυσης στα ακίνητα. Άρα πολλαπλάσια μείωση εσόδων από ΦΠΑ, φόρο εισοδήματος κλπ. Αν επιμείνετε, θα δώσετε τη «χαριστική βολή» σε ένα από τους βασικούς κλάδους που ακόμα μπορούν να παράγουν θέσεις εργασίας, εισόδημα, τζίρους και φορολογικά έσοδα.
Είπαμε, συνοπτικά και ενδεικτικά, τι μπορείτε να κάνετε και πού θα σας στηρίξουμε. Και τι δεν πρέπει να κάνετε, και θα μας βρείτε απέναντι.
Από το σύνολο αυτών των μέτρων κι από κάποια εξ εκείνων που ήδη παίρνετε, μπορούν να εξοικονομηθούν γύρω στα δέκα δισεκατομμύρια ευρώ.
Προσθέστε όσα θα εξοικονομηθούν σε πρώτη φάση από μια σοβαρά προσπάθεια διεύρυνσης της φορολογικής βάσης, μιλάμε ρεαλιστικά για ένα συνολικό ποσό 12-13 δισεκατομμύρια ευρώ.
Μιλάμε για ποσοστό της τάξης του 4-5% του ΑΕΠ.
Κι είναι όλα μέτρα μόνιμου χαρακτήρα, άρα αποδεκτά και από τις Βρυξέλλες.


Οικονομική ανάκαμψη

• Στο σκέλος της Ανάκαμψης, λοιπόν:
-> Το πρώτο είναι να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τα ΕΣΠΑ, τα κοινοτικά κονδύλια. Μπορούμε μάλιστα για τον επόμενο χρόνο – κι ίσως για τον μεθεπόμενο – να μειώσουμε την εθνική συνεισφορά, με υπόσχεση να την αυξήσουμε αντίστοιχα μετά την κρίση. Οι κοινοτικές αρχές δεν έχουν αντίρρηση σε αυτό.
-> Καίρια σημασία έχουν και έργα παραχωρήσεων με αυτοχρηματοδότηση. Τα έργα αυτά δεν απαιτούν κονδύλια από το δημόσιο, αλλά πραγματοποιούνται με ιδιωτικά κεφάλαια, έναντι παραχώρησης δικαιωμάτων χρήσης μετά την περαίωσή τους. Είναι σημαντική πηγή ενίσχυσης της ενεργού ζήτησης, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης και δημοσιονομικής στενότητας.
-> Επίσης έργα ΣΔΙΤ, Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου το Δημόσιο συμμετέχει με ακίνητη περιουσία και ο ιδιωτικός τομέας βάζει τα κεφάλαια, ώστε από την μικτή επιχείρηση να δημιουργείται κέρδος και για τους δύο. Το πραγματικό κέρδος εδώ είναι μεγαλύτερο από τη συμμετοχή του Δημοσίου, διότι υπάρχει το πρόσθετο έσοδο από ΦΠΑ, φόρους επί των κερδών, φόρους παραγόμενου εισοδήματος, ασφαλιστικές εισφορές στα Ταμεία κλπ.
-> Μετά, κίνητρα για στοχευμένη οικιστική ανάπτυξη, οικιστική βελτίωση, περιλαμβανομένης και της προσωρινής μείωσης, στη διάρκεια της κρίσης, των επιτοκίων για στεγαστικά δάνεια πρώτης κατοικίας.
Ακόμα, εφαρμογή του προγράμματος για τη βελτίωση του θερμοδυναμικού αποθέματος κατοικιών.
Σε αυτά τα προγράμματα, ακόμα κι αν υπάρχει μικρή επιδότηση του Δημοσίου, μέρος της επιδότησης αυτής επιστρέφει αμέσως με τη μορφή ΦΠΑ κλπ. Οπότε το δημοσιονομικό κόστος είναι χαμηλό. Και η πολλαπλασιαστική επίδραση στην Οικονομία και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, πολύ μεγαλύτερη.
Επί πλέον, πρωτοβουλίες που βελτιώνουν το επιχειρηματικό κλίμα άμεσα, φτιάχνουν την ψυχολογία και αναθερμαίνουν την Οικονομία. Όπως:
-> Να χρησιμοποιήσουμε τα υπόλοιπα 13 από τα 15 δισεκατομμύρια του πακέτου εγγυήσεων για την ενίσχυση της ρευστότητας της Οικονομίας, προκειμένου να ενισχυθεί η βάση των Μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Προσοχή, όμως, αυτό να γίνει με γνώμονα τα κριτήρια βιωσιμότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω της κρίσης. Όχι να φτιάξουμε νέα γενιά προβληματικών επιχειρήσεων…
-> Δεύτερον, να καλυφθούν αμέσως οι οφειλές του Δημοσίου πέρα από τις οφειλές του ΕΣΥ. Εν ανάγκη με κρατικά ομόλογα.
Από αυτά τα μέτρα, μπορεί να αυξηθεί η συνολική ζήτηση και να δοθεί άμεσα ρευστότητα της τάξης των 25 δισεκατομμυρίων ή και παραπάνω. Κάτι τέτοιο θα δώσει ανάσες σε όλη την Οικονομία. Και θα επιτρέψει στην οικονομική δραστηριότητα να ανακάμψει χωρίς να επιβαρυνθεί το έλλειμμα.
Με τη συνολική αυτή στρατηγική προβλέπεται μόνιμη μείωση του ελλείμματος κατά 4 με 5 μονάδες του ΑΕΠ, επιτυγχάνεται ανάπτυξη γύρω στο 1%, αλλά και αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας, με αύξηση της αξιοπιστίας μας και μείωση των spreads.


Λαθρομετανάστευση, κοινωνική συνοχή


Ακόμα, «κοινωνική συνοχή» σημαίνει και ενίσχυση των ψυχικών δεσμών κοινότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των πολιτών.
Ενίσχυση της ταυτότητας του λαού, ενίσχυση της υπερηφάνειας του για το παρελθόν του και το παρόν του, ενίσχυσης της αισιοδοξίας για το μέλλον του.

Και μια που μιλάμε για ενίσχυση της αλληλεγγύης μεταξύ των πολιτών, προσέξτε το θέμα της μετανάστευσης.
Κατ’ αρχήν οφείλουμε να κάνουμε τη διάκριση ανάμεσα στους νόμιμους και τους λαθρομετανάστες. Δεν πρέπει να τους ταυτίζουμε. Οι νόμιμοι βγάζουν άξια το ψωμί τους και προσφέρουν στην Ελληνική Κοινωνία. Οι παράνομοι αποτελούν πρόβλημα. Όχι μόνο σε μας. Όλες οι ευρωπαϊκές κοινωνίες θεωρούν τη λαθρομετανάστευση πρόβλημα
Ύστερα το πρόβλημα των νομίμων μεταναστών στην Ελληνική κοινωνία, δεν είναι απλά ζήτημα πολιτογράφησής τους. Είναι και θέμα αφομοίωσής τους στο σώμα και τον πολιτισμό της χώρας. Των ίδιων και, κυρίως, των παιδιών τους που γεννήθηκαν εδώ.
Μην παίρνετε νομοθεσίες άλλων χωρών και τις μεταφέρετε αποσπασματικά στην Ελλάδα. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ, η πολιτογράφηση των παιδιών των μεταναστών που γεννιούνται εκεί είναι αυτόματη, αλλά μόνον αν οι γονείς τους είναι νόμιμοι. Αλλά για να πολιτογραφηθούν οι γονείς τους πρέπει να περιμένουν χρόνια και να δώσουν κι εξετάσεις γλώσσας, γνώσης της ιστορίας της χώρας και στάθμισης της ψυχολογικής τους ένταξης. Στη Γερμανία, τα παιδιά των μεταναστών μπορούν να γίνουν Γερμανοί πολίτες αφού ταυτόχρονα απορρίψουν την ιθαγένεια από τη χώρα καταγωγής των γονιών τους.
Έτσι κι αλλιώς, παντού φροντίζουν στα παιδιά που γεννιούνται να παίρνουν την εθνική συνείδηση της χώρας, κυρίως μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα. Στη Γαλλία ιδρύουν σήμερα υπουργείο Εθνικής Ταυτότητας και Μετανάστευσης, ακριβώς γι’ αυτό. Στη Βρετανία το Κεντροαριστερό Εργατικό Κόμμα που βρίσκεται στην Κυβέρνηση ανακάλυψε τελευταία την ανάγκη ενσωμάτωσης των μεταναστών και των παιδιών τους στη έννοια της «βρετανικότητας».
Μην μετατρέψετε ένα δύσκολο ζήτημα σε μια απλή γραφειοκρατική διαδικασία. Το λάθος αυτό το έκαναν άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το μετανιώνουν σήμερα και το αλλάζουν…
Μην προχωρήσετε σε άκριτη μαζική νομιμοποίηση χωρίς τις προϋποθέσεις που βάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ελάτε πρώτα να συζητήσουμε χωρίς βιασύνη τα κριτήρια, ώστε να προστατέψουμε και τους έντιμους μετανάστες και την αφομοίωσή τους με κοινωνική συνοχή.


Ψυχολογική ανάταξη της κοινωνίας

Γιατί κοιτάξτε – επιμένω: Λαός που δεν αγαπά τον τόπο του και δεν είναι υπερήφανος για τον εαυτό του, δεν νοιάζεται για τα παιδιά του, δεν τους ενσταλάζει υπερηφάνεια, αρχές και αξίες που δίνουν νόημα στη ζωή, περιορίζεται στην επιβίωση όσο πιο εύκολα, άκοπα και ανώδυνα μπορεί. ¨
Αναζητά «προσωπικές λύσεις», όχι «συνέργειες».
Λαθροβιώνει, δεν δημιουργεί.
Καταναλώνει το μέλλον των παιδιών του, δεν παράγει πλούτο.
Κατακερματίζεται συνεχώς, δεν ενώνεται, δεν «κοινωνεί».
Παύει να είναι «λαός». Και μετατρέπεται σε ετερογενή πληθυσμό…
Στις δυσκολίες κερδοσκοπεί ή παραδίδεται.
Και στις καλές εποχές «επωφελείται», δεν αναπτύσσεται.
Πρέπει να δώσουμε στον Ελληνικό λαό, ξανά την αισιοδοξία και την υπερηφάνεια που έχει παραδοσιακά. Να απελευθερώσουμε το «δαιμόνιό» του, που μεγαλουργεί παντού στον κόσμο και μαραζώνει μόνο στην πατρίδα του!


Εθνικά θέματα, "κόκκινη" γραμμή, σχέδιο Ανάν, "γαλάζια" γραμμή


• Σε ό,τι αφορά την εξωτερική Πολιτική δεν αναφέρω εδώ ξανά τις «κόκκινες γραμμές μας». Τις γνωρίζετε όλοι και στα Ελληνοτουρκικά, και στο Σκοπιανό και στην Κύπρο.
Θέλω μόνο τρία πράγματα να σημειώσω:
-> Πρώτον, στην Κύπρο, υποστηρίζουμε μια λύση σύμφωνη με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, αλλά και σύμφωνη με το κοινοτικό κεκτημένο. Σας θυμίζω ότι το, αλήστου μνήμης, Σχέδιο Ανάν δεν είχε καμία σχέση με το Κοινοτικό κεκτημένο. Κι αν τέτοιο ή ανάλογο μας φέρουν πάλι, να το ξέρουν από τώρα, ότι και το καινούργιο θα πάει να συναντήσει το παλιό: Στο καλάθι των αχρήστων!
Και δεν θα το απορρίψουμε εμείς. Θα το απορρίψει ο ίδιος ο Κυπριακός Ελληνισμός, όπως και το προηγούμενο.
-> Δεύτερον, εκφράζω από τη θέση αυτή προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, την πλήρη συμπαράσταση όλων των Ελλήνων. Μας συγκλόνισε η δραματική δήλωσή του από την Κωνσταντινούπολη: το «Με σταυρώνουν»!
Ίσως στην Άγκυρα να έχουν παρεξηγήσει την πολιτική μας ως αδυναμία.
Αν αυτό συμβαίνει, κάνουν λάθος! Μεγάλο λάθος…
Γιατί πολλές ευρωπαϊκές χώρες, είτε απορρίπτουν είτε προβληματίζονται για την Ευρωπαϊκή προοπτική της Άγκυρας.

Και κάτι τελευταίο εδώ: Όταν μιλάμε για «κόκκινες γραμμές» στην Εξωτερική Πολιτική, εννοούμε τις έσχατες γραμμές υποχώρησής μας σε κάποιο μεγάλο θέμα. Αλλά η Εξωτερική Πολιτική δεν αφορά μόνο τις «κόκκινες γραμμές», αφορά πρωτίστως και της «γαλάζιες γραμμές»: Δηλαδή τις μέγιστες ρεαλιστικές επιδιώξεις μας! Τι θέλουμε, ποιο ρόλο διεκδικούμε για την Ελλάδα στον υπόλοιπο κόσμο και σε κάθε ξεχωριστό τομέα. Και πώς οι επιδιώξεις μας στην Εξωτερική Πολιτική συνδέονται με την Ανάπτυξη, τη σταθερότητα της δημοκρατίας μας και την ευημερία του λαού μας.
Όπως για παράδειγμα, οι στοχεύσεις της οικονομικής μας διπλωματίας. Ή ενεργειακή προοπτική της Ελλάδας ή η καλύτερη αξιοποίηση της παρουσίας των Ελλήνων της Διασποράς.
Εξωτερική πολιτική είναι αυτή η δυναμική ισορροπία ανάμεσα στις «κόκκινες» και τις «γαλάζιες» γραμμές. Κι εμείς τις «γαλάζιες» γραμμές τις έχουμε παραμελήσει τελείως. Κάποτε πρέπει να τις συζητήσουμε.

Πανεπιστημιακό "άσυλο" και λοιπά "ταμπού"

Όταν καθημερινά μικρές ομάδες μπορούν να παραλύουν τα εμπορικά κέντρα των πόλεων, για ποια ανάπτυξη συζητάμε;
Και τι Προϋπολογισμό πασχίζουμε να ψηφίσουμε για να ξεπεράσουμε τις Συμπληγάδες του χρέους και των ελλειμμάτων;
Όταν, όπως εξομολογήθηκε μόλις προ ημερών, ο σημερινός Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, το 12% των δημοσίων δαπανών για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα πηγαίνουν κάθε χρόνο στην αποκατάσταση των ζημιών από τις καταστροφές και τις λεηλασίες «εξω-πανεπιστημιακών» που έχουν καταλάβει τα Πανεπιστήμια, για ποια ακριβώς Οικονομία, για Ποια Δημόσια Εκπαίδευση, για ποιο Άσυλο ιδεών μιλάμε;
Όταν δεν τολμάμε να σπάσουμε τέτοια «ταμπού», τι Ελπίδα να δώσουμε και τι προοπτικές να εμπνεύσουμε;
Και σε ποιους;

Γενική αποτίμηση της εισήγησης Σαμαρά

Η εισήγηση του Αντώνη Σαμαρά στον προϋπολογισμό είχε ιστορική σημασία. Είναι η πρώτη ομιλία αρχηγού μεγάλου κόμματος που απαγκιστρώθηκε από την παγίδα της αντίληψης ότι η Ελλάδα είναι "μια μικρή χώρα με περιορισμένες δυνατότητες", η οποία έχει στριμωχτεί στη γωνία και εκεί πρέπει να μείνει.

Ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης χωρίς φωνές, χωρίς ύβρεις, χωρίς διάθεση "δομικής" αντιπολίτευσης έκανε τη μεγαλύτερη δυνατή ζημιά στην εικόνα της κυβέρνησης. Κατέδειξε την έλλειψη οράματος και γνώσης του αντικειμένου που την διέπουν, τις ετερόκλητες πολιτικές που εκπέμπουν τα διάφορα κέντρα της κυβερνητικής νομενκλατούρας.

Απέδειξε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου παίζει απολύτως "εκτός έδρας" όταν πρόκειται να μιλήσει συγκεκριμένα και ότι ο πρωθυπουργός είναι παγιδευμένος σε ιδεολογικές προκρούστειες κλίνες που ήδη αποτελούν παρελθόν στις χώρες όπου κατασκευάστηκαν.

Με μια ομιλία του, ο Αντώνης Σαμαράς, "ξεθώριασε" το πορτρέτο που φιλοτέχνησαν τα ΜΜΕ για τον Γιώργο Παπανδρέου της "πράσινης ανάπτυξης".

Κοντολογίς, το ντεμπούτο του ήταν σπουδαίο αλλά περιμένουμε με απόλυτα κριτικό πνεύμα να δούμε τους λόγους του να γίνουν πράξεις. Εδώ είμαστε.

Πρετεντ-εριστικός αλλά καλός

Αντιγράφουμε από το Βήμα, χωρίς την άδειά του, αλλά ελπίζουμε να μας το συγχωρήσει. Τόσο βαθύ σφάξιμο με τόσο πολύ βαμβάκι δεν έχει ξαναγίνει. Τελικά δεν πρέπει να τον πολυσυμπαθεί τον ΓΑΠ...

So, here's the Great Pretender, with words of love so tender for the government's bar-tender.

Πλούσιο πάνελ
Νομίζω ότι η ιδέα της κυβέρνησης να λειτουργεί το Υπουργικό Συμβούλιο με διαδικασίες τηλεοπτικής εκπομπής είναι και πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα. Με ορισμένες τροποποιήσεις είναι ενδεχόμενο να δώσει νέα διάσταση, όχι μόνο στις κυβερνητικές διαδικασίες αλλά και στα τηλεοπτικά προγράμματα, τα οποία χρειάζονται ισχυρή δόση ανανέωσης.

Ας μου επιτραπεί, επειδή συμβαίνει να είμαι περισσότερο εξοικειωμένος με το αντικείμενο, να διατυπώσω ορισμένες παρατηρήσεις οι οποίες μπορεί να βοηθήσουν στο τελικό αποτέλεσμα.

Πρώτον, ο ρόλος του παρουσιαστή είναι εξαιρετικά σημαντικός. Θα πρέπει να γίνει πιο ζωντανός, να μην είναι τόσο ανεκτικός με το πάνελ και, κυρίως, να μην επιτρέπει τόσο μακροσκελείς παρεμβάσεις. Είναι χρήσιμο να τους διακόπτει, να θέτει διευκρινιστικές ερωτήσεις και να ζωντανεύει τη συζήτηση. Χθες, υπήρξε «πανελίστας» που μιλούσε περισσότερο από δεκαπέντε λεπτά, χρόνος απαγορευτικός για την τηλεόραση. Δεύτερον, είναι λάθος που επιτρέπεται στα μέλη του πάνελ να διαβάζουν τις παρεμβάσεις τους. Χάνουν σε αμεσότητα και ζωντάνια. Πολλοί από αυτούς έχουν τηλεοπτική πείρα και άνεση λόγου, δεν χρειάζονται προκατασκευασμένες ομιλίες για να εκθέσουν τις απόψεις τους. Ούτε ο Χρυσοχοΐδης ούτε ο Ρέππας, για να πάρω δύο χθεσινά παραδείγματα, ήταν τόσο καλοί όσο τούς έχουμε συνηθίσει σε άλλες τηλεοπτικές εκπομπές.

Τρίτον, το εύρημα με τους «γκεστ» είναι πολύ έξυπνο. Θα πρέπει, όμως, να επιλέγονται οι «γκεστ» πιο προσεκτικά. Δεν ήταν κακή, ας πούμε, η ιδέα με τον Αρχιεπίσκοπο, αλλά σε επίπεδο τηλεοπτικής απόδοσης νομίζω ότι ο Θεσσαλονίκης ή ο Ζακύνθου είναι καλύτεροι και έχουν μεγαλύτερη εξοικείωση με το μέσον.

Τέταρτον, πάσχει ιδιαιτέρως η οργάνωση της αντιπαράθεσης, και όχι μόνο επειδή όλοι συμφωνούν εκ προοιμίου με τον παρουσιαστή. Ακόμη και οι «γκεστ» καταφεύγουν σε μονολόγους. Γι΄ αυτό θα μπορούσε ίσως να εξεταστεί το ενδεχόμενο να μην προσκαλούνται μόνοι τους. Αλλη τηλεοπτική απόδοση έχει, ας πούμε, ο Συνήγορος του Πολίτη μόνος του και άλλη αν τον φέρεις μαζί με τον Αυτιά. Πέμπτον, είναι ιδιαιτέρως θετικό ότι το πρόγραμμα δεν διακόπτεται για διαφημίσεις, διότι έτσι χάνεις τηλεθέαση. Μήπως, όμως, με τα οικονομικά χάλια της χώρας θα ήταν χρήσιμο να αξιοποιήσει η εκπομπή τον διαφημιστικό χρόνο που δικαιούται ή έστω να αποκτήσει κάποιους σπόνσορες; Είμαι βέβαιος ότι η χθεσινή κουβέντα για την οδική ασφάλεια θα ενδιέφερε πολύ τις αντιπροσωπείες αυτοκινήτων.

Και για να καταλήξω: το πάνελ είναι πλούσιο, αλλά το περιεχόμενο της εκπομπής θέλει ακόμη δουλειά.

Η συνέντευξη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο CBS

Μην σας ξενίσει η αρχή (είναι διαφήμιση). Ούτε η αναφορά του δημοσιογράφου ότι στην Χριστιανοσύνη ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως έρχεται "δεύτερος" έπειτα από τον Πάπα. Τόσα ξέρουν τόσα λένε. Όσα λέει ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχουν ενδιαφέρον. Κάλιο αργά παρά ποτέ.

Η Ελλάδα δορυφόρος της Τουρκίας

Η χρόνια αδυναμία του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού και του πνευματικού κόσμου να νοηματοδοτήσει το συλλογικό βίο έχει πολλαπλές επιπτώσεις.
Οι εμφανέστερες είναι η υπογεννητικότητα και η συνακόλουθη γήρανση του πληθυσμού, ο συναισθηματικός αναλφαβητισμός, η οικονομική καχεξία, η στροφή σημαντικών τμημάτων της κοινωνίας στον ηδονισμό, την εγωκεντρικότητα, τον μηδενισμό, την ξενομανία, την υπερκατανάλωση και την άφεση στις πάσης φύσεως ψυχότροπες και παραισθησιογόνες ουσίες.
Επιπλέον, σε καθαρά στρατηγικό και γεωπολιτικό επίπεδο, σταδιακά αλλά όχι ανεπαίσθητα, η χώρα μετατρέπεται σε δορυφόρο της Τουρκίας.
Σε καθημερινή βάση διαπιστώνεται ότι η νατοϊκή «σύμμαχός» μας, αμφισβητεί σ’ ολόκληρη τη συνορογραμμή (με την Ελλάδα, ασφαλώς) το εδαφικό status quo.
Η αμφισβήτηση επίσης εγγίζει τον καθορισμό της εθνικής ταυτότητας τμήματος του ελληνικού πληθυσμού από την Άγκυρα!
Δεν τίθεται μόνο με θεωρητικά σχήματα στα διεθνή πεδία διπλωματικών αναμετρήσεων και στις παντοειδείς «δεξαμενές σκέψης».
Ο τουρκικός αναθεωρητισμός είναι έμπρακτος και πολυεπίπεδος.
Ακολουθεί ή ορθότερα ενσωματώνει την ιδεολογία της ακάματης άρχουσας τάξης του νέο-οθωμανισμού που είναι απλή: φυγή προς τα μπρος. Επέκταση και κυριαρχία στον τόπο και τον χρόνο.
Ο τόπος καταλαμβάνεται με τη βία ή με την απειλή χρήσης βίας (βλ. Ίμια).
Ο χρόνος είναι το αντικλείδι του τόπου.
Ο ιστορικός χρόνος κατακτάται με την επιρροή που προσφέρει το χρήμα. Με λίγα λόγια, αναθεωρητισμός!
Οι «ενοχλητικές» συνθήκες πρέπει να επαναδιατυπωθούν.
Η άβολη ιστορία, ήτοι το τουρκικό ποινικό μητρώο των γενοκτονιών και των ολοκαυτωμάτων, πρέπει να ξαναγραφτεί.
Ο δολοφόνος πρέπει να εξισωθεί με το θύμα.
Το τρικ του «τετελεσμένου» πιάνει σχεδόν πάντα: «Τώρα δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Να τα ξεχάσουμε όλα. Και το παρελθόν. Να κοιτάξουμε μπροστά».
Ο αριθμός των ακροατών των νέο-οθωμανικών ρημάτων είναι ευθέως ανάλογος με τα κονδύλια που προτίθεται να εκταμιεύσει το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας – ένα κρατικό όργανο ιδιαίτερα γενναιόδωρο.
Εκείνοι προελαύνουν. Και ημείς άδομεν.

Τελικά τα λεφτά υπάρχουν;

Υπάρχουν. Η απάντηση στο video. Και στο τέλος, μια ωραία απάντηση περί ναυτικών αξιωμάτων.

Post για καθαρά προληπτικούς λόγους

Gademmy Bear

Το Mega Τσάνελε έκανε μεγάλη ρελάνς στη μόδα του Gummy Bear. Είχε αποκλειστική συνέντευξη με τον Gademmy Bear!

Είναι περιττό να γράψουμε τι προτείνει για το λαό

Μόνο ο ιστορικός του μέλλοντος και ο χαμηλόμισθος, άνεργος, συνταξιούχος του σήμερα μπορεί να κατανοήσει πόσο μεγάλη υπηρεσία προσέφερε στο έθνος ο Αντώνης Σαμαράς το 1993.

Πώς μπορούμε να λύσουμε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας

Αναδημοσίευση από το www.noiazomai.net

ΛΥΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΜΑΣ ΟΦΕΙΛΟΥΝ

70 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ

ΟΙ ΝΟΜΙΜΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ «ΔΑΝΕΙΟ» ΤΩΝ ΝΑΖΙ,

ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΝΤΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΑ 70 ΔΙΣ ΕΥΡΩ, ΟΣΟ 2,5 ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΗΜΕΡΑ

(ΧΩΡΙΣ ΤΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΣΕ ΘΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΚΛΟΠΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ)

70 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΑΤΣΑΛΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η Γερμανική Κατοχή για την Ελλάδα δεν έχει τελειώσει ακόμη, αφού βρίσκεται υπό Γερμανική Κατοχή ένα μεγάλο μέρος της Εθνικής μας Περιουσίας, ένα μεγάλο μέρος του Εθνικού μας Πλούτου, που κατέστρεψαν ή διάρπαξαν και κατακρατούν οι Γερμανοί, για να αποτελούν σήμερα χώρα υψηλότατης πιστοληπτικής ικανότητας «ΑΑΑ»!

Η Γερμανία κατακρατεί όλες τις νόμιμες Επανορθώσεις, που κατοχύρωσε στη χώρα μας η Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων το 1946, ως αποζημιώσεις προς την Ελλάδα, αλλά κατακρατεί και το αναγκαστικό Κατοχικό «Δάνειο» που μας άρπαξε κυριολεκτικά το Βερολίνο, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, αφήνοντας να πεθαίνουν κατά χιλιάδες οι Έλληνες και τα Ελληνόπουλα, από την πείνα και τις κακουχίες!

Αλλά κρατεί και Επανορθώσεις ακόμη και από τον καιρό του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως και αποζημιώσεις από τις ημέρες της Ουδετερότητας, πριν η Ελλάδα μπει στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1940!

Συγκεκριμένα, η Γερμανία μας οφείλει:

1. Την καταβολή του υπολοίπου των Επανορθώσεων από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αξίας περίπου 275 εκατομμυρίων ευρώ!

2. Αποζημιώσεις λόγω της απώλειας κυρίως σκαφών (βομβαρδισμοί, τορπιλισμοί, βυθίσεις, αιχμαλωσία) κατά την περίοδο ουδετερότητας της Ελλάδος στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πριν την επίθεση Ιταλίας και Γερμανίας εναντίον μας, ύψους 153 εκατομμυρίων δολαρίων του 1946, που η σημερινή τους αξία υπολογίζεται σε περίπου 5 δις ευρώ!

3. Την επιστροφή του Αναγκαστικού Κατοχικού «Δανείου» που πήρε η Γερμανία από την Κατεχόμενη και ανήμπορη να αντιδράσει Τράπεζα της Ελλάδος, ύψους 3,5 δισ. δολαρίων σε τιμές του 1944, σημερινής αξίας περίπου 14 δις ευρώ!

4. Τις Επανορθώσεις των 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε τιμές του 1946, που υποχρεώθηκε από τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) να μας πληρώσει, για τις τεράστιες ζημιές και πολλαπλάσιες βλάβες που προξένησε στην Ελληνική Οικονομία, που κλονίζεται σήμερα, με τιμητή μάλιστα τη Γερμανία! Η σημερινή αξία των κατοχυρωμένων αυτών Επανορθώσεων, υπολογίζεται σε τουλάχιστον 51 δις ευρώ!

Από το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη Θεσσαλονίκης στις 2-9-1944, όπου οι «πολιτισμένοι» Γερμανοί

έκαψαν ζωντανούς μέσα σε φούρνο 149 Έλληνες, ανάμεσά τους πολλά παιδιά, ακόμη και βρέφη,

ενώ κατέστρεψαν ολόκληρο το μαρτυρικό χωριό, παραδίδοντάς το στις φλόγες

Το Σύνολο των παραπάνω οφειλών (με ένα ελάχιστο επιτόκιο της τάξης του 3%), υπολογίζεται σε σημερινή αξία να ισοδυναμεί – όπως φαίνεται και παραπάνω – με τουλάχιστον 70 δισεκατομμύρια ευρώ!!! Εκ των οποίων η Γερμανία έχει καταβάλει μόνο το απειροελάχιστο ποσό, των μόλις 115 εκατομμυρίων μάρκων το 1960…

Σημειώνεται πως στα παραπάνω ποσά, δεν περιλαμβάνονται αποζημιώσεις για τα θύματα (που μόνο για το Δίστομο ορίστηκαν από το Πρωτοδικείο Λειβαδιάς το 1997 σε 9,5 δις δραχμές ή περίπου 28 εκατομμύρια ευρώ), αλλά ούτε και για την ανυπολόγιστη καταστροφή και κυρίως κλοπή αρχαιολογικών και θρησκευτικών μας θησαυρών, που πρέπει να επιστραφούν!

Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

Τα οικονομικά προβλήματα, σαν αυτό που μαστίζει τη χώρα, αντιμετωπίζονται όχι μόνο με συγκράτηση και περικοπή δαπανών, αλλά και με είσπραξη των οφειλομένων και ιδίως εκείνων που οφείλει – και ως ηθική αποζημίωση – να καταβάλει κάποια χώρα, που έχει καταστρέψει μια άλλη και μάλιστα σχεδόν ολοσχερώς!

Η Σταύρωση της Ελλάδος, βασισμένη σε στοιχεία της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ 14/11/1997, σε απεικόνιση

του ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ – Για όλες τις τεράστιες καταστροφές της Ελλάδος, η χώρα μας απαίτησε στη Διάσκεψη των Παρισίων

το 1946, ως Επανορθώσεις, το ποσό των τότε 12 δις δολαρίων, αλλά οι Σύμμαχοι μας κατακύρωσαν μόνο 7,2 δις…

* Σημειώνουμε ότι για τον αριθμό των θυμάτων υπάρχουν άλλες εκτιμήσεις για 750.000 με 800.000

(βλ. σχετικά αναλυτικό πίνακα παρακάτω)

Η καταστροφή της Ελλάδος από τη Γερμανία ήταν τρομακτική, τόσο κατά την Κατοχή, όσο και κατά την εκδικητική αποχώρηση/υποχώρηση, όπου κατέστρεψαν όλες τις υποδομές της χώρας, όπως και η Γενοκτονία στην οποία υπέβαλαν τον άμαχο και υπό κατοχή ελληνικό πληθυσμό, με την καταλήστευση του Εθνικού Πλούτου μας και την υποχρέωση της Ελλάδας να πληρώνει εκείνη τα δυσβάσταχτα έξοδα του Στρατού Κατοχής, οδηγώντας σε θάνατο από πείνα εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες!

Για όλα αυτά η Γερμανία, από τη στιγμή που επανενώθηκε, δεν έχει αποζημιώσει την Ελλάδα! Και είναι πια η ώρα να πληρώσει το χρέος της, όχι μόνο από οικονομικής πλευράς, αλλά κυρίως από ανθρώπινη, από ηθική υποχρέωση!

Σήμερα που η Ελλάδα βρίσκεται σε δεινή κατάσταση, με ένα τεράστιο χρέος, συνεπεία κατά πολύ και της Μεγάλης Καταστροφής που μας προξένησε η Γερμανία, την ώρα που οι Γερμανοί - με μπροστάρη τον επικεφαλή της Deutsche Bank Τζόζεφ Άκερμαν και τα γερμανικά ΜΜΕ - επιτίθενται με πρωτοφανή σφοδρότητα εναντίον της Ελλάδος, χαρακτηρίζοντάς τη πότε «βόμβα» και πότε «το προβληματικό παιδί», ο πολιτικός κόσμος, αλλά και όλοι μαζί ενωμένοι οι Έλληνες πολίτες, οφείλουν να διεκδικήσουν μέχρι του τελευταίου ευρώ, όλες τις επανορθώσεις, αποζημιώσεις και οφειλές της Γερμανίας!

Μόνο η εγγραφή αυτών των βεβαιωμένων οφειλών στον Προϋπολογισμό, θα εκμηδένιζε αυτόματα το έλλειμμα, θα δημιουργούσε πλεόνασμα και θα εξυπηρετούσε (πλήρωνε) και ένα μέρος από το Δημόσιο Χρέος, αλλάζοντας την οικονομική εικόνα της Ελλάδος, μετατρέποντάς τη, σε μια από τις πιο υγιείς και δυναμικές οικονομίες της Ευρώπης!

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ

Είναι πλέον εθνική ανάγκη, να εξεταστεί πολύ σοβαρά το Ζήτημα και να προχωρήσει επίσημα η Ελλάδα στις νόμιμες αυτές και ελάχιστες τελικά διεκδικήσεις, μπροστά την τιτάνια καταστροφή της Γερμανίας κατά της Ελλάδος.

Το ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ φέρνει το καυτό Ζήτημα στην επιφάνεια, ακριβώς για να συζητηθεί εκτός των άλλων και μέσα στο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος και γνωρίζει το θέμα ως τέως ΥΠΕΞ!

Είναι μια μοναδική ευκαιρία, να συμφωνήσουν όλα τα κόμματα στο Συμβούλιο, για την άμεση ενεργοποίηση των Ελληνικών Διεκδικήσεων!

Κάτι τέτοιο θα δώσει βαθιά ανάσα όχι μόνο στον Ελληνισμό και το Κράτος, όχι μόνο στην Οικονομία και την Κοινωνία, αλλά και θα σφυρηλατήσει αποφασιστικά την ενότητα του Ελληνισμού, δημιουργώντας θετικές προσδοκίες, ελπίδα, αλλά και άριστες προοπτικές!

Δεν μπορεί να κινδυνεύει η Εθνική Οικονομία, να σβήνουν χιλιάδες θέσεις εργασίας – λόγω της συρρίκνωσης του εισοδήματος των καταναλωτών, αλλά και της μείωσής τους λόγω ανεργίας (φαύλος κύκλος) – δεν μπορεί να ακούγεται ότι κινδυνεύουν μισθοί, ταμεία, συντάξεις, δεν μπορεί να καταρρέουν χιλιάδες οικογένειες, χιλιάδες σπίτια και να αδιαφορούμε για το τεράστιο και σωτήριο ποσό των Γερμανικών Επανορθώσεων, Αποζημιώσεων και Οφειλών!

Δεν μπορεί να πεθαίνει η Ελλάδα, για να ευημερεί η Γερμανία!

Δεν μπορεί να ξαναζήσουμε την εφιαλτική «Κατοχή», με χιλιάδες κοινωνικά και οικονομικά θύματα, για να μας κατηγορεί δημόσια η Γερμανία σαν «προβληματικούς», την ώρα που μας χρωστά 70 ολόκληρα δισεκατομμύρια ευρώ!

Δεν μπορεί!

Παρουσίαση βιβλίου - ντοκουμέντο για το Κυπριακό

Επειδή έπειτα από το πέρας της εκπομπής πολλοί ακροατές ρωτούσατε λεπτομέρειες για το βιβλίο "Αιματηρή Αλήθεια - Bloody Truth", αναρτούμε την πρόσκληση καθώς και το εξώφυλλό του. Σήμερα, στο Πολεμικό Μουσείο στις 18:00. Όσοι πιστοί προσέλθετε.

Σχέδιο διάσωσης και ανάπτυξης της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι η Εθνική Λυρική Σκηνή διέρχεται μια περίοδο κρίσης, οικονομικής και καλλιτεχνικής. Οι πειραματισμοί, το σκόρπισμα των κρατικών κονδυλίων και η νοοτροπία της "μεταποίησης" και "εισαγωγής" παραγωγών έθεσαν την Εθνική Λυρική Σκηνή στο περιθώριο των εγχώριας πολιτιστικής σκηνής και θέτοντας υπό αμφισβήτηση ακόμα και την ίδια την ύπαρξή της.

Ο κ. Ι. Χριστόπουλος, πρόεδρος του Συλλόγου Πρωταγωνιστών της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, έκανε την τιμή στο blog μας να δημοσιοποιήσει πρώτο τις χρήσιμες προτάσεις του για το μέλλον του λυρικού θεάτρου στην Ελλάδα καθώς και μια γενναία αποτίμηση των πρακτικών και των προσώπων που την οδήγησαν στην τωρινή, δεινή κατάσταση που αντιμετωπίζει. Δημοσιεύουμε αυτούσια και χωρίς περικοπές την επιστολή του.

Σχέδιο διάσωσης και ανάπτυξης της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Ο νέος Υπουργός Πολιτισμού κ. Πέτρος Γερουλάνος πολύ σύντομα θα κληθεί να πάρει μια απόφαση στρατηγικής επιλογής για το μέλλον της Λυρικής τέχνης στην Ελλάδα.
Θα κληθεί να αποφασίσει αν θα εγκαταλειφτεί η μέχρι σήμερα ακολουθούμενη πολιτική στον τομέα της Λυρικής τέχνης στην πατρίδα μας.
Η πολιτική αυτή χαρακτηρίζεται από μεταπρατική αντίληψη, μαρασμό του εθνικού δημιουργικού δυναμικού, ανατροπή της πεποίθησης ότι ο πολιτισμός είναι αγαθό και αντ΄ αυτού η μετατροπή του σε προϊόν. Συνέπεια αυτής της πολιτικής είναι τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που ήδη αντιμετωπίζει η Ε.Λ.Σ.
Σε κρίσιμες περιόδους η αλήθεια πρέπει λέγεται δυνατά.
Μια μεγάλη αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι η περίοδος του κ. Στέφανου Λαζαρίδη καταλυτικά ανέτρεψε την εκπαιδευτική αποστολή του μοναδικού Λυρικού θεάτρου, μετατρέποντας το σε ένα είδος θεατρικού delicatessen.
Απαξιώνοντας την Ε.Λ.Σ. συνεπικουρούμενος από ένα κομμάτι του τύπου, με αποφάσεις του νέκρωσε την εγχώρια παραγωγή, και με τον διορισμό του κ. Ηλία Τζεμπετονίδη στην θέση του Διευθυντή Διανομών άνοιξε την θύρα για να παιχτεί εντός της Ε.Λ.Σ. με βάναυσο τρόπο το παιχνίδι των ξένων καλλιτεχνικών πρακτορείων.
Δυστυχώς και μετά την αποπομπή του κ. Λαζαρίδη τα πράγματα δεν άλλαξαν καθόλου, τουναντίον με την επίφαση μιας καλλιτεχνικής επιτροπής η οποία για έξι μήνες αντικανονικά αναπλήρωνε την κενή θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή, η πολιτική αυτή κατέστη ανεξέλεγκτη. Ο κάθε “πικραμένος” έλεγε τη γνώμη του κι όποιος προλάβαινε επέβαλε το γούστο του.
Οι κύριοι Οδυσσέας Κυριακόπουλος τέως Πρόεδρος του Δ.Σ. και Φώτης Παπαθανασίου τέως Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. λειτούργησαν σαν αερόσακοι προστασίας για την άσκηση αυτής της πολιτικής απέναντι σε κάθε αντίδραση που δημιουργείτο στις τάξεις καλλιτεχνικής κοινότητας και των εργαζομένων του θεάτρου εξ’ αιτίας της.
Μετά το εξάμηνο αυτό διορίστηκε καλλιτεχνικός διευθυντής ο κ. Τζ. Πάκορ.
Είναι γεγονός ότι ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο και πίεσε για να γίνει αυτή η επιλογή, πολλοί είπαν ότι με αυτή του την κίνηση γινόταν πανίσχυρος. Δεν είχαν άδικο.
Έτσι για δύο χρόνια περίπου η τετρανδία Κυριακόπουλου, Παπαθανασίου, Τζεμπετονίδη, Πάκορ, ακλουθώντας μια αλλοπρόσαλλη πολιτική έφερε τη Λυρική στη σημερινή κατάσταση.
Οι τρεις με την συνολική αποτυχία να βαραίνει τους ώμους τους, αποχώρησαν με διαφορετικές δικαιολογίες ο καθένας. Παραμένει ο Τζ. Πάκορ, ο οποίος με το βάρος του ελλείμματος έχει δώσει τους τελευταίους μήνες διαφορετικό στίγμα. Όλα αυτά τα ανέφερα μόνο για να αποκατασταθεί η τάξη των πραγμάτων γιατί δυστυχώς πολλές φορές έχουμε τόσο κοντή μνήμη που αγγίζει τα όρια της λοβοτομής.

Το ζητούμενο είναι να αντιληφθούν όλοι ότι η Ε.Λ.Σ. έχει τον σημαντικότερο ρόλο στην Ελληνική κοινωνία ώστε η τέχνη του Λυρικού Θεάτρου να γίνει όλο και για περισσότερους Έλληνες οικία. Αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα είναι ότι το κοινό της Ε.Λ.Σ. τα τρία τελευταία χρόνια μειώθηκε αισθητά, άλλο ένα δείγμα αποτυχίας της πολιτικής που ασκείτο.

Τι πρέπει να γίνει από εδώ και μπρος; Ασφαλώς ενδελεχής έλεγχος για το πως δημιουργήθηκαν τα ελλείμματα, γιατί η πραγματικότητα είναι ότι η Ε.Λ.Σ. ποτέ στην ιστορία της δεν ενισχύθηκε με τόσα χρήματα, τα οποία θα μπορούσαν να αποδώσουν πάρα πολύ. Είναι ενδιαφέρον να ενημερωθεί ο Υπουργός πόσα από τα εκατομμύρια που διετέθησαν αξιοποιήθηκαν για την ουσιαστική ενίσχυση του Θεάτρου. Οι υλικοτεχνικές υποδομές που αφορούν το καλλιτεχνικό έργο δεν βελτιώθηκαν καθόλου, αντιθέτως η κατάσταση είναι χειρότερη σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.
Πολλές φορές μια κρίση αν επιτρέψουμε στην σκέψη μας να ξεφύγει από τις αγκυλώσεις μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά.
Να τι πρέπει να αλλάξει.
Βασική τροχοπέδη ανάπτυξης αποτελεί η απουσία πίστης στο εγχώριο καλλιτεχνικό δυναμικό, κυρίως σ’ ό,τι αφορά τους πρωτογενείς δημιουργικούς τομείς. Δεν θέλουμε να παράγουμε πολιτισμό, μας αρκεί να εισάγουμε. Έχουμε σχεδόν εγκαταλείψει την σπουδαία παρακαταθήκη έργων που μας κληροδότησαν οι Έλληνες συνθέτες του 19ου και 20ου αιώνα. Άγνωστο πως, συμπλεγματικοί παραγοντίσκοι συνεπικουρούμενοι από ανεγκέφαλους μουσικούς για πολλά χρόνια ρίχνουν πολύ νερό στον μύλο της λήθης.
Η Ελληνική οπερέτα πρέπει να αποκτήσει εντός της λυρικής σκηνής ανεξάρτητη και αναβαθμισμένη μόνιμη σκηνή η οποία θα είναι θεσμοθετημένη ώστε να μην εξαρτάται από τις διαθέσεις του κάθε καλλιτεχνικού διευθυντή ή διοικητικού συμβουλίου η δυνατότητα παρουσίασης των έργων της οπερέτας τα οποία είναι το πιο ζωντανό κομμάτι σχέσης του κοινού με την Ελληνική σκηνική μουσική δημιουργία.
Ουσιαστική ανάκαμψη θα έχουμε όταν η αξιοκρατία επέλθει. Είναι γεγονός ότι λόγω της υποκειμενικότητας που αναμφισβήτητα υπάρχει στην κρίση καλλιτεχνών, είναι δύσκολο να διασφαλισθεί αλλά παραμένει το μεγάλο ζητούμενο.
Πως μπορεί να γίνει αυτό; Κατ’ αρχήν με την τοποθέτηση εντίμων ανθρώπων στις διευθυντικές θέσεις.
Μια νέα πρόταση η οποία θα διευκολύνει την σημερινή κατάσταση είναι ο ορισμός τριμελούς επιτροπής η οποία θα απαρτίζεται από ένα μαέστρο, ένα τραγουδιστή και ένα σκηνοθέτη και η οποία θα συνεπικουρεί τον καλλιτεχνικό διευθυντή στις ακροάσεις για τους νέους καλλιτέχνες και όχι μόνο. Έτσι θα δοθεί ένα τέρμα στην εξάρτηση από τα ξένα καλλιτεχνικά πρακτορεία τα οποία τα είχαμε ανάγει ουσιαστικά στο ύψιστο καλλιτεχνικό όργανο αξιολόγησης.
Η επιτροπή αυτή θα συστήνεται από πρόσωπα τα οποία υποχρεωτικώς θα αλλάζουν μετά την πάροδο ενός έτους. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγεται η δυνατότητα να λειτουργεί η επιτροπή σαν παρέα και έτσι θα εξασφαλίζεται πολύ περισσότερο το αδιάβλητο των κρίσεων. Η επιτροπή αυτή θα καταρτίζεται μετά από κλήρωση. Τα ονόματα που θα μπαίνουν στην κληρωτίδα θα προτείνονται από τον καλλιτεχνικό διευθυντή. Όσοι θα συμμετέχουν στην επιτροπή δε θα μπορούν να έχουν δεύτερη θητεία κατά τη θητεία του ίδιου καλλιτεχνικού διευθυντή.
Μια παράμετρος που αγνοείται, είναι η σύνδεση του παραγομένου αγαθού της Ε.Λ.Σ. με την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σίγουρα πρέπει να μελετηθούν όλες οι δυνατότητες που υπάρχουν ώστε η παιδεία να συνδεθεί με την όπερα. Η Ελληνική περιφέρεια είναι ξεχασμένη από τα σχέδια των καλλιτεχνικών διοικήσεων της Ε.Λ.Σ. Κι όμως όσοι πραγματικά αντιλαμβάνονται τις ανάγκες της κοινωνίας θα έπρεπε να δίνουν τεράστια έμφαση στην εμπέδωση της σχέσης μεταξύ Ε.Λ.Σ. και περιφέρειας. Οι Φαραωνικού τύπου παραγωγές όπως ο Τανχώϋζερ επί παραδείγματι, με μηδενικό πολλαπλασιαστή αναπτυξιακής προοπτικής για το μελόδραμα, επιβεβαιώνουν την μούχλα που υπάρχει στα μυαλά όσων έδρασαν με εντελώς επαρχιώτικη αντίληψη όλα αυτά τα χρόνια, με σκοπό όχι την ανάπτυξη και εξάπλωση της όπερας στην πατρίδα μας, αλλά την ικανοποίηση του γούστου τους στην καλλίτερη περίπτωση ή την εξυπηρέτηση προσωπικών επιδιώξεων.
Αν ο Τανχώϋζερ στοίχισε πάνω από 1.000.000 ευρώ, με τα χρήματα αυτά πόσες περιοδείες της Ε.Λ.Σ. θα μπορούσαν να γίνουν εκτός Αθηνών και πόσες θετικές παραμέτρους θα δημιουργούσαμε πολλαπλάσιες των χρημάτων που ξοδέψαμε, από τις οικονομικές μέχρι τις αμιγώς καλλιτεχνικές;
Ήρθε η ώρα να εγκαταλείψουμε τα πανάκριβα οράματα των ιδιοτελών “χομπιστών” και να δουλέψουμε σοβαρά πάνω στα πραγματικά δεδομένα, με ρεαλισμό και πατριωτισμό. Άλλωστε το χρήμα του Έλληνα φορολογούμενου εντός της τεράστιας οικονομικής κρίσης που περνά η χώρα μας, πρέπει να το διαχειριστούμε με ιερό σεβασμό, αν θέλουμε να το έχουμε...

Γιάννης Χριστόπουλος, Πρόεδρος του Συλλόγου Πρωταγωνιστών της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Το ΟΧΙ δεν μπορούν να το κλέψουν

Τάσσος Παπαδόπουλος.
Ο τελευταίος Έλληνας ηγέτης.
Προσπάθησαν να τον νικήσουν ζωντανό.
Απέτυχαν.
Τον πολεμούν και στον τάφο του.
Πάλι αποτυγχάνουν.
Δεν είναι στον τάφο του ο Τάσσος.
Στο DNA του, στα οστά του, στα λείψανα που κλέψανε οι μαυρόψυχοι δαίμονες, αν τα εξετάσουν θα φρίξουν ξανά γιατί θα βρουν τη λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μέσα τους, το προαιώνιο μήνυμα που ξορκίζει τα χρυσοφόρα βδελύγματα της ερήμωσης που επαγγέλλονται κάθε λογής βλασφήμιες.
Ο Τάσσος δεν είναι στον τάφο του.
Αναλήφθηκε στις συνειδήσεις μας.

Torna a Surriento από τον κορυφαίο Έλληνα τενόρο

Φυσικά είναι ο Γιάννης Χριστόπουλος.

Έτσι τιμάται η μνήμη ενός δολοφονημένου εφήβου;

Έτσι ήθελε να δει τη σημαία μας ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος; Για ποιο λόγο αμαυρώνεται η ημέρα μνήμης; Ποιος ωφελείται;

Θα λείψει σε όλους (τους τζαμάδες)

Θα λείψει στους επιχειρηματίες και αντιπροσώπους σιδηροκατασκευών (ρολά ασφαλείας κ.λπ.). Δεν θα λείψει στους πολίτες.

Η φωνή του Snoop Dogg σε GPS

Υπεραγορά «Η Νέα Εποχή»: στις χίλιες ηδονές, η παιδοφιλία «δώρο»

Συγκλονίζουν την Ελλάδα, με ανησυχητική συχνότητα, οι υποθέσεις παιδεραστίας και παιδοφιλίας.
«Άνθρωποι πέραν πάσης υποψίας», αναφέρουν οι αστυνομικοί συντάκτες στις κλισαρισμένες, γκρίζες επωδούς τους.
«Πέσαμε από τα σύννεφα», εξομολογούνται οι γείτονές τους – χωρίς να εκπλήσσουν κάποιον μια και χρησιμοποιούν τη φράση στο 99% των περιπτώσεων.
Δεν θα έπρεπε ωστόσο να πέσει κάποιος από τα σύννεφα ούτε να θεωρεί ότι ο γείτονάς του είναι πέραν πάσης υποψίας επειδή είχε μεσοανώτερο εισόδημα και αντίστοιχη κοινωνική θέση.
Η εποχή μας είναι ύποπτη.
Οι άνθρωποι επιταχύνουν τα βήματά τους στον εύκολο δρόμο του ηδονισμού, αφήνοντας να χορταριάσει από την αχρησία το κακοτράχαλο μονοπάτι του ιδανισμού.
Ξεχασμένη η λέξη ιδανισμός και μαζί της τα ιδανικά.
Όποιος επικαλείται ιδανικά, παραδοσιακές αξίες, οτιδήποτε πέρα και εκτός ύλης –και ζει σύμφωνα με τις αρχές του- είναι ένοχος στα μάτια της εξουσίας και του μαγνητισμένου απ’ αυτήν πλήθους. Δαιμονοποιείται με χαρακτηριστική ευκολία.
Το πλήθος, πάντοτε πρόθυμο για λιθοβολισμούς, τελετουργικές «καθαρτήριες» πυρές και δημόσιες εκτελέσεις, χλευάζει και ευφραίνεται.
Στην πολιτισμένη Δύση η Ιερά Εξέταση έχει υποκατασταθεί επιτυχώς από τα… ενσωματωμένα ΜΜΕ.
Οσμίζονται τον «διαφορετικό», αυτόν που «χαλάει την πιάτσα», με τη θηριώδη δεινότητα του καρχαρία που μυρίζεται το αίμα.
Ύστερα εφορμούν.
Ποιος είναι εκείνος που θα μιλήσει με τόσο θράσος για το αόρατο περιφρονώντας το ορατό και το πληρωτέο επί τη εμφανίσει;
Ποιος είναι αυτός που θέτει σε κίνδυνο την παλιά και τη νέα τάξη πραγμάτων προσφέροντας το παράδειγμά του;
Αυτός θα έχει το πρόβλημα. Δεν είναι καλός αγοραστής των «προϊόντων και των υποπροϊόντων της σύγχρονης αγοράς».
Τέτοια υποπροϊόντα είναι η παιδεραστία και η παιδοφιλία. Αυτά τα έχει το μάρκετινγκ.
Ας μην παραπονιούνται όσοι το έχουν θεοποιήσει. Ούτε να πέφτουν από τα σύννεφα.
Στις χίλιες ηδονές, το σετ του «εκσυγχρονισμού» και της «Νέας Εποχής» περιλαμβάνει και μερικές διαστροφές ως «δώρο».

Μια μεγάλη αποκάλυψη από σουηδικό ΜΜΕ!

Πρέπει να κάνετε υπομονή αλλά η αλήθεια θα σας ανταμείψει με τη λάμψη της.