Αλέξανδρος Γιωτόπουλος

Σήμερα δημοσιεύεται στην Ελευθεροτυπία μια επιστολή του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου με θέμα την αντιμετώπιση της υπόθεσής του από τους δημοσιογράφους και γενικό τίτλο "Δεοντολογία ή συνενοχή". Μπορείτε να την διαβάσετε ολόκληρη εδώ...

Διαβάζοντάς την είδα μια αναφορά σε συνέντευξη που είχα κάνει τον Μάιο του 2009 στον Τζόν Μπρέιντι Κίσλινγκ, τον πρώην πολιτικό σύμβουλο της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα. Σ' αυτή την σημαντική συνέντευξη ο κ. Κίσλινγκ είχε πει ότι είχε στην κατοχή του στοιχεία που θα μπορούσαν να ελαφρύνουν την θέση κατηγορουμένων στην υπόθεση της 17Ν "δείχνοντας" σαφώς και προς την πλευρά του κ. Γιωτόπουλου.
Ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος στην επιστολή του, μεταξύ άλλων, γράφει για την συνέντευξη:

«Πέρσι, στις 9 Μαΐου, ένας πρώην διπλωματικός υπάλληλος της Αμερικανικής Πρεσβείας έδωσε συνέντευξη σε μια καθημερινή εφημερίδα. Είπε ότι μελετάει σοβαρά την υπόθεση της 17Ν, ότι γράφει βιβλίο κι έδωσε ορισμένα απ' τα συμπεράσματά του. Ανάμεσα σ' αυτά λέει με τον τρόπο του ότι ο Γιωτόπουλος δεν ήταν αρχηγός, ότι ο Τζωρτζάτος δεν είχε το ψευδώνυμο που του αποδόθηκε, ότι δεν ήταν αυτός που πίστευαν. Οτι έχει ηθικό πρόβλημα για το αν θα έπρεπε να δημοσιεύσει το βιβλίο του πριν από την εκδίκαση της υπόθεσης στον Αρειο Πάγο, γιατί μπορεί να προβληματίζονταν οι δικαστές και να οδηγούνταν «στην αθώωση ορισμένων για συγκεκριμένα εγκλήματα», υπονοώντας σαφώς, τουλάχιστον τους Γιωτόπουλο και Τζωρτζάτο. Ποτέ μέχρι σήμερα κανένας Ελληνας δημοσιογράφος δεν είχε γράψει τίποτε παραπλήσιο που να έρχεται σε σύγκρουση με την επίσημη άποψη. Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς, με αφορμή αυτές τις δηλώσεις, να ξεσπάσει κάποια συζήτηση, να υπάρξουν σχόλια. Κι εδώ όμως η δεοντολογία πήγε περίπατο. Ούτε ένας δημοσιογράφος μέχρι σήμερα δεν είπε ούτε μία λέξη γι' αυτή τη συνέντευξη που συνιστά χαστούκι για όσους διέπρεψαν το 2002.

»Ολα όσα ανέφερα παραπάνω καταρρίπτουν τη στερεότυπη ένσταση του συρμού, ότι δεν πρέπει να ισοπεδώνουμε, δεν είμαστε όλοι ίδιοι κ.λπ. Σε όσους επιμένουν, θέτω το εξής ερώτημα: Είναι δυνατόν η σημερινή αποτυχία του πολιτικού συστήματος που συνιστά η προσφυγή στο ΔΝΤ ν' αφήνει αλώβητο το μιντιακό σύστημα; Οχι βέβαια. Απέτυχε παταγωδώς κι αυτό. Γιατί αν είχε επιτελέσει το έργο του στοιχειωδώς, του ανεξάρτητου ελέγχου της εξουσίας, της μη κομματικής κριτικής, η χώρα δεν θα 'φτανε στη σημερινή κατάντια. Οντας σε στενή διαπλοκή με το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, είναι και αυτό βυθισμένο στη διαφθορά και έχει μετατραπεί σε ένα γιγαντιαίο παπαγαλάκι της εξουσίας, ένα εξαπτέρυγό της. Εχει χρεοκοπήσει ηθικά και είναι τελείως αναξιόπιστο. Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι πρωτοστάτησαν στις διάφορες αθλιότητες απ' αυτές του 2002 μέχρι τις περσινές, προπέρσινες, είναι σήμερα οι λαμπροί αστέρες του. Οι εντάξει δημοσιογράφοι είναι ελάχιστοι, ούτε το 5% σε κάθε ιδιαίτερο χώρο. Είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα».

Γενικά συμφωνώ με τις επισημάνσεις του κ. Γιωτόπουλου και τον ευχαριστώ για την αναφορά του στην δουλειά μου, ειδικά από τη στιγμή που δεν είμαι αστυνομικός συντάκτης ούτε ειδήμων σ' αυτά τα θέματα.

Πιστεύω ότι το να ακολουθείς τη δεοντολογία είναι απλό. Όσα μαθαίνεις και διασταυρώνεις τα γράφεις και τα λες χωρίς να υπολογίζεις ποιος ωφελείται ή ποιος βλάπτεται από αυτά. Δεν είναι στα πλαίσια των καθηκόντων σου η χειραγώγηση των γεγονότων και ο υπολογισμός συνεπειών που θα προκληθούν από την δημοσίευση των κειμένων σου. Αυτά είναι για άλλους (ίσως για το 95% για το οποίο κάνει λόγο). Σε κάθε περίπτωση, αν μέσα από την άσκηση αυτού του συνηθισμένου αλλά σημαντικού επαγγέλματος, προκύψουν στοιχεία που μπορεί να αποδείξουν την αθωότητα ενός ανθρώπου που κατηγορείται άδικα για συγκεκριμένα αδικήματα, μόνο χαρά μπορείς να νιώσεις και μια ανακούφιση νιώθοντας ότι κάπου, κάπως, κάποτε ωφέλησες έναν συνάνθρωπο.

Ξανά ένα ειλικρινές ευχαριστώ για την αναφορά του και για την επισήμανση ότι αυτή η συνέντευξη "συνιστά χαστούκι για όσους διέπρεψαν το 2002".

Η συνέντευξη με τον Τζον Μπρέιντι Κίσλινγκ στην Espresso και στον ειλικρινώς υμέτερο βρίσκεται εδώ.