Νέμεσις δὲ παρὰ πόδας βαίνει: μέτεισι γὰρ ταχέως*

Δαίμονα κικλήσκω - μεγάλαν ηγήτορα φρικτόν,
μειλίχιον Δία, παγγενέτην, βιοδώτορα θνητών,
Ζήνα μέγαν, πολύπλαγκτον, αλάστορα, παμβασιλήα,
πλουτοδότην, οπόταν γε βρυάζων οίκον εσέλθηι,
έμπαλι δέ τρύχοντα βίον θνητών πολυμόχθων:
εν σοί γάρ λύπης τε χαράς - κληίδες οχούνται.
τοιγάρ τοι, μάκαρ, αγνέ, πολύστονα κήδε' ελάσσας,
όσσα βιοφθορίην πέμπει κατά γαίαν άπασαν,
ένδοξον βιοτής γλυκερόν τέλος εσθλόν οπάζοις.

Thee I invoke, Great Daemona, my beloved guide, terrible and much dreaded,
Mild Dias, Source of All, He who gives life to mortal man
Great Dias, much wandering,
Alastora, King of All: Giver of Wealth,
When entering dwellings possessing gifts,
And still lay to waste the much laboured estate of man,
For You hold the keys of sorrow and joy.
With this, O Blessed Purity, since You remove the sorrowful restlessness
From those who dispatch destruction of life upon earth,
So be it that You grant unto us a glorious, pleasing, and favourable end of life.

*Διογενιανός: Παροιμίαι