Περιο-2-ες

Tης Λουκίας Χουλιάρα

Ο Μπένυ είχε εκ νέου υποπέσει σε πολιτικό σφάλμα. Είχε πει στο Γραφείο Τύπου του κόμματος να ανακοινώσει μια σειρά από περιοδείες, οι οποίες σχεδιάζονταν για μετά το Πάσχα. Λίγο από δω, λίγο από κει. Ένα πανό δόθε, δυο, τρία σημαιάκια παραδίπλα. Θα χαρτζηλικώνε (με ευρά από το εκλογικό κονδύλι του κρατικού κορβανά) και μερικούς λαθρομετανάστες για να κάνουνε μπούγιο. Θα τους έκανε και ταχύρρυθμα για να μάθουν και κανα σύνθημα (Το Λαό μας τέλει, Βαγγέλη Μπενυζέλη) και θα τους αμόλαγε στις πλατείες για να τον αποθεώσουν. Το αξάν ενδεχομένως να ξένιζε λίγο, αλλά λόγω Globalization κανείς δε θα έδινε ιδιαίτερη σημασία.

Τη στιγμή που του ρθε η ιδέα, είχε καταχαρεί. Ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να το παίξει μεγαλοΠρόεδρος και να δείξει ότι είχε ρεύμα. Θα επηρέαζε τους πιο μπόσικους ψηφοφόρους και θα μείωνε τη διαφορά από το άχαρο το Ντερέκι, στην παράσταση νίκης. Οι Άγιες Μέρες του Πάσχα όμως έδειξαν ότι η προεκλογική περίοδος δεν προσφέρετο για open parties, για σούρτα- φέρτα και εμποροπανηγύρεις. Κάτι τα «στολίσματα», κάτι τα κραξίδια και οι απειλητικές γιαουρτοφέρουσες προσεγγίσεις από τους πολίτες, τον είχαν προβληματίσει. Ούτε την μαγειρίτσα δεν απήλαυσε ως συνήθως από το άγχος του. Θες να πήγαινε για μαλλί και να βγαινε κουρεμένος; Αντί ν’ αυξήσει τη δημοτικότητά του να βλεπε τη φάτσα του πασαλειμμένη με γιοπλέ και από κάτω τη λεζάντα της παλιάς διαφήμισης "φρέσκια που ‘ναι τούτη η γιοπλέ τύφλα να χει η αγελάδα"; Με κόπο ανακάλυψε τον κόρφο του και με ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια κατάφερε να τον φτύσει.

Σαν τί να κανε για ν’ αποφύγει αυτόν τον σκόπελο; Να έβαζε τον Καψή να πει ότι οι δημοσιογράφοι στους οποίους έκαναν τις δηλώσεις ήταν ή αρχάριοι ή ατάλαντοι και παρανόησαν; Λάθος κίνηση! Τους «υπαλλήλους» τους έπρεπε να τους περιβάλουν με αγάπη και τρυφερότητα, γιατί τους είχαν ανάγκη. Να περιδιάβαινε σε τίποτα μέρη απόμερα και ξεχασμένα απ’ το Θεό; Τίποτις Ίμια, Πίνδους και Γαύδους; Με την καμμία! Μετά δε θα μπορούσαν να στομώσουν τα διάφορα blogs. Θα τους έπαιρνε και θα τους σήκωνε!

Θ’ αναγκαζόταν να καταφύγει σε κάτι λιγότερο θεαματικό. Αν ήταν λίγο τυχερός θα τα κουτσομπάλωνε και θ’ απέφευγε τον μεγάλο σαματά. Γι’ αρχή, θα έφερνε ένα νέο νόμο στη Βουλή που θα απαγόρευε, διά ροπάλου, τις ανοιχτές προεκλογικές συγκεντρώσεις. Στη συνέχεια, θα επέλεγε χώρους μικρούς και περιορισμένους, για παράδειγμα μια σχολική αίθουσα, την οποία θα κατάφερνε και να τη γεμίσει χωρίς ντράβαλα και να την περιφρουρήσει, χωρίς να κατεβάσει τις διμοιρίες. Θ’ ανέθετε στο Λοβέρδο, το μαντρόσκυλο και στον Μιχαλάκη τον έμπειρο, αυτή τη δουλειά. Τέλος, θα έβγαινε αυτός ο ίδιος στα κανάλια και εκμεταλλευόμενος το κύρος και τη φήμη για την ευφράδεια και την εξυπνάδα - που ένας Θεός ξέρει γιατί- τον συνόδευαν απ’ την αρχή της πολιτικής του καριέρας θα προσπαθήσει να πείσει ότι όταν λέμε περιο2α εννοούμε 2, το πολύ, στάσεις στην εκάστοτε τουρνέ. Και ετυμολογικά να το πάρεις το πράμα δηλαδή, δίκιο θα του δώσεις!