Θα γίνεις κι εσύ δοσίλογος;

Της Λουκίας Χουλιάρα

Αρχικώς, τα μαύρα μαντάτα έφθασαν απ’ την πάντοτε μπυρομεθυσμένη Γερμανοτουρίστρια. Του το ξεκαθάρισε: «Φράγκεν γκια συντάξεις καπούτ και πάπαλαν, αν αυτοδυναμίαν γιοκ». Η άλλη η σταφιδιασμένη γαλλόκοτα- «Ακούω και στο Κριστίν», του διεμήνυσε να μην ξαναπατήσει το ποδάρι του στην Ουάσιγκτον, αν δεν καταφέρει να εκλεγεί από την πρώτη κιόλα Κυριακή.

Πού να στραφεί και πώς να διαχειρισθεί τέτοια κρίση; Όχι ότι έχαφτε τις ψευτοαπειλές των δανειστών της κάλτσας για τις συντάξεις. Όσο βλαξ και αν είναι κάποιος, δεν είναι δυνατόν να πιστέψει την ίδια, ηλίθια απειλή που έχει εκτοξευθεί για περισσότερες από μερικές εκατοντάδες φορές. Κι αυτός, όπως και ο χοντρός, είχαν προσποιηθεί ότι την έφαγαν την παραμύθα περισσότερες φορές κι απ’ τον, ίδιο τον έχοντα το ακαταλόγιστο, ΓΑΠατζή.

Τον Αντώνη, άλλο τον έκαιγε και τον τσουρούφλαγε. Το κόμμα του, όπως και το έτερο κόμμα «εξουσίας» του 12%, είχαν υπογράψει μουλωχτό Μνημόνιο επιχορήγησης με τις δυο Ευρωφοράδες, το οποίο έπρεπε πάση θυσία να τηρηθεί. Ήταν αμφότεροι εκτεθειμένοι. Τα κόμματά τους χρώσταγαν σε όποιον ανέπνεε πάνω στη γη και είχαν προεισπράξει τις κρατικές επιχορηγήσεις που τους αναλογούσαν για τα επόμενα πενήντα χρόνια. Πέρασαν βέβαια νόμο στη Βουλή που αύξησε το εν λόγω κονδύλι, αλλά τί να λέει; Δύσκολοι καιροί και οι υποχρεώσεις έτρεχαν! Είχε παίξει και κείνος ο Αβραμόπουλος στοίχημα υπέρ της αυτοδυναμίας (πώς του ρθε κι αυτουνού; Τόσο μα τόσο εκτός τόπου και χρόνου;) και θα τους λιβάνιζε μέχρι να πεθάνουν αν πήγαινε στον κουβά..

Ο μεγάλος πολιτικός ανήρ τα φερε από δω, τα πήγε από κει, τα σουρε παραπέρα και αφού εσυσκέφθη μετά του εαυτού του, διαμόρφωσε ένα πλάνο αντιμετώπισης καταστροφών, ευφυές.

Θα έκανε ένα τηλεφώνημα στον Κυριάκο και θα τονε διέταζε (απειλώντας τον ότι θα τονε σούτερνε από τις εκλογικές λίστες), να μεσολαβήσει στον πατέρα του τον κόντε Μητσοτάκη Λη, τριτοξάδερφο του ξακουστού Κρίστοφερ Λη και να τον πείσει να γίνει το κεντρικό πρόσωπο της κοινής προεκλογικής καμπάνιας Ν.Δ. & ΠΑΣΟΚ. Θα έφτιαχναν μερικές ντουζίνες σποτς, στα οποία ο κόντες θα απειλούσε θεούς και δαίμονες, στην περίπτωση που δεν σταύρωναν κάποιο εκ των δυο κομμάτων. Οι απειλές θα έδιναν και θα έπαιρναν. Θα ξεκινούσαν ήπια «Αν δεν ψηφίσετε Αντώνη/ Μπένυ, θα σας καεί το ψυγείο, η φριτέζα, το καζανάκι». Ό,τι εν πάση περιπτώσει θα λείψει του καθενός περισσότερο. Στη συνέχεια, θα το χόντραινε «Που να πάθετε αιμορροΐδες, προστατίτιδα, ακράτεια» αν πρόκειται για άνδρα, «Που να σας παρατήσει ο γκόμενος, να σας πιάσει πιάσει ψαλίδα το μαλλί και να μεγαλώσουν τα ψωμιά σας» για τις γυναίκες. Για τους πλέον ατίθασους, θα επεφύλασσε τρομερές κατάρες «Να ρθει η Αγγέλα στο σπίτι σας για επίσκεψη», «Να πάρει ο γιος σας το I.Q. του Τζέφρεϋ και η κόρη σας τη χάρη και την ομορφάδα της Μαριλίζας». Πόσο θαρραλεός να φανεί ο ψηφοφόρος, μετά από τέτοια αναθέματα; Πόση μαγκιά και αυταπάρνηση να επιδείξει; Όσο και ν’ αγαπάς τη χώρα, όσο πατριώτης και να σαι, εμπλέκεται και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Δεν μπορεί! Θα υποκύψουν όλοι αυτοί οι πατριώτες που θα τους μαύριζαν και θα τους έστελναν να ξεσκονίζουν σύνθετα και να μαντάρουν σώβρακα.

Κι ενώ ήταν πια σίγουρος για την επιτυχή έκβαση του σχεδίου του και το καπάρωμα της Πρωθυπουργίας έστω και με συγκυβέρνηση, έπεσε στο μάτι του το άρθρο μια εφημερίδας που είχε ως τίτλο το κεντρικό σύνθημα ενός παντελώς αγνώστου νέου κόμματος: «Θα γίνεις κι εσύ δοσίλογος;». Φτου, να παρ’ ο διάολος! Πώς ν’ αντισταθεί κανείς σε αυτό; Ίσως έπρεπε ν’ αρχίσει να ετοιμάζει τα μπαγκάζια του και να διατάξει να φουλάρουν το ελικόπτερο με μπιντζίνα..