Η θεία υποχρέωση των ανυποχώρητων

«Το να φοβηθούν οι Λακεδαιμόνιοι μήπως συμβιβαστούμε με τον βάρβαρο είναι πολύ ανθρώπινο. Φάνηκε όμως ο φόβος σας ότι δεν είναι τιμητικός για σας, αφού γνωρίζετε καλά την πίστη των Αθηναίων. Δεν υπάρχει πουθενά στη γη τόσο χρυσάφι ούτε χώρα που να ξεχωρίζει τόσο πολύ στην ομορφιά και στην ευφορία, ώστε να τα δεχτούμε και να θελήσουμε να μηδίσουμε και να υποδουλώσουμε την Ελλάδα.

Είναι πολλοί και σοβαροί οι λόγοι που μας εμποδίζουν να το κάνουμε, ακόμα κι αν θέλουμε. Πρώτο και σπουδαιότερο των θεών τα αγάλματα και τα ιερά τα καμένα και ισοπεδωμένα, που μας υποχρεώνουν πιο πολύ να πάρουμε τη μεγαλύτερη εκδίκηση παρά να συμβιβαστούμε με όποιον τα έπραξε αυτά. Έπειτα ο ελληνισμός μας· το ίδιο αίμα έχουμε και την ίδια γλώσσα και των θεών προσκυνήματα κοινά και θυσίες και συνήθειες ίδιες κι όμοιες. Να τα προδώσουμε όλα αυτά δε μας έρχεται καλό εμάς των Αθηναίων. Και μάθετε, αν δεν έτυχε να ξέρετε από πιο μπροστά, ότι όσο υπάρχει κι ένας ακόμα Αθηναίος, με κανένα τρόπο δε θα συμβιβαστούμε με τον Ξέρξη».

Ηροδότου Ιστορία, Η-144, ΟΕΔΒ, σελ. 176

Λίγο πριν την μάχη των Πλαταιών, οι Αθηναίοι, οι θρυλικοί πολίτες μιας ουρανούπολης που κατά μια ιστορική παραδοξότητα υλοποιήθηκε στον φθαρτό κόσμο μας, ξεκαθάρισαν τη θέση τους αναφορικά με τη σύγκρουση που είχαν σκοπό να ολοκληρώσουν με την αχανή αυτοκρατορία των Μήδων. Η απάντησή τους ήταν ανταπόκριση στο... ερέθισμα που είχε δώσει ο Αλέξανδρος του Αμύντα, ο βασιλιάς της Μακεδονίας. Αυτός ο κατώτερος των περιστάσεων Έλληνας στάλθηκε από τον Μαρδόνιο για να ζητήσει από τους Αθηναίους «ειρήνη και συμμαχία». Τα λόγια του μηδίσαντα Μακεδόνα θα μπορούσαν σήμερα να φιλοξενηθούν σε οποιαδήποτε εκπομπή ή έντυπο «ψύχραιμου» και «κατεστημένου» Μέσου Ενημέρωσης. Αν αλλάξετε τα ονόματα μπορείτε να βρείτε κι ολόκληρες φράσεις του δοσίλογου Έλληνα βασιλέα, που έχουν ξαναχρησιμοποιηθεί για να μας αποδείξουν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια σύγκρουσης ή αναμέτρησης με υπέρτερες δυνάμεις.

Δοσιλογισμός και «ψυχραιμία»

Ιδού τι είπε στους Αθηναίους ο Αλέξανδρος: «Τι μανία σας έπιασε και σηκώνετε πόλεμο κατά τον βασιλιά; Ούτε να τον νικήσετε μπορείτε ούτε θα είστε σε θέση ν' αντέξετε ως το τέλος. Είδατε το πλήθος και τα έργα της στρατιάς του Ξέρξη και ακούσατε ασφαλώς και για τη δύναμη που έχω μαζί μου και ότι, ακόμα κι αν φανείτε ανώτεροι και μας νικήσετε —πράγμα που δεν πρέπει να το ελπίζετε, αν έχετε τα λογικά σας- θα έρθει άλλη πολύ μεγαλύτερη. Μη θέλετε λοιπόν να σταθείτε αντιμέτωποι στο βασιλιά και να χάσετε τη χώρα σας, να τρέχετε πάντοτε πασχίζοντας

για τη ζωή σας, αλλά σταματήστε τον πόλεμο. Σας δίνεται σπουδαία ευκαιρία να τον

σταματήσετε, αφού το ζήτημα το ξεκίνησε ο βασιλιάς. Κρατήστε την ελευθερία σας

συνομολογώντας μαζί μας συμμαχία χωρίς δόλο και απάτη. [...] Η δύναμη του βασιλιά είναι υπεράνθρωπη και το χέρι του φτάνει μακριά».

Όσια και ιερά

Οι Αθηναίοι της εποχής των Μηδικών πολέμων, δεν ήταν μεθυσμένοι, παράφρονες ή αφελείς. Ούτε είχαν ποτέ υποτιμήσει αντίπαλο. Τους πανίσχυρους Πέρσες τους είχαν αντιμετωπίσει επιτυχώς στο Μαραθώνα και τη Σαλαμίνα αλλά η ιερή πόλη των Αθηνών, λίγο πριν τη ναυμαχία της Σαλαμίνας είχε παραδοθεί στο πυρ από το βαρβαρικό χέρι. Ήξεραν λοιπόν τον αντίπαλο και στα ισχυρά σημεία του και είχαν εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες του. Συνεπώς, η απόφαση των προγόνων μας να πολεμήσουν μέχρι τέλους δεν είχε να κάνει με τον συσχετισμό δυνάμεων, το χρήμα και τις συνέπειες της μάχης αλλά με την υπεράσπιση των ιερών και των οσίων της φυλής. Οι ναοί είχαν καταστραφεί από τους Πέρσες και οι Έλληνες έπρεπε να πάρουν εκδίκηση. Κανένας συμβιβασμός. Καμία συμφωνία. Η ιεροσυλία στην αρχαία Ελλάδα τιμωρείτο με θάνατο. Το μήνυμα των Αθηναίων τόσο ξεκάθαρο όσο κοφτερά τα ξίφη τους με τα οποία κατέσφαξαν μυριάδες χρυσοφόρους Μήδους (και Έλληνες μισθοφόρους) στην μάχη των Πλαταιών: «Πρώτο και σπουδαιότερο των θεών τα αγάλματα και τα ιερά τα καμένα και ισοπεδωμένα, που μας υποχρεώνουν πιο πολύ να πάρουμε τη μεγαλύτερη εκδίκηση παρά να συμβιβαστούμε με όποιον τα έπραξε αυτά».

Η υποχρέωση προς τα θεία δεν είναι αντικείμενο συζήτησης ούτε μπορεί να καμφθεί με κουτοπονηριές, απειλές και τεχνάσματα. Πολιτισμός δίχως Θεό δεν υπάρχει, ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ.

Δημοσιεύτηκε στην «Κυριακάτικη Δημοκρατία» στις24/06/2012