Οι Αμερικανοί και των Μηλίων τα πάθη

«Κατά την συζήτησιν των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξίαν έχει, όπου ίση υπάρχει δύναμις προς επιβολήν αυτού, ότι όμως ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμίς του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του».
Θουκυδίδης, «Ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου», βιβλίο Ε΄, 89-90, μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου.

Ιδού ένα κομμάτι της Ιστορίας των θεοβάδιστων Αθηνών που θα θέλαμε να μην υπήρχε. Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, στο 16ο έτος του φριχτού σπαραγμού που έσβησε τη θαυμαστή φλόγα της κλασικής εποχής, οι Αθηναίοι εκστρατεύουν σε μια αποικία των Λακεδαιμονίων. Τη Μήλο, η οποία επιθυμεί να διατηρήσει την ουδετερότητά της. Οι αρχιμάστορες του διαλόγου και εφευρέτες της δημοκρατίας και της θεατροκρατίας, σ' αυτό τον διάλογο με τους Μηλίους προδίδουν την πεμπτουσία του αθηναϊκού πολιτισμού. Ξεστομίζουν κυνικά λεκτικά ξυράφια και ωμές προκλήσεις, που αρμόζουν μόνο σε πτωματοβόρα όρνεα των τραπεζών, των χρηματιστηρίων, των ολοκληρωτικών καθεστώτων και όσων έχουν χάσει επαφή με τις αξίες του Γένους μας. Για εκείνους, ένας λαός δεν μπορεί να επικαλεστεί αξίες και αρετή όταν βρίσκεται υπό το έλεος της ανάγκης ή της αδυναμίας. Στις λογικές αιτιάσεις των Μηλίων, οι οποίοι αποτελούν και σήμερα φωτεινά παραδείγματα συλλογικής αξιοπρέπειας και εγκαρτέρησης, οι Αθηναίοι, συνέχισαν την επίδειξη αλαζονείας, η οποία ενδύεται παραπειστικά τον μανδύα του «πραγματισμού» με τα ακόλουθα: «Θέλομεν ν' αποδείξωμεν ακριβώς ότι ήλθαμεν εδώ δια το συμφέρον της ηγεμονίας μας, και ότι σκοπός των όσων θα είπωμεν είναι η σωτηρία της πόλεώς σας. Διότι επιθυμούμεν να επιτύχωμεν την εφ υμών ηγεμονίαν ακόπως, και να μη καταστραφήτε, προς το κοινόν αμφοτέρων συμφέρον».

Ουάσιγκτον-Αθήνα 

Είτε μας αρέσει είτε όχι, η καρδιά της Δύσης χτυπάει στο Νέο Κόσμο. Από τα προσεγμένα πάρκα της Ουάσιγκτον μέχρι τις ερειπωμένες φάμπρικες του χρεοκοπημένου Ντιτρόιτ, συντίθεται η εικόνα του καθημερινού πολιτισμού μας. Παράγονται οι μουσικές που μας συνοδεύουν στις χαρές, τις συντριβές, τις ανάπαυλες και τις εξάρσεις μας. Εκεί βρίσκεται η βιομηχανία των ονείρων, που ονομάζεται Χόλιγουντ. Σ' αυτή την πλούσια γωνιά του πλανήτη μας κατέφυγαν Έλληνες για να πάρουν τις ευκαιρίες που τους ανήκαν και τους τες αρνήθηκε το άθλιο κράτος μας. Οι ΗΠΑ, η γη των γενναίων και των ελεύθερων ανθρώπων καθώς λένε, έχουν πολλές προδιαγραφές για να λάβουν την ιστορική σκυτάλη από την Αθήνα, να την αξιοποιήσουν και να την τιμήσουν – μια και οι ημεδαπές ελίτ δεν έχουν το ήθος και τις ικανότητες να επανεκκινήσουν την ελληνική μηχανή. Ωστόσο, αν οι άνθρωποι που διοικούν την υπερδύναμη έχουν βαθιά ιστορική σκέψη και σύνεση, τότε πρέπει να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στη νομιμοποίηση των ενεργειών τους βάσει της λογικής, του δέοντος και του αξιακού συστήματος το οποίο λεκτικά υπερασπίζονται. Αν από το σύνολο της αθηναϊκής υπεροχής επιλέξουν την αξιοκατάκριτη πράξη των προγόνων μας απέναντι στους Μηλίους, τότε θα ακολουθήσουν γρήγορα τα βήματα της Αθήνας στην ατραπό της παρακμής.

Αφιόνι δυνάμεως 

Τα προαναφερθέντα αποσπάσματα από τον μνημειώδη διάλογο των Αθηναίων με τους Μηλίους πρέπει όχι μόνο να τα διαβάζουν σε τακτά χρονικά διαστήματα αλλά και να τα αποστηθίσουν. Να κατανοήσουν πόσο πολύ φθείρει η υπερκατανάλωση από το αφιόνι της υλικής δυνάμεως. Και τα παρακάτω να έχουν κατά νου και να αντιγράψουν σε συμπεριφορά όχι την Αθήνα που συνέτριψε τη Μήλο, κατέσφαξε τον ανδρικό πληθυσμό και εξανδραπόδισε γυναίκες και παιδιά, αλλά εκείνη την σπουδαία πόλη που νίκησε τους χρυσοφόρους Μήδους: «Μήλιοι: "Αλλά πώς ημπορεί να συμβή ώστε να είναι ες ίσου συμφέρον δι ημάς να γίνωμεν δούλοι, όπως είναι ιδικόν σας συμφέρον να γίνετε κυρίαρχοί μας;" Αθηναίοι: "Διότι σας παρέχεται η ευκαιρία να υποταχθήτε, αποφεύγοντες τα έσχατα δεινά, ημείς δε να ωφεληθώμεν μη καταστρέφοντες υμάς." Μήλιοι: "Ώστε δεν θα μας δεχθήτε να είμεθα φίλοι σας αντί εχθρών, αλλά να διατηρήσωμεν την ειρήνην και την ουδετερότητά μας;" Αθηναίοι: "Όχι. Διότι η έχθρα σας μας βλάπτει πολύ ολιγώτερον από την φιλίαν σας. Καθόσον εις τα όμματα των υπηκόων μας αυτή μεν είναι τεκμήριον αδυναμίας, ενώ το μίσος σας είναι τεκμήριον δυνάμεως"».
Το ηθικό δίδαγμα από την καταστροφή της Μήλου είναι ότι μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να νικήσει ο κάθε Δαρείος και ο κάθε Ξέρξης τους Αθηναίους: να επιβάλλει το αυταρχικό και αλαζονικό πρότυπό του στις συνειδήσεις τους...