«Αν ήμανε μανίτσα μου πάνω από την Τρέμη. Και απ' τον Τσίμα πιο ψηλά και ο Θεός να τρέμει. / Κι αν ήσαντε καρντάση μου πλάι στον Πρετεντέρη να σκούζουν, να βελάζουνε στου Τόμσεν το ασκέρι. / «Μνημόνιο» να φωνάζουνε και «δώστε μας διόδια, να σας φορολογήσουμε της Παναγιάς τα εισόδια». / Κι αν έλεγαν πως πρόβλημα εδώ είν' οι πολίτες. Κι αν ούρλιαζαν πως οι πολλοί είναι ατόφιοι αλήτες. / Κι αν νουθετούσαν τον παππού να κόψει πολυτέλειες. Γιαούρτια και περίθαλψη και δώρα και ατέλειες. / Κι αν ο παππούς τα έκοβε και αν ψωμολυσσούσε. / Και αν στα δώρα τσίναγε και τους παρακαλούσε. / Να μην του κόψουν σύνταξη. Να μην ξεγράψουν δώρα. / Κι αν εκείνοι τά 'κοβαν και έπαιρναν κι άλλη φόρα. / Κι αν χασκογέλαγαν πολύ και ήταν όλο νάζι. Και στης Μερκέλας την ποδιά τις πούλιες κάναν χάζι. / Κι αν μες στης Ζήμενς ήτανε γραμμένοι στα κιτάπια. / Και αν ταξίδια κάνανε και ύστερα την πάπια. / Και αν ηθικολογούσανε ώρα οκτώ στο Μέγκα. Και αν η ψυχή τους βρώμαγε σαν μία σάπια ρέγκα.
Ανάποδο ραδίκι
Τι θα 'τανε όλοι αυτοί οι λίγοι, οι μοιραίοι; / Θα νόμιζαν πως στον λαό φαντάζουνε ωραίοι; / Θα σκέφτονταν πως γλίτωσαν από τη Θεία Δίκη; / Πως δεν υπάρχει για αυτούς ανάποδο ραδίκι; / Κορόιδα είμαστ' όλοι μας; Τα δέκα εκατομμύρια; / Πνιγήκαμε στην άμπωτη χωρίς να ρθεί παλίρροια; / Ανάποδα τα σκέφτονται οι πονηρές νυφίτσες. / Και έτσι θα τους έρθουνε οι χλέπες και οι γλίτσες. / Αν ψιλοβρέχει άδικο χιονίζει τιμωρία. / Και από κακουργήματα διέπραξαν σωρεία».
Λοιπόν, να σας εξηγήσω τι διαβάσατε. Είναι μια πρώτη απόπειρα να γράψω βαριά και ασήκωτη ποίηση (επιπέδου διευθυντού καναλιού και άνω). Στόχος μου δεν είναι το χρήμα -αν και το εκατομμυριάκι του Νόμπελ δεν δείχνει άσχημο- αλλά η καταξίωση, η λεζάντα, το θεαθήναι. Αν πονοκεφαλιάσω λίγο παραπάνω και συμπληρώσω καμιά τριανταριά τεμάχια θα βγάλω ποιητική συλλογή τυπωμένη σε χαρτί και θα έρθει στην παρουσίασή της ολάκερο το πολιτικό στερέωμα. Μούρλια δεν θα 'ναι; Εγώ πρωταγωνιστής και δίπλα μου οι κομπάρσοι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου