Γιατί μας εκδικούνται οι Γερμανοί

Απρίλιος 1941. Η Ελλάς κατελήφθη. Τρία αεροσκάφη της Luftwaffe (τύπου 17Z KG2) ίπτανται στον αττικό ουρανό με φόντο τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως. 

«Ένα άγγελμα έφτασε στον Χίτλερ -είτε τηλεφωνικώς είτε από το ραδιόφωνο- ότι η Ιταλία είχε κηρύξει τον πόλεμο κατά της Ελλάδας και ότι ιταλικά στρατεύματα αποβιβάζονταν στην Αλβανία. Ο Χίτλερ θύμωσε ακόμη περισσότερο παρά μετά τη συνάντησή του με τον Φράνκο. Χτύπησε πολλές φορές τις γροθιές του πάνω στο τραπέζι και φώναξε.
-Λίνγκε, μου δημιουργούν φασαρίες. Καταστρέφουν όλα μου τα σχέδια. Ο Τσιάνο φταίει για όλα. Καλά, θα τον κάνω να με θυμάται. [...] Ελπίζω ότι η Ιταλία μπορεί να σταθεί στα πόδια της, αν όμως δεν μπορέσει
θα αναγκαστώ να τη βοηθήσω. Αυτό ίσως σημαίνει ότι ίσως θα πρέπει να αναβάλουμε μερικούς μήνες την επίθεσή μας κατά της Ρωσίας».
Heinz Linge, «Χίτλερ – Όπως δεν τον Ήξερε Κανένας. Η εκ βαθέων αφήγηση του σωματοφύλακα-θαλαμηπόλου του Χίτλερ», εκδόσεις Μέτρον, σελ. 47

Η εξιστόρηση του Heinz Linge, του ανθρώπου που βρέθηκε επί δέκα ολόκληρα χρόνια σε απόσταση αναπνοής από τον Αδόλφο Χίτλερ, δεν είναι μια από αυτές της... σειράς. Ούτε έχει γραφτεί από κάποιον που απλά μελέτησε τις πηγές και αποφάνθηκε εκ των υστέρων για το πρόσωπο και τις επιλογές του Γερμανού τυράννου. Ο Linge ήταν  υπηρέτης και ταυτόχρονα σωματοφύλακας του Χίτλερ. Ανήκε στα SS. Ήταν αξιωματικός και υπηρέτησε με πάθος και αυταπάρνηση το καθεστώς που αιματοκύλισε τον πλανήτη. Είδε τον παρ' ολίγον κοσμοκράτορα σε «ιδιαίτερες» στιγμές του και παρακολούθησε στενά τις εξελίξεις στην καγκελαρία, πριν και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το ιστορικής σημασίας κείμενο-καταγραφή των εμπειριών του δίπλα στον «λύκο» (σ.σ.: ένα από τα παρατσούκλια του Χίτλερ. Υπενθυμίζεται ότι παρατσούκλι του Κεμάλ Ατατούρκ ήταν «γκρίζος λύκος») δεν έχει αμφισβητηθεί ως προς την εγκυρότητά του και τη σημασία του από κανέναν. Δεν υπάρχει περίπτωση να επιδιώκει κάποιος να αποφανθεί για τα έργα και τις ημέρες του 3ου Ράιχ χωρίς να συμβουλευτεί τα απομνημονεύματα του Linge.
Εκεί, λοιπόν, καθίσταται ηλίου φαεινότερο πως ο Χίτλερ χρέωνε την ήττα του στον πόλεμο στην πατρίδα μας και στην καθυστέρηση της ευόδωσης των σχεδίων του λόγω της εμπλοκής της Γερμανίας στην ιταλική εκστρατεία εναντίον της Ελλάδας.

Ρωσικός χειμώνας

Λίγες αράδες παρακάτω από το απόσπασμα που παρατέθηκε στην αρχή του άρθρου αναφέρεται το εξής: «Πολύ αργότερα, όταν ο γερμανικός στρατός είχε καθηλωθεί στα χιόνια της Ρωσίας, ο Χίτλερ θυμήθηκε τη συνάντηση αυτή με τον Μουσολίνι και είπε: 'Αν είχα μπορέσει να επιτεθώ τον Απρίλιο, όπως σχεδίαζα, θα είχα καταλάβει την Μόσχα και το Λένινγκραντ πριν από τον χειμώνα. Εξ αιτίας όμως της βοήθειας που υποχρεώθηκα να δώσω στην Ιταλία κατά της Ελλάδας, δεν μπόρεσα να επιτεθώ κατά της Ρωσίας τον Απρίλιο». Επίσης, ο Linge μεταφέρει στον αναγνώστη του πονήματός του τις σκέψεις του «Φύρερ» λίγο πριν τη συντριβή στο Στάλινγκραντ και οι οποίες αφορούν τους Ιταλούς: «Εκείνη την στιγμή ο Χίτλερ συλλογιζόταν ασφαλώς τους δύο καλοκαιρινούς μήνες εκστρατείας που είχε χάσει εξ αιτίας των περιπετειών της Ιταλίας στην Ελλάδα και την Αλβανία». 

«Να εκλείψουν!»

Όσοι είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν με Γερμανούς βετεράνους του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου θα έχουν σίγουρα καταλάβει πως αυτό που κατάτρωγε τα σωθικά τους δεν ήταν τόσο οι κακουργίες και οι φρικαλεότητες που διέπραξαν τα χρόνια της φωτιάς, όσο η ίδια η πικρή επίγνωση της ήττας και το γεγονός πως δεν τους ευνόησε η τύχη σε δύο μεγάλες «ζαριές» μέσα σ' έναν αιώνα. Για το δεύτερο πολεμικό «παίγνιο» που έχασαν, οι Γερμανοί είτε ενδόμυχα είτε ευθέως, χρεώνουν την πατρίδα μας. Και τώρα τους έχει δοθεί η ευκαιρία να πάρουν το αίμα τους πίσω, υλοποιώντας -μέσω του οικονομικού πολέμου που μας έχουν κηρύξει- μια άλλη φιλοδοξία του μεγαλομανούς σφαγέα, τον οποίο ψήφισαν και στήριξαν οι πρόγονοί τους: να μας αφανίσουν ως έθνος και να μας καταστήσουν αποικία.
Στο βιβλίο με τα απομνημονεύματα του Heinz Linge (σελίδα 139), μπορεί να διαβάσει κάποιος τις έλεγε ο Χίτλερ για τα μικρά κράτη: «Τα μικρά κράτη πρέπει να εκλείψουν. Θα θεωρούνται στο μέλλον ως οι νέες αποικίες μας. Θα χρειαστούμε τους λαούς των μικρών κρατών για να εργάζονται στις αποικίες μας, αλλά ως έθνη πρέπει να εκλείψουν».
Μήπως μας θυμίζουν κάτι οι απόψεις του Αδόλφου Χίτλερ; Μήπως συναρμόζουν άριστα με τις σημερινές πολιτικές που εφαρμόζει σε βάρος μας το Βερολίνο; Μήπως πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι οι άνθρωποι είναι εφήμεροι αλλά τα συμφέροντα των κρατών αιώνια;