Το γαλαξιακό έπος του ΓΑΠ

Μέχρι να γίνει η (μία και μόνη) εξεταστική για το Μνημόνιο περί το 3014 μ.Χ., ρίξτε ένα βλέφαρο να μάθετε πώς μας προέκυψε το ΔΝΤ.

Τον λένε Γιώργο. Καλλιτεχνικό Τζέφρυ. Φημολογείται πως γεννήθηκε στη Μινεσότα. Έγκυροι αναλυτές υποστηρίζουν ότι αυτό είναι μούσι. Ο τύπος, λένε, είναι εξωγήινος και κατάγεται από τον αστερισμό του Μπούφου – ένα μακρινό σμήνος 340 δισεκατομμυρίων άστρων. Αυτά τα ουράνια σώματα κατοικούνται. Είχαν πολιτισμό αλλά τον ξέχασαν. Η γλώσσα τους είναι ακατάληπτη. Αν την ακούσεις προσεκτικά θα σου φέρει στο νου τα σαρδάμ, που κάνει ο μέσος Αμερικανός όταν μιλάει ελληνικά. Το πρόβλημα σ' αυτούς τους μακρινούς πλανήτες είναι...
το χρέος. Δημιουργήθηκε σε χρόνο μηδέν όταν έπεσε στην πρωτεύουσά τους μια βροχή από πράσινες αμοιβάδες, οι οποίες έφεραν ένα σημάδι ολόιδιο με το σήμα της πασοκάρας. Αναπαρήχθησαν γρήγορα και καταβρόχθισαν τα αποθεματικά της γαλαξιακής αυτοκρατορίας. Μετά άρχισαν να τρώνε ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Πόρτες, παράθυρα, χρυσό, τιμαλφή, λουλούδια, μπρόκολα, αρχαία αντικείμενα, παραλίες, βουνά και τους ίδιους τους κατοίκους! Πίσω τους άφηναν μόνο χρέη, δάνεια, ακάλυπτες επιταγές, υποχρεώσεις προς τρίτους, άλλες αμοιβάδες σε δημόσιες θέσεις και αξιώματα και γλίτσα! Πάμπολλη γλίτσα, χρώματος πράσινου – πώς είναι ο εμετός; Ε, κάτι τέτοιο αλλά στο πιο αηδιαστικό.

Αρχαίο ξόρκι

Ο ήρωάς μας ήταν βασιλιάς κι αφέντης σ' αυτό τον ταλαιπωρημένο τόπο. Αν και απόλυτος άρχων είχε εκλεγεί με ανοιχτή διαβούλευση. Δικαίωμα ψήφου είχαν όλοι οι υπήκοοί του εκτός από τον μεγάλο, σατανικό αντίπαλό του – ένα λευκό ψηφοδέλτιο, αλυσοδεμένο σ' ένα όρος από μπιφτέκια που το έλεγαν Καύκασο και το οποίο βουνό το καταβρόχθιζε ένα πλάσμα που το λέγανε Βαγγέλη. Ο Γιώργος ή ΓΑΠ ή Τζέφρυ, είδε κι απόειδε με τις αμοιβάδες που μασουλούσαν (αμέριμνες και αδηφάγες) την πατρίδα του, πήρε το διαστημόπλοιο της γραμμής, έβαλε στις αποσκευές του μια φούχτα από κηπουρούς και για φυλαχτό του ένα μάτσο τρίχες από το μούσι εβδομάδας του Παύλου Γερουλάνου.
Προσεδαφίστηκε στην Ελλάδα και άρχισε να υλοποιεί γρήγορα και αποτελεσματικά το σχέδιό του. Το εξωτερικό χρέος του κόσμου του θα το φόρτωνε στη χώρα από την οποία υπέθετε ότι προέρχονταν οι πράσινες αμοιβάδες, που κατέτρωγαν τον κόσμο του. Έπρεπε, όμως, να βρει έναν τρόπο να κυβερνήσει και αυτή την δόλια και ύπουλη χώρα. Τότε θυμήθηκε ένα αρχαίο ξόρκι που είχε μάθει στην πατρίδα του: «Λεφτά υπάρχουν»! Κι έτσι άρχισε το έπος των 340 δισ...