Δεκαοκτώ χρόνια μετά κανείς δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για την εγκατάλειψη ελληνικού εδάφους

Αντιπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, Αντιπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος, Σημαιοφόρος Εκτορας Γιαλοψός! Παρόντες άπαντες στο καθήκον τους και πεσόντες υπέρ πίστεως και πατρίδος. Αυτά κατέγραψε η Ιστορία την 31η Ιανουαρίου 1996, όταν ο ελληνικός λαός σύσσωμος είπε το «όχι» στην τουρκική επεκτατικότητα και η κυβέρνηση Σημίτη είπε «ναι» στην παράδοση τμήματος της επικράτειας, στην υποστολή της σημαίας μας και στο κουκούλωμα της δολοφονίας των τριών ηρώων αξιωματικών μας. Οι προτεραιότητες του ανθρώπου που διέλυσε τον εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό ιστό της Ελλάδας και προλείανε το έδαφος για την υπαγωγή μας στη δικαιοδοσία της τρόικας ήταν όλες οι άλλες πλην της εθνικής αξιοπρέπειας. Ο Κώστας Σημίτης ήθελε να...
διατηρήσει πάση θυσία την εξουσία του σε κράτος και κόμμα. Ενώπιον αυτού του στόχου τίποτε άλλο δεν μετρούσε? ούτε η βούληση του λαού ούτε οι παρακαταθήκες του πολιτισμού μας ούτε η όποια ευθιξία πρέπει να διέπει τους ηγέτες που σέβονται τον εαυτό τους και τη χώρα τους.

Αυτός ο μοιραίος για την Ελλάδα άνθρωπος είναι ο πρώτος μεταπολιτευτικός πρωθυπουργός που έθεσε τη χώρα μας επισήμως υπό την κηδεμονία ξένης δύναμης, όταν ευχαρίστησε τους Αμερικανούς από το βήμα της Βουλής για τη «βοήθειά τους» στο ξεπέρασμα της κρίσης.

Ανεξόφλητη οφειλή

Αν εξετάσει κάποιος την πολυχιλιετή πολεμική ιστορία των Ελλήνων δεν θα συναντήσει άλλο παρόμοιο περιστατικό, όπου εκστρατευτικό σώμα φεύγει από τη μητρόπολη για να υπερασπιστεί εθνικό έδαφος, έχει απώλειες, υποστέλλει σημαία και επιστρέφει. Κι αυτό το ασύλληπτο όνειδος έγινε στη γενιά μας, συνέβη σ' εμάς τους ίδιους και κανείς δεν έχει αναλάβει έως σήμερα την ευθύνη να καυτηριάσει τούτη την κακοφορμισμένη πληγή.

Το βάρος αρχικά έπεσε στις πλάτες της παράταξης που στάθηκε απέναντι από το ΠΑΣΟΚ την εποχή της παντοκρατορίας του. Το πρωινό της 31ης Ιανουαρίου 1996, σε συνεδρίαση στην Ολομέλεια της Βουλής, ο αείμνηστος Μιλτιάδης Εβερτ, ο τότε αρχηγός της Ν.Δ., είπε: «Η απόσυρση ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων και η υποστολή της ελληνικής σημαίας συνιστούν εγκατάλειψη εθνικού εδάφους. Αποτελούν πράξη προδοσίας. Για πρώτη φορά η Ελλάδα υποστέλλει τη σημαία και αποσύρει τα στρατεύματά της από ελληνικό έδαφος». Οι βουλευτές της Ν.Δ. χειροκρότησαν με πάθος αυτό το σημείο της ομιλίας του Μ. Εβερτ, αλλά στη συνέχεια το θέμα λησμονήθηκε. Και από εκείνους... Στα Ιμια δεν μπορεί να πατήσει κανείς, η σημαία μας δεν μπορεί να τοποθετηθεί εκεί και ο θάνατος των τριών παλικαριών μας αποδόθηκε στην... κακιά στιγμή.

Πως «ξεχρέωσε» το καθεστώς

Αφού η τσίπα ποτέ δεν περίσσεψε στο καθεστώς που χρεοκόπησε την Ελλάδα, δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε για τα Ιμια. Μόνο κάποια χιλιάρικα (δραχμές) που πέταξαν οι υπαίτιοι της καταστροφής μας στο πρόσωπο των συγγενών των θυμάτων. Τρανταχτό παράδειγμα της νοοτροπίας των στελεχών της κυβέρνησης Σημίτη είναι η ομιλία του Δ. Αποστολάκη (τότε υφυπουργός Εθνικής Αμυνας), που μίλησε για τις... παροχές που θα δίδονταν από τον «μεγαλόψυχο» Σημίτη στους οικείους των σκοτωμένων αξιωματικών. Αναφέροντας τα χιλιάρικα νόμιζαν ότι ξεχρεώνουν ενώπιον της ιστορικής οφειλής:

«Η σύζυγος του αντιπλοιάρχου Καραθανάση, η οποία είναι εργαζόμενη και μητέρα ενός τέκνου, θα πάρει συνολικά σύνταξη 318.000 δραχμές. Η σύζυγος του αντιπλοιάρχου Βλαχάκου θα πάρει σύνταξη συνολικά 253.300 τόσες χιλιάδες. Τέλος, η σύζυγος του σημαιοφόρου Γιαλοψού θα λάβει σύνταξη 170.900 δραχμές.
Εκτός από τη σύνταξη του Δημοσίου, θα πάρουν και από το Μετοχικό Ταμείο Ναυτικού μέρισμα, που ανέρχεται για μεν τις συζύγους των αντιπλοιάρχων Καραθανάση και Βλαχάκου στις 83.700 δραχμές, για δε τη σύζυγο του Γιαλοψού στις 53.230 δραχμές.

Συνολικά η κυρία Καραθανάση θα λάβει 402.000, η κυρία Βλαχάκου 337.000 και η κυρία Γιαλοψού 226.000 δραχμές. Βέβαια έχει δοθεί και μέρισμα, το οποίο είναι 18.000.000 στην κυρία Καραθανάση, 12.000.000 στην κυρία Βλαχάκου και 8.000.000 στην κυρία Γιαλοψού.

Το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, αναγνωρίζοντας την ιδιαιτερότητα του συμβάντος στα Ιμια, εξετάζει πάντα τις δυνατότητες παραπέρα αύξησης των παροχών προς τις οικογένειες των στρατιωτικών».
Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε όλοι...

Από την εφημερίδα «δημοκρατία»