Η γραμμή Μεζονέτ

Στη μεγάλη φωτογραφία βλέπετε τον ελληνικό λαό. Στη μικρή την ηγεσία του. Έκαστος εφ ω ετάχθη...

Το ξεύρατε ότι μέσω Ελλάδος μπορεί να διεκδικήσει ευφάνταστος επιστήμων Νόμπελ στα μαθηματικά και τις πολιτικές επιστήμες ταυτόχρονα; Λοιπόν, έχουμε και λέμε η αξιοπιστία, η εντιμότητα και η έξωθεν καλή μαρτυρία της πολιτικής τάξης είναι αντιστρόφως ανάλογη με τον αριθμό των αστυνομικών που καλούνται να προστατεύσουν τους εκλεγμένους από τους εκλογείς στις επίσημες εορταστικές εκδηλώσεις των εθνικών επετείων! Απόδειξη του νεωτερικού θεωρήματος είδαμε στο εργαστήρι καλλιτεχνικής φορομπηξίας «Η Μνημονιακή Ελλάς», όπου στην παρέλαση αντιστοιχούσε μια

Ζήτω η αθάνατη πατρίδα μας!

Συγκλονιστικό! Φωτό από την αντιστασιακή δράση του έφηβου Κάρολου Παπούλια στην Κατοχή

Ο μικρός ήρως διακρίνεται πρώτος στα δεξιά. Διεξάγει κατά θάλασσαν αγώνα με το υποβρύχιον "Γερομπαμπαλής", το οποίον έχει οπλίσει την τορπίλην διά να βάλει κατά του εχθρού.

Εύπιστοι κρετίνοι με ιστοσελίδα "ενημερώνουν"

Ολοι οι μπαμπουΐνοι του internet την πάτησαν από το αμερικανικό κουλούρι και αναμεταδίδουν την μπούρδα ότι θα έχουμε σκοτάδι τα Χριστούγεννα. Από εδώ ξεκίνησε η αρλούμπα και διαδόθηκε σε μεγάλο μέρος των ηλιθίων του πλανήτη: http://huzlers.com/

Δημοσιογράφοι τζουκ-μποξ

Το εκσυγχρονισμένο λειτούργημα της ενημέρωσης του κοινού, πάνω απ’ όλα, στοχεύει στο δίκαιο: εκείνο του ισχυρότερου.

Δεν είναι η πρώτη φορά που από εδώ γίνεται χρήση του όρου «δημοσιογράφος τζουκ-μποξ». Δυστυχώς, όλα δείχνουν ότι δεν θα είναι και η τελευταία. Ο κλάδος των δημοσιογράφων που λειτουργούν όπως τα (αποσυρμένα πλέον) ευμεγέθη κυτία με τα 45άρια βινύλια ολοένα και διευρύνει την επιρροή του στα ελληνικά πράγματα και αυτό είναι πολύ καλό για τους ίδιους. Όχι για άλλους. Ο δημοσιογράφος τζουκ-μποξ δεν είναι σημείο των καιρών μας αλλά παλιό όσο το είδος μας. Είναι μοντέλο επαγγελματία που αντέχει στον χρόνο διότι διέπεται από απλότητα. Δεν έχει ανησυχίες, ενδοιασμούς, ηθικούς φραγμούς, εθνικά προτάγματα κι άλλα τέτοια αόρατα και συχνά επιβλαβή για την

Είστε όλοι μικροί Άκηδες!

Στην κεντρική φωτό ο Άκης μαθαίνει τα κόλπα της πολιτικής στην άδολη νεοφώτιστη και στη μικρή (αριστερά) ο Άδωνις την υπερασπίζεται στο twitter.

Ποιος σας ταυτίζει όλους με τον Τσοχατζόπουλο; Η γνωστή Κούρκουλα και ο γνωστός Γεωργιάδης. Σελήνη του ΠΑΣΟΚ και Χόχο της ΝΔ μισούν λαό...

«Μη σας φανεί ακραίο, αλλά μήπως ο κάθε Έλληνας δεν ήταν ένας μικρός, μικρός, μικρός 'Τσοχατζόπουλος';» αναρωτήθηκε σε συνέντευξή της στην «εφημερίδα των Συντακτών» η Σελήνη της Λάμψης Ελένη Κούρκουλα. Αυτή η κυρία έχει το θράσος να αποκαλεί «μικρό, μικρό Τσοχατζόπουλο» κάθε φτωχοποιημένο Έλληνα ενώ εκείνη βρέθηκε στο ίδιο υπουργικό συμβούλιο (της κυβέρνησης Σημίτη) μαζί με τον μεγάλο, μεγάλο Τσοχατζόπουλο, τον κανονικό Άκη! Εκείνος ήταν υπουργός Ανάπτυξης κι εκείνη υφυπουργός Παιδείας (2001 – 2003). Και απ' όλο τον πολιτικό κόσμο ποιος λέτε ότι συμφώνησε με τούτη την αθλιότητα; Ο Άδωνις, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ και μέχρι πρότινος υπουργός Υγείας. Στο λογαριασμό που διατηρεί στο twitter ο μεντιαμανής τηλεπωλητής

Πτώση στην κορυφή - κατάπτωση στη βάση

Η Τιτανομαχία, όπως την φαντάστηκε ο Ησίοδος και ζωγράφισε ο Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς (1577-1640).

«Όσοι όμως έχουν στο μυαλό τους την βία την αυθάδη και τ' άδικα τα έργα, σ' αυτούς ο Ζευς ο βροντόλαλος την καταδίκη στέλνει. Πολλές φορές κι ολόκληρη η πόλη παθαίνει συμφορές εξ αιτίας κάποιου κακού άνδρα, που αμαρτάνει και μηχανεύεται πράξεις ανόσιες. Σ' αυτούς από τον ουρανό ο γιος του Κρόνου ρίχνει μεγάλη συμφορά, πείνα μαζί κι αρρώστια κι οι άνθρωποι πεθαίνουν. Οι γυναίκες τους πια δεν ξεγεννούν, οι οικογένειες μικραίνουν, σύμφωνα με την σοφή απόφαση του Δία του Ολύμπιου». 
Ησιόδου, «Έργα και Ημέραι», στ. 238-245

Ο Ησίοδος και ο Όμηρος είναι το μυθικό αλλά απολύτως αληθές δίδυμο των κολοσσών της ελληνικής ποίησης. Ο δημιουργός της «Θεογονίας» και του «Έργα και Ημέραι» έζησε το 700 ή 800 π.Χ. και η αφειδώλευτη έμπνευση που είχε στις στιχοπλοκές του ήταν το αντίδωρο των Μουσών για τις περιηγήσεις του στον Ελικώνα, τον τόπο τους, το συχνά χιονοσκέπαστο βουνό της Βοιωτίας. Με τον Ησίοδο οι Έλληνες είδαν την ποίηση να περνά τις εξώθυρες των οικιών τους. Τα θέματά του ήταν αντλημένα από τον αστείρευτο Ωκεανό των θεών, των ημιθέων και των ηρώων αλλά είχαν και αναφορά στην καθημερινότητα. Οι περιπέτειες του δωδεκαθέου αλλά και ποιος είναι ο καλύτερος μήνας της σποράς και του θερισμού απασχόλησαν τον Ησίοδο, όπως απασχολούσαν και τους αναγνώστες του. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν περισσότερο

Η Σέληνη της Λάμψης, ο Ακης και ο Αδωνις Γεωργιάδης

«Μήπως ο κάθε Έλληνας δεν ήταν ένας μικρός Τσοχατζόπουλος»; αναρωτήθηκε σε συνέντευξή η Ελένη Κούρκουλα (η Σελήνη της Λάμψης). Ο Άδωνις Γεωργιάδης συμφώνησε μαζί της στο twitter και είχαμε έναν διάλογο που φανερώνει το

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδας γιορτάζει τα 100 χρόνια τουρκικού σινεμά!

Κι αυτά σε μια περίοδο που έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι οι γείτονες χρηματοδοτούν, εξοπλίζουν, ελέγχουν και καλύπτουν τους ισλαμοφασίστες του ISIS. Μεγάλο μπράβο στο υπουργείο Πολιτισμού και στον Αντώνη Σαμαρά. 

Ντόπιο πράμα, σάπιο δράμα

Stavros & Yannos = Love for Simitis.

Αγαπητέ Φρειδερίκε Νίτσε. Όπως (ίσως) θα έλεγες και εσύ ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν είναι το αίτιο της κρίσης αλλά η ύστατη συνέπειά της.    

Ακούγοντας δημηγορίες του βαρύγδουπου Mega-ρίτη ηγέτη του Ποταμιού, ο νους αναπόφευκτα ταξιδεύει στη δύση της πνευματικής διαύγειας του Γερμανού φιλοσόφου Νίτσε – τότε που γινόταν κουκουρούκου. Είναι κρίμα που δεν ζει να σχολιάσει λίγο τον Σταύρακα – αν άντεχαν τα λογικά του να ακούει τέτοιες ανακόντες, δράκοντες, σαμιαμίδια και δεντρογαλιές που βγάζει ο στόμας του πρώην εστιάτορα. Μερικά από τα μεγαλύτερα ερπετά που έχουν αποδράσει από τα σαγόνια του κολυβογραμματιζούμενου Σταύρου αφορούσαν στην αύξηση των μισθών. Δεν συμφωνεί! Το θεωρεί

Υπουργός Μεταφορών; Μουχαχα!

Η μόδα τώρα στα γκραφίτι είναι να βάφουν και τα παράθυρα! Και είσαι σαν το ζώο στριμωγμένος και δεν βλέπεις την τύφλα σου...

Ο επικεφαλής αυτού του τομέα του δημοσίου βίου ονομάζεται Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Τον βλέπετε ποτέ σε βαγόνι του ΗΣΑΠ; Του Μετρό; Στα λεωφορεία; Όχι, ε;   

Ούτε ο ειλικρινώς υμέτερος τον έχει πετύχει ποτέ αυτόν τον λαμπρό πολιτικό σε μέσο μαζικής μεταφοράς. Κρίμα. Είναι κοινή η διαπίστωση ότι τα τελευταία έτη έχει αυξηθεί ο αριθμός των επιβατών που διαβάζουν μέσα στις δημόσιες συγκοινωνίες ή περιμένοντας στις στάσεις για να έρθει το μέσο που τους εξυπηρετεί. Μια που έχει δημιουργηθεί η κατάλληλη «διαβαστερή» ατμόσφαιρα θα μπορούσε τώρα, έστω εκ των υστέρων, ο υπουργός που λέγεται Χρυσοχοΐδης, να διαβάσει το μνημόνιο που υπερψήφισε χωρίς να το διαβάσει (επειδή μάλλον είχε...

Η γενοκτονία των ελληνικών λέξεων

Η ειρωνεία του πράγματος: στα λόγια, είθισται να υπερασπίζονται την ελευθερία του Λόγου όσοι τον καταστρέφουν.

«Λόγια και μαγεία στην αρχή ήταν ένα και το αυτό και ακόμα και σήμερα τα λόγια διατηρούν πολλή από τη μαγική τους δύναμη. Ο καθένας μας μπορεί με τα λόγια να δώσει στον άλλο την μεγαλύτερη ευτυχία ή να προκαλέσει την πιο φριχτή απελπισία. Με τα λόγια ο δάσκαλος μεταδίδει τις γνώσεις του στον μαθητή, με τα λόγια ο ρήτορας παρασύρει το ακροατήριο και ελέγχει τις κρίσεις και τις αποφάσεις του. Τα λόγια προκαλούν τις συγκινήσεις και γενικά είναι τα μέσα που μ' αυτά επηρεάζουμε τους συνανθρώπους μας». 
Σίγκμουντ Φρόυντ, «Γενική Θεωρία των Νευρώσεων», εκδόσεις Δαμιανός, σελ. 10

Ο Φρόυντ είναι ένας από τους τελευταίους συγγραφείς του κόσμου, από τον οποίον θα περίμενε κάποιος «αμύητος» να διαβάσει τη λέξη «μαγεία» σε έργο του – και ειδικά σε εισαγωγικό σημείωμα για την επιστήμη της Ψυχανάλυσης και τις δυσκολίες που θα συναντήσει στον δρόμο του όποιος αποφασίσει να ασχοληθεί με αυτήν. Ωστόσο, οι γνώστες του περιεχομένου του πνευματικού υποβάθρου του «πατέρα» της Ψυχανάλυσης γνωρίζουν την πίστη του στην μαγεία – υπό την ευρύτερη έννοια του όρου. Επίσης από το σύνολο της προσφοράς του στην επιστήμη έχει καταστεί προφανές ότι το ισχυρότερο όπλο, διαχρονικά, στις ανθρώπινες κοινωνίες είναι...

Καλοί κόκκινοι άνθρωποι

Ο Θεός έχει χιούμορ και ο φιλεργατικός Κώστας Αρβανίτης, διευθυντής του «Στο Κόκκινο» έκανε εκπομπή μαζί με τις απολυμένες καθαρίστριες έξω από το υπουργείο Οικονομικών. 

Να το ξέρετε αυτό: Και το ροζ ερυθρό χρώμα είναι, απλά πιο ανοικτό. Σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, που διαπρέπει ως πιο ευρύχωρο ΚΚΕ...

Στην οικτρή μειοψηφία των εργαζομένων στην Ελλάδα οφείλουν άπαντες να αναγνωρίσουν μια σπουδαία αρετή: Επιβιώνουν καλύτερα κι από βατραχάνθρωπο στη διαβολοβδομάδα. Αν καταφέρνεις στην Ελλάδα του σουξέ στόρι να έχεις εργασία πρέπει να ανάψεις μια λαμπάδα ίσα με το μπόι του Χασίμ Θαμπίτ, του μπασκετμπολίστα των Ντιτρόιτ Πίστονς. Ποιο είναι το μπόι του μάγκα; 2 μέτρα και 21 εκατοστά, παρακαλώ! Για τέτοια λαμπάδα μιλάμε.
Οι λιγοστοί βετεράνοι εργαζόμενοι αφού ανάψουν τη λαμπάδα θα προσευχηθούν για τρία πράγματα:

Μπρρρρ! Αριστερά αφεντικά!

Οι εργαζόμενοι όταν απεργούν επειδή είναι απλήρωτοι, απλά εκβιάζουν (όταν η ιδιοκτησία είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή λοιποί σύντροφοι). 

Αν αθροίσεις όλα τα φιλεργατικά, απεργιακά κείμενα Αυγής, Ριζοσπάστη, κεντρικών επιτροπών ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και το λουρί της μάνας, ισοφαρίζουν μισό εκατομμύριο τόμους εγκυκλοπαιδειών. Αν αθροίσεις και τα φέσια που έχουν βάλει αριστερά αφεντικούλια στους εργάτες αλλά και τις προσβολές όταν οι τελευταίοι διεκδικούν τα δικαιώματά τους, στη σούμα θα δεις τι σημαίνει «σοσιαλισμός, μαρξισμός» κ.λπ.
Και τώρα το προκείμενο: Οι τεχνικοί στον ραδιοσταθμό του ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλήρωτοι. Ανακοίνωσαν ότι θα κάνουν απεργία. Τελικά πληρώθηκαν επειδή ανεφάνη ο κίνδυνος να γίνει ρόμπα το... φιλεργατικό κόμμα του Αλέξη κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Δεν μπορείς να μιλάς για τους εργαζομένους των άλλων και εσύ να φεσώνεις τους δικούς σου και να απεργούν. Ωστόσο, το θράσος των ηχοληπτών και των άλλων να απειλούν με απεργία για τα δεδουλευμένα ερέθισε τον διευθυντή του ραδιοσταθμού Κώστα Αρβανίτη, ο οποίος είπε στον αέρα τα ακόλουθα: «Υπήρξε θέμα με

Ου γαρ έρχονται μόνοι

Ας κάνουμε ένα κουίζ: δείτε έναν μη Γερμανό τουρίστα και ρωτήστε τον ποιος είναι ο πρώτος συνειρμός του όταν ακούει το όνομα της πατρίδας της Μέρκελ....

Ο Μπετόβεν; Η Μπάγερν Μονάχου; Τα λουκάνικα; Η πύλη του Βραδεμβούργου; Ο σταθμός του Μονάχου, που με πέταξε άχου η μαύρη μοίρα μου μάνα κακομοίρα μου; Θα θυμηθεί ο τουρίστας τα αυτοκίνητα, τα στρούντελ, τα ξυνολάχανα και τον Μέλανα Δρυμό; Μπορεί να τα σκεφτεί όλα τούτα ο περαστικός, μη Γερμανός τουρίστας, αλλά μάλλον θα έρθουν ως δεύτερες σκέψεις. Η πρώτη σκέψη που περνάει (ακάλεστη) από τα μυαλά των κατοίκων όλης της Γης είναι άλλη. Είτε είσαι από την Αλάσκα, είτε από τη Γη του Πυρός, είτε από την Ινδονησία είτε από τα Ουράλια, όταν ακούσεις «Γερμανός» θα σκεφτείς...

Ο ερημότοπος της ιδεολογίας

Στη μεγάλη φωτογραφία βλέπουμε τον διάκοσμο της περίφραξης του σπιτιού του Ερρίκου Σλήμαν (Ιλίου Μέλαθρον), που βρίσκεται στην καρδιά των Αθηνών και φιλοξενεί εντός του το Νομισματικό Μουσείο. Στη μικρότερη έναν από τους σελιδοδείκτες που μπορούν να αγοράσουν οι επισκέπτες στο Μουσείο της Ακροπόλεως. Σε αμφότερες τις φωτογραφίες κυριαρχεί το σύμβολο της σβάστικας. Ένα σχήμα που ήταν γνωστό από την αρχαιότητα σε Ανατολή και Δύση. Βορρά και Νότο. Στην αρχαία Ελλάδα, την Ινδία, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Ευρώπη, τη Βόρειο και τη Νότιο Αμερική, παντού. Οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν την σβάστικα γαμμάδιον ή τετρασκέλιον και το θεωρούσαν σύμβολο του Διός. Υπήρχε σχεδόν παντού. Σε κοσμήματα, κράνη, αμφορείς, παιδικά παιχνίδια, ρούχα, οικίες. Οι ινδιάνοι Νάβαχο το χρησιμοποιούσαν σε θεραπευτικές τελετές. Οι βουδιστές ως σύμβολο του ρου της ζωής και σημείο καλοτυχίας. Κοντολογίς, η πανανθρώπινη παράδοση είχε φορτίσει αυτό το σχήμα με όλες τις δυνατές θετικές έννοιες μέχρι που ενέσκηψε η ιδεολογία και το έκανε εργαλείο θανάτου και σημείο αναφοράς του Ολοκαυτώματος. Η ιδεολογία έλαβε κάτι από την ανθρώπινη εμπειρία, το οποίο είχε συνδεθεί με την ακμή, τη ροή, την αρμονία και

Η σιωπηλή πλειοψηφία

Ο σκασμός είναι χρυσός αλλά για τους άλλους που μιλάνε και φωνάζουν και κραυγάζουν και απειλούν. Στην Ελλάδα πρέπει να μιλάς.  

Ο όρος «σιωπηλή πλειοψηφία»* ήταν χρησιμοποιείτο στην Αμερική αλλά τον  θεσμοθέτησε στα ΜΜΕ, στους καθημερινούς διαλόγους και στη λογοτεχνία ο Ρίτσαρντ Νίξον στις 3 Νοεμβρίου 1969, όταν σε μια ομιλία του είπε «και τώρα απευθύνομαι σ' εσάς, σε εσάς συμπατριώτες μου Αμερικανοί, που ανήκετε στη σιωπηλή πλειοψηφία, για να ζητήσω τη βοήθειά σας». Η ομιλία του διήρκεσε 32 λεπτά και αφορούσε στις προοπτικές ειρήνευσης στο Βιετνάμ. Μέχρι εκείνη την ημέρα ο πόλεμος είχε διαρκέσει 4 χρόνια και είχαν σκοτωθεί 31.000 στρατιώτες των ΗΠΑ. Συνολικά, η Αμερική είχε εγκαταστήσει

Διαδικτυακή υπερπαπάτζα

Αν ίσχυαν όσα γράφουν μερικοί στο Ίντερνετ θα έπρεπε να είχαμε ήδη 5-6 Τρίτους Παγκοσμίους Πολέμους και μια ντουζίνα «Αποκαλύψεις» του Ιωάννη.  

«Υπερκαταιγίδα έρχεται στην Ελλάδα. Τρομερή κακοκαιρία θα πλήξει ολόκληρη τη χώρα μας το Σαββατοκύριακο. Από την Παρασκευή πρωτοφανή καιρικά φαινόμενα!» Άγριοι χιονιάδες, μποφόρια, τυφώνες, τσουνάμια, βροχοπτώσεις να ψαρώσει ο Νώε, χαλάζια, κεραυνοί, βροντές, χαλασμός Κυρίου. Φυσικά, οι υπερκαταιγίδες αποδείχθηκαν δίδυμα αδελφάκια της «ανάπτυξης» και της «επανεκκίνησης» της οικονομίας, που όλο ακούμε και ποτέ δεν έρχονται. Λίγο ψυχρούλα είχε, κάνα μπουρίνι εδώ και κει. Ήσυχα πράγματα, απολύτως φυσιολογικά για την εποχή.
Υπερκαταιγίδες είχε μόνο στο Ίντερνετ. Όχι σε όλο το διαδίκτυο αλλά σε

Οι μικρές συνήθειες των ανθρώπων

Οι μικρές συνήθειες των ανθρώπων είναι όψεις ευτυχίας. Ο πρωινός καφές. Μια βόλτα στη γειτονιά. Ένα γνώριμο χάδι στο μάγουλο. Η θέα από ένα τοπίο, που επαναλαμβάνεται σε μια διαδρομή. Ο ήχος της βροχής. Τα μελτέμια και η οσμή της θάλασσας το καλοκαίρι. Οι φωνές από τα παιδιά που παίζουν σ´ ένα πάρκο, πολλούς ορόφους μακριά, πολλά χρόνια απόσταση, αλλά πάντα ίδια. Όλα τόσο οικεία και τόσο αμετάκλητα καταδικασμένα να παύσουν, να λησμονηθούν κι έπειτα να επαναληφθούν ταυτόσημα και διαφορετικά. Μια συνήθεια είναι η εμπειρία, η Ιστορία, οι διαστάσεις του Χρόνου. Καταδικασμένη στα μάτια μας και νικηφόρα, για όσο θα υπάρχουν άνθρωποι να την βιώνουν.