Φτιάχνοντας ένα παράλληλο, ελληνικό σύμπαν

«Mέχρι τα ουράνια σώματα / με πομπούς και με κεραίες / φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα / κι ιστορία οι παρέες. […] O ουρανός είναι φωτιές / ανεμομαζώματα σπίθες και κυκλώματα βρε / και παρέες λαμπερές / το καθρέφτισμά τους στις ακρογιαλιές. Kι είτε με τις αρχαιότητες / είτε με ορθοδοξία / των Eλλήνων οι κοινότητες /  φτιάχνουν άλλο γαλαξία».
Διονύσης Σαββόπουλος, «Ας κρατήσουν οι χοροί» από το LP «Τραπεζάκια Έξω», 1983

Το τραγούδι του Σαββόπουλου συνηθίζεται να ακούγεται στα μαζικά ξεφαντώματα και σε στιγμές αλκοολούχας αμεριμνησίας, όπου τίποτε άλλο δεν έχει νόημα παρά η ακολούθηση του ρυθμού και η συμμετοχή στη χαρά. Ωστόσο, ακόμα και οι μεγάλες γιορτές, οι φιέστες, τα πανηγύρια, δεν προκύπτουν σαν τα καιρικά φαινόμενα. Προετοιμάζονται από λίγους για να ευχαριστηθούν οι περισσότεροι. Ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή, από ό,τι συμβαίνει όταν ένας λαός πέφτει θύμα εκμετάλλευσης, όπου σχεδιάζουν οι λίγοι πώς οι πολλοί, αδικούμενοι και υποδουλωμένοι, θα τους προσφέρουν τα υλικά για το άνομο γιορτάσι τους.
Ο Ελληνισμός, ως ολοκληρωμένη πρόταση πολιτισμού και φιλοσοφικό-επιστημονικό κοίτασμα αληθείας, βρίσκεται εδώ και αιώνες αρκετούς στην πρωτοπορία των παγκόσμιων εξελίξεων. Όμως, οι Έλληνες, ως λαός συχνότερα βιώνουν καταστάσεις ανελευθερίας και
εκμετάλλευσης παρά ελευθερίας και απρόσκοπτης έκφρασης της συλλογικής βούλησής τους. Ένας από τους βασικούς παράγοντες διευκόλυνσης της απώλειας του αυτεξούσιου του λαού μας είναι η εξέχουσα γεωπολιτική θέση και οι αλλεπάλληλες συγκρούσεις Ανατολής και Δύσης – με τον ελληνικό χώρο σφηνωμένο, ήδη από την αυγή των πολιτισμών, στο μάτι του κυκλώνα. Δεν είναι και τόσο δύσκολος ο εντοπισμός των νοσογόνων παραγόντων που αποπροσανατολίζουν το εθνικό σκάφος από την αποστολή του, όπως την είχε αντιληφθεί ο θυελλώδης Περικλής Γιαννόπουλος: «τον εξανθρωπισμό της οικουμένης». Δύσκολο είναι να ακολουθηθεί μια ρότα, στην οποία δεν θα απαιτείται κάθε τόσο η επανεφεύρεση της αυτονόητου.

Παράλληλο σύμπαν

Η κοινή γνώμη, την περίοδο της μακράς ειρήνης που διάγει το έθνος μας μετά το πέρα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αποπροσανατολίστηκε  παρακολουθώντας τις κρατικές δομές να διαλύουν την εθνική οντότητα επικαλούμενες ταυτόχρονα το εθνικό συμφέρον. Η ιστορική και πολιτική αποσύνθεση των ιχνών ελληνικότητας που είχαν διασωθεί εντός του αφελληνισμένου κράτους δεν έγινε εμφανής παρά στις ύστερες φάσεις της παγκόσμιας μονοπολικής ανισορροπίας πραγμάτων και ιδεών. Η πτώση του Τείχους και η αμήχανη υποδοχή της μετασοβιετικής εποχής από τις υπόλοιπες δυνάμεις της υδρογείου είχε σαν αποτέλεσμα την απροκάλυπτη εκδήλωση της βούλησης των ΗΠΑ να κυριαρχήσουν στον πλανήτη, δίχως σοβαρό ανταγωνισμό, με όχημά τους τον πολιτισμό της Νέας Τάξης. Αυτός ο πολιτισμός «τρέφεται» κυρίως από την υλική και πνευματική ομοιομορφία που διαμορφώνει η ελεύθερη αγορά και η απίσχανση του ρόλου της έννοιας του έθνους στην καθημερινότητα του παγκόσμιου πολτού. Ως επεμβατικό πρόσχημα οι Αμερικανοί και οι Επικυρίαρχοι των διάφορων ελίτ που τους κατευθύνουν είχαν εφεύρει τα ανθρώπινα δικαιώματα και συνεχίζουν να τα αξιοποιούν στο μέγιστο βαθμό. Τα δικαιώματα μεμονωμένων προσώπων και καλά οργανωμένων μειοψηφιών προβάλλονταν πάνω από τις τεχνηέντως παραχαραγμένες κατακτήσεις της πλειοψηφίας με την επίκληση «της διαφορετικότητας». Ουσιαστικά, «το δικαίωμα στη διαφορά» είναι ο ευφημισμός της κατάργησης της αντίληψης που έχουν άπαντες για το αξιακό σύστημα, την κοινωνική οργάνωση και τη συλλογική στόχευσή τους. Ο «ένας» που πρέπει να γίνεται «σεβαστός» από τους πολλούς είναι τελικά αυτός που χρησιμοποιείται εργαλειακά για να συνθλίψει οτιδήποτε παραπέμπει σε παράδοση και να θεσμοθετήσει τα... ήθη και τα έθιμα της κολάσεως σε χώρες που θα μπορούσαν να είναι επίγειοι παράδεισοι.
Ως αναμενόμενο, τούτο τον χαλασμό δεν τον επιβάλλουν μονοκοντυλιά οι υπηρέτες της Νέας Τάξης αλλά σταδιακά. Ο μιθριδατισμός είναι ο ιδανικότερος τρόπος να εθιστεί κάποιος με κάθε δηλητήριο.
Πώς μπορεί μια εθνική ομάδα, εν προκειμένω η δική μας, να περισώσει ό,τι μπορεί να περισωθεί από την αμύθητη κληρονομιά μας; Παύοντας να δίνει πίστη και να αποθέτει ελπίδα στον κρατικό Μολώχ του ανθελληνισμού. Με τις αρχαιότητες και με την ορθοδοξία, των Eλλήνων οι κοινότητες πρέπει να φτιάξουν άλλο γαλαξία. Συνεχίζεται...