Η χαρά της ζωής, λένε, βρίσκεται στα απλά, καθημερινά πράγματα. Όπως να ψωνίζεις χωρίς δελτίο και να έχεις το δικαίωμα να πλουτίσεις σαν τον Παπαδημούλη!
Εδώ που τα λέμε οι πολιτικές μεταβολές σχεδόν ποτέ δεν είναι για κακό – εκτός αν σε μαζέψουν πρωινιάτικα ή βραδυνιάτικα ή μεσημεριάτικα με κάνα καμιόνι και σε πάνε σε μαγευτικό κελί για βούρδουλα, ανάκριση, βούρδουλα (πάλι) και ντουφέκι για επιδόρπιο. Για ό,τι συμβαίνει υπάρχει ένας λόγος. Σφύριξε πέναλτι ο διαιτητής και δεν ήταν; Όλο και κάτι θα βρίσκεται από πίσω. Συνήθως έχει το χρώμα του χρήματος. Πεινάει ολόκληρος λαός και ο επικεφαλής τρώει του σκασμού και λέει παπάτζες; Πάλι κάτι θα ευθύνεται. Μπορεί πάλι να φταίει το
χρήμα που λείπει για διακοπές μακράς διαρκείας (έχει υπόλοιπο αδείας από τα χρόνια του Τσοβόλα που τα έδινε όλα). Πεινάει τρίδιπλα ο λαός και ο επόμενος ηγέτης λέει ακόμα μεγαλύτερες παπάτζες; Σ' αυτό δεν φταίει το χρήμα αλλά άλλο χαρτί. Όχι το χαρτί υγείας που ενδέχεται κάποιοι να το χρειαστούν πολύ και να μην το βρίσκουν αλλά το χαρτί των βιβλίων που δεν ανοίχτηκαν ποτέ. Όσα περισσότερα βιβλία ανοίγει κάποιος τόσο δυσκολότερα πιστεύει αερολογούντες ηγετίσκους. Όσο περισσότερο γεμίσει το μυαλό του τόσο λιγότερο θα αδειάσει η τσέπη του.
Χειροφίλημα
Όσο περισσότερο ποτίσει τον εσωτερικό κήπο του με γνώσεις, αλήθειες και αρετή τόσο λιγότερο θα σαλιώνει χέρια ηγετίσκων όπως συμβαίνει στις αποτρόπαιες σκηνές που βλέπουμε στις δύο μικρές στο μέγεθος αλλά μέγιστες σε συμβολισμούς φωτογραφίες. Σ' αυτές διακρίνονται πολίτες κάποιας ηλικίας να φιλούν το χέρι του Βαγγέλη Βενιζέλου. Σημειώνεται ότι αυτά τα περιστατικά δεν έλαβαν χώρα στο απώτατο προμνημονιακό παρελθόν. Είναι πρόσφατες! Η φωτογραφία νο 2 είναι χθεσινή! Ο ψηφοφόρος, αντί να προτιμήσει να φιλήσει τα ρουθούνια πεινασμένου αλιγάτορα έριξε ένα μεγαλοπρεπέστατο σμουτς στα χέρια του αντιπροέδρου της απελθούσης κυβερνήσεως του ΕΝΦΙΑ και της πυκνής ομίχλης.
Αυτά τα πικρά για το λαό μας στιγμιότυπα, πέρα από προσβολή στο αίσθημα της αξιοπρέπειας που έχουν οι περισσότεροι καλλιεργημένοι και ελεύθερα σκεπτόμενοι Έλληνες αποτελούν και ικανοποιητικές ερμηνείες για την παρακμή που βιώνουμε και η οποία αναμένεται να κλιμακωθεί.
Ας προσέχαμε.
Εδώ που τα λέμε οι πολιτικές μεταβολές σχεδόν ποτέ δεν είναι για κακό – εκτός αν σε μαζέψουν πρωινιάτικα ή βραδυνιάτικα ή μεσημεριάτικα με κάνα καμιόνι και σε πάνε σε μαγευτικό κελί για βούρδουλα, ανάκριση, βούρδουλα (πάλι) και ντουφέκι για επιδόρπιο. Για ό,τι συμβαίνει υπάρχει ένας λόγος. Σφύριξε πέναλτι ο διαιτητής και δεν ήταν; Όλο και κάτι θα βρίσκεται από πίσω. Συνήθως έχει το χρώμα του χρήματος. Πεινάει ολόκληρος λαός και ο επικεφαλής τρώει του σκασμού και λέει παπάτζες; Πάλι κάτι θα ευθύνεται. Μπορεί πάλι να φταίει το
χρήμα που λείπει για διακοπές μακράς διαρκείας (έχει υπόλοιπο αδείας από τα χρόνια του Τσοβόλα που τα έδινε όλα). Πεινάει τρίδιπλα ο λαός και ο επόμενος ηγέτης λέει ακόμα μεγαλύτερες παπάτζες; Σ' αυτό δεν φταίει το χρήμα αλλά άλλο χαρτί. Όχι το χαρτί υγείας που ενδέχεται κάποιοι να το χρειαστούν πολύ και να μην το βρίσκουν αλλά το χαρτί των βιβλίων που δεν ανοίχτηκαν ποτέ. Όσα περισσότερα βιβλία ανοίγει κάποιος τόσο δυσκολότερα πιστεύει αερολογούντες ηγετίσκους. Όσο περισσότερο γεμίσει το μυαλό του τόσο λιγότερο θα αδειάσει η τσέπη του.
Χειροφίλημα
Όσο περισσότερο ποτίσει τον εσωτερικό κήπο του με γνώσεις, αλήθειες και αρετή τόσο λιγότερο θα σαλιώνει χέρια ηγετίσκων όπως συμβαίνει στις αποτρόπαιες σκηνές που βλέπουμε στις δύο μικρές στο μέγεθος αλλά μέγιστες σε συμβολισμούς φωτογραφίες. Σ' αυτές διακρίνονται πολίτες κάποιας ηλικίας να φιλούν το χέρι του Βαγγέλη Βενιζέλου. Σημειώνεται ότι αυτά τα περιστατικά δεν έλαβαν χώρα στο απώτατο προμνημονιακό παρελθόν. Είναι πρόσφατες! Η φωτογραφία νο 2 είναι χθεσινή! Ο ψηφοφόρος, αντί να προτιμήσει να φιλήσει τα ρουθούνια πεινασμένου αλιγάτορα έριξε ένα μεγαλοπρεπέστατο σμουτς στα χέρια του αντιπροέδρου της απελθούσης κυβερνήσεως του ΕΝΦΙΑ και της πυκνής ομίχλης.
Αυτά τα πικρά για το λαό μας στιγμιότυπα, πέρα από προσβολή στο αίσθημα της αξιοπρέπειας που έχουν οι περισσότεροι καλλιεργημένοι και ελεύθερα σκεπτόμενοι Έλληνες αποτελούν και ικανοποιητικές ερμηνείες για την παρακμή που βιώνουμε και η οποία αναμένεται να κλιμακωθεί.
Ας προσέχαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου