ΟΧΙ = ΟΧΙΑ ΔΙΜΟΥΤΣΟΥΝΗ

Γράφει ο Χρίστος Γούδης

Η τραγική κατάσταση της οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης της χώρας μας, πέραν της θλιβερής και καταθλιπτικής εικόνας με τις κλειστές τράπεζες και τα ταλαίπωρα γηρατειά, αντανακλάται και έμμεσα, στην κορύφωση της τουριστικής περιόδου, από την αδυναμία των πολυάριθμων τουριστών να εξυπηρετηθούν από τα ΑΤΜ των τραπεζών (πέραν των 60 ευρώ που αποσύρουν ημερησίως, ποσόν το οποίο στα περισσότερα εξ αυτών είναι σήμερα 50 και όχι 60 ευρώ, και αύριο θα είναι 20), με αποτέλεσμα την αδυναμία διάχυσης των χρημάτων τους στην αγορά, την διάδοση της πληροφορίας στο εξωτερικό και την συνακόλουθη φυγή των τωρινών επισκεπτών από τη χώρα μας αλλά και την μαζική ακύρωση μελλοντικών αφίξεων σε αυτήν. Η επαπειλούμενη γεωμετρική καταστροφή, εάν δεν υπάρξει άμεση συμφωνία προς ομαλοποίηση της κατάστασης, θα είναι μέσα σε μερικές μέρες ολική και συντριπτική.

Ο σχετικός παραπλανητικός εφησυχασμός της κοινωνίας που ακόμη την διακατέχει στις πρώτες αυτές μέρες της πτώχευσης, παρά την συγκίνηση που προκαλούν οι ουρές των γερόντων που εκλιπαρούν για ψιχία συντάξεως από τις τράπεζες, οφείλεται στο ότι πιστεύουμε πως δεν πρόκειται να αγγίξει εμάς προσωπικά. Είναι σαν να μάθαμε ότι
κάπου στη θάλασσα έγινε σεισμός κι ακούμε ότι θα έρθει τσουνάμι αλλά δεν έχουμε ακόμη βιώσει το θανατηφόρο παλιρροϊκό κύμα που έρχεται. Δεν έχουμε ακόμη βιώσει την έλλειψη καυσίμων, πρώτων υλών και τροφίμων, τις διακοπές στην ηλεκτροδότηση, και στο βάθος την εμφάνιση των συσσιτίων. Για όσους είναι οικείοι με την καθημερινότητα της αγροτικής ζωής, το έθνος των Ελλήνων μοιάζει σήμερα με σφαγμένη κότα που συνεχίζει να τρέχει στην αυλή εδώ κι εκεί χωρίς κεφάλι, με το αίμα της να εκτινάσσεται από τον κομμένο λαιμό της, μέχρι να πέσει μετά από λίγο στο χώμα, ξεψυχώντας με τα φτερά της ανοιχτά. Μακάβριο, αλλά αληθινό.

Δυστυχώς, οι αγωνιώδεις και επίπονες πολυετείς προσπάθειες λαού και κυβερνήσεων, μέχρι της ελεύσεως του σύριζα, για σχετική σταθεροποίηση της κατάστασης, ενθυμίζει τον σχοινοβάτη του Νίτσε (στο «Τάδε έφη Ζαρατούστρα») ο οποίος, καθώς πλησιάζει στο τέλος του επικίνδυνου εγχειρήματος να περάσει στην αντίπερα όχθη, βηματίζοντας τρεμάμενος ισορροπιστικά στο σχοινί πάνω από το χάος τού χωρίς δίχτυ προστασίας γκρεμού, κατακρημνίζεται αιφνιδιαστικά από έναν ηλίθιο πίθηκο που αρχίζει να κουνάει βίαια το σχοινί.

Εν προκειμένω, η κατάρρευση και οριστική κατακρήμνιση της χώρας θα συνειδητοποιηθεί απότομα, μόλις το ΟΧΙ επικρατήσει στο δημοψήφισμα της Κυριακής. Αφενός μεν γιατί οι Ευρωπαίοι θα το εκλάβουν, όπως μας έχουν ήδη προειδοποιήσει, ως επιθυμία μας (και αφορμή γι’ αυτούς) εξόδου μας από την Ευρώπη (όπως άλλωστε είναι εμφανές και από τον πανικό ακόμη και των συριζαίων ευρωκηφηνοβουλευτών που γνωρίζουν καλά ότι θα τους εξώσουν όλους τους πάραυτα από την Ευρωβουλή με αποτέλεσμα την απώλεια των παχυλών μισθών και προνομίων τους), και αφετέρου γιατί οι μπολσεβίκοι πίθηκοι θα πατήσουν επάνω του, ως ένδειξη της λαϊκής τους αποδοχής και κυριαρχίας, για να επιβάλουν την εφιαλτική ισότητα του κομμουνισμού δια της πτωχοποίησης των πάντων, ικανών και ανικάνων, ευφυών και βλακών. Κρατικοποίηση τραπεζών και λεηλασία των χρημάτων και τιμαλφών των πολιτών με παράλληλη δήμευση της ακίνητης περιουσίας τους, μέσα από φορολογικούς μηχανισμούς εκτάκτου ανάγκης, θα κάνει τους αφελείς νοικοκυραίους αστούς που προτίθενται να ψηφίσουν ΟΧΙ, στην αρχή να τρίβουν τα μάτια τους, και μετά να χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο, το οποίο ως κούφιο που είναι θα το θραύσουν με ευκολία, και το δικό τους, και των παιδιών τους και όλων μας. Θα είναι όμως αργά.

Κι αυτό διότι η δυναμική του ΟΧΙ, όπως συνέβη τηρουμένων των αναλογιών και στην «ρούσικη επανάσταση», δεν στηρίζεται στους ελάχιστους παρανοϊκούς και ιδεοληπτικούς εαμίτες αριστερούς μπολσεβίκους, αλλά στους πολυπληθείς και δικαίως ή αδίκως οργισμένους αστούς που χτυπήθηκαν τα τελευταία χρόνια από την κρίση, στους εξ αυτών πολλούς τυχοδιώκτες, μαυραγορίτες και ντόπιους κοτζαμπάσηδες που επιδιώκουν να βασιλεύουν στις δικές τους μαφίες της νύχτας, μακράν της διαύγειας των ευρωπαϊκών ελέγχων, όπως επίσης και κυρίως – άκουσον, άκουσον – στους ανεγκέφαλους εθνικιστές, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτών της «Χρυσής Αυγής» που δεν σεβάστηκαν ούτε τη μνήμη των δύο δολοφονημένων παιδιών τους συμπαρατασσόμενοι με τον σύριζα, του οποίου ο αρχηγός γινότανε δεκτός στις προεκλογικές περιοδείες του με το σύνθημα «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ»!!!

Φοβούμαι ότι το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, εάν επισυμβεί, θα αποδειχθεί ΟΧΙΑ ΔΙΜΟΥΤΣΟΥΝΗ, το διπλό πρόσωπο του Ιανού το σμιλεμένο δόλια κάτω από το ερυθρόμορφο κομμουνιστικό και το μελανόμορφο ναζιστικό προσωπείο του, το έτοιμο να μας θανατώσει με το δηλητήριό του, από το αποτρόπαιο δικέφαλο φίδι που βάλαμε, χωρίς να αντιληφθούμε τη φύση του, στον δικό μας κόρφο. Το εάν η τελική κατάληξη μιας απόβλητης από την Ευρώπη τριτοκοσμικής Ελλάδας θα είναι το πέλμα μιας κόκκινης ή μαύρης δικτατορίας, ουδείς γνωρίζει. Με την επικράτηση ενός ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, ίσως μια τέτοια αρνητική εξέλιξη θα μπορούσε να αποτραπεί.

Ο έχων οφθαλμούς ορά, ο έχων ώτα ακουέτω κι ο έχων νουν νοείτω. Και δεν του επιτρέπεται να προδώσει την πατρίδα του στους απάτριδες, τους ανθέλληνες και τους αρνησιπάτριδες. ΝΑΙ, όσο είναι ακόμη καιρός. Αύριο θα είνα αργά για κλάματα Στέλλα. Φύγε τώρα Ελλάδα από την παγίδα του ΟΧΙ, αφυπνίσου, γιατί αλλιώς θα σε σκοτώσουν και θα πας άκλαυτη. Εκτός κι αν σε κλάψουν στο τζαμί του Βοτανικού οι μουεζίνηδες και οι μουφτήδες του Αλλάχ, του φιλεύσπλαχνου και ελεήμονος.