Το Φεστιβὰλ Ἀθηνῶν εἶναι ἕνας θεσμὸς που χρησιμοποιεῖ, μεταξὺ ἄλλων, ὡς χώρους γιὰ τὶς ἐκδηλώσεις, παραστάσεις καὶ ἐκθέσεις του τὸ Ἀρχαῖο Θέατρο τῆς Ἐπιδαύρου καὶ τὸ Ὠδεῖο Ἡρώδου Ἀττικοῦ - δύο ἐκ τῶν ιερότερων τόπων του ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ στοὺς ὁποίους δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ επιτραπεὶ ἡ διάπραξη ἀθλιοτήτων.
Ὁ Γιαν Φαμπρ εἶναι κάποιος Βέλγος. Διορίστηκε καλλιτεχνικὸς διευθυντὴς τοῦ Φεστιβὰλ Ἀθηνῶν ἀπὸ ἕναν πολιτικό, που ἔχει δηλώσει ἀπερίφραστα ὅτι ἐχθρεύεται τὴν ἀριστεῖα: τὸν ὑπουργὸ Πολιτισμοῦ Ἀριστείδη Μπαλτᾶ.
Ὁ Γιὰν Φὰμπρ εἶναι ἕνας «καλλιτέχνης». Ἡ εργογραφία του θυμίζει δελτίο συμβάντων ψυχιατρικῆς κλινικῆς, που τελεῖ ὑπὸ
κατάληψη ἀπὸ ἐξεγερμένους καὶ ἐξαιρετικὰ ἐπικίνδυνους νοσηλευομένους.
Στὴν «κυριακάτικη δημοκρατία» παρατέθηκαν σὲ κοινὴ θέα ὁ ἀποκρουστικὸς βίος καὶ ἡ ἀμφιλεγόμενη πολιτεία αὐτοῦ τοῦ ἀτόμου, τὸ ὁποῖο θὰ πληρώνουν οἱ Ἕλληνες ἀπὸ το ὑστέρημὰ τους γιὰ νὰ διαχειριστεῖ τὸ καλλιτεχνικὸ προϊὸν τοῦ Φεστιβὰλ Ἀθηνῶν.
Στὴν Μπιενάλε Βενετίας παρουσίασε «πέντε ἔργα του ἐμπνευσμένα ἀπὸ τὴν Πιετά, τὸ περίφημο ἔργο τοῦ Μιχαὴλ Ἀγγέλου. Μάλιστα, ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἀποτέλεσε ἀντικείμενο ἔντονης κριτικῆς, ἀφοῦ ἡ Παρθένος Μαρία εἶχε τὴ μορφὴ νεκροκεφαλῆς, ἐνῶ ὁ Χριστός, τον ὁποῖο κρατοῦσε στὴν ἀγκαλιὰ της, εἶχε την ὄψη τοῦ ἰδίου τοῦ καλλιτέχνη».
Ὁ Γιὰν Φὰμπρ «εἶχε τὴν ἰδέα νὰ τοποθετήσει 8.000 φέτες ζαμπὸν γύρω ἀπὸ ὀκτὼ νεοκλασικὲς κολόνες στὸ ἀμφιθέατρο τοῦ πανεπιστημίου της Γάνδης ἐπὶ τρεῖς μῆνες, ὥστε μύγες (καὶ κάθε λογῆς έντομα) νὰ μαζευτοῦν».
Ἐπίσης, «ἔχει πηγὴ ἔμπνευσης τα σκαθάρια καὶ φτιάχνει ἔργα ἀπὸ σωματικὰ ὑγρὰ καὶ το αἷμα του», ἐνῶ «γιὰ τὶς ἀνάγκες μίας περφόρμανς στὴν Αμβέρσα, οἱ συνεργάτες του πέταξαν γάτες στὸν ἀέρα μὲ στόχο νὰ σκάσουν στὸ ἔδαφος».
Ἡ διαταραχὴ αὐτοῦ του ἀνθρώπου εἶναι πιὸ ἔκδηλη κι ἀπὸ την προϊοῦσα παρακμὴ του δυτικοῦ πολιτισμοῦ, ποῦ ἔχει ἀποφασίσει νὰ πνιγεὶ στὰ ἴδια του τα λύματα, καὶ εἶναι προσβλητικὸ γιὰ ὅλους μας νὰ ἐπιλέγεται μία τέτοια... κλινικὴ περίπτωση γιὰ την καλλιτεχνικὴ διεύθυνση ἑνὸς τόσο σημαντικοῦ ἑλληνικοῦ θεσμοῦ.
Ἀπὸ τὴν κυριακάτικη δημοκρατία
Ὁ Γιαν Φαμπρ εἶναι κάποιος Βέλγος. Διορίστηκε καλλιτεχνικὸς διευθυντὴς τοῦ Φεστιβὰλ Ἀθηνῶν ἀπὸ ἕναν πολιτικό, που ἔχει δηλώσει ἀπερίφραστα ὅτι ἐχθρεύεται τὴν ἀριστεῖα: τὸν ὑπουργὸ Πολιτισμοῦ Ἀριστείδη Μπαλτᾶ.
Ὁ Γιὰν Φὰμπρ εἶναι ἕνας «καλλιτέχνης». Ἡ εργογραφία του θυμίζει δελτίο συμβάντων ψυχιατρικῆς κλινικῆς, που τελεῖ ὑπὸ
κατάληψη ἀπὸ ἐξεγερμένους καὶ ἐξαιρετικὰ ἐπικίνδυνους νοσηλευομένους.
Στὴν «κυριακάτικη δημοκρατία» παρατέθηκαν σὲ κοινὴ θέα ὁ ἀποκρουστικὸς βίος καὶ ἡ ἀμφιλεγόμενη πολιτεία αὐτοῦ τοῦ ἀτόμου, τὸ ὁποῖο θὰ πληρώνουν οἱ Ἕλληνες ἀπὸ το ὑστέρημὰ τους γιὰ νὰ διαχειριστεῖ τὸ καλλιτεχνικὸ προϊὸν τοῦ Φεστιβὰλ Ἀθηνῶν.
Στὴν Μπιενάλε Βενετίας παρουσίασε «πέντε ἔργα του ἐμπνευσμένα ἀπὸ τὴν Πιετά, τὸ περίφημο ἔργο τοῦ Μιχαὴλ Ἀγγέλου. Μάλιστα, ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἀποτέλεσε ἀντικείμενο ἔντονης κριτικῆς, ἀφοῦ ἡ Παρθένος Μαρία εἶχε τὴ μορφὴ νεκροκεφαλῆς, ἐνῶ ὁ Χριστός, τον ὁποῖο κρατοῦσε στὴν ἀγκαλιὰ της, εἶχε την ὄψη τοῦ ἰδίου τοῦ καλλιτέχνη».
Ὁ Γιὰν Φὰμπρ «εἶχε τὴν ἰδέα νὰ τοποθετήσει 8.000 φέτες ζαμπὸν γύρω ἀπὸ ὀκτὼ νεοκλασικὲς κολόνες στὸ ἀμφιθέατρο τοῦ πανεπιστημίου της Γάνδης ἐπὶ τρεῖς μῆνες, ὥστε μύγες (καὶ κάθε λογῆς έντομα) νὰ μαζευτοῦν».
Ἐπίσης, «ἔχει πηγὴ ἔμπνευσης τα σκαθάρια καὶ φτιάχνει ἔργα ἀπὸ σωματικὰ ὑγρὰ καὶ το αἷμα του», ἐνῶ «γιὰ τὶς ἀνάγκες μίας περφόρμανς στὴν Αμβέρσα, οἱ συνεργάτες του πέταξαν γάτες στὸν ἀέρα μὲ στόχο νὰ σκάσουν στὸ ἔδαφος».
Ἡ διαταραχὴ αὐτοῦ του ἀνθρώπου εἶναι πιὸ ἔκδηλη κι ἀπὸ την προϊοῦσα παρακμὴ του δυτικοῦ πολιτισμοῦ, ποῦ ἔχει ἀποφασίσει νὰ πνιγεὶ στὰ ἴδια του τα λύματα, καὶ εἶναι προσβλητικὸ γιὰ ὅλους μας νὰ ἐπιλέγεται μία τέτοια... κλινικὴ περίπτωση γιὰ την καλλιτεχνικὴ διεύθυνση ἑνὸς τόσο σημαντικοῦ ἑλληνικοῦ θεσμοῦ.
Ἀπὸ τὴν κυριακάτικη δημοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου