Ἡ «διάγνωση» τῶν ἰσλαμιστῶν

«Ἡ πίστη μας εἶναι πιὸ δυνατὴ ἀπὸ τὴ δικὴ σας καὶ γι' αὐτὸ θὰ νικήσουμε». Αὐτὴ εἶναι φράση που χρησιμοποιοῦν συχνὰ στοὺς πύρινους λόγους τοὺς οἱ δολοφόνοι τοῦ Ἰσλαμικοῦ Κράτους καὶ οἱ λοιποὶ φανατικοὶ μουσουλμᾶνοι ποῦ δὲν συμβιβάζονται μὲ τίποτε λιγότερο ἀπὸ τὴν παγκόσμια κυριαρχία.
Αὐτὸ ἔχουν διαγνώσει ἐκεῖνοι ποῦ ἐπιτίθενται ἐναντίον τῶν δυτικῶν στόχων ἐπιδιώκοντας τὴν ψυχολογικὴ ὑποταγὴ τοῦ ἀντιπάλου καὶ τὴν ἐπιβολὴ τῆς Σαρία (τοῦ ἰσλαμικοῦ νόμου) ἐκεῖ ποῦ ἰσχύει τὸ ρωμαϊκὸ δίκαιο καὶ τοῦ σκοταδισμοῦ στὴν πάλαι ποτὲ κραταιὰ ἤπειρο ποῦ φωτίστηκε ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ φιλοσοφία.

Ἡ Εὐρώπη, ἡ Ἀμερική, ὁ Δυτικὸς τρόπος ζωῆς πεθαίνουν. Παρήκμασαν καὶ σάπισαν γιατὶ ἔχασαν (ή ὀρθότερα απεμπόλησαν) τὸ δικαίωμα καὶ τὴν ὑποχρέωση στὴν πίστη. Ὁ δυτικὸς ἄνθρωπος ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὶς ρίζες τοῦ, μετατράπηκε σὲ «κοσμικὸ» τιποτόφρονα, σὲ ξεκούρδιστο
μηχάνημα ποῦ ἀερολογεῖ γιὰ πολιτικὲς «ορθότητες», «σύμφωνα συμβίωσης» καὶ ἄλλα βαβυλώνεια καὶ συβαρίτικα δείγματα προϊούσας ἀποσύνθεσης.

Ὁ Χριστὸς ἐξώνεται ἀπὸ τοὺς νόες τῶν ἀνθρώπων. Τα σύμβολὰ Του, ὁ Τίμιος Σταυρὸς καὶ οἱ εἰκόνες τῶν ἁγίων κατεβαίνουν ἀπὸ τὰ δημόσια κτίρια. Το μάθημα τῶν θρησκευτικῶν καὶ κατήχησης στὴν Χριστιανοσύνη θὰ γίνει, λένε, μία ἀπονευρωμένη «θρησκειολογία».
Ὅλα μυρίζουν παραίτηση καὶ ὑποταγὴ. Οἱ ἀρλεκίνικες ἡγεσίες Εὐρώπης καὶ Ἀμερικῆς τυρβάζουν περὶ πολλὰ ἐκτὸς τῶν σημαντικῶν. Το ψυχολογικὸ χάσμα ποὺ ἀφήνει στὸ διάβα τοῦ ὁ ἀθεϊσμὸς καὶ ἡ ἐγωμανία τοῦ καταναλωτισμοῦ θὰ πληρωθεῖ γρήγορα ἀπὸ τὴν ἀπόλυτη βαρβαρότητα: τὸ Ἰσλὰμ τῶν ἀνθρώπων ποὺ δὲν διστάζουν νὰ ἀποκεφαλίζουν μικρὰ παιδιά, νὰ βιάζουν, νὰ καῖνε χωριά, νὰ ἀνατινάζουν ἀρχαιότητες καὶ νὰ ἐπιβάλλουν τὸν ἀπόλυτο τρόμο.
Δὲν εἶναι ὥρα γιὰ μισόλογα καὶ ὑπεκφυγές. Ὁ πρῶτος ἐχθρὸς ποὺ πρέπει νὰ συντριβεὶ δὲν βρίσκεται στὴν ἔρημο ἤ σὲ διαμέρισμα μὲ ἐκρηκτικοὺς μηχανισμοὺς καὶ σχέδια ἐπιθέσεων. Εἶναι πνευματικὸς καὶ οἱ ὀνομασίες του ἀλλάζουν συχνὰ: ἄλλοι τὸν διακρίνουν ὡς «πολιτικὴ ὀρθότητα», ἄλλοι ὡς εκκοσμίκευση. Στην οὐσία, ὁ πραγματικὸς ἐχθρὸς εἶναι τὸ μηδέν, ἡ ἀπώλεια τῆς πίστης.

Ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «δημοκρατία»