ΤΟΙΣ ΑΓΑΡΗΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΣ

‎Κάποτε εἶχα μιὰ συνείδηση κὶ ἕνα χρέος στὴν πατρίδα. Ξεχρέωσα μὲ κομματικὴ πειθαρχία. Ἄν τὸ κόμμα τὸ ἐπιτρέψει θὰ ξαναγίνω πατριώτης.

ΟΧΙ πού εἶπε ὁ λαός...

Ρωσικὰ σιτηρὰ ζυγίζονται στὸ λιμάνι τοῦ Ναυπλίου ὑπὸ τὸν ἔλεγχο τοῦ πρωθυπουργοῦ Ι. Μεταξᾶ (πίσω ἀπὸ τὸ τραπέζι). Πηγή: Αργολική Ἀρχειακὴ Βιβλιοθήκη Ἱστορίας καὶ Πολιτισμοῦ - Ἀρχεῖο Κ. Ταρλή,1938;

Ἡ 4η Αὐγούστου κάθε ἔτους ἀναπόφευκτα φέρνει στὸν νοῦ τὸ καθεστὼς τοῦ Ἰωάννη Μεταξᾶ, αὐτοῦ τοῦ ἀφόρητου (για τοὺς Ἰταλούς) δικτάτορα...

Μία ἀπὸ τὶς ἀπολαύσεις που χάρισε σὲ ὅλους ἡ ἐπικαιρότητα εἶναι ἡ εὐκαιρία νὰ συζητηθεῖ ξανὰ (μὲ κάπως σαρδόνια διάθεση) ποιὸς εἶπε καὶ λέει τὰ μεγάλα «Ναὶ» καὶ τὰ μεγάλα «Ὄχι» σ' αὐτὴ τὴ χώρα. Ὅποτε γινόταν λόγος γιὰ τὸν Ἰωάννη Μεταξᾶ καὶ τὸ Ἔπος τοῦ 1940, ὁρισμένοι δύσμοιροι τῆς νῦν μνημονιακότατης καὶ πάλαι ποτὲ λεκτικὰ «ἀντιστασιακῆς» Ἀριστερὰς ἔσπευδαν νὰ σημειώσουν βλακωδῶς: «Το "Ὄχι" τὸ εἶπε ὁ λαός, τὸ ἀφουγκράστηκε ὁ Μεταξᾶς καὶ δὲν μποροῦσε νὰ κάνει διαφορετικὰ παρὰ νὰ πολεμήσει». Καὶ οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι ποὺ ἔλεγαν ὅτι στὶς τρεῖς τὰ ξημερώματα ὁ Γκράτσι ξύπνησε τὸν λαὸ καὶ ζήτησε γῆν καὶ ὕδωρ τώρα εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ ξεσκονίζουν καλὰ τὰ ὑπουργικὰ γραφεῖα τοὺς διότι θὰ ἔρθουν οἱ γκαουλάιτερ τοῦ Βερολίνου γιὰ

Τί ἔλεγε ὁ Πυθαγόρας γιά τά ζῶα καί τόν σεβασμό σέ αὐτά

«Ὁ  Ἄργος ἀναγνωρίζει τον Ὀδυσσέα». Ἔργο του Ὁλλανδοῦ ζωγράφου TheodorvanThulden (1606–1669).

«Μὲ αὐτὸ τον τρόπο ἔζησε καὶ ἐκεῖνος, ἀποφεύγοντας νὰ τρέφεται μὲ ζῶα καὶ προσκυνώντας ἀναίμακτους βωμούς, προσπαθώντας νὰ ἀποτρέψει καὶ τους ἄλλους ἀπὸ τὸν φόνο συγγενικῶν μὲ μας ζώων καὶ σωφρονίζοντας μᾶλλον τὰ ἄγρια ζῶα καὶ ἡμερώνοντάς τα μὲ λόγια καὶ ἔργα, χωρὶς νὰ τα βλάπτει μὲ τιμωρίες. Ἐπίσης διέταξε τοὺς πολιτικοὺς ποὺ ἔγραφαν τους νόμους νὰ ἀπέχουν ἀπὸ τα ἔμψυχα, ἐπειδὴ αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ ἐφαρμόζουν το δίκαιο μέχρις ἐσχάτων δὲν θὰ ἔπρεπε βέβαια νὰ ἀδικοῦν τὰ συγγενικὰ ζῶα. Διότι, πὼς θὰ μποροῦσαν νὰ πείσουν τους ἄλλους πὼς εἶναι δίκαιοι, ἂν οἱ ἴδιοι ἦταν κυριευμένοι ἀπὸ πλεονεξία;»

Ἰαμβλίχου «Περὶ του Πυθαγορείου Βίου», Προσωκρατικοί, Πέμπτος τόμος, ἐκδόσεις Κάκτος, σελ. 186-187

Τὸ αἷμα φέρνει αἷμα σὲ κάθε περίπτωση. Εἴτε εἶναι ἀνθρώπινο εἴτε ζώου, ὁ φόνος εἶναι φόνος. Ὁ πανεπιστήμονας καὶ φιλόσοφος Πυθαγόρας (570 π.Χ. - 495 π.Χ.) δὲν ἀντιμετώπιζε «ἐργαλειακὰ» το ζωικὸ βασίλειο. Δὲν θεωροῦσε ὅτι τὰ ζῶα εἶναι ἔνσαρκες μηχανές, σχεδιασμένες γιὰ νὰ ὑπηρετοῦν τὶς ἀνθρώπινες ἀνάγκες. Ἡ ἀντίληψὴ του γιὰ τη φύση καὶ τὸν κόσμο δὲν