Εὐτυχῶς ἡττηθήκαμε σύντροφοι

Ἀριστερά: Ὁ συγγραφέας στίς Φυλακές τῆς Κέρκυρας τό 1957. Δεξιά: Ὁ πατέρας τοῦ Κώστας Λαζαρίδης, γραμματέας τοῦ ἐργατικοῦ ΕΑΜ. 

Ἐκτελέστηκε ἀπό τούς Γερμανούς τό 1943.

Ἕνα ἱστορικό στέλεχος τοῦ ΚΚΕ, συγκατηγορούμενος τοῦ Μπελογιάννη, ἀποκαλύπτει τήν πικρή καί ὠμή ἀλήθεια γιά τό κόμμα.

Αὔριο, ἡ πλήρης ἔκδοση τῆς «κυριακάτικης δημοκρατίας» θά περιλαμβάνει τό βιβλίο τοῦ Τάκη Λαζαρίδη, ἑνός ἱστορικοῦ στελέχους τοῦ ΚΚΕ πού συμμετεῖχε σέ κρίσιμες φάσεις τῆς σύγκρουσης αὐτοῦ τοῦ κόμματος μέ τή λογική καί τό ἐθνικό συμφέρον. Ὁ κ. Λαζαρίδης, ζῶντας τήν ἐποχή τοῦ μεταπολέμου τήν κομματική καθημερινότητα, κατάλαβε τί εἶχε ὁδηγήσει στά Δεκεμβριανά, στή Βάρκιζα, στήν κομμουνιστική ἀνταρσία τοῦ ’46 καί στό ψυχροπολεμικό «κρυφτό» καί «κυνηγητό» τῶν κομμουνιστῶν μέ τόν νόμο. Ὁ συγγραφέας, ἔχοντας μία πνευματική γενναιότητα πού δέν συνηθίζεται, ἐξηγεῖ τά αἴτια ποῦ ὤθησαν τά μέλη τοῦ ΚΚΕ νά σηκώσουν τά ὄπλα ἐναντίον τῆς πατρίδας καί νά διαπράξουν μία σειρά ἀπό κακουργίες, πού τραυμάτισαν ἀνεπανόρθωτα τήν χώρα μας. 
Ὅπως ἀναφέρεται χαρακτηριστικά στό βιβλίο, «ὁ νεαρός Τάκης Λαζαρίδης ὑπηρετοῦσε κανονικά τή στρατιωτική θητεία του ὅταν, τόν Νοέμβριο τοῦ 1951, ξέσπασε στήν Ἀθήνα ἡ ὑπόθεση τῶν ἀσυρμάτων τοῦ ΚΚΕ, μέ ἐξέχοντα κατηγορούμενο τόν Νίκο Μπελογιάννη. Ἡ δίκη, μέ τήν κατηγορία τῆς κατασκοπίας (Α.Ν.375/1936) ἔγινε τόν
Φεβρουάριο τοῦ 1952. Ὀκτώ από τους 29 κατηγορουμένους καταδικάστηκαν σε θάνατο: Νίκος Μπελογιάννης, Δημήτρης Μπάτσης, Ἠλίας Αργυριάδης, Νικόλαος Καλούμενος, Ἕλλη Ιωαννίδου, στρατιώτης Φιλάρετος (Τάκης) Λαζαρίδης, Χαράλαμπος Τουλιᾶτος καί Μιλτιάδης Μπισμπιάνος.[…] Στήν δίκη ὁ Τάκης “ὑπερασπίστηκε μέ ἐπαναστατική συνέπεια καί ἀδιαλλαξία τήν τιμή καί τήν ὑπόληψη τοῦ κόμματος”, ὅπως ἔγραψαν τά κομματικά ἔντυπα. Τό βράδυ τῆς 31ης Μαρτίου 1952 πῆραν ἀπό τή φυλακή τούς Μπελογιάννη, Μπάτση, Αργυριάδη καί Καλούμενο, καί τούς ἐκτέλεσαν στό Γουδί, ἀφοῦ φώτισαν τόν χῶρο μέ τούς προβολεῖς τῶν καμιονιῶν.
Σκόρπισαν τούς ἐπιζήσαντες σέ διάφορες φυλακές. Ὁ Τάκης, πού πῆγε στίς φυλακές τῆς Κεφαλλονιᾶς, ἐπέζησε χάρις στό νεαρό τῆς ἡλικίας τοῦ, ἀλλά καί χάρις στό γεγονός ὅτι ὁ πατέρας τοῦ ἐκτελέστηκε ἀπό τούς Γερμανούς καί ἡ μητέρα του γιά τήν ἀντιστασιακή της δράση καταδικάστηκε σέ ἰσόβια δεσμά ἀπό βουλγαρικό στρατοδικεῖο»...
Ἔχοντας κατά νοῦ ὅλα τά παραπάνω, εὔκολα γίνεται ἀντιληπτό τό εἰδικό βάρος τοῦ τίτλου τοῦ βιβλίου τοῦ Τάκη Λαζαρίδη «Εὐτυχῶς ἡττηθήκαμε σύντροφοι».