Γερμανία ἐναντίον Ἑλλήνων ἐφοπλιστῶν

Γραμματόσημο τοῦ 1971 γιά τήν 150ἡ ἐπέτειο ἀπό τήν Ἐθνεγερσία τοῦ 1821. Ἀπεικονίζεται ἡ ναυμαχία τῆς Σάμου (1824).

«Μήν κατηγορεῖτε ἐμένα γιά τίς δομικές ἀδυναμίες τοῦ ἑλληνικοῦ προγράμματος. [...] ὁ Τσίπρας ὑποσχέθηκε νά καταργήσει τά προνόμια γιά τούς ἐφοπλιστές. Τίποτα ὅμως δέν ἔγινε».
Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ὑπουργός Οἰκονομικῶν τῆς Γερμανίας, δήλωση στό WDR Europaforum 2017, Βερολίνο 1 Ἰουνίου 2017.

Ἡ δήλωση τοῦ εμπροσθοφύλακα τῆς γερμανικῆς πολιτικῆς ἐξετάστηκε καί ἀπαντήθηκε μᾶλλον πρόχειρα καί ἀρκετά «ρηχά» ἀπό τήν πλευρά τοῦ ἡμεδαπού πολιτικοῦ κόσμου, ἀπό τούς ἐπί παντός ἐπιστητοῦ δημοσιολογοῦντες ἀλλά καί ἀπό τούς Ἕλληνες πλοιοκτῆτες, οἱ ὁποῖοι δέν ἔδειξαν νά ἀντιλαμβάνονται τό μέγεθος τοῦ κινδύνου. 

Ἡ πλειονότητα τῶν ἀπόψεων πού διατυπώθηκαν γιά τήν ἐπίθεση Σόιμπλε στήν ἑλληνική πλοιοκτησία κυμάνθηκε ἀπό τήν ἀπόδοση τοῦ κινήτρου του στόν
παγιωμένο πλέον, παραδοσιακό ἀνθελληνισμό του μέχρι τήν πικρία καί τήν ἀνήμπορη ὀργή του γιά τήν πτώση καί τήν ἐν γένει ὑστέρηση τῆς γερμανικῆς ναυτιλίας. Ἐπιπρόσθετα, παρατέθηκε ὡς ἐπινίκιο τεκμήριο τῆς ἐπικράτησης τῆς ἑλληνικῆς ἐμπορικῆς ναυτιλίας ἔναντι τῆς ἀντίστοιχης γερμανικῆς τό αἴτημα πτώχευσης πού κατέθεσe ἡ Rickmers Holding, ἡ τρίτη μεγαλύτερη ναυτιλιακή ἑταιρεία τῆς Γερμανίας. 

Το κίνητρο τοῦ Σόιμπλε δέν εἶναι ἡ ὀργή. Ἡ πείρα του, ἡ πνευματική συγκρότηση του καί ἡ πολιτική διαδρομή του, ἄν μή τι άλλο του έχουν προσφέρει τό... ἀτού να δύναται να διοχετεύει τήν ἀρνητική ἐνέργεια του (μίσος, ἐμπάθεια, πικρία κ.ά) προληπτικά καί διά τῶν πράξεων ὄχι ἐκ τῶν ὑστέρων καί μέ δηλώσεις. 

Δηλαδή, αὐτό πού ἐπιθυμεῖ νά πράξει ὁ ὑπουργός Οἰκονομικῶν τῆς χώρας πού μᾶς δυναστεύει εἶναι ἡ κατασκευή μίας πραγματικότητας, στήν ὁποία ὁ ελληνόκτητος στόλος θά ἔχει συρρικνωθεῖ, οἱ ρότες του, οἱ ἐπιλογές του, τά ναῦλα του καί τά εἴδη τῶν μεταφορῶν πού θά ἐκτελεῖ ἐν πολλοῖς θά ἐλέγχονται ἀπό τό σύμπλοκο τῶν δυνάμεων πού ἐκπροσωπεῖ ὁ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Ἡ κατασκευή πραγματικότητας εἶναι καθημερινή δραστηριότητα γιά τούς πολιτικούς καί τούς δημοσιογράφους ἐνῶ παραμένει ἐφικτή -ἀλλά ὄχι καί τόσο... περιζήτητη- γιά τούς κεφαλαιούχους. Ὁ πολιτικός ἀκόμα κι ἄν δέν ἔχει καταφέρει κάτι, ἀκόμα κι ἄν ἔχει ἀστοχήσει νά ὑλοποιήσει τίς ἐπιδιώξεις του, ἀκόμα κι ἄν ἀπέχει πολύ τό ὅραμά του, μέ τήν ἔκφραση βούλησης καί μόνο συντονίζει τίς δυνάμεις καί τίς προσπάθειες τῶν ἀκροατῶν του. Εἴτε αὐτοί πού τόν ἀκοῦν εἶναι φίλοι εἴτε ἀντίπαλοι εἴτε ἀδιάφοροι, ἡ φωνή ἑνός πολιτικοῦ (και δῆ κάποιου πού φέρει σημαντική ἰσχύ) πάντοτε ἀκούγεται μέ προσοχή. Ἐπηρεάζει, ἀκόμα καί ὅσους διαφωνοῦν μέ ἐκεῖνον.

Ὁ Σόιμπλε μέ τή δήλωσή του δέν ἀπευθύνθηκε στόν Τσίπρα, στούς Ἕλληνες ἐφοπλιστές ἤ ἁπλά στούς ψηφοφόρους του. Εἶπε ὅ,τι εἶπε γιά νά ἀκουστεῖ ἀπό τούς Ἕλληνες φορολογούμενους πολίτες πού ἔχουν πληγεῖ ἀπό τήν κρίση ἀλλά καί ἀπό τούς Γερμανούς καί τό σύνολο τῶν Εὐρωπαίων πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἐνδέχεται νά συμμετέχουν στήν κατασκευή μίας ἀνεπιθύμητης πραγματικότητας γιά τόν ἑλληνόκτητο στόλο. 

Φυσικά, ὁ Γερμανός ὑπουργός Οἰκονομικῶν εἶχε κατά νοῦ καί τήν μεταβολή τῶν γεωπολιτικῶν ἰσορροπιῶν στή Μεσόγειο ἀλλά καί τήν ἀνάγκη ἀποτροπῆς τῆς ἀποδέσμευσης τῆς πατρίδας μας ἀπό τά τευτονικά δεσμά τῆς ἐξάρτησης ἀπό τήν Ε.Ε. Ὁ ἑλληνικός ἐφοπλισμός ἔχει τήν... συνήθεια νά ἀπελευθερώνει τήν Ἑλλάδα (ἤ τοὐλάχιστον νά συμβάλει σημαντικότατα σέ αυτό) ἀκόμα κι ὅταν οἱ πλοιοκτῆτες δέν ἔχουν ἀρχικά σχηματοποιήσει στό νοῦ τούς αὐτή τήν πρόθεση! Ἄν κάποιος ἐχθρός, εἰσβολέας ἤ δυνάστης τῆς Ἑλλάδας κατορθώσει νά γονατίσει τούς πλοιοκτῆτες ἐξασφαλίζει τήν ἀπρόσκοπτη συνέχιση τῆς κατοχῆς ἤ ἐλέγχου τῆς χώρας γιά μεγάλο διάστημα.

Ἀπό τήν πλούσια βιβλιογραφία γιά τό 1821 προτείνεται ἡ ἀνάγνωση τοῦ Β΄ Τόμου τῶν πρακτικῶν τοῦ συνεδρίου «Ἡ ζωή τῶν ὑποδούλων Ἑλλήνων ἐπί Τουρκοκρατίας»(ἐκδόσεις Ἀρχονταρίκι) καί συγκεκριμένα τήν ἑνότητα (σελ.303) πού τιτλοφορεῖται «Ἡ Ναυτιλία τῶν Ἑλλήνων στίς παραμονές τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης». Ἐκεῖ, ἡ εἰσηγήτρια Κατερίνα Γαλάνη (S.Sc, D.Phil Oxon) ἐξηγεῖ καί παρουσιάζει μέ εὐσύνοπτο τρόπο πώς οἱ Ἕλληνες πλοιοκτῆτες ἄκμασαν ἀφοῦ κινήθηκαν ἀνάμεσα στίς «ρωγμές τοῦ συστήματος» τοῦ παγκοσμίου ἐμπορίου καί ἐκμεταλλεύτηκαν μέ ὑποδειγματικό τρόπο τόν ἀνταγωνισμό, καί τίς ἀντιθέσεις τῶν συμφερόντων τῶν ὑπερδυνάμεων ἔγιναν «πρωταγωνιστές τοῦ Ἀγώνα τῆς Ἀνεξαρτησίας, πολιτικοί ὁραματιστές ἀλλά καί χρηματοδότες τῆς Ἐπανάστασης». 

Ἀποκόπτοντας -επικοινωνιακά, οἰκονομικά, ἐργασιακά καί ψυχολογικά- οἱ Γερμανοί τούς Ἕλληνες πλοιοκτῆτες ἀπό τόν λαό τῆς χώρας καταφέρνουν ἕνα ἀποφασιστικό πλῆγμα στό ἔθνος. Το σχέδιό τους μπορεῖ νά ματαιωθεῖ ἀλλά καί νά στραφεῖ ἐναντίον τούς. Ἀρκεῖ νά ὑπάρχει βούληση καί πνευματική διαύγεια.