Δέν ὑπάρχουν κακοί πρωθυπουργοί

Κάκιστοι πολίτες ὑπάρχουν. Εἶναι αὐτοί πού τά τρῶνε μαζί μέ τούς πολιτικούς, ἀλλά δέν βάζουν κιλά, αὐτοί οἱ ἀχρεῖοι…

Tήν προηγούμενη ἑβδομάδα, οἱ μαθητές τῶν Ἐπαγγελματικῶν Λυκείων (ΕΠΑ.Λ). εἶχαν τήν εὐκαιρία, γράφοντας ἔκθεση στίς πανελλαδικές ἐξετάσεις, νά δοῦν τή θέα πρός τό μέλλον ἀπό τό σκοταδόλουστο παραθύρι τοῦ φιλοκυβερνητισμοῦ. Γιά νά γράψουν ἔκθεση, τούς δόθηκε ἀπόσπασμα ἀπό τήν ἔκδοση τῶν δοκιμίων τοῦ Γιώργου Θεοτοκᾶ πού τιτλοφορεῖται «Στοχασμοί καί Θέσεις». Το πρωτότυπο κείμενο ἔχει ὡς ἑξῆς: «Ἕνας ἄξιος μαραγκός, πού κατέχει καλά τή δουλειά του καί πιστεύει σέ αὐτήν, εἶναι πολύ πιό ὁλοκληρωμένος καί ἀξιοσέβαστος ἄνθρωπος ἀπό ἕναν κοῦφο πρύτανη ἤ ἕναν κακό πρωθυπουργό».

Ἡ γαβρόγλεια, συριζαίικη ἐκδοχή εἶναι...
ὡραιότερη: «Ἕνας ἄξιος μαραγκός, πού κατέχει καλά τή δουλειά του καί πιστεύει σέ αὐτήν, εἶναι πολύ πιό ὁλοκληρωμένος καί ἀξιοσέβαστος ἄνθρωπος ἀπό ἕναν κακό ἐπιστήμονα». Σωστά «χιονίστηκαν» ἀπό τό κείμενο ὁ «κοῦφος»(δηλαδή, ἀσόβαρος, ἐλαφρόμυαλος, μάταιος) πρύτανης καί ὁ -ὅ μή γένοιτο- «κακός πρωθυπουργός»!

Πρῶτα ἀπ’ ὅλα, ἄς ἀσχοληθοῦμε μέ τό δεύτερο. Κακός πρωθυπουργός δέν ὑπῆρξε στήν Ἑλλάδα. Σύμφωνα μέ τήν ἰσχύουσα μεταπολιτευτική νοοτροπία, νομοθεσία καί θεσμική ἀντιμετώπιση τῶν πραγμάτων, ὅλοι οἱ πρωθυπουργοί καλοί ἤντουσαν καί ἤσαντε καί ἤσαντο. Κανείς δέν πῆγε φυλακή. Οὐδείς τουφεκίστηκε σάν τόν Γούναρη. Οὔτε ἕνας δέν εἶδε πώς είναι να ζεῖς καί νά πεθαίνεις φτωχός, παρατημένος σέ κρεβάτι νοσοκομείου ἤ γηροκομείου. Ὅλοι μέ τίς τιμές τους, τίς συνταξάρες τους, τίς φρουρές τους, τά προνόμια τους καί τίς δικές μᾶς δαπάνες γιά τίς ἰδιωτικές ὑποθέσεις τους.

Οἱ κακοί πρωθυπουργοί δέν μπαίνουν στά θέματα ἐκθέσεων, ἐπειδή ἁπλά δέν ὑπάρχουν. Ἄν ὑπῆρχαν, ἡ χώρα θά ἦταν ζητιάνα καί θά σερνόταν στά σαλόνια τῶν ξένων γιά νά ἱκετέψει ἔλεος καί δανεικά. Ἄν εἴχαμε κακούς πρωθυπουργούς, οἱ πολίτες θά πίστευαν ευκολότερα στά οὖφο, παρά στήν ὕπαρξη Δικαιοσύνης στήν Ἑλλάδα. Ἄν ἀναλάμβαναν τά ἠνία τῆς χώρας κακοί πρωθυπουργοί, οἱ κλέφτες καί οἱ ἐγκληματίες θά ἁλώνιζαν, ἐνῶ οἱ φορολογούμενοι θά χρεοκοποῦσαν, θά ἔχαναν τίς δουλειές τους καί τίς οἰκογένειές τους, ἀφοῦ ἡ ξενιτιά θά κατάπινε τά ἑλληνικά νιάτα. Ἀλλά, εἴπαμε: Δέν ὑπάρχουν κακοί πρωθυπουργοί στήν Ἑλλάδα...