Τηλεφώνημα ἀνάληψης εὐθύνης γιά τήν ἐπίθεση στά τζάμια τῆς οἰκίας τοῦ μικροῦ Ἀφγανοῦ Ἀμίρ

Ἀκόμα μία ἀποκλειστικότητα. Το μηχάνημα νομίμων συνακροάσεων πού διαθέτομεν ἠχογράφησε τά ἀκόλουθα συγκλονιστικά:

- Κήρυκας, λέγετε.
- Γειά σας.
- Γειά σας.
- Εἶστε ὁ Ἡμερήσιος Κήρυξ τῆς Δαλαμανάρας Ἀργολίδος;
- Ὄχι ἐγώ προσωπικά. Δουλεύω ἐδῶ. Εἶμαι τηλεφωνήτρια.
- Ἐξυπνάδες πρωί πρωί;
- Πείτε μου, κύριε. Τί θέλετε;
- Εἶμαι ἀσυγκράτητος ἐθνικιστής, ἐρασιτέχνης τρομοκράτης μέ δολοφονικά ἔνστικτα καί θέλω νά ἀναλάβω τήν εὐθύνη.
- Γιά ποιο πράγμα;
- Γιά τό σπάσιμο τῶν τζαμιῶν τοῦ Ἀμίρ.
- Ποιανοῦ;
- Τοῦ Ἀμίρ. Του 11χρόνου Ἀφγανοῦ πού ἔπρεπε νά
κρατήσει τή σημαία, ἀλλά δέν τοῦ τή δώσανε, κι ἤρθαμε κι ἐμεῖς ἀπό πάνω νά τόν ἀπειλοῦμε, νά τοῦ σπᾶμε τά τζάμια μέ πέτρες, νά τοῦ πετᾶμε στό σπίτι πινακίδες σέ ἄπταιστα πακιστανελληνικάνικα (με παρ' ὀλίγον greeklish χαρακτῆρες), νά τόν ἀπειλοῦμε, νά τοῦ κάνουμε τή ζωή μαύρη, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐξοργιστεῖ μία κυρία παρτολίδου στήν τιβί καί νά μᾶς ταυτίζει μέ ὅλους τούς Ἕλληνες καί νά ἔχει καί δίκιο, γιατί ὅλοι οἱ Ἕλληνες εἶναι ἀκροδεξιοί καί πρέπει νά ντρέπονται.
- Εἶστε καλά, κύριε; Τι εἶναι αὐτά πού λέτε;
- Τί λέω; Ἐκπροσωπῶ τόν κ. Σόρ..., ἐεε, χμμμ, λάθος. Ἐκπροσωπῶ τήν ὀργάνωση «Πατρίς, λεπίς καί μέλαινα ἀκρίς» καί μόλις ἀναλάβαμε τήν εὐθύνη.
- Νά σᾶς δώσω ἕναν συντάκτη νά τοῦ τά πείτε; Ἐγώ δέν βγάζω ἄκρη. Δέν καταλαβαίνω.
- Δῶστε μου.
- Λάθος, κύριε ἐθνικιστή τρομοκράτη μου, δέν μπορῶ. Εἶναι πρωί καί ὅλοι λείπουν. Νά μοῦ ἀφήσετε ἕνα τηλέφωνο νά σᾶς πάρουν;
- Σιγά μή σοῦ ἀφήσω iPhone. Ἄσε, θά πάρω ἄλλη φορά.
Τούτ, τούτ, τούτ...