Η Μακεδονία θα μας σώση

«Σε σας στρέφομαι, παιδιά του Ελληνισμού, αγαπημένα Ελληνόπουλα, και σας εξορκίζω -αν έχετε να ξοδέψετε ενέργεια ας είνε και μέτρια, αν έχετε να κάψετε τίποτε περισσότερο από σπίθες απλές ενθουσιασμό- μη λησμονήτε ποτέ το θάνατο του Παλληκαριού, αλλά προ πάντων μη λησμονήτε τη ζωή του, τον ενθουσιασμό του δηλαδή και τη δύναμη και την τόλμη, μη λησμονήτε και την ιδέα που για κείνη δούλεψε και υπόφερε, ούτε την πανώρια χώρα όπου εσκοτώθη, γιατί και η ιδέα εξείνη και η χώρα θέλουν πολλούς ακόμα Ηρωες. Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώση».

Ιωνος Δραγούμη «Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα», εκδόσεις Νέα Θέσις, Αθήνα: 1992 σελ. 8-9

Ο Ιων Δραγούμης (1878-1920), ο επαναστάτης πολιτικός στοχαστής, ο εθνικός καθοδηγητής που έπεσε από τα φονικά πυρά βενιζελικών παρακρατικών, γνώριζε πού έπρεπε να απευθυνθεί για το ελληνικό μέλλον. Στους νέους. Ηξερε τι έπρεπε να ζητήσει από εκείνους: ενέργεια! Αυτό χρειάζεται η πατρίδα για να πάρει μπρος. Αυτό απαιτούν οι τροχοί της Ιστορίας για να γυρίσουν. Ενέργεια, φωτιά, πάθος, ιερή μανία για αγώνα. Η Ελλάδα θέλει αυτές τις
σπονδές να κάνουν για εκείνην Ηρωες. Τίποτε λιγότερο.

Ο Δραγούμης έζησε όπως έγραφε κι έγραφε όπως ένιωθε κι ονειρευόταν. Τα πατριωτικά ζητήματα, ο σχεδιασμός της μεγάλης εφόδου του ελληνικού έθνους στο πεδίο της μάχης του παρόντος και του μέλλοντος ήταν καθημερινή μέριμνα, όχι από καπρίτσιο, αλλά από εμπεδωμένη και κατασταλαγμένη περί βίου και θανάτου άποψη. Μπορεί να περνά... απαρατήρητο στις περιόδους της παρακμιακής ραστώνης, αλλά ισχύει. Η ζωή η ίδια είναι πόλεμος και το ελληνικό έθνος δεν επιβίωσε με τα «ναι» και τους τάχα «έντιμους» συμβιβασμούς αλλά με τα ΟΧΙ, την κατάφαση του αγώνα και την περιφρόνησή του για τις συνέπειες των ενάρετων πράξεων. Αν κάτι αξίζει στη ζωή, αξίζει και για θάνατο. Κι έτσι είναι η ψυχή της νεότητας.

Ποιος νέος, άραγε, θέλει να περάσει μια χαμοζωή όπου θα κρύβεται σαν τον τυφλοπόντικα από τις δοκιμασίες, τις προκλήσεις, τα πεδία όπου θα κριθούν η ισχύς, η λάμψη και η αρετή του; Την εποχή που ο Δραγούμης έγραφε αυτά τα ξεσηκωτικά κείμενα για τη Μακεδονία, η Ελλάδα ήταν συγκλονισμένη από τον ηρωικό θάνατο του Παύλου Μελά (1870-1904), του «Παλληκαριού» που δοξολογεί και μακαρίζει και θέτει ως πρότυπο για τη νεολαία ο συγγραφέας.

Για τη Μακεδονία μάτωσε μέχρι θανάτου στα βαλτοτόπια ο Παύλος Μελάς, για τη Μακεδονία σπαταλήθηκαν τόσα νιάτα και θερίστηκαν τόσες ζωές. Για τη ζωή όλων ταΐστηκε με ψυχές ηρώων ο Αδης. Ο Ιων Δραγούμης προειδοποιούσε στις αρχές του 20ού αιώνα, στο «Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα»: «Η Μακεδονία θα μας σώσει. Θα μας σώσει από την βρώμα όπου κυλιούμαστε, θα μας σώσει από την μετριότητα και από την ψοφιοσύνη, θα μας λυτρώσει από τον αισχρό τον ύπνο, θα μας ελευθερώσει. Αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε».

Δυναμική (για την ακρίβεια πολεμική) αντιμετώπιση του μακεδονικού ζητήματος πρότεινε κι ένας άλλος προφήτης του σύγχρονου Ελληνισμού. Ο Περικλής Γιαννόπουλος (1869-1910), στο θρυλικό πλέον «Εκκλησις προς το Πανελλήνιον Κοινόν», έγραφε με τον ιδιόρρυθμο, σφοδρό και αδύνατον να αντιγραφεί τρόπο του: «Ντροπή Σας να συζητάτε με τον Σκυλόφραγκο αν η Μακεδονική Σας Γη είνε Δική Σας Γη. Και να τον πείσης, δεν τον πείθεις το Ληστή. Ή μόνος του ή με Σμπίρους βαλτούς θα προσπαθήση να Σας πάρη κάθε Γη. Οι Πολιτισμοί που Σάς έμαθαν οι Δασκαλοτσούσιδες να προσκυνάτε μπρούμυτα, Σάς καμπανίζουν κατάμουτρα με άγρια χαστούκια: Η ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΕ ΤΟ ΣΠΑΘΙ.

Και είνε ανήθικον και άσκοπον και το να Σας δώσουν και το να δεχθείτε τι. Και να Σας δώσουν, αν είσθε Σάπιοι, ο πρώτος Δυνατός θα Σάς το πάρῃ. Το Ηθικόν είνε αν είσθε Σάπιοι, να Σας ξεπατώσουν και καθαρίσουν τη Γη. Φυλάτε τη Γη Σας και την Τιμή της, μόνο με Σπαθί.
Πάψετε Σαπιοδάσκαλοι καὶ Σαπιορήτορες -ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε Παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το ΣΠΑΘΙ.
Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το ΣΠΑΘΙ. Και έτσι είνε και μόνο έτσι ΠΡΕΠΕΙ να είνε».

Στα παραπάνω δεν μπορούν να προστεθούν λέξεις. Μόνο πράξεις. Καλόν αγώνα!