Συμπεριφορική «ἀντιβίωση» ἐγγυᾶται τήν ἐθνική ἐπιβίωση

Καί τώρα ἡ μαγική συνταγή τῆς ἐπανελλήνισης καί τῆς ἀνακατάληψης τοῦ κράτους ἀπό τίς πατριωτικές δυνάμεις. Μήν ἐνισχύετε τούς ἀνθέλληνες - ντόπιους καί ξένους. Μήν τούς ψηφίζετε, μήν ἀγοράζετε οὔτε τσίχλα ἀπό τά καταστήματά τους ἤ ἀπό τίς ἐπιχειρήσεις ὅπου ἐργάζονται.

Μήν τούς μιλᾶτε, μήν τούς συναναστρέφεστε, μήν ἐκχωρεῖτε οὔτε χαμόγελο στούς ἐχθρούς τῆς πατρίδας. Ἐνισχύστε μέ

ΓΙΑ την ΤΙΜΗ του ΕΘΝΟΥΣ & της ΣΗΜΑΙΑΣ

                                           

Ὁ μόνος Ἑβραῖος πού οἰκοδομεῖ σωστά καί σέ ὑγιεῖς βάσεις τήν προσέγγιση μέ τό Ἰσραήλ. Ἡ σύγκριση τοῦ φλογεροῦ πατριωτικοῦ λόγου του μέ τήν ἀφωνία τῆς ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἀναπόφευκτη. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι κατάγεται ἀπό τόν ἥρωα τοῦ ἑλληνικοϊταλικοῦ πολέμου Μαρδοχαίο Φριζῆ. Ὁ ραββίνος αὐτός εἶναι ἔντιμος καί παληκάρι.
Ὑστερόγραφο: δέν ἔχουμε δεῖ ἀκόμα τοποθέτηση γιά τή δολοφονία Κατσίφα ἀπό ἄραβα - παλαιστίνιο ἤ γενικά ἀπό ὁποιονδήποτε μουσουλμάνο.

Ζήτω ὁ ἀδελφός μας Κωνσταντίνος Κατσίφας πού ἔπεσε μέ τό ὅπλο στό χέρι, ὑπερασπιζόμενος γῆ καί σημαία ἑλληνική

Ρώμη: θανάσιμος ἐχθρός τοῦ Ἑλληνισμοῦ

Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερο ψέμα ἀπό τό στερεότυπο «οὔνα φάτσα οὔνα ράτσα». Ἡ Ρώμη κάθε τόσο ἐπιτίθεται μέ μένος 

ἐναντίον τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

«Δέν τολμῶμεν νά ἱστορήσωμεν τάς αισχροπραγίας εἰς ἄς εξώκειλεν ἐνταῦθα τό τέρας ἐκεῖνο τῆς φύσεως καί αἵτινες, περιγραφόμεναι ὑπό Δίωνος τοῦ κασσίου, ὑπερβαίνουσι πᾶν ὅ,τι ἡ ακολαστοτάτη φαντασία ἠδύνατο νά ἐπινοήσῃ. Πλήν τούτων ὅμως ὁ Νέρων ἐλεηλάτησε τήν Ἑλλάδα, τήν κατ’ αὐτόν ἐλευθέρα Ἑλλάδα, ἀναριθμήτούς δ’ ἐφόνευσεν ἄνδρας, γυναίκας, παῖδας διά νά κληρονομήση τάς περιουσίας αὐτῶν. Απήγαγεν ἐξ’ Ἀθηνῶν καί ἐξ ὅλων τῶν ναῶν πολλά ἔργα τέχνης, ἴνα δι’ αὐτῶν ἐπανορθώση τάς ζημίας ὅσων ἐπήνεγκεν ἐν Ρώμη ἡ τότε καταστρέψασα τήν πόλην ταύτην πυρκαϊά καί ἴνα κοσμήσῃ τά ἴδια αὐτοῦ βασίλεια∙ ἐτιμώρησε τήν ἐν Δελφοίς Πυθίαν τολμήσασαν νά ἐλέγξῃ αὐτόν καί ἀποκαλέση Ὀρέστην, αἰνιττόμενη τόν τῆς μητρός αὐτοῦ θάνατον, καταλύσας τό μαντεῖον καί σφάξας ἀνθρώπους εἰς τό στόμιον ἀπό τοῦ ὁποίου ἐξήρχετο τό ἱερόν πνεῦμα∙ καί καθόλου εἰπεῖν ἐπήνεγκε εἰς τήν Ἑλλάδα συμφορές μείζονας τῶν όσας πάλαι ποτέ ἡ τοῦ Ξέρξου διαβόητος ἐπιδρομή».

Κ. Παπαρρηγοπούλου «Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους», Ἀθήνα:1930, ἐκδόσεις Νίκας, Τόμος 3, σελ. 404.

Ἡ Ρωμαιοκρατία ἦταν ἡ ταφόπλακα τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ κόσμου καί μία περίοδος ταπείνωσης τοῦ πνεύματος τοῦ ἔθνους μας καί ἀδιάκοπης λεηλάτησης τῶν πολιτισμικῶν θησαυρῶν μας. Στό ἐναρκτήριο ἀπόσπασμα o Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος περιγράφει, παρά τήν τραχύτητα ὁρισμένων ἐκφράσεών του, συνοπτικά τή λεηλασία τῆς χώρας ἀπό τόν Νέρωνα. Δίνει μέ λίγα λόγια τήν εἰκόνα τῶν σφαγῶν, τῆς βεβήλωσης, τῆς ἀτίμωσης καί τῆς κατεδάφισης μακραίωνων θεσμῶν τοῦ ἔθνους μας ἀπό τόν ἐπικεφαλῆς τοῦ ρωμαϊκοῦ ἰμπέριουμ. Ὁ Νέρωνας εἶχε ἔρθει στήν Ἑλλάδα ὥστε νά

Ο ΜΕΤΑΞΑΣ ΕΓΡΑΨΕ ΚΙ Ο ΛΑΟΣ ΥΠΕΓΡΑΨΕ

Ἐγγύς τῆς 28ης Ὀκτωβρίου. Κάθε ἑλληνικός ἐνιαυτός, τήν 28η Ὀκτωβρίου, ἑνώνεται μέ τό πολεμικό κι ἀξέχαστο 1940. 

Αὐτές τίς ἡμέρες, κάθε δευτερόλεπτο πού περνάει, ταξιδεύοντας τόν χρόνο στό σημεῖο ὅπου τό μηδέν τῆς ὕλης συναντήθηκε μέ τό ἄπειρο τῆς ψυχῆς, οἱ συνειδήσεις τῆς ράτσας μας συντονίζονται μέ τόν Παράδεισο, τά Ιλίσια Πεδία, τίς νήσους τῶν Μακάρων, μέ ὅλα τά πεδία αἰώνιας εὐφροσύνης – ἐκεῖ πού βασιλεύει ἀδιατάρακτα τό ἡλιακό φῶς τῆς θείας ἀρετῆς.
Μικρά παιδιά, νέοι, ἡλικιωμένοι καί μεσόκοποι, αἰσθάνονται αὐτό τόν σπάνιο, τόν ἰδιαίτερο ἐσωτερικό κραδασμό πού μόνο οἱ περιπέτειες τοῦ ἔθνους καί οἱ μεγάλοι ἔρωτες δύνανται νά προκαλέσουν. Ὁ ἔσω κόσμος πλημμυρίζει βουβά ἀπό συγκίνηση. Οἱ ἦχοι καί οἱ εἰκόνες, τά τραγούδια καί τά ραδιοφωνικά διαγγέλματα τῆς ἐποχῆς, πυροδοτοῦν τήν

Το πωγωνίσιο του Γιάννου

Η θέα του κ. Παπαντωνίου σιδηροδέσμιου προκάλεσε θλίψη αλλά γέννησε στίχους, οι οποίοι του αφιερώνονται. 

Γιάννο μου το σακάκι σου πώς το 'χεις περασμένο; 

Γιατί πάνω στα χέρια σου είναι ακουμπισμένο; 

Μήπως κρυώνουν οι καρποί; Μήπως και τουρτουρίζουν; 

Δίπλα σου στέκουνε πολλοί και σε φωτογραφίζουν. 

Βαρύς αχός ακούγεται. Και τα κελιά ανοίγουν. 

Φήμες περί διαφθοράς τον σοσιαλισμό μας θίγουν. 

Σε βρίζουν κι είσαι μάλαμα, ολόφωτο αστέρι.

Σημίτης ο πρωθυπουργός· μ' αυτόν έγινες ταίρι.

Πολιτικά τα βρίσκατε, σώζατε την Ελλάδα.

Πριν από σας όλοι εμείς τρώγαμε φασολάδα.

Μας βάλατε εις το ευρώ, γίναμε ευρωπαίοι.

Ήμασταν κακομούτσουνοι, γινήκαμε ωραίοι.

Φανήκαμε αχάριστοι κι ολότελα κακοί.

Αχ πόσο το γουστάραμε να μπείτε φυλακή.

Βάλαν τον Άκη στο κελί και ρίξανε και σένα

πως θα μπορείς εις την ψειρού να ντύνεσαι στην πένα;

Σε μπλέξανε βρε Γιάννο μου με όπλα και με μίζες. 

Δεν είσαι συ για την μπουζού αλλά για τις Ιμπίζες. 

Γεννήθηκες για Μονακό, Σεν Μόριτζ και Μυκόνους. 

Δεν πλάστηκες για την ψειρού, με κλέφτες, δολοφόνους. 

Και τώρα λεν' πως έρχονται κι άλλες πολλές εκπλήξεις

Ελλάς πατρίδα μου γλυκιά ποτέ σου δεν θα πλήξεις...

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ

Wardruna - Hagal

Παρουσίαση τοῦ βιβλίου «Ἐμεῖς οἱ δύο»

Τό «Ἐμεῖς οἱ δύο» εἶναι ἕνα ἐρωτικό σατυρικό μυθιστόρημα καί ἔφτασε ἡ ὥρα γιά τήν κεντρική ἀθηναϊκή παρουσίαση. Θά μοῦ κάνουν τήν τιμή νά μιλήσουν γιά αὐτό οἱ Ζάχος Χατζηφωτίου, Φαήλος Κρανιδιώτης, Γιάννης Γιαννάκενας, Ἀλέξανδρος Κολλάτος, Δημήτρης Κολλάτος, Μανώλης Κοττάκης. Σᾶς περιμένουμε ὅλες καί ὅλους τήν Παρασκευή 12 Ὀκτωβρίου στό ΕΒΕΑ, Ἀκαδημίας 7. Ὥρα προσέλευσης 18:30.

Ὀρθοπολιτικός ὁδηγός ἀρθρογραφίας

Δέν ἔχει σημασία νά σέ διαβάζουν οἱ πολλοί. Προέχει νά μήν ἐνοχλοῦνται οἱ λίγοι μέ ὅσα γράφεις

Σήμερα θά κάνουμε μαθήματα σύγχρονης νεοταξικῆς «δημοσιογραφίας», ἐξετάζοντας τούς τρόπους γραφῆς καί μετάδοσης γεγονότος πού ἀπασχόλησε τήν ἐπικαιρότητα. Ἄς πάρουμε, γιά παράδειγμα, τή ληστεία πού ἔγινε σέ κοσμηματοπωλεῖο στήν Πανεπιστημίου.

Ἐκδοχή α (προχωρημένα ἀντιρατσιστική): Ἀκόμα ἕνα φαινόμενο ρατσισμοῦ καί σεξισμοῦ στήν καρδιά τῆς Ἀθήνας. Ἰδιοκτήτης κοσμηματοπωλείου, ἀντιλαμβανόμενος ὅτι τά ληστά (σ.σ.: Προσοχή! Ὄχι ληστές, εἶναι σεξιστικό νά ἀρσενικοποιοῦμε καί τά 62 φύλα) δέν εἶναι γκέι, τρανς, κροστζέντερ διεμφυλικοί, κρόσφιτ, μπαϊσέξουαλ καί μπάι νάιτ, ΔΕΝ τούς ἐπιτέθηκε γιά νά τούς χτυπήσει!

Ὁ σεξιστής ἰδιοκτήτης, διακρίνοντας ὅτι τά ληστά εἶναι ὁμοϊδεάτα του, τά ἄφησε νά

Ἡ ἀσχήμια τῆς ἐξουσίας κι ἡ ὀμορφιά τοῦ Θεοῦ

 «Ἡ δημιουργία τοῦ Ἀδάμ». Νωπογραφία πού φιλοτέχνησε ὁ Μιχαήλ Ἄγγελος (1475 - 1564). Κοσμεῖ τήν ὀροφή τῆς Καπέλλα Σιστίνα στό Βατικανό.

«Καί μή συσχηματίζεσθε τῷ αιώνι τούτω ἀλλά μετάμορφούσθε τή ανακαινώσει τοῦ νοός ὑμῶν εἰς τό δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τό ἀγαθόν καί εὐάρεστον καί τέλειον»

Μή γίνεστε ἕνα μέ τήν ἐποχή σας ἀλλά νά μεταμορφώνεστε μέ τήν ἀνανέωση τοῦ νοῦ σας μέ τό νά διακρίνετε ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο εἶναι ἀγαθό καί ἀρεστό καί τέλειο.

Ἀποστόλου Παύλου, Πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή 12:2.

Ἡ λέξη «συσχηματίζεσθε» εἶναι ἰδιαίτερα εὔστοχη. Δείχνει τή μετάλλαξη στήν ὁποία ὑπόκειται κάθε πρόσωπο τό ὁποῖο γίνεται ἕνα μέ τήν ἐποχή του καί πλάθει ἑαυτόν κατά πώς βούλεται ἡ ὑλική ἐξουσία, αὐτή τῆς πολιτικῆς, τῆς οἰκονομίας καί ὅποιας ἄλλης κυβερνᾶ τά ἐφήμερα.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾶ νά μήν μεταλλαχθοῦμε. Νά μήν ἀφήσει μορφικό ἀποτύπωμα ὁ καιρός ἐπάνω μας ἀλλά νά μεταμορφωθοῦμε πνευματικά ἐπιλέγοντας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Νά ἀφήσουμε τό φθαρτό γιά τό ἄφθαρτο, τό αἰώνιο, τό ἀληθές.

Ἡ ἐξουσία κάθε ἐποχῆς θά ἀποπειραθεῖ, κατά κανόνα, νά μᾶς κάνει κυριολεκτικά «σάν τά μοῦτρα της», νά μᾶς ἐμποτίσει τόσο πολύ μέ τόν