Ο άνθρωπος έχει πολλή ενέργεια αλλά το πολύ δεν είναι άπειρο. Η δύναμή μας είναι πεπερασμένη. Από όσα ψυχικά εφόδια διαθέτουμε λίγα αφιερώνουμε σε υποθέσεις που στ’ αλήθεια μας αφορούν. Οι ημέρες μας έρχονται και παρέρχονται σε πεδία ξένα, σε μάχες που δεν σχετίζονται με την ύπαρξη και την εξέλιξή μας, σε υποθέσεις αλλότριες.
Μαγνητιζόμαστε σαν τις νυχτοπεταλούδες από φωτιές που άναψαν
αλλού και στριφογυρίζουμε γύρω από την υπνωτιστική κάψα μέχρι να εξαντληθούμε, να
καψαλιστούν τα φτερά μας και να παραδοθούμε στην μοιραία περιδίνηση μέχρι την
πρόσκρουσή μας στο έδαφος.
Όποιος θέλει να εξοικονομήσει χρόνο και δυνάμεις για τα σημαντικά, για εκείνα που εφάπτονται με τον χώρο του και σχετίζονται με όσα τον πραγματικά αφορούν, μαθαίνει να αδιαφορεί για τη μαζική