Ὁ Ἑλληνισμός στήν πυρά τῆς βαρβαρότητας

Ἡ Δύσις 'εὐγνωμονοῦσα' ἡ δὲ Ἀνατολὴ φθονοῦσα (καὶ βυσσοδομοῦσα) ἅρπαξαν, κατέστρεψαν, ἀφάνισαν συστηματικὰ τὶς ἁπανταχοῦ Ἑλληνικὲς Βιβλιοθῆκες, Δημόσιες ἀλλὰ καὶ Ἰδιωτικές, διάσημες ἢ ἄσημες.

«Τελικῶς, ἡ μεγάλη Βιβλιοθήκη τῆς Ἀλεξανδρείας κατεστράφη ὁριστικὰ τὸ 641 μ.Χ. ἀπὸ τὸν Ἐμίρη Ἄμρ ἴμπν ἀλ Ἄς, ὡς περιέχουσα βιβλία ἄχρηστα πρὸς τὴν σοφία τοῦ Κορανίου! Τὰ βιβλία τὰ περιέχοντα τὴν σοφία τοῦ κόσμου διωχετεύθησαν στὰ 4.000 δημόσια λουτρά τῆς Ἀλεξανδρείας γιὰ νὰ χρησιμοποιηθοῦν ὡς καύσιμη ὕλη. Ἀπαιτήθηκαν ἕξη ὁλόκληροι μῆνες γιὰ νὰ καῆ ὅλο ἐκεῖνο τὸ 'ὑλικό'»!

Ἄννα Τζιροπούλου Εὐσταθίου «Ἡ Καταστροφή τῶν Ἑλληνικῶν Βιβλιοθηκῶν – Λεηλάτησις τῆς Γνώσεως καί τῆς Μυθολογίας μας», Ἀθήνα: 2017, ἐκδόσεις Πελασγός, σελ. 53

Ἡ Ἄννα Τζιροπούλου Εὐσταθίου ἦταν μία σπουδαία Ἑλληνίδα φιλόλογος, πού ὑπερασπίστηκε ὅσο λίγοι τό σημαντικότερο ὀχυρό τοῦ ἔθνους: τήν ἱερή ἑλληνική γλῶσσα, ἐκείνη πού φτωχοποίησαν μέ νόμους ὁ Γεώργιος Ράλλης τῆς Νέας Δημοκρατίας (κατάργηση καθαρεύουσας) καί ὁ Ἐλευθέριος Βερυβάκης τοῦ ΠΑΣΟΚ (κατάργηση πολυτονικοῦ).

Ἡ Ἄννα Τζιροπούλου Εὐσταθίου ἀφιέρωσε τό σύνολο τοῦ ἐνήλικου βίου της στή μελέτη, τήν κατανόηση, τήν ἀνάλυση καί τή διδασκαλία τῆς γλώσσης μας, στή διαχρονία της, στή διδασκαλία τῆς ετυμολόγησης τῶν λέξεων. Ἀσχολήθηκε πολύ καί μέ τή σύνδεση τοῦ γλωσσικοῦ θησαυροῦ μας μέ τήν ἱστορία, τή μυθολογία καί τή φιλοσοφία.

Ἡ προσέγγιση τῆς Α. Τ. Ευσταθίου στά ἑλληνικά πράγματα δέν ἦταν ἀποσπασματική. Δέν
προσέφερε «φωτόγραφίες» τῶν στιγμῶν τοῦ ἐθνικοῦ βίου μας ἀλλά μία συνεκτική καί ὁλιστική ἀφήγηση– γι' αὐτό καί εἶχε ξεχωρίσει ἀπό τό σωρό τῶν πολλῶν καί ἀδιάφορων ὑποτιθέμενων συναδέλφων της καί «ἀνταγωνιστῶν» της. Συνηθίζονται τά καλά λόγια γιά τούς ἀνθρώπους πού διάβηκαν τά σύνορα τοῦ Άδη («οἱ νεκροί δέν ἔχουν ἐχθρούς», ἰσχυρίζεται τό ἀπόφθεγμα) ἀλλά στήν περίπτωση τῆς Ευσταθίου ἀξίζει κάθε θετική λέξη πού ἀκούγεται καί γράφεται.

Στά πολλά ἔργα τῆς Α.Τ. Εὐσταθίου περιλαμβάνεται καί τό «Ἡ Καταστροφή τῶν Ἑλληνικῶν Βιβλιοθηκῶν – Λεηλάτησις τῆς Γνώσεως καί τῆς Μυθολογίας μας». Ἐκεῖ, ἡ συγγραφεύς πραγματεύεται ἕνα θέμα τό ὁποῖο εἶναι μέν μεῖζον γιά τό ἔθνος, τό λαό μας ἀλλά καί τό σύνολο τοῦ πολιτισμένου κόσμου ἀλλά ἐπιλέγουμε νά ἀγνοοῦμε. Στό ἐναρκτήριο ἀπόσπασμα διαβάσαμε μία ἀνατριχιαστική ἀποτίμηση ἑνός ἀσύλληπτης ἔκτασης ἐγκλήματος ἐναντίον τῆς ἀνθρωπότητας, πού διέπραξαν οἱ Ἄραβες μέ τήν πυρπόληση τῆς βιβλιοθήκης τῆς Ἀλεξανδρείας τῆς Αἰγύπτου.

Οἱ καταστροφές τῶν ἑλληνικῶν βιβλιοθηκῶν ξεκίνησαν μέ τά Μηδικά. Διαβάζουμε στή σελίδα 79 τοῦ βιβλίου: «Τὴν Βιβλιοθήκη τοῦ Πεισιστράτου μὲ τὰ πρωτότυπα χειρόγραφα ὄχι μόνον τοῦ Ὁμήρου ἀλλὰ καὶ ἄλλων μεγάλων –ὑψίστων– ποιητῶν, ἱστορικῶν, τραγικῶν, ἅρπαξε καὶ μετεκόμισε εἰς Περσίαν ὁ Ξέρξης ὅταν μετὰ τὴν Μάχη τῶν Θερμοπυλῶν τὸ 480 π.Χ. (ὡς προσωρινὸς «νικητής»), καὶ πρὸ τῆς Ναυμαχίας τῆς Σαλαμῖνος –479 π.Χ.– (ὅπου ὑπέστη πανωλεθρίαν) εἶχε εἰσέλθει στὴν Ἀθήνα ὅπου κατέστρεψε, ἐγκρέμισε, ἐνέπρησε τὰ πάντα καὶ ἅρπαξε ὅ,τι πρόλαβε, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὴν Πεισιστράτειον Βιβλιοθήκην».

Τί ἀπέγιναν οἱ ἀνεκτίμητης ἀξίας, ἀναρίθμητες ἀλλά καί ὀγκωδέστατες βιβλιοθῆκες τῶν Ἑλλήνων; Γιατί οἱ Ἄραβες, οἱ Τοῦρκοι ἀλλά καί οἱ δυτικοί τίς λεηλάτησαν, τίς πυρπόλησαν, τίς κατέστρεψαν, δέν ἄφησαν οὔτε σελίδα ἀνέγγιχτη κι ἀμόλυντη ἀπό τήν λέπρα τῆς βαρβαρότητάς τούς;
Στη σελίδα 25 τοῦ βιβλίου ἡ Εὐσταθίου ἐξηγεῖ:
«Γιὰ ὅλην αὐτὴν τὴν ἑλληνικὴ προσφορὰ στὴν Ἀνθρωπότητα (Γραφή, Ὑλικὸν γραψίματος, σελίδες, Φύλλα, Βιβλία, Βιβλιοθῆκες) τόσον ἡ Δύσις ὅσον καὶ ἡ Ἀνατολὴ εὐχαρίστησαν ἀκόμη μία φορὰ τὴν Ἑλλάδα μὲ τρόπο ἰδιάζοντα μέν, συνήθη δὲ εἰς αὐτούς. Κατέστρεψαν συστηματικά, μετὰ βαρβαρικῆς μανίας, ὅλες τὶς Ἑλληνικὲς Βιβλιοθῆκες. Γιατί ἆρα γε; Μά, γιὰ πολλοὺς καὶ διαφόρους λόγους. Ἁρπάζουν ὅ,τι δὲν ἔχουν, ὅ,τι δὲν ἠμποροῦν ὄχι μόνον νὰ δημιουργήσουν ἀλλὰ οὔτε κἄν νὰ μιμηθοῦν. [...]
Ἡ Δύσις 'εὐγνωμονοῦσα' ἡ δὲ Ἀνατολὴ φθονοῦσα (καὶ βυσσοδομοῦσα) ἅρπαξαν, κατέστρεψαν, ἀφάνισαν συστηματικὰ τὶς ἁπανταχοῦ Ἑλληνικὲς Βιβλιοθῆκες, Δημόσιες ἀλλὰ καὶ Ἰδιωτικές, διάσημες ἢ ἄσημες. Δὲν ὑπῆρχε Ἑλληνικὴ οἰκία ποὺ νὰ μὴ διαθέτη τὴν ἰδιωτική της Βιβλιοθήκη…. 'Περὶ δὲ βιβλίων πλήθους καὶ βιβλιοθηκῶν κατασκευῆς καὶ συναγωγῆς, τί δεῖ λέγειν;'. Σχολιάζει ὁ Ἀθήναιος εἰς τὸ ἔργον του 'Δειπνοσοφισταί'».

Αὐτό τό βιβλίο εἶναι ἐξίσου πολύτιμο μέ κάθε ἕνα ἀπό ἐκεῖνα, τά ἑκατομμύρια τῶν ἑκατομμυρίων τῶν ἑλληνικῶν ἔργων, πού κατέστρεψαν διάφοροι ἐχθροί τῆς πατρίδας καί τῆς γνώσης. Ἡ ἀνάγνωσή του δέν ἀπελπίζει. Ὀργίζει μέν ἡ γνώση τῆς ἀγιάτρευτης πληγῆς τοῦ σκοταδιστικοῦ ἀνθελληνισμοῦ ἀλλά ἐμπνέει γιά δημιουργική ἀντεπίθεση. Νά γράψουμε τά διπλάσια ἀπ' ὅσα καταστράφηκαν, νά φτάσουμε σέ ἀκόμα πιό ἀπάτητες πνευματικές κορυφές. Στο χέρι μας εἶναι.