Τα εἶπε ὅλα ὁ Μεταξάς καί τά ξαναλέμε: «Κάνε ὅ,τι πρέπει καί ἄς γίνει ὁτιδήποτε».
Ἀπό τήν ἄλλη, ἄν εἶσαι πεπεισμένος ὅτι μέ τή συμμετοχή σου τά πράγματα μποροῦν νά βελτιωθοῦν, τότε νά συμμετέχεις ὁλόψυχα, αδιαφορώντἄς γιά τό ἀποτέλεσμα. Ας θυμηθοῦμε τή δεοντολογία τοῦ καλοῦ: δέν τό κάνεις ἐπειδή ἐπιδιώκεις κάτι νά ἀποκομίσεις ἀπό αὐτό, ἀλλά ἐπειδή εἶναι τό σωστό.
Οἱ ἐκλογές, μέ τή μυητική διαδικασία τοῦ τεράστιου κόπου, τῆς ἐξάντλησης τῶν σωματικῶν δυνάμεων καί τῆς ἤπιας ἤ ἀκόμα καί ἀνεξέλεγκτης ἀπελπισίας, τήν ὁποία διαδέχονται κατά περιόδους ανάλαμπές παρανοϊκῆς αὐτοπεποίθησης καί βεβαιότητας, σμιλεύουν μερικά εἴδη χαρακτήρων μέ τό
καλέμι τῆς ταπεινοφροσύνης - τῆς ἀληθινῆς, ὄχι τῆς δῆθεν, αὐτῆς πού σερβίρουμε μαζί μέ ὑποκριτικό χαμόγελο καί σκύψιμο τοῦ κεφαλιοῦ μπροστά στίς κάμερες.
Ὅποιος θνητός ἔρχεται σέ ἐπαφή μέ τήν ἐκλογική ἀγγαρειομαχία καί τά μεγέθη πού ἀπαιτοῦνται γιά νά «καλύψεις» ἀκόμα καί μία μικρή πόλη μέ «ἐπικοινωνιακό ὑλικό», ἀντιλαμβάνεται τή μικρότητά του. Εἶναι εὔλογο νά σκεφτεῖ, τήν ὥρα πού ξεποδαριάζεται περιδιαβαίνοντας τίς γειτονιές τῶν ἀνθρώπων: «Ρέ σύ, πόσο μεγάλη τελικά εἶναι ἡ Ἀθήνα ή η Θεσσαλονίκη, ὁ Βόλος, ἡ Ξάνθη, τό Κορωπί κ.λπ.;».
Μέ τήν ἀπέλπιδα προσπάθεια νά «φτάσεις παντοῦ», διαπιστώνεις τό πεπερασμένο τοῦ εἴδους μας, καί σέ φυσικές ἀλλά καί σέ πνευματικές δυνάμεις. Αὐτό εἶναι ἀναμφίβολα θετικό, διότι σέ προσγειώνει σέ κάτι πού ἀποφεύγουμε σχεδόν ὅλοι νά κοιτάξουμε κατάματα: στήν πραγματικότητα. Κι ὅταν τό κάνεις αὐτό τό ὡραῖο καί ἐπιδοθεῖς στόν ἀγαθό ἀγώνα τῆς προσωπικῆς ἐπαφῆς μέ τούς πολλούς, θά δεις τή νύχτα τῶν ἀποτελεσμάτων τόν ανθυποψήφιό σου νά σοῦ ρίχνει στά αὐτιά σέ ψήφους - σταυρούς, ἁπλά ἐπειδή εἶναι σεσημασμένο σούργελο καί ἔβγαινε μέ τίς μπάντες ἐπί σειρά ἐτῶν στήν τήλεόραση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου