Κυβέρνηση μόνη, φοβάται…

Ο Κώστας Καραμανλής δεν φοβήθηκε να οδηγεί χωρίς ζώνη, όπως φαίνεται στη φωτογραφία, αλλά πανικοβλήθηκε με μια αφίσα!

Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Ένα από τα μεγαλύτερα ατού του υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραμανλή είναι το γεγονός ότι… γεννήθηκε (φέροντας, ευτυχώς για εκείνον, το κατάλληλο επίθετο). Αυτός, ωστόσο, ο γόνος θεωρεί απαράδεκτη έως και απαγορευτέα την καμπάνια κατά των αμβλώσεων!
Είναι ενδιαφέρων ο φιλελευθερισμός της μοναδικής άποψης που λανσάρει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Έχεις δικαίωμα να λες ό,τι θέλεις αρκεί η άποψή σου να συμφωνεί με εκείνη των λιμπεραλιστών και δικαιωματιστών ντέμοκρατς των ΗΠΑ, του Τζορτζ Σόρος, της Γκρέτα Τούμπεργκ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και του ΚΙΝ.ΑΛ. Πέρα από το ηθικό μέρος του πράγματος, όπου και η κυβέρνηση και ο υπουργός Μεταφορών είναι εντελώς…
φάουλ (για να το πούμε και στη γλώσσα του συρμού), υπάρχει και το πρακτικό.

Το πρακτικό μέρος είναι πολιτικό κι έχει να κάνει με τους αριθμούς και την κοινή λογική. Η Ελλάδα, όπως μαρτυρούν οι αριθμοί, που πάντα είναι μαρτυριάρηδες, φθίνει. Ο αυτόχθων πληθυσμός της χώρας (όσοι, δηλαδή, δεν είναι «αφομοιώσιμοι» από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και τη Σρι Λάνκα) μειώνεται με ταχείς ρυθμούς.

Μια πολιτική απάντηση σε αυτό είναι να προφυλαχθούν παντί τρόπω οι ζωές των Ελλήνων και να ενθαρρυνθεί η γέννηση παιδιών. Ο Κώστας Καραμανλής με την απόφασή του να κατέβουν οι αφίσες που πρότειναν στις γυναίκες να κρατήσουν τα παιδιά τους και να μην τα σκοτώσουν έκανε ακριβώς το αντίθετο. Με όποιον τρόπο και να χρυσωθεί το χάπι, η πολιτική ουσία είναι μία: Υπουργός της κυβέρνησης λειτούργησε υπέρ του προβλήματος που σκοτώνει το έθνος και εναντίον της λύσης.

Και κάτι επιπλέον, εξαιρετικά σημαντικό: Η κυβέρνηση της Ν.Δ. με την πανικόβλητη αντίδρασή της στις φωνασκίες της Άκρας Αριστεράς έδειξε ότι κυβερνά εκείνη, αλλά εξουσιάζει ο φόβος – κάτι που συνεπάγεται τρομερούς κινδύνους για την πατρίδα.

Το να δίνεις εξουσία σε φοβικούς, που δεν αντέχουν την παραμικρή πίεση σε οτιδήποτε, είναι το ίδιο με το να την παραχωρείς σε παρανοϊκούς, που δεν αισθάνονται ίχνος φόβου και βιώνουν ένα διαρκές παραλήρημα μεγαλείου.