Ὀμόρφυν’ ἡ πλατεία… Ὁμόνοια, Χαυτεία…. Μέσα στὴν φιοριτούρα ὑψῶσαν παλιατζούρα. Σὰν ὑλικὰ κατεδαφίσεως, μοιραίας κυβερνήσεως.
Ὀμόρφυν’ ἡ πλατεῖα
τὸ’ πε ψὲς ἡ ἐξουσία.
Τὸ λὲν συνέχεια τὰ κανάλια
καὶ ἂς δείχνει τόσο χάλια.
Μὰ τὶ γυαλιὰ φοροῦν
καὶ πάντοτε μποροῦν
τόσο νὰ ἐπαινοῦν
τὴ βρόμα ποὺ θωροῦν;
Τὰ γυαλιὰ εἶν’ εἰδικὰ
Κι ἀμιγῶς πολιτικά.
Δουλεύουν σὰν πλυντήρια
μ’ εὐρὼ εκατομμύρια…
Ἡ κυβέρνηση τὰ δίνει
σὲ παιχνίδι ποὺ τὸ στήνει:
Αὐτὸ τῆς «ἐνημέρωσης»,
τοῦ λόγου ἐξημέρωσης.
Εἴκοσι μύρια σᾶς φτάνουν;
Οἱ μπατίρηδες τὰ χάνουν.
Αὐτοὶ πάντοτε πληρώνουν,
τοὺς πλουσίους γιὰ νὰ σώνουν.
Στην ὑγειὰ μας βρὲ παιδιά!
Ρουφῆξτε τὸ αἷμα τοῦ ραγιᾶ!
Ὀμόρφυν’ ἡ πλατεῖα.
Δὲν μᾶς τὸ λὲν ἀστεία.
Τὸ 'παν στὰ σοβαρὰ
κι ἡ βρόμα μᾶς βαρᾶ,
μπουκάρει στὰ ρουθούνια
τσίκνα μέχρι τὰ μπούνια.
Οὖρα καὶ περιττώματα,
ἀλλοδαποὶ σὲ στρώματα.
Μοσχοπωλεῖται πρέζα
Οἱ ἐξαρτημένοι, τέζα.
Ὁ δήμαρχος περνᾶ
δίπλα μας χαμογελᾶ.
Εἶναι βρὲ ὁ ανηψιός!
Καὶ μᾶς κυβερνᾶ ὁ γιός!
Μετὰ θα’ρθει ὁ ἐγγονὸς!
Κι ὕστερα ἔχει ὁ Θεός…
Ὅσο ὑπάρχουν ψηφοφόροι
θὰ αὐξάνονται οἱ φόροι.
Ὀμόρφυν’ ἡ πλατεῖα.
Ὁμόνοια, Χαυτεία
Μέσα στὴν φιοριτούρα
ὑψῶσαν παλιατζούρα.
Τέχνη πολὺ μοντέρνα.
Κομψὴ ὡσὰν...
λατέρνα.
Σὰν ὑλικὰ κατεδαφίσεως
μοιραίας κυβερνήσεως.
Ἅπαντες φωνάζουν «μπράβο»
Κι ὕστερα: «’γὼ τὶ θὰ λάβω;»
Φυσικά, δὲν εἶναι τσάμπα.
Τὶς κουβέντες κάνουν τράμπα
μ’ ἕνα τάξιμο ἤ θεσούλα∙
τῆς ζωῆς ἡ ἀναγούλα.
Κι ὅποιος τρώει τὸν σκασμὸ
κάνει καὶ διορισμό.
Ἡ θεσούλα τρεῖς κι ἑξήντα.
Τὶ νὰ κάνουν θέλεις, ήντα;
Άσ’ τες ἀξιοπρέπειες!
Αὐτὰ εἶναι ἀπρέπειες.
Δὲν εἶν’ τοῦτα γιὰ τὴν ὥρα
Ἄς περάσει πρῶτα ἡ μπόρα
Στον δήμαρχο χαμογελάστε!
Καὶ τὰ φλὰς ὅλα ἀστράψτε!
Δεῖξτε τοῦ γόνου μεγαλεῖα!
Διὰ τῆς ψήφου ἡ βασιλεία.
Χαρές, γιορτὲς καὶ πανηγύρια,
παραδίπλα τὰ τσαντίρια.
Ἄστεγοι μὲς στὶς παράγκες,
ἐκλεγμένοι, τσάμπα μάγκες.
Ἑτερόφωτοι ραγιᾶδες
νοῦλες μὲ περικοκλάδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου