Μία οὐσιαστικὴ γιορτὴ γιὰ τὸ 1821

Τιμὴ στὴν Ἐθνεγερσία δὲν εἶναι τὰ τραγούδια τοῦ Σαββόπουλου, τὰ μπότοξ μὲ τὰ πολλὰ λεφτὰ ἤ τὰ νεοταξικά, γιούνισεξ τσιτάτα.

Οἱ ἐπαναστάτες τοῦ ’21 ἔδιωξαν τὴν ἡμισέληνο ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ πολιτικὸ σύστημα τὴν ἐπανεγκατέστησε, καμαρώνοντας κιόλας, στὴν καρδιὰ τῆς Ἀθήνας ἐνῶ ταυτόχρονα ὑπόσχεται ὅτι σκοπεύει νὰ τιμήσει τὰ 200χρονα ἀπὸ τὸ θαῦμα τῆς Ἐπανάστασης. Ἄν θέλουμε ἐμεῖς, οἱ νόμιμοι κληρονόμοι τῆς πατρίδας, νὰ τιμήσουμε ἀληθινὰ τὰ παλικάρια ποὺ ξεφόρτωσαν ἀπὸ τὴ ράχη τοῦ ἔθνους τὸ βάρος τῆς σκλαβιᾶς πρέπει νὰ μὴν πιστεύουμε ὅσα λένε οἱ διχαλωτὲς γλῶσσες τοῦ ἐκτουρκισμοῦ μας καὶ νὰ ΚΑΝΟΥΜΕ πράγματα, σωστά, ἑλληνικά. Με τὴν κρατικὴ γιορτὴ δὲν ἀξίζει ν’ ἀσχοληθεῖ κάποιος. Χάσιμο χρόνου εἶναι.

Ὄχι μόνο δὲν ὠφελοῦν ἀλλὰ βλάπτουν καὶ προσβάλλουν τὸν Ἀγῶνα τὰ γελοία ντιριντάχτα, οἱ

χορογραφημένες φιέστες, οἱ ὑποκριτικὲς φιλοφρονήσεις «ἐπισήμων», οἱ νουθεσίες καὶ οἱ δηλητηριώδεις κουβερτοῦρες, ποὺ ρίχνει ἡ ἐξουσία, στὴν οὐσία τῆς Ἐθνεγερσίας.

Ὀφείλουμε στὰ 200χρονα τοῦ Ξεσηκωμοῦ νὰ ἀποδείξουμε ὅτι τὴν ἀξίζαμε τὴν Ἐλευθερία ποὺ κερδίσαμε καὶ θὰ ξανακάνουμε τὰ ἴδια –και μὲ μεγαλύτερο πεῖσμα καὶ σφοδρότητα- ἂν καὶ ὅποτε χρειαστεῖ. 

Ὄχι εὔπεπτες γιορτούλες καὶ ανοητεύουσες μπουρδίτσες ἐκεῖ ποὺ χύθηκε ποτάμι τὸ αἷμα τῶν ἡρώων καὶ τῶν μαρτύρων τοῦ Γένους: γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Πίστη τὴν Ἁγία καὶ τῆς Πατρίδος τὴν Ἐλευθερία ἔγιναν ὅλα καὶ ἀκριβῶς ἐκεῖ πρέπει νὰ ἐπικεντρωθεῖ ἡ συλλογικὴ προσπάθεια ἀπότισης φόρου τιμῆς πρὸς τοὺς γνωστοὺς καὶ ἄγνωστους μετόχους τοῦ μεγάλου Ἀγῶνα.

Πρῶτα καὶ κύρια: νὰ νιώσουν οἱ νέοι – ἀπὸ τὰ νηπιαγωγεῖα μέχρι τὰ πανεπιστήμια τὶ εἶναι ὁ Ἑλληνισμὸς καὶ γιατὶ σήκωσε τὸ ἀνάστημὰ του ἐναντίον τοῦ Τούρκου δυνάστη. Νὰ μάθουν ποιὰ ἦταν τὰ πρόσωπα ποὺ προετοίμασαν τὴν Ἐπανάσταση, οἱ ἰδέες πάνω στὶς ὁποῖες στηρίχτηκαν, οἱ μέθοδοι ποὺ ἀκολούθησαν καὶ οἱ θυσίες στὶς ὁποῖες ὑποβλήθηκαν καὶ ποιὸ ἦταν τὸ ἀποτέλεσμα ὅλων αὐτῶν τῶν δακρύων, τῶν βασάνων καὶ τοῦ αἵματος. Νὰ παραδειγματιστοῦν τὰ νιάτα μας ἀπὸ τοὺς ημιθεϊκοὺς ἥρωὲς μᾶς καὶ νὰ θελήσουν νὰ βαδίσουν στὸ δύσβατο μονοπάτι τῆς ἀρετῆς καὶ νὰ ἀποφύγουν ὅλες τὶς κακοτοπιές, οἱ ὁποῖες μᾶς ἔφτασαν στὸ σημεῖο ποὺ βρισκόμαστε σήμερα, στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ, τοῦ βιολογικοῦ ἀφανισμοῦ μας.