ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΥΛΗ ΣΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ

 

 Η Μούσα δεν πέρασε ούτε απ’ έξω από το πρωθυπουργικό κορωνογλέντι διότι δεν της ταιριάζουν τέτοιες συνάξεις…

 

Είμαι ο Κούλης, η θέλησή μου νόμος

Από το τένις μου πιάστηκε ο ώμος.

Στην Ικαρία θα πάω για να ξεσκάσω

Ντάρι ντάρι τον αέρα μου ν’ αλλάξω

 

Δεν αντέχω τα χνώτα των πληβείων.

Με απωθεί η ανημπόρια των αχρείων.

Θα πάω για μπάνιο. Η θάλασσα; Λάδι!

Κι ύστερα βουρ, θα φάω στου Στεφανάδη.

 

Πλάκα δεν έχει που όλο τους κλειδώνω;

Τρομοκρατούνται, με λουκέτα τους σαρώνω.

Βάζω μπροστά τους γλειώδεις υπουργούς

Να απειλούν με καραντίνες τους φτωχούς.

 

Βγήκατε έξω και πάτε στις

πλατείες;

Συνωστίζεστε σε άδειες εκκλησίες;

Δεν επιτρέπω, δεν θέλω, απαγορεύεται!

Αγριεύω κι ο διπλανός μου πάλι ρεύεται.

 

Καλαμαράκια και ταραμάδες, μπόλικα ούζα

Παρέλαβα χώρα, την κατάντησα χαβούζα.

Κι όλο παρτάρω και βολτάρω, καλοπερνώ

Τον λαουτζίκο μόνο μην βλέπω γιατί ξερνώ.

 

Γουρλώνω μάτια, κάπως ψευδίζω,

χέρια στις τσέπες

Μου λεν’ για συντάξεις και ΕΦΚΑ

και σκέφτομαι κρέπες

 

Ζώντας στην χλίδα εγώ νιώθω πρίμα,

αν τις πληρώνω με δημόσιο χρήμα.

Τα σκάνε για δάνεια, χρέη και μνημόνιο

ενώ ρουφούν φαυλοκρατίας το τρομπόνιο.

 

Δεν έχουνε πια μετρητά; Χρεωθήτωσαν!

Στου σογιού μας τον βωμό ξηλωθήτωσαν.

Δικαιολογίες πολλές. Τις λεν’ τα κανάλια

Τα μετρητούλια μακιγιάρουν τα χάλια

 

Θα κάτσω καιρό στην καρέκλα,

ω Μέρκελ αγία

Θα διάγω ανέτως στην ρέκλα,

γλυκιά Γερμανία.

 

Οι ξένοι θα λένε, εγώ θα το πράττω

Θα κυβερνώ μπανανία του ΝΑΤΟ

Κι αν τα ζητήσει όλα ο Ερντογάν

Θα του τα δώσω δίχως αλλά και αν.

 

Είμαι ο Κούλης, η θέλησή μου νόμος

Τέλεια κατάντια, πως πιάνει ο τρόμος

πολιτικούς που ακούν τ’ όνομά μου

και τα δικά τους, αν θέλω, δικά μου…