Ὁ διὰ τὸν Χριστὸν «σαλός»

 

Ὅποιος  πιστεύει στὸν Θεὸ φαντάζει τρελὸς στοὺς «λογικούς», ποῦ χαρίζουν τὴν χώρα τοὺς σὲ διεφθαρμένους ἀπίστους καὶ ἰσλαμιστὲς ἐποίκους.

Πρόσφατα ἔγινε κάτι ποὺ προσβάλλει κάθε ἐχέφρονα Ἕλληνα ἀλλὰ καὶ ὅλους ὅσοι μοιράζονται κοινὴ ἀντίληψη γιὰ τὴν ἔννοια τοῦ ἀνθρωπισμοῦ καὶ τοῦ σεβασμοῦ πρὸς τὸν ἄλλον. Μία ἀγέλη ἀφιονισμένων δικαιωματιστών, ποὺ διαδήλωναν ἐπειδὴ ἀγωνιοῦσαν μὴν τυχὸν καὶ πεθάνει ἀπὸ πείνα ὁ Δημήτρης Κουφοντίνας ἐντόπισαν χριστιανὸ δικυκλιστὴ καὶ τοῦ ἐπιτέθηκαν. Τὸν χλεύασαν, τὸν ἔβρισαν, τὸν τραμπούκισαν, βλασφήμησαν τὰ θεία, τσαλαπάτησαν τὶς εἰκόνες ποὺ εἶχε στὸ καλάθι τῆς μηχανῆς του καὶ στὸ τέλος τὶς ἔσκισαν ἀλαλάζοντας ὑστερικά. Ἐκεῖνος, ἔδειχνε πρᾶος, ἄκακος ἀλλὰ

καὶ ἄφοβος. Οὔτε κάκισε τὰ ἀσχημονοῦντα μέλη τῆς ἀγέλης οὔτε ψέλλισε συγγνῶμες γιὰ τὴν πίστη του.

Τὸ θῦμα τῆς ἄγριας, ρατσιστικκῆς εἶναι γνωστὴ φυσιογνωμία σὲ ὅσους κινοῦνται στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας. Κυκλοφορεῖ μὲ τὴ μηχανὴ του, μεταφέροντας σχεδὸν πάντοτε ἕναν εὐμεγέθη ξύλινο σταυρὸ καὶ ἐνίοτε εἰκόνες στὸ καλάθι τοῦ δικύκλου του. Ὁρισμένοι, ἐπιδιώκοντας (ὑποτίθεται) νὰ τὸν ὑπερασπιστοῦν τὸν ἀποκάλεσαν «σαλὸ»(δηλαδή σαλεμένο, τρελούτσικο, ἄκακο μὲν ἀλλὰ ἀνισόρροπο). Τόσο τοὺς κόφτει τόσο λένε. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ ἀντιμετώπιση ὁμοιάζει μὲ αὐτὴ τῆς ἀγέλης μόνο ποὺ δὲν ἔχει τὸν ἐνεργὸ ἐπιθετικὸ χαρακτῆρα μὲ σκίσιμο εἰκόνων. Ἁπλῶς ταυτίζει τὴν δημόσια ὁμολογία πίστεως μὲ τὴν παραφροσύνη. 

Κι ὅμως, γιὰ μερικοὺς (καλή ὥρα ὅπως ὁ ὑπογράφων) ἡ εἰκόνα ἑνὸς ἀνθρώπου, ποὺ ὅποτε σταματάει μὲ τὴ μηχανὴ του σὲ κόκκινο φανάρι ὑψώνει μὲ τὸ δεξὶ του χέρι ἕναν μεγάλο ξύλινο σταυρὸ ἀποτελεῖ ἀφορμὴ χαρὰς καὶ ἄνοιγμα χαραμάδας στὴν γκρίζα ἀθηναϊκὴ καθημερινότητα, ἀπ’ ὅπου μπορεῖ νὰ περάσει φῶς αἰσιοδοξίας: «Νὰ κι ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ ἀντὶ νὰ ὑψώσει τὸ ἐγὼ του ἁπλῶς ὑψώνει τὸν σταυρὸ καὶ τὸν βλέπουμε μέσα σὲ μία πόλη ποὺ γεμίζει μὲ μποῦρκες καὶ σκεπάζεται ἀπὸ τὴν σκιὰ τῆς ἡμισελήνου καὶ τὸ σκοτάδι τοῦ μηδενισμοῦ».

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ σηκώνουν καὶ ὑψώνουν σιωπηλοὶ τὸν σταυρὸ τους γιὰ νὰ τὸν δοῦμε ὅλοι, χωρὶς νὰ πειράζουν κάποιον εἶναι παραδείγματα πρὸς μίμηση, ὄχι «γραφικοί».

Τέλος, εἶναι μάταιο νὰ περιμένουμε ἀπὸ τὶς ἀρχὲς νὰ κάνουν κάτι σὲ βάρος ὅσων βιαιοπράγησαν σὲ βάρος αὐτοῦ τοῦ χριστιανοῦ. Τὸ πιθανότερο εἶναι, τελικά, νὰ ἐπιβραβευτοῦν οἱ δράστες.